ΓΕΥΜΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ - ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ

Ο Κώστας Καραμανλής, ελάχιστες φορές έχει δημοσιοποιήσει τις κοινωνικές παρουσίες του. Ακόμα λιγότερες φορές έχει επιλέξει να μιλήσει κατά τα τελευταία 6 χρόνια. Το έκανε λίγο πριν το δημοψήφισμα, με αρνητικά αποτελέσματα για την καμπάνια του “ΝΑΙ”. Και γι' αυτό δύσκολα θα το ξανακάνει, αφού θεωρεί ότι η σιωπή είναι εκείνη που μπορεί να δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από το πρόσωπό του.

Γι’ αυτό και δεν μπορεί να εκληφθεί ως τυχαία η πομπώδης δημοσιοποίηση της συνάντησης (έστω και αν διαψεύδεται χλιαρά) μεταξύ του Κώστα Καραμανλή, του Νικολάου Γλύξμπουργκ και του Φραγκούλη Φράγκου, παρουσία της Μαριέττας Γιαννάκου και του Δημήτρη Σιούφα.

Τις τελευταίες μέρες, πολλοί είχαν εκπλαγεί από την σπουδή της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη να απαντήσει σε μια συνέντευξη του Τάκη Μπαλτάκου που προανήγγειλε κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ. “Μα είναι δυνατόν να κάνει η Ν.Δ. συνομιλητή της τον Μπαλτάκο; Είναι δυνατόν να του δίνουν πόντους;” Αναρωτήθηκαν οι εμπειρότεροι…

Κι όμως! Το ότι ασχολήθηκε η Ν.Δ. με τον κ. Μπαλτάκο, μόνον ως τυχαίο γεγονός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Γιατί επί της ουσίας δήλωνε ότι υπάρχει πλήρης γνώση για τις κινήσεις που γίνονται αυτές τις ώρες στο παρασκήνιο και τους πρωταγωνιστές τους.

Πολλοί χρεώνουν τον Τάκη Μπαλτάκο στον Αντώνη Σαμαρά. Κάνουν λάθος! Ο Μπαλτάκος, ανέκαθεν αποτελούσε τον σύνδεσμο του Σαμαρά με τον Κώστα Καραμανλή. Όσες φορές ήθελε ο Κώστας Καραμανλής να επικοινωνήσει με τον Αντώνη Σαμαρά, είτε την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός, είτε κατά την περίοδο που ιδιώτευε στη Ραφήνα, αυτό γινόταν αποκλειστικά μέσω του Τάκη Μπαλτάκου. Ελάχιστοι επιπλέον γνωρίζουν ότι οι κ.κ. Μπαλτάκος και Καραμανλής δούλευαν μαζί ως δικηγόροι στο δικηγορικό γραφείο του Τρύφωνος Κουταλίδη! Μάλιστα τα γραφεία των δύο ανδρών ήταν αντικριστά, αφού τους ένωνε το ενδιαφέρον τους για την πολιτική και τον Παναθηναϊκό. Λέγεται μάλιστα, ότι ο Κ. Καραμανλής ήταν αυτός που συμβούλεψε τον Τάκη Μπαλτάκο να αναλάβει τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης! Λέγεται επίσης, ότι ο Τάκης Μπαλτάκος ήταν εκείνος που μετά από επιθυμία του Κώστα Καραμανλή, έπεισε τη Γιάννα Αγγελοπούλου (με την οποία διατηρούσε ιδιαίτερα προνομιακές σχέσεις) να αγοράσει τον Ελεύθερο Τύπο!

Γι’ αυτό και πολλοί γνώστες, που τυγχάνουν παρατηρητές της περιόδου πρωθυπουργίας του Αντώνη Σαμαρά, θεώρησαν τις πρωτοβουλίες του Γ.Γ της Κυβέρνησής του, ως “κατευθυνόμενες από την Ραφήνα”.

Μόνον τυχαίο δεν ήταν άλλωστε το timing δημοσιοποίησης των (τότε) ενεργειών Μπαλτάκου: Λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, και ενώ ο Σαμαράς είχε ξεπεράσει δημοσκοπικά τον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχώντας στον λεγόμενο μεσαίο χώρο, ενώ η χώρα ετοιμαζόταν να βγει πανηγυρικά στις αγορές, ξαφνικά εμφανίζεται το περίφημο βίντεο Μπαλτάκου...

Μαζί με το βίντεο, εμφανίζεται και ένα καινούργιο κόμμα, που στόχευε στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του κέντρου, που με ισχυρή στήριξη από τα ΜΜΕ, καταφέρνει τελικά να στερήσει από τη Ν.Δ. την πρωτιά στις Ευρωεκλογές. Μετά την ήττα των Ευρωεκλογών, ο Σαμαράς ανίσχυρος πια, αλλάζει ρώτα, και ενσωματώνει στην κυβέρνησή του ολόκληρη την (παλαιά) λαϊκίστική Καραμανλική πτέρυγα του κόμματος. Με αποτέλεσμα να μην ανακτήσει ποτέ το δημοσκοπικό προβάδισμα και να χάσει τις επόμενες εκλογές από τον Αλέξη Τσίπρα.

Κάπως έτσι γράφτηκε η Ιστορία. Που όμως δεν είχε χάπυ – έντ. Γιατί ο Σαμαράς, μετά την ήττα του τον Γενάρη, δεν τους κάνει το χατήρι να παραιτηθεί. Παρά τις έντονες πρωτοβουλίες όσων το επιδίωκαν. Θυμάμαι τον Μπαλτάκο που βαρούσε προσοχή στον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη, θυμάμαι τον (καραμανλικό) Δένδια που ζητούσε την κεφαλή του επί πίνακι, θυμάμαι τον καραμανλικό πρόεδρο της Νεολαίας του να ζητά ανανέωση στην ηγεσία του κόμματός του στηρίζοντας τον (παλαιάς κοπής) Βαγγέλη Μεϊμαράκη, θυμάμαι τον Θοδωρή Ρουσσόπουλο (με γλώσσα Μπαλτάκου) να χαρακτηρίζει ως εθνικό ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα!

Το σενάριο για την μετά – Σαμαρά εποχή είχε άριστα εκπονηθεί.

Με αναλυτικό σχεδιασμό και συμπρωταγωνιστή τον κ. Τσίπρα.

Προτεραιότητα ήταν να γίνει ο Προκόπης Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προτεραιότητα δεύτερη, ήταν ο πολιτικός έλεγχος της “δεξιάς” μέσω της ηγεσίας Μεϊμαράκη. Στόχος, να συρθεί μια ανίσχυρη Ν.Δ. σε συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επιμεριστούν οι ευθύνες και να συνεχιστεί ο έλεγχος του παιχνιδιού από την διαπλοκή.

Έτσι πίστευαν ότι θα έλεγχαν και πάλι απολύτως το πολιτικό σκηνικό, θα μοίραζαν τις τηλεοπτικές άδειες στους δικούς τους, θα έβαζαν φυλακή τους αντιπάλους τους και θα κυβερνιόταν η χώρα αδιατάρακτα, μέχρι τελικά να καταρρεύσει, και να αναλάβει τη σωτηρία της ο πρώην πρωθυπουργός που βρισκόταν σαν “αυτο-εξώριστος” την Ραφήνα.

Όμως το σχέδιό τους κόλλησε στην απρόσμενη εκλογή Κυριάκου στην ηγεσία της Ν.Δ.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα αντανακλαστικά επιβίωσης των ψηφοφόρων της Ν.Δ. θα ήταν τόσο οξυμένα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η δεξιά πτέρυγα του κόμματος (Άδωνις, Τζιτζικώστας) αλλά κυρίως η Σαμαρική πλειοψηφία, θα έδιναν την απαραίτητη ώθηση που χρειαζόταν ειδικά ο “υιός του Μητσοτάκη”!

Και κάπως έτσι φτάσαμε στην παρούσα πολιτική κατάσταση: Όπου ο Τσίπρας καταρρέει, ο Κυριάκος πλέον είναι κυρίαρχος δημοσκοπικά, ενώ η χώρα φαίνεται να επιθυμεί να διορθώσει το (μοιραίο) λάθος που έκανε ακριβώς πριν έναν χρόνο.

Και κάπως έτσι τις τελευταίες ημέρες, η διαπλοκή άρχισε να ξετυλίγει το (διεθνούς εμπνεύσεως) plan -b. Που ήδη διακινείται στα σαλόνια της Αθηναϊκής λέσχης και που το υπονόησε σε σχετική του αρθρογραφία ο Θανάσης Μαυρίδης.

Το σχέδιο αυτό προβλέπει τη δημιουργία ενός καινούργιου (δεξιόστροφου) κόμματος, με ακραιφνώς πατριωτικά χαρακτηριστικά, από εντελώς άφθαρτα πρόσωπα, που θα αλιεύσει ψηφοφόρους από την λαϊκή δεξιά, θα συνθλίψει την Χ.Α. και τους ΑΝΕΛ, οδηγώντας τη χώρα σε εντελώς καινούργιο περιβάλλον εντός Ευρώπης, αλλά εκτός Ευρώ, με καινούργιο Σύνταγμα, και νέα οικονομία που θα βασίζεται σε φιλελεύθερα χαρακτηριστικά.

Το σχέδιο αυτό αναπτύσσεται σε πέντε άξονες:

1. Συντακτική Βουλή, για αλλαγή πολιτεύματος σε προεδρευομένη Δημοκρατία, με πρόεδρο Δημοκρατίας που θα εκλέγεται από τον λαό.

2. Εκλογή πρωθυπουργού, στο πρότυπο του Προεδρικού μοντέλου της Αμερικής ή της Γαλλίας

3. Πλήρη διαχωρισμό νομοθετικής με εκτελεστική εξουσία (που θα επιλέγεται από τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό)

4. Εκλογή μικρής νομοθετικής γερουσίας μέσω ενιαίου (και όχι κομματικού) ψηφοδελτίου Επικρατείας.

5. Εκλογή (κάτω) Βουλής από 5 περιφέρειες με συμμετοχή και του απόδημου Ελληνισμού, η οποία δεν θα έχει νομοθετικά, αλλά ελεγκτικά χαρακτηριστικά, όπου θα συμμετέχουν αναλογικά τα κόμματα.

Το σχήμα που δημιουργείται έχει ως σκοπό να συμπαρασύρει ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό στην υιοθέτηση των (ομολογουμένως) ριζοσπαστικών προτάσεών του, θέτοντας όμως μία βασική προϋπόθεση: Τη ριζική ανασυγκρότηση της Ελληνικής οικονομίας, την αναγέννηση του δημοσίου τομέα και κυρίως την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας μέσω της συντεταγμένης αποχώρησης της χώρας από τη ζώνη του Ευρώ.

Το κόμμα αυτό που θα υποστηριχθεί από διεθνή (και νεόκοπα) εγχώρια THINK TANKS θα εμφανίζει φιλελεύθερα χαρακτηριστικά, θα παρουσιάσει προτάσεις που θα αποκαθιστούν την “αξιοσύνη στο Δημόσιο”, τη “δικαιοσύνη στην φορολογία”, την “προσέλκυση ξένων επενδύσεων” και την “αναδιοργάνωση της παιδείας”.

Οι εμπνευστές του σχεδίου B θεωρούν ότι δεν πρέπει να εκχωρηθεί η δυνατότητα εξόδου της χώρας από το Ευρώ σε παρωχημένους μαρξιστικούς σχηματισμούς, αλλά να προκύψει από την καθολική ηγεμονία ενός νέου – πατριωτικού οχήματος, με δυτικόστροφα, ρεπουμπλικανικά χαρακτηριστικά.

Θεωρούν επίσης, ότι αν το σχέδιό τους επιτύχει, στην αντιπολίτευση θα βρεθεί (ενωμένο) το φιλοευρωπαϊκό αστικό κομμάτι της κοινωνίας υπό την Ν.Δ. με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ ο Σύριζα θα είναι επί της ουσίας εκτός παιχνιδιού έχοντας συνθλιβεί από τις αντιφάσεις της καταστροφικής του διακυβέρνησης.

Το σχέδιο αυτό, έχει μόνον ένα πρόβλημα. Ενώ διαθέτει ήδη υψηλή χρηματοδότηση, δεν έχει εξασφαλίσει υψηλού επιπέδου ηγεσία! Που θα μπορεί γρήγορα να κινητροδοτήσει ευρύ κοινό, να έχει σύγχρονο λόγο και αστικές καταβολές.

Πολλοί πιστεύουν ότι η εμφάνιση του Πρίγκιπος Νικολάου Γλύξμπουργκ στο πολιτικό προσκήνιο, υπό αυτά μάλιστα τα διαπιστευτήρια, μόνον τυχαία δεν είναι.

Ακόμα περισσότεροι πιστεύουν ότι ούτε η αλλαγή των τηλεοπτικών συσχετισμών είναι τυχαία, ούτε ασφαλώς η επανεμφάνιση επιχειρηματιών που επανατοποθετούνται στο πολιτικό σκηνικό.

Ο χρόνος θα δείξει.

Και θα αποδείξει, αν αυτοί που προετοιμάζονται στο παρασκήνιο, το κάνουν για το καλό των Ελλήνων ή αποκλειστικά για το συμφέρον ορισμένων οικογενειών και της (νεο) διαπλοκής που αδημονεί να έρθει στο προσκήνιο.

Ο χρόνος θα δείξει...

Το κείμενο σηκώθηκε στο liberal.gr