Στον ιστότοπό μου αναρτώνται κείμενα διαφορετικής προέλευσης, για να επισημαίνονται με τρόπο πολυφωνικό μεν, επιλεγμένο δε (με κριτήριο την - κατά την δική μας, αναγκαία, κρίση – υγιή, εθνικά και τεκτονικά, διέγερση της συνείδησής μας, ως Ελλήνων πολιτών και τεκτόνων), γεγονότα επίκαιρα, στοχασμοί πολιτικοί και προβληματισμοί διαχρονικοί, όπως αναδεικνύονται μέσα από την κοινωνία μας, από ανθρώπους κατά τεκμήριο εκτός του τεκτονισμού, περιορίζοντας στο ελάχιστο προσωπικές μας, ειδικές ή μη, απόψεις, από όσα θα έχετε αντιληφθεί. Και πάντοτε αναφέρεται η πηγή (εκτός αν υπάρχει ενάντιος λόγος ή τυχαία παράλειψη).

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Για ιδέτε πράγματα που δεν ξέραμε:


κυριακάτικη δημοκρατία 111

ΚΑΠΟΥ ΠΗΓΑ..
 
Αυτή είναι η πατρίδα μας;
 


Το φαινόμενο Σημίτη είναι άξιο μελέ­της. Όχι μόνο επειδή έγινε πρωθυπουρ­γός χωρίς και ο ίδιος να το καταλάβει, αλλά επειδή έγινε γνωστός ως φορέας του «εκσυγχρονισμού». Στον Σημίτη, χωρίς αμφιβολία, πρέπει να αναγνωρί­σει κανείς τη μεθοδικότητα και την ερ­γασιομανία, προσόντα απαραίτητα για έναν ηγέτη, αλλά με μικρή σημασία, αν ο ηγέτης αυτός δεν διαθέτει όραμα και γρήγορη πολιτική σκέψη. Ο Σημίτης δεν είχε όραμα. Περιόριζε τον ορίζοντα του σε όσα χωρούσαν στο σημειωματάριο του. Η πολιτική του σκέψη ήταν αργή και αυτό τον εμπόδιζε να δει μπροστά.
 
Η πρώτη του θητεία, που εξασφαλί­στηκε χάρη στα απόνερα της αποτυχί­ας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στη μέτρια προεκλογική παρουσία του Μιλ­τιάδη Έβερτ, υποστηρίχτηκε με τρόπο σκανδαλώδη ακόμη και από τα προ­σκείμενα, υποτίθεται, στη Ν.Δ. ΜΜΕ, ενώ τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου πλεύρισαν και «δεξιούς» δημοσιογρά φους, τους οποίους με τον τρόπο τους μετέτρεψαν σε υμνητές της νεφελώδους πολιτικής πλατφόρμας που αποκλήθη­κε «εκσυγχρονισμός». 

Υπήρξε δε και η άποψη που εξέφρασε ο εξ απορρή­των του, κατά την οποία, «ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Σημίτης, έπρεπε να τον ανακαλύψου-     Πανίσχυρος ων, με υπερβολι­κή στήριξη της δι­απλοκής, ο Σημίτης κλείστηκε στο Μέ­γαρο Μαξίμου και κατηύθυνε την πολι­τική του προς έναν και μόνο στόχο: την αποδοχή της χώρας μας στην ΟΝΕ πά­ση θυσία. Μόνο που οι θυσίες ήταν πολ­λές και αποκαλύφθηκαν αργότερα.



 Ο Σημίτης έγραφε στο μπλοκάκι του και γύρω του οργίαζαν μπλοκάκια «μαύρων» επιταγών. Τα υπουργεία έγι­ναν δεσποτάτα, δημιουργήθηκαν κά­στες και ομάδες που τρύγησαν τον δη­μόσιο πλούτο, η χώρα ξεχαρβαλώθηκε, αλλά ο Σημίτης μας έβαλε στην ΟΝΕ. Μας έβαλε έτσι, χωρίς πρόγραμμα, που έλεγε η Ρεζάν. Το τίμημα της ΟΝΕ φά­νηκε από την επόμενη μέρα, όταν το μα­τσάκι ο μαϊντανός πουλιόταν στη λαϊκή 50 λεπτά αντί για 50 δραχμές, δηλαδή 170 δραχμές!
 
Η δεύτερη θητεία, που εξασφαλί­στηκε με τις ψήφους των εισαγόμενων «οπαδών» του Ακη Τσοχατζόπουλου, δεν αντέχει σε κριτική. Το πόσο λίγος ήταν ο Σημίτης αποδείχτηκε από την παράδοση του δαχτυλιδιού στον ολετήρα της χώρας Γιώργο Παπανδρέου. Δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει τον τότε καλπάζοντα Κώστα Καραμανλή, ο οποίος όμως, αντί να απλώσει στο τραπέζι τα χαρτιά με τα νούμερα του χρέους, ακο­λούθησε τη λάθος συνταγή της «ήπιας προσαρμογής». Χωρίς συνεργάτες και, το κυριότερο, με τις ευαίσθητες υπηρε­σίες της χώρας να διοικούνται ακόμα από το ΠΑΣΟΚ, ο Καραμανλής υπονο­μεύθηκε από την πρώτη ημέρα. 

Τώρα ο Σημίτης με το νέο του βιβλίο προσπα­θεί να αποσείσει τις ευθύνες για την κα­ταστροφή της χώρας. Δεν πείθει όμως κανέναν.
 
Η Ακίς

Μία άποψη για το «Πολυτεχνείο. Μύθος κι αυτό; Πάντως τελείωσε κι αυτό !

Ο8 κυριακάτικη δημοκρατία 
Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012
ΑΡΘΡΑ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΨΟΦΗΣΕ...
 


Η χούντα δεν τελείωσε το '73». Το φωνάζουν και το γράφουν στους τοίχους. Ανιστόρητο σύνθημα μιας ανιστόρητης γενιάς.
 
Πολλοί πιτσιρικάδες αλλά και μεγαλύτεροι νομίζουν ότι η δικτατορία έπεσε από τη δράση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» με κορύφωση τη νύχτα της 17/11/1973, όταν το ΑΜΧ-30 έριξε την πύλη κι εκατόμβες φοιτητών έπεσαν θερισμένες από πολυβόλα μέσα στο Πολυτεχνείο. Επέζησαν η Δαμανάκη, ο Παπουτσής και κάτι ψιλά, και μας οδήγησαν στο λαμπρό μέλλον.
Η αλήθεια; Οι βεβαιωμένοι νεκροί ήταν 24 και ούτε ένας μέσα στο Πολυτεχνείο. Μόνο η Πέπη Ρηγόπουλου έπαθε συντριπτικά κατάγματα στα πό¬δια από την πτώση της μεγάλης σιδερένιας πύλης. Η εκατόμβη μέσα στο Πολυτεχνείο είναι ανύπαρκτη, ένα κατασκευασμένο ψεύδος. Και οι 24 που σκοτώθηκαν έξω από αυτό, πολλοί μη φοιτητές, ήταν θύματα απευθείας βολών από αστυνομικούς και στρατιωτικούς, ανακοπών από τη χρήση δακρυγόνων, αδέσποτων σφαιρών και θανατηφόρων κακώσεων από ξυλοδαρμούς με «συμπαγείς ράβδους», τα παλιά ξύλινα κλομπ της Αστυνομίας Πόλεων.
 
Τερατώδη εγκλήματα, «ιδιαζόντως ειδεχθή», αλλά έξω, μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Οι καταληψίες, φοιτητές και μη, τους οποίους το ΚΚ.Ε στην αρχή εί¬χε καταγγείλει ως... προβοκάτορες, κατόπιν συμφωνίας, εκ¬κένωσαν το Πολυτεχνείο περνώντας από διπλή αλυσίδα αλεξιπτωτιστών και, όταν μάλιστα αστυνομικοί πήγαν να παραβιάσουν τη συμφωνία και να χτυπήσουν τους εξερχόμενους, ο επικεφαλής αξιωματικός των ΛΟΚ έβγαλε το πιστό¬λι του και τους απείλησε.
 
Ο Ακης Τσοχατζόπουλος καταθέτει στεφάνι στο Πολυτεχνείο

Ακολούθησαν βέβαια κυνηγητό και το κίνημα της 25ης Νοεμβρίου, που ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο και ακόμη μία, σκληρότερη δικτατορία, υπό τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη. Οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15/7/1974, με στόχο, υποτίθεται, την Ένωση. Άνοιξε ο δρόμος στον «Αττίλα» με την άμεση συνεργεία των ΗΠΑ και κυρίως της DIA και όχι της CΙΑ, όπως νομίζουν πολλοί. Ο Ιωαννίδης, αντί να τουφεκίσει τους Μπονάνο, Αραπάκη και σία και η Ελλάδα σύσσωμη να πολεμήσει στο πλευρό των ηρώων μαχητών, που εξευτέλιζαν τους Τούρκους, τους εγκατέλειψε.

Εκεί έγιναν αληθινές εκατόμβες. Η δικτατορία έπεσε στις 24 Ιουλίου του 1974, γλιστρώντας πάνω στο αίμα της Κύπρου, όχι το 1973 λόγω του Πολυτεχνείου. Άλλωστε, είμαστε η χώρα όπου η «ένοπλη πάλη» ξεκίνησε... μετά τη δικτατορία, γιατί, πλην του θαρραλέου Αλέκου Παναγούλη, οι άλλοι ανατίναζαν σκουπιδοτενεκέδες ή τρώγανε τα λεφτά του «αγώνα» εις Παρισίους και Λόνδρες.
 
Η ανώνυμος εταιρία φιδεμπορίου πούλησε το παραμύθι της επί χρόνια και εισέπραξε ψήφους , χρήμα, φήμη σταύρωση του Τσε με τον Καραγκιόζη . Μετά το '74 σκάσανε μύτη ο ΕΛΑ, ο φύγε και τα ρέστα, χωρίς τον φόβο του ΕΑΤ-ΕΣΑ και των πρακτικών κατα¬στολής της δικτατορίας.

Η ανώνυμος εταιρία φιδεμπορίου «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.» πούλησε το παραμύθι της επί χρόνια, πήγε πολλές φορές στο ταμείο με την ίδια πέτσινη επιταγή και εισέπραξε ψήφους, χρήμα, φήμη. Χτίστηκαν χλιδάτες πολιτικές και δημοσιογραφικές καριέρες πάνω σε κάτι που ελάχιστα διαφέρει σε αξιοπιστία από την Ασώματο Κεφαλή , τη Γυναίκα με τα Γένια κι άλλα θεάματα, που μας πούλαγαν οι πανηγυρτζήδες στις αλά¬νες των συνοικιών.
Τα διαστρεβλωμένα, φουσκωμένα με την τρόμπα γεγονότα του 1973 υπήρξαν η νομιμοποιητική βάση για την μπαχαλοποίηση και τον εκφασισμό των πανεπιστημίων αλλά και τον σταδιακό αφελληνισμό της παιδείας και του δημόσιου λόγου. Η δημόσια περιουσία έγινε βορά σε βανδάλους με ψευδοπροοδευτικό πρόσημο.
 
Στην πράξη δεν πρόκειται παρά για κοινούς μηδενιστές, ημιμαθείς αλήτες με χουλιγκάνικη νοοτροπία, με την υποστήριξη εξίσου μηδενιστών αλητών, που υποδύονται τους καθηγητές. Με την υποστήριξη της Αριστεράς και την εγκληματική ανοχή μιας κολωνακιώτικης ενοχικής «Δεξιάς», μετέτρεψαν τα πανεπιστήμια σε άντρα φασιστικής βίας, αγραμματοσύνης, κακοποίησης κάθε έννοιας παιδείας, δημοκρατίας και ήθους. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να απαλλαγούμε από το έκτρωμα του «ασύλου», ακόμη όμως τα πανεπιστήμια είναι πεδίο δράσης εγκληματιών με αριστερό μανδύα.
Είναι λοιπόν καιρός να δημιουργηθούν Αστυ¬νομικά Τμήματα Καποδιστριακού, Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου κ.λπ. Μέσα στις πανεπιστημιουπόλεις, όπως στις σοβαρές δημοκρατικές χώρες. Να περιπολούν και να φρουρούν, όπως σε όλα τα δημόσια κτίρια. Οι μουσαντένιοι «ήρωες» βρίσκονται ήδη στο νεκροταφείο των πολιτι¬κών ελεφάντων.
 
Το πνεύμα αυτής της κολοσσιαίας πολιτικής και ιστορικής απάτης τα τίναξε μέσα στην ανομία. Παρήγαγε απλώς κλέφτες, ψευδοπροοδευτικά φασιστοειδή, αφελλήνισε την Παιδεία κι έδωσε «αίγλη» σε κοινούς πολιτικούς απατεώνες. Τώρα πια ξέρουμε ότι έχουμε περίσσευμα ασυδοσίας και όχι έλλειμμα ελευθερίας. Το Πολυτεχνείο ψόφησε, αδέρφια, και ήδη βρομάει...


Και . . . μεσ’ την αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος



ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
 

Ολα αυτά τα χρόνια, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, παραβι-άζοντας κάθε έννοια λογικής, αλλά και υπηρεσιακής ευθύνης, επέτρεψε στον Τούρκο πρόξενο να υποκαταστήσει το ελληνικό κράτος, ο οποίος -δρώντας κυρι-ολεκτικά ανενόχλητος και εκτός των αρμοδιοτήτων του (που ορίζονται σαφώς από τη Συνθήκη της Βνένης και πρέπει να περιορίζονται μόνο σε γραφειοκρατικά ζητήματα που αφορούν πολίτες κατόχους τουρκικών διαβατηρίων και χορηγήσεις θεωρήσεων εισόδου σε αλλοδαπούς)- κατάφερε να δημιουργήσει έναν παρακρατικό και πα-ραστρατιωτικό μηχανισμό, που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απτές αποδείξεις και το ελληνικό κράτος πρέπει να σταθμίσει τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί το θέμα σε εσωτερικό, διμερές αλλά και διεθνές επίπεδο και κυρίως σε επίπεδο ΝΑ-ΤΟ, όπου υποτίθεται ότι είμαστε σύμμαχοι!
 
Όμως, εκτός από τις εξοφθάλμως ορατές ευθύνες του υπουργείου Εξωτερικών, τεράστιες ευθύνες έχουν και οι λοι-πές Αρχές του ελληνικού κράτους που υπάρχουν στην περιοχή, οι οποίες δεν έπραξαν τίποτε για να αποκαλύψουν το δίκτυο των πρακτόρων του προξενείου, που κινητοποίησε τον κόσμο εναντίον των Ελλήνων ηθοποιών, οι οποίοι κινδύ-νεψαν να λιντσαριστούν στον Εχίνο, όπως και εναντίον του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου στις Θέρμες της Ξάνθης, όπου οι Γάλλοι δημοσιογράφοι ήλθαν αντιμέτωποι με τους φανατισμένους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς του τουρκικού προξενείου . 

Και στις δύο ανωτέρω περιπτώσεις ο εισαγγελέας όφειλε να ζητήσει την άρση του τηλε-φωνικού απορρήτου των πρωταγωνιστών των επεισοδίων, για να αποκαλυφθεί ο κεντρικός παρακρατικός και παραστρατιωτικός ρόλος του προξενείου.
Σε ανάλογες ενέργειες θα έπρεπε να προβούν και οι λοιπές αρμόδιες Αρχές του ελληνικού κράτους, πάντα στο πλαίσιο των νόμιμων αρμοδιοτήτων τους, στις αναρίθμητες περιπτώσεις που το τουρκικό προξενείο συνελήφθη «κλέπτον οπώρας».

Η σύζυγος του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ε. Ερντογάν
κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Θράκη

Μερικά κομμάτια που συνθέτουν το παζλ του παράνομη δράση του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής
 
Αντ' αυτού, αφέθηκαν ο πρόξενος και οι μηχανισμοί του να δρουν εντελώς ανενόχλητα. Εκμεταλλευόμενοι τη χειμερία νάρκη του ελληνικού κράτους, δεν πτοήθηκαν να απειλήσουν ευθέως τον ιμάμη του χωριού Σώστης Κομοτηνής, ο οποίος αρνήθηκε να προσχωρήσει στην παράνομη τουρκο-συμμορία, ενώ, παρά το διάβημα διαμαρτυρίας του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο μάλλον έγραψαν στα οθωμανικά τους στιβάνια, φρόντισαν να επεκτείνουν τη δράση τους και στη Ρόδο, όπου και πάλι παρακρατικοί απείλησαν και επιτέθηκαν εναντίον του νόμιμου ιμάμη της Ρόδου, επειδή δεν υποχωρούσε υπέρ του παρακρατικού που ήθελε να τοποθετήσει εκεί η Άγκυρα.
Και στην περίπτωση αυτή, παρότι επενέβη ο εισαγγελέας και είχαμε καταδικαστική απόφαση, δεν ζητήθηκε η άρση του απορρήτου των τηλεφώνων των δραστών, ο ένας εκ Θράκης και ο άλλος εκ Τουρκίας, για να δια-πιστωθεί αν ανήκουν σε συμμορία που δρα παράνομα και υπό τον συντονισμό του προξενείου.
 
Τέλος, η επί δεκαετίες εγκληματική αδιαφορία των ελληνικών Αρχών αποδεικνύεται με τον έλεγχο που έκανε συνεργείο του ΣΔΟΕ, έπειτα από καταγγελία, σε κυλικείο που λειτουργούσε επί δεκαετίες υπό την ευθύνη και στον χώρο της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», χω-ρίς άδεια λειτουργίας, ΑΦΜ και ταμειακή μηχανή.
Και αναρωτιέται κανείς: Αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη καταγγελία που κινητοποίησε το ΣΔΟΕ, πόσες ακόμα δεκαετίες θα λειτουργούσε το συγκεκριμένο κυλικείο-θερμοκήπιο παρακρατικών και παραστρατιωτικών, πάντα υπό την ευθύνη του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής;
Τα γεγονότα που αναφέραμε είναι μόνο λίγα κομμάτια του πάζλ της καραμπινάτης και εξοφθάλμως παράνομης δράσης του προξενείου της Κομοτηνής.
 
Αν ξυπνήσουν επιτέλους οι αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους και αρχίσουν να αποκαλύπτουν έναν προς έναν τους παράνομους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς που δρουν στη Θράκη, θα βρεθούν και τα τεκμήρια που στοιχειοθετούν-τουλάχιστον το αδίκημα της σύστασης συμμορίας υπό τον συντονισμό του πρόξενε ίου.
 
Για παράδειγμα, αν ζητήσουν την άρση του απορρήτου των εισερχόμενων και εξερχόμενων κλήσεων των δραστών της επίθεσης εναντίον του ιμάμη τον Σώστη Κομοτηνής και του ιμάμη της Ρόδου, καθώς και των φοροκλεπτών της Κομοτηνής, θα διαπιστώσουν ότι στην κορυφή της πυραμίδας στέκει αγέρωχος ο Τούρκος πρόξενος και αμέσως από κάτω οι άλλοι «αρμόδιοι» για τη συγκρότηση των ειδικών ομάδων. Ιδού η Ρόδος, λοιπόν, ιδού και το...πήδημα!

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Ηλίθιοι, τυφλοί ή προδότες και εθνοκάπηλοι (;) όσοι δεν βλέπουν και δεν ακούν ;

Κυριακάτικη δημοκρατία 
 Φαήλος Κρανιδιώτης
27.10.2012

Να τους κοπεί, τώρα, ο βήχας

Μπορείτε να φανταστείτε τον Ελληνα πρόξενο στη Σμύρνη να επισκέπτεται Τούρκους πολίτες και να τους απειλεί; Μπορείτε να φανταστείτε Ελληνα διπλωμάτη να περιφέρεται με κουστωδία μπράβων σε ξένη χώρα και να εκβιάζει υπηκόους της να προχωρήσουν σε ενέργειες ενάντια στη νομιμότητα και την πίστη τους στους θεσμούς της πατρίδας τους; Οχι πόσες μέρες, πόσες ώρες θα περνούσαν προτού βρεθεί σούμπιτος εκτός συνόρων;
Η ενέργεια των 12 βουλευτών της Ν.Δ. να υποβάλουν ερώτηση με αίτημα την απέλαση του Τούρκου προξένου για τη συγκλονιστική υπόθεση του κ. Καρά Χαλήλ Μπιλάλ, ιμάμη της κοινότητας Σώστη Ροδόπης, είναι αξιέπαινη. Συνάδει με τον πατριωτικό χαρακτήρα της παράταξής μας, αλλά και με τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια οποιασδήποτε χώρας σέβεται τον εαυτό της κι ενδιαφέρεται για την εθνική της ασφάλεια.
Η όλη συμπεριφορά του τουρκικού προξενείου, άντρου του τουρκικού επεκτατισμού στη Θράκη, με όργανα διάφορους εγκάθετους μπράβους και προφανώς και πυρήνες της ΜΙΤ, δεν επιβάλλει απλώς την απέλαση του προξένου κι όσων διπλωματικών υπαλλήλων τον συνοδεύουν σε τέτοιες είδους παράνομες ανθελληνικές δραστηριότητες, αλλά το κλείσιμο του προξενείου και την απέλαση όλης της τουρκικής διπλωματικής αποστολής στη Θράκη. Πρέπει να τους κοπεί ο βήχας με τον μπαλτά και να τους κοπεί τώρα.
Η Τουρκία, ως αντίποινα, θα κλείσει ένα από τα ελληνικά προξενεία. Μικρό το κακό μπροστά στο όφελος. Ας το κλείσουμε μόνοι μας, την ίδια ώρα που «διπλωμάτες» κι επίσημοι τραμπούκοι θα μαζεύουν τα μπαγκάζια τους για να περάσουν τη γέφυρα στους Κήπους.
Η Τουρκία θα εξαπολύσει απειλές και θα θορυβεί, μπας και φοβηθούμε. Μην ξεχνάτε, όσο πιο μεγάλος και άδειος ο τενεκές τόσο πιο πολύ θόρυβο κάνει.
Οι αποδείξεις για το «θάρρος» της συμμορίας που κυβερνάει την Τουρκία, τη χώρα όπου κράτος και παρακράτος είναι δύο σε ένα, σαν σαμπουάν, και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων κείνται στον βυθό των συριακών ακτών, μαζί με τα κουφάρια των Τούρκων πιλότων του Φάντομ.
Οι λεονταρισμοί του Ερντογάν προ εβδομάδων εξευτελίστηκαν στο Σεμντινλί, όπου επί μέρες οι αντάρτες του ΡΚΚ κατέλαβαν μια μεγάλη περιοχή στην τουρκική επικράτεια, κατέρριψαν ελικόπτερα κι ένα αεροπλάνο, τσάκισαν τις τουρκικές δυνάμεις που αποπειράθηκαν την ανακατάληψη και κατέλαβαν ακόμη και την κορυφή, όπου προ καιρού φωτογραφιζόταν ο Ερντογάν ως... στρατηλάτης, περιστοιχισμένος απ’ όσους στρατηγούς του δεν έχει βάλει ακόμη στη φυλακή.
Οι αντάρτες του Μουράτ Καραγιλάν θα έβγαλαν κι αυτοί ωραιότατες φωτογραφίες στο ίδιο σημείο, προτού αποχωρήσουν συντεταγμένα και ο τουρκικός στρατός, δειλά δειλά και στα σίγουρα, αρχίσει να ξαναμπαίνει στην περιοχή, μαζεύοντας τα πτώματα των μεχμετζίκ που είχε αφήσει πίσω του τρέχοντας.
Ο ηγέτης της κεμαλικής αντιπολίτευσης αποκάλεσε δημόσια τον Νταβούτογλου «ηλίθιο» και «στρατηγική τύφλωση» τη διαβόητη νεοοθωμανική θεωρία του περί «στρατηγικού βάθους της Τουρκίας».
Η Αγκυρα τυχοδιωκτικά αναμείχθηκε στη Συρία, υποστηρίζοντας τις συμμορίες των ισλαμιστών φονιάδων που σφαγιάζουν αιχμαλώτους στρατιώτες κι άμαχους χριστιανούς και αλεβίτες. Αποτέλεσμα; Να πέφτουν συριακές οβίδες στο έδαφος της Τουρκίας και οι πολυπληθείς Κούρδοι της Συρίας να οργανωθούν σε δικό τους στρατό.
Ο Ερντογάν εξαπέλυσε απειλές για εισβολή στη Συρία και δέχτηκε μια μεγαλειώδη κατραπακιά στο σβέρκο από την «αρκούδα», διά στόματος Πούτιν.
Αυτούς φοβούνται κάποιοι εγχώριοι;
Πολύ περισσότερο τώρα, με την οικονομική κρίση, πρέπει να εντείνουμε την επαγρύπνησή μας, να αντιμετωπίσουμε με αυστηρότητα τα τεκταινόμενα στη Θράκη. Να κλείσει το προξενείο και να απελαθεί όλο το προσωπικό του.
Να μετατεθούν οι καλύτεροι λειτουργοί στη Θράκη τερματίζοντας την άθλια παράδοση της εκεί «εξορίας» υπαλλήλων, ώστε να γίνουν δύο πράγματα: να αποκατασταθεί η κυριαρχία της Ελλάδας εκεί και να παύσει η μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Πομάκων και των μουσουλμάνων Αθιγγάνων από τους Τούρκους φασίστες. Μετά το κλείσιμο της εστίας μόλυνσης; Ελληνικά σχολεία σε όλα τα πομακοχώρια, πρόνοια για τους Αθιγγάνους και πολλές υποτροφίες για ελληνικά πανεπιστήμια. Υπό το βλέμμα μιας άγρυπνης κρατικής μηχανής, στελεχωμένης τοπικά από τους αρίστους.