Οι ισλαμοφασίστες ομολογούν: Στόχος η Ελλάδα! Δημοσίευμα φωτιά σε τουρκική εφημερίδα

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ… «ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ» ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΏΝ Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ένας πραγματικά αποκαλυπτικός αλλά και εκπληκτικός χάρτης της οργάνωσης των Τζιχαντιστών που τελευταία έχουν ταράξει την διεθνή επικαιρότητα με την κατάληψη της ιρακινής πόλης Μοσούλης και την προέλαση τους προς την Βαγδάτη, κυριολεκτικά βάζει «φωτιά» καθώς στην προσδοκώμενη ισλαμική αυτοκρατορία, που είναι και ο τελικός του στόχος, συμπεριλαμβάνεται και η χώρα μας, η Ελλάδα! 

Ο εκπληκτικός αυτός χάρτης, (που δημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Vatan), που φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις των ισλαμιστών Τζιχαντιστών τους οποίους σημειωτέον βοήθησαν στην άνδρωση τους χώρες όπως η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία, ενώ για πολλούς και οι ΗΠΑ συνετέλεσαν…

στην ενδυνάμωση τους, περιλαμβάνει εκτός από την χώρα μας όλα τα βαλκανικά κράτη μέχρι την κεντρική Ευρώπη, δηλαδή τις χώρες όπου είχε καταλάβει η Οθωμανική αυτοκρατορία. Πέραν τούτων όμως, ο χάρτης περιλαμβάνει στη μελλοντική αυτοκρατορία των φανατικών ισλαμιστών, όπου θα εγκαθιδρύσει όπως ευαγγελίζονται τον νόμο της Σαρία και εδάφη της παλιάς αραβικής επέκτασης, όπως η Ισπανία, η βόρειος Αφρική, μέχρι την μουσουλμανική κεντρική Αφρική, ο Καύκασος και η Κριμαία, που πρόσφατα απασχόλησε τη διεθνή επικαιρότητα με την ένωση της με τη Ρωσία, καθώς και την Κεντρική Ασία, δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος της Ευρασίας. Όπως φαίνεται από τον χάρτη αυτό, οι Τζιχαντιστές προσδοκούν να ελέγξουν εκτός των άλλων και όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της κεντρικής Ασίας και έτσι να καταστούν μια παγκόσμια οικονομική δύναμη που θα επιβάλει τελικά σε όλο τον κόσμο τον νόμο της μουσουλμανικής Σαρίας.

Όλα αυτά που για πολλούς πριν από λίγο καιρό θα αποτελούσαν ανέκδοτο, μετά τα τελευταία γεγονότα στο Ιράκ αναδεικνύουν την σοβαρότητα της όλης κατάστασης και τους κινδύνους που περιλαμβάνει η προέλαση των Τζιχαντιστών προς νότο και Ανατολάς, βάζοντας κυριολεκτικά φωτιά σε μια σειρά κρατών της περιοχής απειλώντας ακόμα και την διεθνή ειρήνη. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα για άλλη μια φορά τα ολέθρια λάθη της αμερικανικής αλλά και της τουρκικής εξωτερικής πολίτικης, που στοχεύοντας στην ανατροπή του ηγέτη της Συρίας προσδοκώντας να ελέγξουν τους ενεργειακούς αγωγούς της Μέσης Ανατολής, στήριξαν και ενίσχυσαν κυριολεκτικά ένα τέρας, που τώρα δείχνει τα δόντια του προς όλες τις πλευρές, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις γενικότερες εξελίξεις σε ένα ούτως η άλλως εύφλεκτο πεδίο.

Οι κίνδυνοι από αυτή την ισλαμική επέλαση και οι σπίθες μιας τεράστιας φωτιάς που έχει ανάψει στην Μέση Ανατολή, να μην αμφιβάλουμε ότι μπορεί αύριο να επεκταθούν και προς την δική μας πλευρά. Η ύπαρξη στην χώρα μας εκατοντάδων χιλιάδων φανατικών μουσουλμάνων που είναι επιρρεπείς στα κηρύγματα των Τζιχαντιστών, δείχνει το πόσο εγκληματική και αντεθνική ήταν η πολιτική έναντι της λαθρομετανάστευσης που ασκήθηκε επί δεκαετίες από τις ελληνικές κυβερνήσεις που μόνο τα εθνικά συμφέροντα δεν υπηρετήσαν. Και το πιο φοβερό, οι ίδιοι που κατέστρεψαν αυτή την χώρα εξακολουθούν να την κυβερνούν και να την σπρώχνουν στην «φωτιά» της ισλαμικής λαίλαπας με τα γνωστά αντιρατσιστικά νομοσχέδια, τα τμήματα ισλαμικών σπουδών, κ.α.

πηγή

Η Απόβαση της Νορμανδίας και η συμμετοχή του Ελληνικού Ναυτικού

Published on Friday, 06 June 2014 13:38 

H 6η Ιουνίου 1944 έχει χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη μέρα του B' Παγκοσμίου Πολέμου. Την ημέρα αυτή πραγματοποιήθηκε η απόβαση των Συμμάχων στη Νορμανδία. Η μεγαλύτερη συμμαχική στρατιωτική δύναμη της ιστορίας αποβιβάζεται για την απελευθέρωση της Ευρώπης από τους Γερμανούς. Στους επόμενους έντεκα μήνες, το Γ' Ράιχ και ο εφιάλτης που είχε απλώσει είχαν σβήσει.

H Ελλάδα δεν μπορούσε να λείπει από τη μεγαλύτερη μέρα του πολέμου. Αν και βρισκόταν ακόμη υπό κατοχή, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συνέχιζαν σταθερά τον αγώνα στο πλευρό των Συμμάχων. Στην απόβαση μετέχουν οι Κορβέτες "ΚΡΙΕΖΗΣ" και "ΤΟΜΠΑΖΗΣ", το Αντιτορπιλικό "ΣΑΛΑΜΙΣ" και Εμπορικά Πλοία.

Τα Ελληνικά πολεμικά πλοία που πολεμούσαν μαζί με το Βρετανικό ναυτικό, επανδρώνονταν από ικανά πληρώματα, Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και εφέδρους οι οποίοι όμως προέρχονταν από το Εμπορικό Ναυτικό. Οι ικανότητες των Ελλήνων ναυτικών είχαν αναγνωριστεί από νωρίς από τους Συμμάχους και συνοδεύονταν από τη φήμη των θαλασσόλυκων. Συνοδεύοντας συμμαχικές νηοπομπές στη Μεσόγειο ή τον Ατλαντικό Ωκεανό, οι άνδρες αυτοί είχαν αποκτήσει σημαντική πολεμική πείρα.
την ιστορική απόβαση της Νορμανδίας, επρόκειτο να λάβουν μέρος δύο Ελληνικά Πολεμικά Πλοία: οι Κορβέτες Τομπάζης και Κριεζής, οι οποίες μόλις είχαν εκτελέσει αποστολές συνοδείας νηοπομπών στον Ατλαντικό. Από τα τέλη Απριλίου ήδη, οι κυβερνήτες των πλοίων είχαν λάβει λεπτομερείς οδηγίες και διαταγές για τις αποστολές που θα έπρεπε να εκτελέσουν κατά τη διάρκεια της αποβατικής επιχείρησης και το μόνο που απέμενε να μάθουν, ήταν η ακριβής ημερομηνία. Μετά τη γνωστοποίηση των διαταγών, τα πλοία απέπλευσαν από το λιμάνι του Πόρτσμουθ, προκειμένου να αποφευχθεί η διαρροή πληροφοριών, και μέχρι την ημέρα της απόβασης εκτέλεσαν διάφορες αποστολές.

Στις 5 Ιουνίου οι ελληνικές κορβέτες έλαβαν το απόρρητο σήμα με το οποίο ενημερώνονταν για την έναρξη της "επιχείρησης Overlord". Τα δύο Ελληνικά πολεμικά αποτελούσαν ένα μικρό μόνο μέρος του τεράστιου συμμαχικού στόλου που είχε συγκεντρωθεί και αριθμούσε 6.690 πλοία κάθε τύπου. Ωστόσο, οι Έλληνες ναυτικοί είχαν να εκτελέσουν μια σημαντική αποστολή.

Οι Γερμανοί είχαν δημιουργήσει στα στενά της Μάγχης τεράστια θαλάσσια ναρκοπέδια τα οποία δημιουργούσαν σημαντικό εμπόδιο που έφραζε το δρόμο στις συμμαχικές αποβατικές δυνάμεις προς τις γαλλικές ακτές. Μπροστά από τα αποβατικά και τα πλοία συνοδείας, προηγούντο ναρκαλιευτικά τα οποία θα έπρεπε να ανοίξουν πέντε ασφαλείς δίαυλους μέσα στο ναρκοπέδιο.

Το Κριεζής και το Τομπάζης βρίσκονταν μαζί με πλήθος άλλων πλοίων στο νησί Γουάιτ στη Νότιο Αγγλία. Αν και τα πληρώματα γνώριζαν για τα ναρκαλιευτικά που θα άνοιγαν τους δίαυλους, εξακολουθούσαν να ανησυχούν για τις νάρκες. H αποστολή που ανέλαβαν ήταν η συνοδεία άλλων πολεμικών και αποβατικών πλοίων προς την ακτή Gold όπου θα αποβιβαζόταν η Βρετανική 50η Μεραρχία Πεζικού της Βρετανικής 2ης Στρατιάς.

Τα πλοία έπλεαν με σιγή ασυρμάτου και οι άνδρες επάνδρωναν όλες τις θέσεις μάχης, ενώ η σφοδρή κακοκαιρία μαινόταν στη Μάγχη. Φτάνοντας στο ναρκοπέδιο, τα ναρκαλιευτικά ανέλαβαν να τους οδηγήσουν στο δίαυλο που θα ακολουθούσαν, και τα Ελληνικά πολεμικά ήταν από τα πρώτα που διέσχιζαν τα επικίνδυνα εκείνα νερά.

Βγαίνοντας από το ναρκοπέδιο, στις 05:30 ξημερώματα Τρίτης 6 Ιουνίου, τα πλοία συνοδείας άρχισαν το μπαράζ σφυροκοπώντας τα Γαλλικά παράλια. Τα αποβατικά του πρώτου κύματος κατευθύνθηκαν στην ακτή Gold και στις 07:25 άρχισε η απόβαση των ανδρών.

Τα Ελληνικά πολεμικά παρέμειναν στα ανοικτά των ακτών προσφέροντας κάλυψη στα αποβατικά. Στο πρωινό δελτίο του BBC στις 09:00, τα πληρώματα περίμεναν με τις καρδιές τους να χτυπούν δυνατά: "...Ναυτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, του Καναδά, της Πολωνίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας και της Ελλάδας ενήργησαν σήμερα απόβαση στην Ευρώπη..." Οι άνδρες ξεσπούν σε ζητωκραυγές. O ενθουσιασμός που επικρατεί από την πρώτη στιγμή της επιχείρησης, παραμένει διάχυτος. Εκείνες τις στιγμές ξέρουν καλά ότι γράφουν ιστορία δοξάζοντας την πατρίδα τους.

Το απόγευμα κατά το σούρουπο, στην περιοχή των Ελληνικών πλοίων εκδηλώθηκε αεροπορική επίθεση της Luftwaffe, που αντιμετωπίστηκε από τα αντιαεροπορικά όπλα των πλοίων. Απώλειες από τα Ελληνικά πολεμικά δεν υπήρξαν.

Για τις επόμενες ημέρες, οι δύο κορβέτες θα συνόδευαν άδεια αποβατικά και εμπορικά πλοία πίσω στην Αγγλία. Στις πρώτες εννέα μέρες, το ΚΡΙΕΖΗΣ συνόδευσε 2 νηοπομπές από το Πόρτσμουθ και 1 νηοπομπή από το Φάλμουθ στη Νορμανδία. Μεταξύ 16 και 23 Ιουνίου έκανε επισκευές και καθαρισμό γάστρας στη δεξαμενή του Φάλμουθ, μεταξύ 23 και 29 Ιουνίου συνόδευσε νηοπομπές από την Ουαλία στην Κορνουάλη και από 7 Ιουλίου έως 10 Αυγούστου συνόδευσε 9 νηοπομπές από το Πόρτλαντ των ΗΠΑ στη Νορμανδία.

Από την πλευρά του το ΤΟΜΠΑΖΗΣ μέσα στις πρώτες είκοσι μέρες συνόδευσε 7 νηοπομπές από το Πόρτσμουθ στη Νορμανδία, μεταξύ 25 Ιουνίου και 12 Ιουλίου συνόδευσε νηοπομπές μεταξύ Κορνουάλης και Σαουθάμπτον και έως τις 30 Ιουλίου συνόδευσε νηοπομπές από το Φάλμουθ και το Σόλεντ στη Νορμανδία. Έως τις 9 Αυγούστου παρέμεινε στο Σαουθάμπτον για καθαρισμό λεβήτων και μεταξύ 11 - 16 Αυγούστου πραγματοποίησε ανθυποβρυχιακή περιπολία στα ανοικτά του Χερβούργου για την προστασία των αγωγών καυσίμων και των πλοίων πόντισης καλωδίων.

Οι Αξιωματικοί του Κριεζής ήταν ο Πλωτάρχης Δημήτριος Κιοσσές, οι Ανθυποπλοίαρχοι Γρηγόριος Παυλάκης, Κλεάνθης Ζερβός, Ιωάννης Λαγωνίκας και Γεώργιος Βαζάκας, ο Σημαιοφόρος Δημήτριος Ματάλας και ο Έφεδρος Σημαιοφόρος Σταύρος Νιάρχος.

Στο Τομπάζης ήταν ο Πλωτάρχης Γεώργιος Παναγιωτόπουλος, οι Ανθυποπλοίαρχοι Παναγιώτης Παπαδιαμαντόπουλος, Νικόλαος Καλλιοντζής και Ρωμανός Νικολαΐδης, ο Σημαιοφόρος Θεόδωρος Λυμπεράκης και ο Έφεδρος Σημαιοφόρος Μιχαήλ Μαρής.

Σημαντική βέβαια ήταν και η συμβολή του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού στην απόβαση. Αν και δεν έχουν σωθεί τα αρχεία και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, είναι βέβαιο ότι πολλά Ελληνικά εμπορικά πλοία συγκαταλέγονταν στον τεράστιο συμμαχικό στόλο. Επίσης, δύο τουλάχιστον Ελληνικά πλοία βυθίστηκαν προκειμένου να αποτελέσουν τις βάσεις για την ανέγερση δύο τεχνητών λιμένων Μάλμπερι στα ανοικτά των νορμανδικών ακτών. - ΠΗΓΗ

Άποψη: Η πολιτική οικονομία του λόμπι της δραχμής

ΜΙΧΑΛΗΣ Γ. ΑΡΓΥΡΟΣ*

Ε​​να κεντρικό ζήτημα στον ελληνικό δημόσιο διάλογο είναι η θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει απαντήσει στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και σε συνεχόμενες έρευνες της κοινής γνώμης ότι επιθυμεί το πρώτο. Εντούτοις, η διατήρηση του θέματος στην πολιτική ατζέντα δείχνει ότι υπάρχουν ομάδες του πληθυσμού που διαφωνούν με την επιλογή αυτή. Ποιοι είναι οι υποστηρικτές της δραχμής και γιατί την επιλέγουν; Υπάρχουν δύο κατηγορίες. Η πρώτη, και αριθμητικά μικρότερη, αποτελείται από συμπολίτες μας οι οποίοι λόγω ιδεολογικής τοποθέτησης κρίνουν, πολύ εσφαλμένα κατά τη γνώμη του υπογράφοντα, αλλά ανιδιοτελώς, ότι η επιστροφή στη δραχμή θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον. Η δεύτερη είναι το επονομαζόμενο λόμπι της δραχμής. Η κατηγορία αυτή δεν έχει ιδεολογικές αναφορές αλλά οικονομική αφετηρία που μας επιτρέπει να την αναλύσουμε σε όρους πολιτικής οικονομίας. Συγκεκριμένα, εκείνοι που έχουν ατομικά ορθολογικά κίνητρα να ευνοούν αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ προέρχονται κυρίως από τρεις ομάδες:
            Πρώτον, ένα τμήμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Παραμονή στο ευρώ προϋποθέτει συρρίκνωση του τελευταίου και καθιέρωση ουσιαστικού ελέγχου/αξιολόγησης των επιδόσεων του ανθρώπινου δυναμικού του, που θα καταργήσουν την καθολικά εγγυημένη απασχόληση στο ευρύτερο Δημόσιο και θα μειώσουν τις υπερβολικά γενναιόδωρες αμοιβές που απολαμβάνουν ορισμένα στελέχη του. Επίσης, θα καταστήσουν δύσκολη την απόκτηση αδήλωτων εισοδημάτων που δημιουργούνται σε συνθήκες πλημμελούς ελέγχου, γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Μεγάλο μέρος των δημοσίων λειτουργών καλωσορίζει τις εξελίξεις αυτές προσβλέποντας σ’ ένα Δημόσιο που θα επιβραβεύει ηθικά και οικονομικά τα αποτελεσματικά και πρόθυμα προς προσφορά στελέχη του. Ένα άλλο μέρος, όμως, βλέπει το ευρώ ως το όχημα που θα του στερήσει αδικαιολόγητα προνόμια και εισοδήματα.
            Δεύτερον, ένα τμήμα των κλειστών επαγγελμάτων. Πολλές αγορές αγαθών και υπηρεσιών χαρακτηρίζονται από ολιγοπωλιακές συνθήκες που επιβάλλουν τιμές πολύ υψηλότερες από αυτές που θα ίσχυαν σε συνθήκες ανταγωνισμού και περιορίζουν πολλά νέα και ικανά στελέχη σε χαμηλά αμοιβόμενη υπαλληλική εργασία. Η παραμονή στο ευρώ επιβάλλει ευελιξία τιμών που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από το άνοιγμα των αγορών και τη συνακόλουθη αύξηση του ανταγωνισμού. Έτσι, εντός ευρώ κάποιοι από τους συμπολίτες μας που δραστηριοποιούνται στα κλειστά επαγγέλματα θα δουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται λόγω της μείωσης τιμών, που θα προκαλέσει ο αυξημένος ανταγωνισμός, αλλά και του όγκου εργασίας τους που θα προκύψει από κάλυψη μέρους της προσφοράς από νεοεισερχόμενους παρόχους.
            Τρίτον, ένα τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου, το οποίο είτε λόγω ατυχούς οικονομικής διαχείρισης είτε λόγω μεγάλου βαθμού εξάρτησης από τον δημόσιο τομέα αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας ή σημαντικής μείωσης του κύκλου εργασιών του. Το τμήμα αυτό θα ευνοούσε η επιστροφή στη δραχμή για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί η σημαντική υποτίμηση της νέας δραχμής θα του επέτρεπε να καλύψει εσωτερικά χρέη με επαναπατρισμό κεφαλαίων που διατηρεί στο εξωτερικό. Δεύτερον, γιατί θα εξαφάνιζε την πίεση που ασκεί στον κύκλο εργασιών του η δημοσιονομική εξυγίανση που επιβάλλει μείωση μη απαραίτητων/μη ανταγωνιστικά τιμολογημένων δημοσίων δαπανών.
Στα παραπάνω θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει ότι οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για παραμονή στο ευρώ αυξάνουν τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας και τα μελλοντικά εισοδήματα των παραπάνω ομάδων, άρα αυτές έχουν ισχυρό οικονομικό κίνητρο να τις υποστηρίξουν. Αυτό πράγματι ισχύει και σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει.

Από την άλλη, όμως, υπάρχουν δύο παράγοντες που σε ορισμένες περιπτώσεις ανατρέπουν την ανάλυση κόστους-ωφέλειας υπέρ της δραχμής:

• Πρώτον, η ύπαρξη υψηλών καταθέσεων στο εξωτερικό, των οποίων η αγοραστική αξία εντός Ελλάδας θα υπερδιπλασιαστεί ως αποτέλεσμα της μεγάλης υποτίμησης που θα υποστεί η νέα δραχμή. Αυτό το κέρδος κεφαλαίου μπορεί να αποζημιώσει κάποιους από τους κατόχους καταθέσεων εξωτερικού τόσο σε επίπεδο κατανάλωσης όσο και σε επίπεδο απόκτησης στοιχείων ενεργητικού (π.χ. ακίνητα κ.ά.)

• Δεύτερον, παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται καταβολή εκ μέρους της Ελλάδας σημαντικών πόρων για την αποπληρωμή του υψηλού δημοσίου χρέους. Με δεδομένη την αποτελεσματικότερη λειτουργία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού που συνεπάγεται η παραμονή στο ευρώ, το λόμπι της δραχμής θα καταβάλει υψηλά ποσά για την αποπληρωμή του χρέους, αφού έχει υψηλά εισοδήματα/στοιχεία ενεργητικού και σε αυτό εστιάζεται η εκτεταμένη στη χώρα μας φοροδιαφυγή. Αυτό δεν θα συμβεί εάν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή και προχωρήσει σε μονομερή στάση πληρωμών, όπως προτείνουν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις.

            Συμπερασματικά, το λόμπι της δραχμής αποτελείται από ομάδες για τις οποίες παραμονή στο ευρώ σημαίνει απώλεια προνομίων/εισοδημάτων και αύξηση της συνεισφοράς τους στα φορολογικά έσοδα. Οι ομάδες αυτές στοιχίζονται πίσω από πολιτικούς σχηματισμούς με ασαφείς θέσεις έναντι του ευρώ και αποτελούν, εξαιτίας της καλής τους οργάνωσης, σοβαρό κίνδυνο για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση. Για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος αυτός είναι απαραίτητο οι ελληνικές αρχές να πολιτεύονται με γνώμονα το συνολικό κοινωνικό συμφέρον, έστω κι αν αυτό τις φέρνει αντιμέτωπες με ισχυρά κλαδικά συμφέροντα. Σε κορυφαίο κυβερνητικό επίπεδο φαίνεται ότι η διάθεση αυτή σήμερα υπάρχει. Οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται προκαλούν αναμενόμενες αντιδράσεις, είναι όμως βαθιά φιλολαϊκές γιατί αλλάζουν τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας προς το καλύτερο. Αυτό μας κάνει να ελπίζουμε ότι για τον μέσο, μη προνομιούχο Έλληνα, το εγγύς μέλλον θα είναι καλύτερο απ’ ότι το πρόσφατο παρελθόν.

* Ο κ. Μιχάλης Γ. Αργυρός είναι αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικών, Cardiff Business School.

Ο χαρακτήρας των Ελλήνων σύμφωνα με την Britannica

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ*

Π​​ριν από μερικές ημέρες, ένας φίλος από τα πολύ παλιά, ο Στρατής Στρατήγης μου έδωσε ένα κείμενο στα αγγλικά και ελληνικά, από την Encyclopedia Britannica, το οποίο περιγράφει τον χαρακτήρα των Ελλήνων. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο (λόγω των αποτελεσμάτων των εκλογών), το οποίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια παράκληση μόνο. Έστω και αν σας φαίνονται κοινοτοπίες, διαβάστε μέχρι το τέλος γιατί εκεί σας περιμένει μια έκπληξη.

            «Παρά τη σύνθετη προέλευσή τους, την ευρεία γεωγραφική εξάπλωσή τους και τα κοσμοπολίτικα ένστικτά τους, οι σύγχρονοι Έλληνες είναι ένας αξιοσημείωτα ομοιογενής λαός, αισθητά διαφορετικός κατά τον χαρακτήρα από τους γειτονικούς λαούς, ενωμένος από τον κοινό ενθουσιασμό για τους εθνικούς στόχους και βαθύτατα πεπεισμένος για την ανωτερότητά του έναντι των άλλων εθνών. Ο ξεχωριστός χαρακτήρας τους, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή τάση τους να αντιμετωπίζουν τους μη ελληνικούς πληθυσμούς ως βαρβάρους, αντισταθμίζει, στην πραγματικότητα, τη μεγάλη ενέργεια και τον ζήλο τους στην αφομοίωση άλλων φυλών. Η προνομιακή θέση την οποία απέκτησαν ...οφειλόμενη στον ανώτερο πολιτισμό τους, την ευελιξία τους, τον πλούτο τους και το μονοπώλιο της εκκλησιαστικής εξουσίας, θα τους επέτρεπαν πιθανώς να εξελληνίσουν μονίμως το μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής, αν έδειχναν περισσότερη συμπάθεια προς τις άλλες χριστιανικές φυλές.
            Πάντα ως η πιο πολιτισμένη φυλή στην Ανατολή επηρέασαν τον ένα μετά τον άλλο τους... κατακτητές τους και τα εντυπωσιακά πνευματικά τους χαρίσματα δικαίως τους εξασφάλισαν μια λαμπρή θέση στο μέλλον.
            Ο έντονος πατριωτικός ζήλος των Ελλήνων είναι συγκρίσιμος με εκείνον των Ούγγρων. Δύναται να εκφυλισθεί σε αλαζονεία και δυσανεξία. Ενίοτε τυφλώνει την κρίση τους και τους εμπλέκει σε απερίσκεπτα εγχειρήματα, αλλά παρ’ όλα αυτά περιέχει την καλύτερη εγγύηση για την τελική επίτευξη των εθνικών στόχων τους... Το πατριωτικό τους αίσθημα, δυστυχώς, υπόκειται στην εκμετάλλευση ιδιοτελών δημαγωγών και δημοσιογράφων, που ανταγωνίζονται στην υπερβολή των εθνικών αξιώσεων και στην κολακεία της εθνικής ματαιοδοξίας.
            Σε καμία άλλη χώρα το πάθος της πολιτικής δεν είναι τόσο έντονο. Παθιασμένες πολιτικές συζητήσεις δίνουν και παίρνουν στα καφενεία. Οι εφημερίδες, που είναι εξαιρετικά πολυάριθμες και γενικώς μικρής αξίας, καταβροχθίζονται και κάθε κυβερνητικό μέτρο επικρίνεται και αποδίδεται σε ιδιοτελή συμφέροντα. Η επίδραση του Τύπου είναι τεράστια, ακόμη και τα γκαρσόνια στα καφενεία και οι υπηρεσίες στα σπίτια έχουν τη δική τους εφημερίδα και συζητούν με άνεση τα πολιτικά προβλήματα της ημέρας.
            Μεγάλο μέρος της ενέργειας του έθνους ξοδεύεται σε αυτό τον διαρκή πολιτικό πυρετό, εκτρέπεται από πρακτικούς στόχους και, ούτως ειπείν, εξαερώνεται με τα λόγια. Η ανεξαρτησία της γνώμης και η κριτική τείνουν προς την απειθαρχία του δημοσίου τομέα και έχει παρατηρηθεί ότι κάθε Έλληνας στρατιώτης είναι ένας στρατηγός και κάθε ναύτης ναύαρχος....
            Μικρή είναι και η πειθαρχία στις τάξεις των πολιτικών κομμάτων, τα οποία δεν διατηρούν τη συνοχή τους χάρη σε κάποια ξεκάθαρη αρχή, αλλά χάρη στην προσωπική επιρροή των ηγεσιών τους. Αποστασίες είναι συχνές και κατά κανόνα κάθε βουλευτής στο κοινοβούλιο διαπραγματεύεται τους όρους με τον αρχηγό του. Εξάλλου ο ανεξάρτητος χαρακτήρας των Ελλήνων, εύκολα αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στη Βαλκανική χερσόνησο όπου μια κυβέρνηση δεν μπορεί να υπολογίσει ότι μπορεί να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία με επιβολή πειθαρχίας σε ψηφοφορίες. Στις πολιτικές διαμάχες, ελάχιστοι είναι οι ενδοιασμοί, αλλά επιθέσεις που αφορούν την ιδιωτική ζωή είναι σπάνιες. Η αγάπη για τον ελεύθερο διάλογο είναι σύμφυτη με το βαθιά ριζωμένο δημοκρατικό ένστικτο των Ελλήνων. Είναι στο φρόνημα ο πιο δημοκρατικός ευρωπαϊκός λαός, ούτε ίχνος λατινικού φεουδαλισμού επιζεί και αριστοκρατικές αξιώσεις γελοιοποιούνται...
            Οι Έλληνες επιδεικνύουν μεγάλη πνευματική ζωντάνια. Είναι έξυπνοι, ερευνητικοί, πνευματώδεις και επινοητικοί, αλλά αβαθείς. Η παρατεταμένη πνευματική προσπάθεια και η ακρίβεια δεν τους αρέσουν, η δε αποστροφή τους στη χειρωνακτική εργασία είναι περισσότερο εμφανής. Ακόμη και οι αγρότες είναι μετρίως εργατικοί. Άφθονες ευκαιρίες ξεκούρασης προσφέρουν οι εκκλησιαστικές εορτές.
            Η επιθυμία για εκπαίδευση είναι έντονη ακόμη και στα χαμηλότερα στρώματα. Τα ρητορικά και λογοτεχνικά επιτεύγματα ασκούν μεγάλη έλξη στην πλειονότητα από τα επιτεύγματα στα πεδία της σύγχρονης επιστήμης. Ο αριθμός των προσώπων που επιδιώκουν τη σταδιοδρομία στα επαγγέλματα του πνεύματος είναι υπερβολικός. Σχηματίζουν ένα τμήμα της κοινωνίας που περισσεύει, ένα μορφωμένο προλεταριάτο, που προσκολλάται σε διάφορα κόμματα με την ελπίδα της κρατικής απασχόλησης και ξοδεύει την ύπαρξή του ασκόπως, περιφερόμενο στα καφενεία και στους δρόμους όταν το κόμμα τους είναι εκτός εξουσίας.
            Από χαρακτήρα οι Έλληνες έχουν ζωντάνια, είναι ευχερείς, εύλογοι, προσεκτικοί, συμπαθητικοί, πρόσχαροι με τους ξένους, φιλόξενοι, προσηνείς με τους υπηρέτες ή τους οικείους τους, ιδιαίτερα απλοί και λιτοί στη συμπεριφορά τους, φιλικοί και ενωμένοι στην οικογενειακή τους ζωή...
            Τα ελαττώματα των Ελλήνων, σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να αποδοθούν στη μακροχρόνια υποταγή τους σε ξένες φυλές. Η εξυπνάδα τους συχνά εκφυλίζεται σε πονηριά, η ευρηματικότητά τους σε ανειλικρίνεια, η λιτότητά τους σε απληστία και η επινοητικότητά τους σε απάτη. Η ανεντιμότητα δεν είναι εθνικό ελάττωμα, αλλά πολλοί που δεν θα καταδέχονταν να κλέψουν δεν θα διστάσουν να καρπωθούν παράνομα κέρδη μέσω δολιότητας και παραπλάνησης. Πράγματι, η εξαπάτηση συχνά ασκείται ανώφελα για την απλή πνευματική ικανοποίηση που παρέχει.
            Στην οξύνοια των οικονομικών τους δοσοληψιών, οι Έλληνες παροιμιωδώς υπερτερούν των Εβραίων, αλλά υπολείπονται των Αρμενίων. Η αξιοσημείωτη ικανότητά τους στις επιχειρήσεις ορισμένες φορές βλάπτεται από την κοντόφθαλμη προσέγγισή τους, που τους κάνει να επιδιώκουν το άμεσο κέρδος εις βάρος του μακροπρόθεσμου. Η ματαιοδοξία και ο εγωισμός τους, που σημειώνεται, ακόμα και από τους πιο ευνοϊκά διακείμενους παρατηρητές, τους κάνει ζηλόφθονους, απαιτητικούς και ευάλωτους στην κολακεία.
            Από κοινού με άλλους νοτίους ευρωπαϊκούς λαούς, οι Έλληνες είναι ιδιαίτερα ευέξαπτοι, ο εμπαθής χαρακτήρας τους εύκολα προσβάλλεται από μικρές προκλήσεις και ασήμαντες λογομαχίες συχνά καταλήγουν σε ανθρωποκτονίες. Είναι θρήσκοι, αλλά καθόλου φανατικοί, εκτός σε περιπτώσεις πολιτικό-θρησκευτικών θεμάτων, που θίγουν τις εθνικές τους επιδιώξεις.
            Γενικώς, οι Έλληνες μπορεί να περιγραφούν ως ένας έξυπνος, φιλόδοξος και ευρηματικός λαός, ικανός για μεγάλες προσπάθειες και θυσίες, αλλά ελλιπής σε ορισμένα πιο στερεά χαρακτηριστικά που οδηγούν στην εθνική μεγαλοσύνη».

            Είμαι βέβαιος ότι και εσείς θα συμφωνήσετε με τα περισσότερα σημεία της παραπάνω περιγραφής του χαρακτήρα των Ελλήνων. Ξέρετε όμως ποιο είναι το τραγικό στην ιστορία αυτή; Το παραπάνω λήμμα προέρχεται από την έκδοση της Encyclopedia Britannica του έτους 1910 -1911, δηλαδή πριν από περισσότερα από 100 χρόνια! Όταν διάβασα το σημείωμα νόμιζα ότι ήταν παραποιημένο και σαν άπιστος Θωμάς, μπήκα στο site της Britannica (ιδού, τι μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία) και πιστοποίησα ότι ήταν όντως αυτούσια μετάφραση από τις σελίδες 430 – 431, του 12ου τόμου. Πέρασαν 100 χρόνια και παρά το ευρωπαϊκό λουστράρισμα που αποκτήσαμε, στην ουσία έχουμε παραμείνει οι ίδιοι. Ειδικά η επισήμανση για «ένα μορφωμένο προλεταριάτο, που προσκολλάται σε διάφορα κόμματα με την ελπίδα της κρατικής απασχόλησης» περιγράφει απόλυτα το πελατειακό κράτος. Ακόμα, η αναφορά σε «ιδιοτελείς δημαγωγούς και δημοσιογράφους, που ανταγωνίζονται στην υπερβολή των εθνικών αξιώσεων και στην κολακεία της εθνικής ματαιοδοξίας» νομίζει κανείς ότι φωτογραφίζει συγκεκριμένα σημερινά κόμματα και πρόσωπα. Τέλος, η περιγραφή των κομμάτων, των βουλευτών που εκβιάζουν, του Τύπου (που σήμερα περιλαμβάνει όλα τα ΜΜΕ) λες και αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση.
            Ίσως έτσι να εξηγείται η παντελής άρνησή μας σε κάθε είδους αλλαγή ή μεταρρύθμιση που είναι απαραίτητη να γίνει, διότι ενώ ουσιαστικά «ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί» (όπως λέει και ένα παλιό τραγούδι), εμείς επιμένουμε να παραμένουμε στα ίδια και τα ίδια. Και στασιμότητα σε ένα κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται ισοδυναμεί με οπισθοδρόμηση και περιθωριοποίηση.

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων

Αλήθειες και ψέματα για το "ξεπούλημα" της παραλίας

Του Δημήτρη Δελεβέγκου


Ενόσω η διαδικτυακή συλλογή υπογραφών κατά του «ξεπουλήματος» των παραλιών παρότι το επίμαχο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών αποσύρθηκε και επανεξετάζεται, ένα είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Τελικά, το φετινό καλοκαίρι θα είναι το τελευταίο προτού το «έναντι αντιτίμου» αντικαταστήσει το «ελευθέρας» στις παραλίες;

Αυτό που πρέπει να ληφθεί ως δεδομένο, σύμφωνα με νομικούς κύκλους είναι ότι η υφιστάμενη νομολογία προβλέπει πως η παραλία και ο αιγιαλός αποτελούν κοινά αγαθά που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο.  «Ως κοινόχρηστα πράγματα είναι εκτός συναλλαγής και περιλαμβάνονται στη δημόσια κτήση» επισημαίνεται στον Αστικό Κώδικα.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στο Δημόσιο να επιτρέπει σε ιδιώτες να χρησιμοποιούν τη δημόσια κτήση, δηλαδή τον αιγιαλό και την παραλία (παρ. 5 του 2 του ν. 2971/2001). Αυτή είναι η νομιμοποιητική βάση της σχεδιαζόμενης αξιοποίησης των παραλιακών εκτάσεων που έχουν μεταφερθεί στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων.

Στο πλαίσιο αυτό και υπό την μνημονιακή επιταγή για αξιοποίηση της κρατικής ακίνητης περιουσίας και διευκόλυνση των στρατηγικών επενδύσεων πέρασαν, πριν από μερικές εβδομάδες, στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων δεκάδες εκτάσεις, ανά την Ελλάδα, πολλές από τις οποίες είναι παραλιακές. Η κίνηση αυτή πυροδότησε τη ρητορική περί «ξεπουλήματος» της παραλίας, η οποία γιγαντώθηκε κυρίως πριν από τις πρόσφατες Αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ακόμη, η λίστα του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων συνδέθηκε με το υπό αναθεώρηση νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών όπου, μεταξύ άλλων, δεν διασφαλίζεται ρητά η πρόσβαση του κοινού στην παραλία. 

Το Παλιούρι Κασσάνδρας

Κι ενώ οι, για την ώρα, οι ασκήσεις «επί χάρτου» του ΤΑΙΠΕΔ- μιας και οι απαιτούμενες μελέτες δεν είναι έτοιμες- για δημιουργία κατοικιών και ξενοδοχείων σε εκτάσεις-«φιλέτα» προκάλεσαν σοβαρές αντιδράσεις, για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης της παραλιακής έκτασης στο Παλιούρι Κασσάνδρας δεν… άνοιξε ρουθούνι.

Η παραχώρηση, δηλαδή, στο ομογενή επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη της έκτασης 320 στρεμμάτων που περιλαμβάνει τον όρμο και την παραλία Παλιουρίου, δεν βρέθηκε αντιμέτωπη με αντιδράσεις. Και αυτό παρότι τη θέση του ξενοδοχείου Ξενία θα πάρει μία πλήρως ανακαινισμένη ξενοδοχειακή μονάδα, αλλά και οικιστικά συγκροτήματα.

Το «μοντέλο» αξιοποίησης που εφαρμόστηκε στο Παλιούρι και περιλαμβάνει την εκπόνηση ειδικού σχεδίου χωρικής ανάπτυξης δημοσίου ακινήτου (ΕΣΧΑΔΑ) είναι αυτό που προτάσσει το Ταμείο Αποκρατικοποίησης για την αξιοποίηση των ακινήτων που προστέθηκαν πρόσφατα στο χαρτοφυλάκιό του.

Εξάλλου, όπως αναφέρουν παράγοντες που γνωρίζουν, η στρατηγική αυτή αξιοποίησης των κρατικών εκτάσεων δεν συνεπάγεται την ακύρωση της ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία. Εξάλλου, μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτή του Costa Navarino, του οποίου η κατασκευή δεν ακύρωσε την πρόσβαση στο μεσσηνιακό παραλιακό μέτωπο.

«Ξεπουλιούνται» οι παραλίες;

Η ελληνική ακτογραμμή αποτελείται από 16.000 χιλιόμετρα και η ισχυροποίηση της θέσης της Ελλάδας στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη, επιβάλει την υλοποίηση νέων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων και στο παράκτιο μέτωπο, όπως αναφέρουν παράγοντες του τουριστικού κλάδου.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), απαιτούνται επενδύσεις σε περισσότερα από 200 χιλιόμετρα ακτογραμμής από τα συνολικά 16.000 χλμ.

Με άλλα λόγια, η άντληση πολύτιμης για το Δημόσιο ρευστότητας μέσω της υλοποίησης ήπιων χρήσεων σε κλάσμα του παραλιακού μετώπου, δεν συνεπάγεται το «ξεπούλημα» της παραλίας ή την απαγόρευση της πρόσβασης σε αυτή.

Πάντως, για την ώρα, οι κατά τόπους παραθεριστές θα κληθούν να αντιμετωπίσουν όχι τις σχεδιαζόμενες ξενοδοχειακές ή οικιστικές αναπτύξεις για τις οποίες αναμένεται να υπάρξει εκτεταμένη διαβούλευση με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, όπως έχουν διαβεβαιώσει οι συναρμόδιοι φορείς. Αλλά την άτυπη εκμετάλλευση των παραλιακών «φιλέτων» από καταστήματα καφεστίασης που εφαρμόζουν πιστά το δόγμα «είσοδος δωρεάν, στην έξοδο πληρώνεις»…

dimitris.delevegos@capital.gr

Πηγή http://www.capital.gr/news.asp?id=2032556

Πηγή:www.capital.gr

Ο μύθος μας

Στο «Κ» της Καθημερινής, ένας μύθος για εμάς,
ανάγλυφα και ειλικρινά, άμεσα μιλά,
με λόγια λίγα και πολλά,
πολλά γιατί πολλές φορές γίνονται,
λίγα γιατί τα ίδια πάντα γίνονται:

Ο χαρακτήρας των Ελλήνων σύμφωνα με την Britannica

Η πολιτική οικονομία του λόμπι της δραχμής

Η παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος
και το ελληνικό πρόβλημα (editorial)

Πατριδογνωσία της Άννας Γριμάνη,
«Κώστας Νικολόπουλος»

Τι παραλίες θέλουμε;

  Γράμμα από την Κοπεγχάγη

Ο «αδέσποτος» στέλνει μήνυμα
στους δημάρχους !