Εϊδες άστεγο στην Αθήνα ή Θεσ/νίκη;

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΪΡΗΣ (1784-1853). Ο λησμονημένος δάσκαλος του Γένους.

Εφημερίδα «Το Άρθρο» 23 Νοεμβρίου 2014

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΪΡΗΣ (1784-1853). Ο λησμονημένος δάσκαλος του Γένους.

Γράφει ο Αυγερινός Ανδρέου, Δικηγόρος, τ. Πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

Ανάμεσα στους σπουδαίους Έλληνες, τη μνήμη των οποίων ενταφίασε το Ιερατείο και η Συντήρηση, ασφαλώς πρωτεύουσα θέση κατέχει ο Θεόφιλος Καΐρης.

Εντελώς άγνωστος στο ευρύ κοινό και απόβλητος της μνήμης των πνευματικών ανθρώπων. Συνωμοσία σιωπής ένοχων συνειδήσεων εδώ και 160 περίπου χρόνια.

Μόνον ο αείμνηστος καθηγητής Λιαντίνης κάνει αναφορά σ’ ένα βιβλίο του, η οποία ταράσσει τα νερά: «Υπήρξε κάποτε ένας Καΐρης, που άξιζε 10 Τσάτσους και 20 Κανελλόπουλους».

Ο Θεόφιλος Καΐρης γεννήθηκε το 1784 στην Άνδρο. Σπούδασε στις Κυδωνιές, στην Πάτμο, στη Χίο, στην Πίζα της Ιταλίας και στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με φιλία με τον Κοραή. (πιο ισχυρή φιλία ο Κοραής διατηρούσε με την αδελφή του, Ευανθία Καΐρη, σημαντική συγγραφέα).

Το 1801 γίνεται μοναχός και σύντομα διάκονος.

Το 1811 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης. Δίδαξε στη Σχολή των Κυδωνιών.

Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία.

Πολέμησε στον αγώνα του 1821 και έλαβε πληγές (μάχη του Ολύμπου και της Νάουσας). Έλαβε μέρος στις Εθνοσυνελεύσεις και είναι αυτός που προσφώνησε τον Καποδίστρια, όταν ήλθε στην Ελλάδα (Αίγινα 1828).

Το 1835 ίδρυσε το Ορφανοτροφείο της Άνδρου με μεγάλη απήχηση (ακόμη και ο Ανδρέας Συγγρός υπήρξε μαθητής του).

Ανέπτυσσε φιλικές σχέσεις με τους μαθητές του μέσα σ’ ένα παιδαγωγικό κλίμα πρωτότυπο για την εποχή του.

Η εξουσία προσπαθεί ανεπιτυχώς να τον προσεταιρισθεί.

Αρνήθηκε την έδρα του καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και το παράσημο του Όθωνα.

Η επιρροή του σ’ ολόκληρη την Άνδρο, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, συνεχώς αυξανόταν.

Και άρχισε το μαρτύριό του, μαρτύριο χειρότερο εκείνου του Γαλιλαίου.

Το Ιερατείο ονομάζει τον «θεοσεβισμό», που εδίδασκε ο Καΐρης, «καινήν θρησκείαν», «ασέβειαν» και «αθεΐαν».

Ο Καΐρης αιρετικός! Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται σε μοναστήρια της Σκιάθου και της Σαντορίνης και βασανίζεται (δέρνεται ανηλεώς, προπηλακίζεται και ταπεινώνεται) από αμαθείς καλογέρους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τη σύλληψη στην Άνδρο του Καΐρη τον Οκτώβριο 1839 και τη μεταφορά του στην Ιερά Σύνοδο για απολογία, αλλά και τη μεταφορά του στην ειρκτή της Σκιάθου στις 3 Νοεμβρίου 1839, έκανε κατόπιν διαταγής ο Κων/νος Κανάρης.

Τραγική η μορφή του Καΐρη. Αυτός που δοξάστηκε ως ευεργέτης της πατρίδας, τώρα στιγματίζεται ως νοθευτής της πνευματικής της ταυτότητας, αυτός που αγαπήθηκε, τώρα κατακρίνεται, εξευτελίζεται και αφορίζεται: «Να είσαι αφωρισμένος, κατηραμένος, και μετά θάνατον άλυτος (…). Να τρέμεις επί της γης, ως ο Κάιν και να αποκτήσεις την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα…».

Στη συνέχεια του χορηγείται άδεια εξόδου από την Ελλάδα. Παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας σε ομογενείς στο Λονδίνο, επισκέπτεται το Παρίσι. Το 1844, με τη δυνατότητα που του δίνει το πρώτο Σύνταγμα (ανεξιθρησκεία), επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεχίζει το έργο του.

Μετά από 8 χρόνια (είχε πεθάνει και ο Κωλέττης που τον στήριζε) τη σκυτάλη της εκδίκησης, πήρε το Κράτος, «το πιο ψυχρό απ’ όλα τα τέρατα», όπως έγραψε ο Νίτσε. Τα μαρτύρια του Μεγάλου Δασκάλου άρχισαν πάλι! Και τα υπέμενε όρθιος, με ιώβειο υπομονή και καρτερικότητα.

Ο Κωστής Παλαμάς γράφει σχετικά:
«Από κανένα σκιάχτρο δεν τρομάζεις.
Γαληνός, αμετανόητος, αμετάνοιωτος
τ’ αδειάζεις το πικρό ποτήρι.
Μ’ εσένα ο Χριστός, ιερέ Καΐρη…».

Στο τέλος του 1852 κατηγορήθηκε για προσηλυτισμό. Οι μέρες ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Πριν λίγες ημέρες έκλεισε η εξουσία, τους λογαριασμούς της με τον ιερό μαχητή, το Γιάννη Μακρυγιάννη. Τον έβαλε στη φυλακή και σάπιζε μ’ ανοιχτές τις πληγές του. Εκεί, στη Σύρα, έσυραν το δάσκαλο σε άδικη δίκη. Η ετυμηγορία από πριν κι απ’ άλλους παρμένη. Τι και αν για το δίκαιο πάσχιζε ο συνήγορός του Νικόλαος Σαρίπολος (ο μετέπειτα καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου). Άρρωστος, γέρος ο δάσκαλος της αιώνιας αρετής στην ειρκτή των κακούργων (2 χρόνια φυλάκισης η ποινή). Όχι, δεν πτοήθηκαν, σαν άνοιξαν, φανερά, του πολέμου οι πληγές και τις είδαν. Του πρόσφεραν την περίσσεια χολή τους σ’ ένα μονάχα ποτήρι. Ο θάνατος, ο λυτρωτής, τον απάντησε σε λίγες ημέρες (9 Ιανουαρίου 1853). Έξω απ’ την πόλη, στο λοιμοκαθαρτήριο, γρήγορα, ένοχα και κρυφά τον έθαψαν, χωρίς συγγενείς, χωρίς μαθητές. Και στο σώμα του, αντί για μύρα, ασβέστη του έριξαν, για να μη λιώσει! Και φρόντισαν από τότε, καλά να σκεπάσουν το έργο τ’ ανθρώπου, που σήκωσε στους δικούς του ώμους τη σοφία του αιώνα του. «Ένας, αυτός, για μύριους», όπως έλεγε ο Ηράκλειτος. Ίσως ο Δάσκαλος, ξεψυχώντας, να είπε ετούτες τις κουβέντες: «Μοναχός μου φεύγω τώρα μαθητάδες μου. Έτσι το θέλω. Τώρα σας λέω, να χάσετε εμένα και να βρείτε τον εαυτό σας. Και μόνο τότε, σα θα μ’ έχετε αρνηθεί, θα ξαναρθώ κοντά σας».

Όταν οι Ευρωπαίοι ήταν έξω φρενών με τους... «απαίσιους Έλληνες»

Tον Φεβρουάριο του 2010 οι ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων ήδη κατέρρεαν και όλοι προσπαθούσαν να εξακριβώσουν πόσο μεγάλη ήταν η έκθεσή τους σε ελληνικά ομόλογα. Σύμφωνα με τον κ. Γκάιτνερ, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών προσήλθαν στη συνάντηση του G7 λέγοντας: «Θα δώσουμε στους Ελληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά απαίσιοι. Μας είπαν ψέματα. Είναι χάλια, είναι σπάταλοι, εκμεταλλεύτηκαν την όλη κατάσταση και θα τους τσακίσουμε».

Ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι για την Ελλάδα το κλίμα ήταν εξαιρετικά βαρύ στις αρχές του 2010. Ωστόσο, οι σημειώσεις του Αμερικανού πρώην υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, που δημοσιεύτηκαν στις αρχές της εβδομάδας από τους Financial Times, αποκαλύπτουν σε όλο του το τραγικό μεγαλείο το χάσμα που εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ των λαών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο κ. Γκάιτνερ περιγράφει με κυνική ωμότητα την εκδικητική διάθεση που είχαν υιοθετήσει οι Ευρωπαίοι εταίροι έναντι της Ελλάδας.
Διάθεση τιμωρητική αλλά, ακόμη χειρότερα, αδιέξοδη, πράγμα που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πολύ γρήγορα η ελληνική κρίση μετατράπηκε σε κρίση χρέους ολόκληρης της Ευρωζώνης και την απείλησε ευθέως με διάλυση. Η κρίση που, τέσσερα χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να βασανίζει την Ευρωζώνη έχει εξαντλήσει τους λαούς και έχει διευρύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, αποτελώντας κακό οιωνό για το μέλλον.
Τα νέα κείμενα που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αποτελούν σημειώσεις που τηρούσαν οι βοηθοί του κ. Γκάιτνερ ώστε να τις χρησιμοποιήσουν για τη συγγραφή του βιβλίου του «Stress Test: Reflections on Financial Crises», που εκδόθηκε τον περασμένο Μάιο. Ο Αμερικανός πρώην υπουργός μιλάει χωρίς να ανησυχεί για τα λεγόμενά του ακριβώς επειδή πίστευε ότι δεν θα δημοσιευτούν ποτέ σε αυτή τη μορφή. Τον Φεβρουάριο του 2010, ο κ. Γκάιτνερ πήρε μέρος σε σύνοδο των υπουργών Οικονομικών του G7, όπου συμμετείχαν από ευρωπαϊκής πλευράς οι υπουργοί Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Βρετανίας. Οι ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων ήδη κατέρρεαν και όλοι προσπαθούσαν να εξακριβώσουν πόσο μεγάλη ήταν η έκθεσή τους σε ελληνικά ομόλογα. Σύμφωνα με τον κ. Γκάιτνερ, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών προσήλθαν στη συνάντηση λέγοντας: «Θα δώσουμε στους Ελληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά απαίσιοι. Μας είπαν ψέματα. Είναι χάλια, είναι σπάταλοι, εκμεταλλεύτηκαν την όλη κατάσταση και θα τους τσακίσουμε».
Εκείνη την περίοδο δεν είχε αποφασιστεί ακόμη η παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα και δεκάδες Ευρωπαίοι πολιτικοί εμφανίζονταν καθημερινά στα ΜΜΕ επιτιθέμενοι κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων, κατηγορώντας τους συλλογικά ως απατεώνες και τεμπέληδες. Αυτή η στάση των πολιτικών ήταν ιδιαίτερα έντονη στη Γερμανία, αλλά και οι πολιτικοί χωρών που λίγους μήνες αργότερα θα βρίσκονταν και αυτές στη δίνη της κρίσης περιφέρονταν λέγοντας ότι «δεν είμαστε Ελλάδα». Επρόκειτο για απροκάλυπτο λαϊκισμό, που όξυνε τα πνεύματα και κατέστησε πολύ δυσκολότερη την αντιμετώπιση της κρίσης τα επόμενα χρόνια, αλλά θα πίστευε κανείς ότι όσα έλεγαν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί τα έλεγαν κυρίως για εγχώρια κατανάλωση και ότι σε κλειστές συναντήσεις κορυφής είχαν κάτι ουσιαστικότερο να πουν και να προτείνουν από το «να τσακίσουμε τους Ελληνες».
Και όμως, «αυτή ήταν η στάση όλων τους», όπως θυμάται ο κ. Γκάιτνερ. Ο ίδιος ανακαλεί πως προειδοποίησε τους Ευρωπαίους υπουργούς ότι «μπορείτε να τους πατήσετε (σ.σ. τους Ελληνες) στον λαιμό αν θέλετε. Αλλά θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι θα στείλετε, σε αντιστάθμισμα, και ένα καθησυχαστικό μήνυμα προς την Ευρώπη και προς τον κόσμο ότι θα διατηρήσετε τη συνοχή του όλου πράγματος (σ.σ. της Ευρωζώνης) και δεν θα το εγκαταλείψετε». Εκ των υστέρων, ο Γκάιτνερ ομολογεί ότι δεν είχε φανταστεί στις αρχές του 2010 ότι η αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών στο ελληνικό ζήτημα θα ήταν τόσο κακοσχεδιασμένη και ότι θα σπαταλούσαν τρία χρόνια με σπασμωδικές αντιδράσεις.
«Υποτίμησα πλήρως την πιθανότητα ότι θα αντιδρούσαν (σ.σ. οι Ευρωπαίοι) σπασμωδικά επί τρία χρόνια. Μου ήταν αδιανόητο ότι θα επέτρεπαν να γίνει τόσο άσχημο το πράγμα όσο τελικά έγινε. Αλλά είχα την προειδοποίηση από αυτή την αρχική συζήτηση». Η έλλειψη πολιτικής διορατικότητας, ο λαϊκισμός και η αδυναμία να συνειδητοποιήσουν ότι τελικά ολόκληρη η Ευρωζώνη βρίσκεται στην ίδια βάρκα οδήγησε τους Ευρωπαίους ηγέτες στη λήψη αντιφατικών, άκαιρων και εν πολλοίς καταστροφικών αποφάσεων όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά συνολικά για την Ευρωζώνη.
Η επιμονή για τιμωρία των Ελλήνων, σε συνδυασμό με θεολογικού τύπου εμμονές περί την οικονομία, οδήγησαν σε φυγή επενδύσεων από την Ευρωζώνη, σε ύφεση το 2012-2013 και σε στασιμότητα έκτοτε. Το δε χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου είναι πλέον μεγαλύτερο από ποτέ.
Σοκ από τη συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί
Οι σημειώσεις του Γκάιτνερ αποκαλύπτουν και άλλα ενδιαφέροντα και εξίσου σκοτεινά μυστικά. Οπως, για παράδειγμα, ότι στην περιβόητη συνάντηση του G20 στις Κάννες τον Νοέμβριο του 2011 οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσέγγισαν ιδιαιτέρως τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και του ζήτησαν να συνωμοτήσει μαζί τους προκειμένου να ανατρέψουν τον Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι. «Δεν πρέπει να έχουμε αίμα στα χέρια μας», είχε συμβουλέψει τότε ο Γκάιτνερ τον Ομπάμα, και πράγματι ο Αμερικανός ηγέτης είχε απορρίψει το σχέδιο. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι κατέρρευσε μερικές ημέρες μετά τις Κάννες. O Γκάιτνερ χαρακτηρίζει «ασύλληπτα λάθος υπολογισμό της ζημίας» που θα προκαλούσε η συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010. Οι δύο ηγέτες είχαν συμφωνήσει τότε ότι μπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους χώρας της Ευρωζώνης στο μέλλον. Σύμφωνα με τον Αμερικανό πρώην υπουργό Οικονομικών, ο Σαρκοζί αποδέχτηκε την απαίτηση της Μέρκελ ώστε να αποφύγει την πρότασή της για δημοσιονομική ένωση. Ο Γκάιτνερ αποκαλύπτει ότι έπαθε «αποπληξία» όταν έμαθε τα νέα και είπε στους Ευρωπαίους ότι οι επενδυτές θα τους εγκαταλείψουν ακόμη πιο γρήγορα.

Το μεγάλο ρίσκο του Μ. Ντράγκι έσωσε το ευρώ

Εντονες συζητήσεις στην Ευρώπη προκάλεσε η δημοσίευση από τους Financial Times των σημειώσεων του Τίμοθι Γκάιτνερ, πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, για την κρίση της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο της έρευνας για το βιβλίο που πρόσφατα δημοσίευσε. Η ωμότητα των περιγραφών των αισθημάτων των Ευρωπαίων απέναντι στην Ελλάδα στις αρχές του 2010 («είναι φρικτοί», «θα τους συντρίψουμε» κ.ο.κ.) επιβεβαιώνει με γλαφυρό τρόπο κάτι που ήταν ήδη γνωστό. Το ίδιο ισχύει και για την αφήγηση του Γκάιτνερ για τα σχέδια ανατροπής του Μπερλουσκόνι στις Κάννες το 2011 – όπου συμβουλεύει τον Ομπάμα να μη συμμετάσχει, αν και θεωρεί ότι η προσέγγιση των Μέρκελ - Σαρκοζί ήταν «βασικά σωστή».
Από τις αποκαλύψεις που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη αίσθηση ήταν κι αυτές που αφορούσαν το παρασκήνιο της περίφημης δήλωσης του Μάριο Ντράγκι, τον Ιούλιο του 2012, ότι θα κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να διασώσει το ευρώ. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Γκάιτνερ, ο Ντράγκι προχώρησε σε αυτή τη δήλωση –χωρίς διαβούλευση με τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ– ύστερα από συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με στελέχη του τραπεζικού κλάδου και διαχειριστές hedge funds, οι οποίοι ήταν πεπεισμένοι πως η Ευρωζώνη όδευε προς διάλυση.
«Ηταν τελείως αυθόρμητο (...) πήγα και είδα τον Ντράγκι, αλλά εκείνος, σε αυτή τη φάση, δεν είχε κανένα σχέδιο. Απλά έκανε μία “εκτός προγράμματος” δήλωση λέγοντας αυτά τα πράγματα. Απλά σκόνταψαν πάνω σ’ αυτά», λέει ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ στις απομαγνητοφωνήσεις.
Ο Πολ ντε Γκράουβε, καθηγητής Οικονομικών στο LSE, πρώην σύμβουλος του Ζ. Μ. Μπαρόζο και από τους πιο διεισδυτικούς επικριτές των πολιτικών της ΕΚΤ την εποχή της κρίσης, δηλώνει στην «Κ» ότι τον «εξέπληξε» η αποκάλυψη πως η δήλωση δεν ήταν προϊόν διαβουλεύσεων και προετοιμασίας. Οπως εξηγεί: «Αν ισχύουν τα λεγόμενα του Γκάιτνερ, αυτό σημαίνει ότι ο Ντράγκι δεν αναζήτησε στήριξη από την Αγκελα Μέρκελ, όπως πολλοί ανέφεραν, ούτε συμβουλεύθηκε τα άλλα μέλη του Συμβουλίου, απλώς τους έφερε αντιμέτωπους με τετελεσμένα. Αυτό έγινε αποδεκτό τότε επειδή ήταν έντονη η αίσθηση της κρίσης και οι Ευρωπαίοι ήταν έτοιμοι να δοκιμάσουν οτιδήποτε. Αυτή η αίσθηση έχει εκλείψει σήμερα, κάτι που καθιστά περίπου αδύνατο για τον Ντράγκι το εγχείρημα της ποσοτικής χαλάρωσης μεγάλης κλίμακας».
Εκπληκτη για την αυθόρμητη φύση της παρέμβασης Ντράγκι δηλώνει και η Μέγκαν Γκριν, επικεφαλής οικονομολόγος της Maverick Intelligence. «Αυτή η δέσμευση, από μόνη της, έδωσε στους διαμορφωτές πολιτικής στην Ευρωζώνης δύο χρόνια να κάνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – χρόνο που, δυστυχώς, βασικά σπατάλησαν».

ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ Η.Π.Α ;

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού Φιλολόγου Ιστορικού-Συγγραφέως
Από το περιοδικό ‘ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ’

Tο Άγαλμα τής Ελευθερίας, τού οποίου η επίσημη ονομασία είναι “Η Ελευθερία φωτίζοντας τον κόσμο” (αγγλιστί “Liberty enlightening the World” γαλλιστί “la Liberte eclairant le monde”), είναι ένα κολοσσιαίο άγαλμα πάνω στην ομώνυμη νησίδα και μέσα στο άνω τμήμα τού Κόλπου τής Νέας Υόρκης. Το άγαλμα αυτό στήθηκε σε ανάμνηση τής φιλίας τών λαών τών ΗΠΑ και τής Γαλλίας.
Το συνολικό του ύψος είναι 93 μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, και κατά την εκδοχή τής εγκυκλοπαίδειας Britannica παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία. Η γυναίκα αυτή κρατάει έναν πυρσό στο υψωμένο δεξί της χέρι και μια ενεπίγραφη πλάκα στο αριστερό όπου αναγράφεται η ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776. Ένας ανελκυστήρας ανεβάζει έως το ύψος τού εξώστη και μια ελικοειδής σκάλα οδηγεί σε μιαν εξέδρα παρατηρήσεως πάνω στο στέμμα που φοράει η Ελευθερία. 0 πυρσός που κρατάει βρίσκεται σε 93 μέτρα ύφος πάνω από την επιφάνεια τής θαλάσσης. Στην βάση τού αγάλματος βρίσκεται το Αμερικανικό Μουσείο της Μεταναστεύσεως (American Museum of Immigration).

Την πρόταση για την κατασκευή τού αγάλματος διατύπωσε ένας Γάλλος ιστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ένας ικανός αριθμός χρημάτων με εισφορές τού γαλλικού λαού και το έργο άρχισε στη Γαλλία το 1875, υπό την διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ-Ωγκύστ Μπαρτολντί.

Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φύλλα χαλκού, που σφυρηλατήθηκαν με το χέρι για να πάρουν το επιθυμητό σχήμα και συναρμολογήθηκαν πάνω σε έναν σκελετό από τέσσερα γιγάντια χαλύβδινα υποστηρίγματα, τον οποίο είχε σχεδιάσει ο διάσημος από την κατασκευή τού Πύργου τού Άιφελ, Αλεξάντρ-Γκυστάβ Άιφελ.

Το 1885 το περατωμένο άγαλμα, που είχε ύψος 46 μέτρα περίπου (151 πόδια και 1 ίντσα) και ζύγιζε 225 τόνους, αποσυναρμολογήθηκε και φορτώθηκε για να μεταφερθεί στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Το βάθρο, που κατασκευάστηκε μέσα από τα τείχη τού φρουρίου Γουντ στη νησίδα Μπέντλο, περατώθηκε αργότερα. Το άγαλμα στήθηκε στο βάθρο του και στις 28 Οκτωβρίου 1886 αφιερώθηκε στον πρόεδρο Κλήβελαντ.

Την διαχείριση και φροντίδα τού αγάλματος είχε στην αρχή η Επιτροπή Φάρων, επειδή ο φωτεινός πυρσός θεωρήθηκε ως είδος φάρου για τους ναυτιλλομένους. Επειδή όμως το φρούριο Γουντ εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από τον αμερικανικό στρατό, το άγαλμα μεταφέρθηκε το 1901 στο υπουργείο τών Στρατιωτικών.

Το 1924 ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο. Το 1937 το φρούριο Γουντ αποστρατιωτικοποιήθηκε και το υπόλοιπο νησί ενσωματώθηκε στο μνημείο ως περιβάλλων χώρος. Το 1956 το νησί Μπέντλο μετονομάσθηκε σε “Νησί της Ελευθερίας” (Liberty Island) και το 1965 προστέθηκε στο συγκρότημα η γειτονική νησίδα ‘Ελις, άλλοτε σταθμός μεταναστών. Η συνολική έκταση τού χώρου τού μνημείου έφθασε έτσι τα 23,63 εκτάρια.

Είπαμε ανωτέρω ότι κατά την εκδοχή τής εγκυκλοπαίδειας “Britannica” το άγαλμα παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία, υπονοώντας ότι η γυναίκα αυτή είναι προσωποποιημένη η Ελευθερία.

Αποκρύπτουν όμως συστηματικά ότι και σε αυτό το σημείο η αθάνατος Ελλάς έχει δώσει για μία ακόμη φορά τα φώτα της. Πράγματι αυτός που σχεδίασε το άγαλμα τής ελευθερίας κάπου αλλού είχε δει την μορφή αυτή. Και η μορφή αυτή είναι η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος – Ηλίου.

Ναι αγαπητοί φίλοι. 0 Φωτοφόρος Απόλλων απεικονίζεται με αυτήν ακριβώς την μορφή. Και ευτυχώς για μας η αθάνατη ελληνική γη τής Κορινθίας μας διέσωσε αυτή την εικόνα για να μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε την αλήθεια.

Η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο τής Κορίνθου, περνά όμως απαρατήρητη για τον επισκέπτη που δεν είναι υποψιασμένος. Βρίσκεται σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με άλλες δύο παραστάσεις. Η μία, στο αριστερό τμήμα, απεικονίζει έναν Άγγελο, μορφή όμοια και ίδια με αυτήν της Χριστιανικής πίστεως, και είναι κατά τους αρχαιολόγους η μορφή τής θεάς Εκάτης. Στο δεξιό τμήμα απεικονίζεται ρόδακας. Και στην μέση ω τού θαύματος!!! Η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος, ίδια με αυτήν του αγάλματος της Ελευθερίας! Η πνευματική ιδιοκτησία είναι πασιφανές σε ποιόν ανήκει.

Λέγεται από ανθρώπους τής Κορίνθου που γνωρίζουν ότι ο διευθυντής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής, σώφρων και έντιμος άνθρωπος, έχει δηλώσει ότι οι Αμερικανοί πρέπει να έρχονται να προσκυνούν στον χώρο τού Μουσείου όπου η μορφή τού Φωτοφόρου Απόλλωνος, διότι είναι η πηγή τού εθνικού τους συμβόλου.

Αν όντως είναι έτσι εύγε στον άριστο άνδρα. Πάντως αποφάσισα να αποκαλύψω στους συνέλληνες το θέμα και κυρίως στους ομογενείς μας τών ΗΠΑ, για να ενημερώσουν τους Αμερικανούς ότι το εθνικό τους σύμβολο, το οφείλουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Δεν θα είναι εξ άλλου οι μόνοι.

Όλα σχεδόν τα σύμβολα είναι Ελληνικά. Οι τούρκοι πήραν την ημισέληνο από το νόμισμα τών Βυζαντίων που απεικόνιζε την νίκη τους επί τού Φιλίππου σε μία νύχτα που το χάσικο φεγγάρι με το αστέρι ενεφανίσθησαν με την ίδια ακριβώς απεικόνιση στον ουρανό.

0 Αδόλφος Χίτλερ οικειοποιήθηκε την περίφημη “τετραγάμμα”, την κοσμούσα το ιμάτιο τής Αθηνάς τού Παρθενώνος, ένα από τα κατ’ εξοχήν ωραιότερα σύμβολα τών Ελλήνων και τού έδωσε μιαρή χροιά ονομάζοντας το “σβάστικα” και κάνοντας το σύμβολο τού ναζισμού. Οι σκοπιανοί οικειοποιήθηκαν το αστέρι τής Βεργίνας, οι δε υπόλοιποι βόρειοι γείτονές μας τον Δικέφαλο Αετό τού Βυζαντίου.

Στις ημέρες μας όμως οι Έλληνες δεν γνωρίζουν και δεν θυμούνται. Η παγκοσμιοποίηση έχει παίξει καλά το παιχνίδι της. Άλλοτε αποκρύπτει, άλλοτε παραποιεί, άλλοτε διαστρεβλώνει τα γεγονότα. Απλό παράδειγμα, και δεν είναι το μόνο, αποτελεί ο γλυπτός διάκοσμος τού Παρθενώνος, έργο τού Φειδία. Έχουμε φθάσει σήμερα σε τέτοιο σημείο διαστρεβλώσεως, που τα γλυπτά τού Παρθενώνος είναι γνωστά παγκοσμίως με τον όρο ελγίνεια μάρμαρα. Τα περίφημα γλυπτά τού Παρθενώνος, τα γλυπτά τού Φειδία, δεν είναι γνωστά με το όνομα τού δημιουργού αλλά με το όνομα τού κλέφτη. 

Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε

Τα οστά του Γεωργίου Καραϊσκάκη

Δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Άρθρο», 9 Νοεμβρίου 2014

Τα οστά του Γεωργίου Καραϊσκάκη

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ως γνωστόν, πληγώθηκε το βράδυ της 22ας Απριλίου 1827 στο Φάληρο και περί το μεσονύκτιο μεταφέρθηκε στην Σαλαμίνα, όπου λειτουργούσε πρόχειρο νοσοκομείο, στο οποίο μετ’ ολίγον εξέπνευσε. Ο θάνατός του ήταν μάλλον δολοφονία των αντιπάλων του, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας εδώ. Ο Καραϊσκάκης, λοιπόν, νεκρός! Μετά τριών ωρών θρηνολογίαν αξιωματικών, στρατιωτών, φίλων, αναπήρων και κυρίως γυναικών, το λείψανό του ετάφη παρά την θύραν του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας και σε απόσταση δύο βημάτων από αυτή. Ο θρήνος ήταν πανελλήνιος. Θρήνησε και η δημοτική μούσα: (4/4/2013) “Τρίτη Τετάρτη θλιβερή Πέφτη φαρμακωμένη, Παρασκευή ξημέρωσε Που να μην είχε φέξει Ο Στρατηγός απέθανε.” Πλησίον του τάφου του Καραϊσκάκη υπήρχαν ακόμη δύο τάφοι Ιερέων του Ναού του Αγίου Δημητρίου. Κανένας από τους τρεις τάφους δεν έφερε όνομα, αλλά ο Ιερέας τους ήξερε και έκανε τα καθιερωμένα μνημόσυνα. Στον τάφο αυτόν τα οστά του Γεωργίου Καραϊσκάκη αναπαύθηκαν για 8 χρόνια ακριβώς. Στις αρχές Απριλίου 1835, δέκα ακριβώς χρόνια μετά, ο Βασιλιάς Όθωνας αποφάσισε να συγκεντρωθούν τα οστά του Καραϊσκάκη και των πεσόντων στη μάχη του Φαλήρου και του Ανάλατου και να ενταφιασθούν σε μνημείο στο Φάληρο, μεταξύ Πειραιώς και Μουνυχίας, στον τόπο που πληγώθηκε ο Στρατηγός (σήμερα Νέο Φάληρο, απέναντι του γηπέδου Καραϊσκάκη, ένθα και η στάση του τραίνου). Η πρώτη προσπάθεια εντοπισμού του τάφου του Καραϊσκάκη, διαδίδεται ότι απέτυχε, διότι οι κάτοικοι της Σαλαμίνας αρνήθηκαν την μεταφορά των οστών του και έγιναν μάλιστα κάποιες αψιμαχίες με τους χωροφύλακες. Λέγεται, επίσης ότι χρησιμοποιήθηκε  και κάποιο τέχνασμα για τον εντοπισμό του τάφου, ότι δηλαδή κάποιος χωροφύλακας ντύθηκε χωριάτης και προσποιήθηκε τον συγγενή του Καραϊσκάκη, που ήρθε για να του κάνει μνημόσυνο. Για τον σκοπό αυτόν Επιτροπή αποτελουμένη από τους Συνταγματάρχες Ν. Κριτζιώτη, Νικήτα Σταματελόπουλο, Βάσο Μαυροβουνιώτη, Γιάννη Μακυρυγιάννη, του Αντισυνταγματάρχες Χριστόδουλο Πέτρου, Δημήτριο Καλλέργη, Σπυρομήλιο και τον αξιωματικό Γεώργιο Βάγια, μετέβη στη Σαλαμίνα για να επιστατήσει στην ανακομιδή των λειψάνων του Καραϊσκάκη και να τα συνοδεύσει μέχρι του ανεγερθέντος μνημείου στο Φάληρο. Παρουσία αυτών, αλλά και των Αρχών της Σαλαμίνας στις 20 Απριλίου 1835 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων και την επαύριο, δηλαδή στις 21 Απριλίου 1835, μεταφέρθηκαν με πένθιμη πομπή σε μελανοσκεπή λάρνακα στο λιμάνι του νησιού. Στις 22 Απριλίου 1835 τα οστά μεταφέρθηκαν στο μνημείο στο Φάληρο, στο οποίο με άλλη πομπή είχαν φθάσει εντός 16 μεγάλων κιβωτίων τα οστά των υπέρ της πόλεως πεσόντων, μεταξύ των οποίων και των ηρώων Λάμπρου Βέϊκου, Δράκου, Κουρμούλη, Ιωάννου Νοταρά και άλλων.  Ο Βασιλιάς Όθωνας, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Χώρας, οι δύο θυγατέρες και ο γιος  του Καραϊσκάκη, οι Πρεσβευτές των ξένων Δυνάμεων και πλήθος λαού, ήταν όλοι παρόντες. Επιτάφιο λόγο εξεφώνησε ο επί των Εξωτερικών Γραμματέας της Επικράτειας Ι. Ρίζος, λιτή δε προσφώνηση έκανε ο Αντισυνταγματάρχης Σπυρομήλιος. Μετά το άνοιγμα της λάρνακας που έφερε τα οστά του Στρατηλάτη, ο Βασιλιάς είπε τα εξής: “ Η απώλεια του ενδοξοτέρου στρατηγού της Ελλάδος θέλει είναι πάντοτε εις εμέ, καθώς και όλους τους Έλληνας, ανάμνησις λυπηρά. Απονέμων την οφειλομένην εις τους υπέρ της ελευθερίας πεσόντας τιμήν, γνωρίζω πόσον χρεωστεί η πατρίς εις τους επιζήσαντας συναγνωνιστάς των”. Στη συνέχεια ο Όθωνας αφαίρεσε από το στήθος του τον Μεγαλόσταυρον του Σωτήρος και με τα ίδια του τα χέρια τον απέθεσε επί των οστών του Καραϊσκάκη! Και είπε: “Αθάνατε Καραϊσκάκη! Επειδή ζώντα δεν σ’ επρόφθασα ίνα σε βραβεύσω πρεπόντως διά τας ηρωϊκάς υπέρ της πατρίδος ανδραγαθίας σου, εις την οποίαν προσέφερες την μεγίστην θυσίαν, χύσας το αίμα σου υπέρ αυτής, τιμώ σήμερον τα λείψανά σου με το οποίον έχω βασιλικότερον βραβείον. Τον Μέγαν Σταυρόν του Τάγματος του Σωτήρος, αφίνων αυτόν διά παντός εις τον υιόν σου εις ανεξάλειπτον μνήμην της προς σε του Έθνους ευγνωμοσύνης”. Στραφείς προς τις κόρες του ο Όθωνας είπε: “Εις σας δε, ω θυγατέρες του Καραϊσκου, πενθούσας μεθ' όλης της Ελλάδος τον θάνατον του αοιδήμου πατρός σας, πατήρ θέλω είμαι εις το εξής εγώ! θέλω προσπαθήσει να σας παρηγορήσω διά την στέρησιν ταύτην, ανακουφίσας την κατάστασίν σας”. Διαβάστηκε τότε το Βασιλικό Διάταγμα της προκίσεως της νεότερης κόρης του Στρατηγού, Πηνελόπης, η οποία είχε ήδη κάνει γάμο με τον Νοταρά (πεντακόσια στρέμματα γης στην Κορινθία και 6.000 δραχμές). Μετά την ρίψη 45 βολών των κανονιών, όσα και τα χρόνια του Στρατάρχη, έληξε η τελετή της κηδείας, των οστών του τεθέντων σε ξεχωριστό τάφο, των δε λοιπών ηρώων πλησίον του. Τα χρόνια διαβήκαν, οι δεκαετίες πέρασαν. Στα χρόνια της Χούντας ο διορισμένος Δήμαρχος του Πειραιά Σκυλίτσης, ανακαίνισε και ανοικοδόμησε εκ βάθρων το μνημείο του Φαλήρου. Παραδίδεται και υποστηρίζεται  μετ’ επιτάσεως ότι από λάθος (μη ενημέρωση του συνεργείου για την ύπαρξη στον χώρο αυτόν των οστών του Καραϊσκάκη και των άλλων ηρώων) όλα τα οστά με άλλα άχρηστα υλικά πετάχθηκαν στην θάλασσα! Τόσο καλά τιμούμε οι νεοέλληνες τους μεγάλους ήρωές μας. Το θέμα αυτό χρήζει ενδελεχούς ερεύνης και μελέτης, πάντως δική μου μικρή προσπάθεια δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα, γιατί επίσημη και σοβαρή απάντηση δεν δίνουν οι αρμόδιοι του Δήμου Πειραιώς. Εν τω μεταξύ, ο ναός του Αγίου Δημητρίου στην Σαλαμίνα προϊόντος του χρόνου επεξετάθη και έτσι ο χώρος του τάφου του Καραϊσκάκη ήταν πλέον εντός του Ναού, άγνωστο όμως πού. Η παράδοση έλεγε ότι ο τότε Ιερέας που παρέδωσε το λείψανο, τεχνηέντως απέκοψε λίγα μικρά οστά από τα άκρα του και τα τοποθέτησε σε μικρή λάρνακα εντός του τάφου του. Στο τέλος της δεκατετίας του 1990 ο Πρωτοπρεσβύτερος του Ναού αυτού ξεκίνησε προσπάθειες ανασκαφής του εσωτερικού χώρου του για την εξεύρεση του τάφου, οι οποίες προσέκρουσαν στη γραφεικρατία των δημοσίων υπηρεσιών (αρχαιολογική υπηρεσία κλπ.). Η επιμονή του όμως και η αγάπη του στον μεγάλο ήρωα έφεραν αποτέλεσμα. Αυθαιρέτως και αυτογνωμόνως έσκαψε εντός του Ναού και ανεύρε τον τάφο, εντός δε αυτού και τα λίγα μικρά οστά, που η παράδοση ήθελε να είναι εκεί. Έκτοτε ο κάθε επισκέπτης μπορεί να δει τον τάφο, που είναι ανοικτός, στην εκκλησία αυτή του Αγίου Δημητρίου Σαλαμίνας. Τον Αύγουστο του έτους 2002 η Άρτα τίμησε το άξιο τέκνο της, με μεγάλη εκδήλωση στην πόλη. Ομιλητές ο γράφων και σύρων τις γραμμές ετούτες, λάτρης του Καραϊσκάκη και ο Πρωτοπρεσβύτερος του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας. Στο τέλος της ομιλίας του ο Ιερέας δακρύων δήλωσε ότι είχε μαζί του δύο από τα λίγα οστά του ήρωα και τα χάριζε στην πατρίδα του. Την άλλη ημέρα οι Αρχές του Νομού και πολλοί απλοί άνθρωποι, μεταβήκαμε στην Σκουληκαριά, την γενέτειρα του Στρατηγού και αφού παρέστημεν στο μνημόσυνο που τέλεσε ο Επίσκοπος Άρτας Ιγνάτιος, εναποθέσαμε τα δύο οστά ακριβώς στο χώρο που γεννήθηκε...

Αυγερινός Ανδρέου

Ο Χαλίφης, το καθήκον και τα άλογα της Ιστορίας

Η Άγκυρα δεν πρόκειται ποτέ να υποχωρήσει στους σχεδιασμούς της με ρηματικές διακοινώσεις, διαβήματα, δηλώσεις κυβερνήσεων, αποφάσεις διεθνών οργάνων

Ο αληθινός χαλίφης του ISIS, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού εγκαινίασε το αυθαίρετο Λευκό Σαράϊ του με τα 1000 δωμάτια, προχωράει ακάθεκτος σε βάρος του Ελληνισμού. Πολύ σωστά ανέλυε πρόσφατα ο Σάββας Καλεντερίδης στην αρθρογραφία του την μεθόδευση, επιβεβαιωνόμενος από τα γεγονότα κι από όποιον παρακολουθεί τι κάνουν οι Τούρκοι όλα αυτά τα χρόνια. Ενώ ναυπηγούν μεγάλο ερευνητικό πλοίο πήγαν και έσκασαν ζεστό χρήμα κι αγόρασαν το Μπαρμπαρός. Ο λόγος ήταν πως θα ήταν απίθανο να βρουν ιδιωτική εταιρεία, που θα δεχόταν να τους νοικιάσει σκάφος για παράνομες έρευνες και με κίνδυνο θερμού επεισοδίου.

Το κίνητρο τους είναι να ανεβάσουν την θερμοκρασία στο σημείο βρασμού, και ή να μας υποχρεώσουν σε άκαπνη ταπεινωτική υποχώρηση και συμβιβασμό ή να προκαλέσουν πολεμικό επεισόδιο κι έτσι, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, να μπλοκάρουν κάθε εξέλιξη στην προσπάθεια της Κύπρου για εκμετάλλευση της ΑΟΖ της και οικοδόμησης συμμαχιών και πάλι να υποχωρήσουμε.

Έτσι το παιχνίδι θα έρθει στο γνωστό κι αγαπημένο πεδίο των Τούρκων, αυτό του τσαμπουκά και της άμεσης απειλής αφανισμού και το ταχύ επόμενο βήμα θα είναι η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας κι η αντικατάσταση της, ελέω ενός Σχεδίου τύπου Ανάν, από ένα αφελληνισμένο τουρκικό προτεκτοράτο κι η υφαρπαγή όλου του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου από την Τουρκία, που αυτή πια θα κάνει τις συμφωνίες με τις εταιρείες.

Έτσι, αφού Κύπρος δεν θα υπάρχει αλλά στη θέση της θα είναι μια Σιγκαπούρη οδαλίσκη της Άγκυρας, θα πάει περίπατο ο άξονας Αθήνα, Λευκωσία, Τελ Αβίβ, θα πάει περίπατο η τετραμερής Αθήνας, Καΐρου, Τελ Αβίβ, Λευκωσίας κι ενώ οι φωνές στις ΗΠΑ για αλλαγή πολιτικής κι απομόνωση της Τουρκίας όλο δυναμώνουν, πολύ απλά θα μείνουν στον αέρα. Δεν θα προλάβουμε και τα ψοφίμια των αλόγων της Ιστορίας θα πλέουν τουμπανιασμένα νοτίως της Κύπρου.

Έχουμε ξαναπεί, πως η ανακάλυψη των ενεργειακών αποθεμάτων της Κύπρου, οι συμφωνίες της με ξένες εταιρείες και χώρες για την εκμετάλλευση τους, η πολιτική που ξεκίνησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και συνέχισαν οι επίγοπμοι του, δημιούργησαν άλλα δεδομένα στην συμμορία της Άγκυρας, που είχε επαναπαυτεί, θεωρώντας, πως με την κατοχή του 40% της Κύπρου και την ισχυρή παρουσία του ισλαμικού στρατού κατοχής, κρατάει εκείνη το γκάζι και το φρένο στις διαδικασίες του Κυπριακού. Έπρεπε λοιπόν να το φέρουν ξανά στο πεδίο της βίας και της ανομίας, της απειλής του ολέθρου για να «ισιώσει».

Η Άγκυρα δεν πρόκειται ποτέ να υποχωρήσει στους σχεδιασμούς της με ρηματικές διακοινώσεις, διαβήματα, δηλώσεις κυβερνήσεων, αποφάσεις διεθνών οργάνων. Η Κύπρος είχε μαζέψει πολλά κωλόχαρτα από τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας και δυο φορτηγά δηλώσεις καταδίκης, συμπάθειας κι από την κουτσή Μαρία. Ο Ερντογάν το πολύ πολύ να τα χρησιμοποιήσει όλα αυτά για κωλόχαρτο στις πολυάριθμες τουαλέτες του Παλατιού του Ταμτάκου που έχτισε.

Με τις γενικότερες ενέργειες του, ο αληθινός Χαλίφης του ISIS, στην «δημοκρατικότητα» του οποίου διάφοροι δικοί μας ανόητοι κι ανόητες πόνταραν κι έχτιζαν κάστρα «φιλίας» στην άμμο, θίγει πολλά συμφέροντα. Όλοι όμως πια γνωρίζουν την πολλαπλή οικονομική, στρατιωτική και πολιτική στήριξη της Άγκυρας στους πλέον επικίνδυνους τρομοκράτες που αντίκρυσε ο κόσμος κι εμείς βιώνουμε πάλι την τυχοδιωκτική επιθετικότητα του.

Με την υποστήριξη στα ψυχοπαίδια του, τους ψυχάκηδες αποκεφαλιστές του ISIS και το διαλυμένο σωματείο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) ο Ερντογάν επιδιώκει την ανατροπή του Άσαντ, θίγει τα συμφέροντα της Ρωσίας, που έχει ναυτική βάση στη Λατάκεια αλλά και σουνιτικούς πληθυσμούς μέσα και γύρω στην επικράτεια της, όπου ήδη εμφανίζονται διάφοροι κατσαπλιάδες να δηλώνουν θαυμασμό και στήριξη στο ISIS. Θυμίζω δε πως οι πλέον λυσσασμένες ανθρωποφάγες ύαινες σε όσα συμβαίνουν στην Συρία και στο Ιράκ είναι Τσετσένοι μισθοφόροι.

Με την υποστήριξη του στην τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς και στο ISIS, αγκαλιά με το Κατάρ κι άλλους συνεργούς, θίγει τα συμφέροντα κι απειλεί την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ επίσης δεν θέλει σε καμμία περίπτωση ο αγωγός των δικών του αποθεμάτων να περάσει μέσα από την εχθρική Τουρκία κι έτσι να εξαρτάται από τα κέφια του όποιου Ερντογάν. Έχει δε αντιληφθεί πλήρως, πως η στάση της τουρκικής κυβέρνησης έναντι των Παλαιστινίων, πέραν της ισλαμοφασιστικής αλληλεγγύης, είναι νεοοθωμανικός μεγαλοοϊδεατισμός. «Δικά μας εδάφη» χαρακτήρισε τις παλαιστινιακές περιοχές ο Νταβούτογλου.

Με την υποστήριξη στους Αδελφούς Μουσουλμάνους και την τρομοκρατική δράση τους στην Αίγυπτο θίγει την εθνική ασφάλεια της Αιγύπτου. Ο Πρόεδρος Σίσι, που αποδεικνύεται μια στιβαρή και ιδιαίτερα ικανή ηγετική προσωπικότητα, επανειλημμένα κατήγγειλε ευθέως, ακόμη κι απ΄ το βήμα του ΟΗΕ, τον Ερντογάν για την υποστήριξη στους τρομοκράτες.

Ο αληθινός χαλίφης του ISIS όμως, ευθέως, πάση δυνάμει, αδιάλειπτα κι ολοφάνερα, αντιστρατεύεται επιπλέον την ασφάλεια και τα συμφέροντα των ΗΠΑ κι όλης της Δύσης. Στις ΗΠΑ οι φωνές και τα πρωτοσέλιδα σε κορυφαίες εφημερίδες του κατεστημένου, όπως οι New York Times, Wall Street Journal, Washington Times, στα πλέον σημαντικά περιοδικά, διαδικτυακούς τόπους, ινστιτούτα και δεξαμενές σκέψεις, όπως το Hudson Institute, δυναμώνουν για αυστηρή και δυναμική αντιμετώπιση της Τουρκίας. Τίτλοι όπως «Η Τουρκία δεν είναι πια σύμμαχος μας», προτάσεις για την μεταφορά της βάσης του Ιντσιρλίκ στο Ερμπίλ του αυτόνομου Κουρδιστάν, πριν λίγα χρόνια θα ήταν επιστημονική φαντασία. Ειδικά στον χώρο της Άμυνας, στις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις ακούγονται πλέον φωνές για αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ (!!), ενώ σύσσωμο το εβραϊκό λόμπυ πολεμάει τα τουρκικά συμφέροντα. Ειδικά το Υπουργείο Άμυνας και το Γενικό Επιτελείο ποτέ δεν ξέχασαν το πούλημα που έφαγαν από τους Τούρκους στον Πόλεμο του Κόλπου και πως αναγκάστηκαν να αλλάξουν κι επεκτείνουν «μέσω Λαμίας» τις γραμμές εφοδιασμού και μεταφορών, κατόπιν της άρνησης της Τουρκίας να διαθέσει το έδαφος της. Πλήθος πρώην υπουργών κι υφυπουργών Άμυνας, ηγετών των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά κι εν ενεργεία πολιτικοί πρώτης γραμμής, όπως ο Μενέντεζ, στρέφονται ευθέως κατά της Τουρκίας, ενώ επισημαίνεται η ανάγκη για στήριξη στην Κύπρο και την Ελλάδα.

Θεωρώ πολύ κοντινή την στιγμή που κάποιος σοβαρός αμερικανός πολιτικός ή στρατιωτικός θα σηκωθεί και θα πει «βομβαρδίστε την Τουρκία για να πάψει να υποστηρίζει τους τρομοκράτες».

Η κυβέρνηση Ομπάμα όμως τα έχει χαμένα. Η δράκα των ηλιθίων του «πνεύματος Κλίντον» στο State Department ακόμη κωλυσιεργεί κι επιτείνει την σύγχυση και το όλο και δυνατότερο μήνυμα παρακμής της αμερικανικής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Άλλωστε αυτή η εξαγορασμένη από καταριανούς και σαουδάραβες κλίκα ευθύνεται για την παράδοση της Λιβύης και της Συρίας στο χάος, για τις περιπέτειες της Αιγύπτου και την γενοκτονία στο Ιράκ και τη Συρία.

Η αλλαγή όμως στην αμερικανική πολιτική έρχεται. Είναι τόσα τα πλήγματα στα αμερικανικά συμφέροντα, τόσο προφανής ο κίνδυνος από τα τέρατα που εξέθρεψαν οι αντιαμερικανικές πολιτικές της ίδιας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, που θα ‘ρθουν τα πάνω κάτω κι ο εξορθολογισμός της.

Η δε, Ε.Ε., με την σημαία αντιπροσωπείας αυτοκινήτων, χωρίς εγγυημένα σύνορα, χωρίς ευρωπαϊκό στρατό, όπου ο Βορράς κι ο Νότος σε λίγο θα παίζουν ξύλο, με μόνιμο ρουφιάνο, αντιευρωπαίο κι αντζέντη των Τούρκων ισλαμοφασιστών την δόλια Αλβιώνα, μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι, έχει βρωμίσει το άλλο. Όπως πάντα.

Οι μεσογειακές ναυτικές δυνάμεις, όπως η Ιταλία κι η Γαλλία, έχουν λόγο και συμφέροντα στο να παραμείνουν ανοιχτές οι γραμμές μεταφοράς ενέργειας και ναυσιπλοΐας, να προστατευθούν αυτά που συνιστούν στην ουσία ενεργειακά αποθέματα κι εναλλακτικές της Ευρώπης.

Οι Τούρκοι όμως κινούνται αποφασισμένα και γρήγορα. Αδίστακτα.

Συμφώνησαν με τους Αζέρους να τους δώσουν εξέδρα, την οποία θέλουν να μεταφέρουν νοτίως της Κύπρου, μέσα στην Κυπριακή ΑΟΖ και ως τον Φεβρουάριο ν’ αρχίσουν εξορύξεις, με τα πολεμικά τους πλοία κι αεροπλάνα γύρω – γύρω.

Τί τεχνολογία χρησιμοποιούν οι Αζέροι στο θέμα, με ποιους έχουν κολλεγιά; British Petroleum. Να ‘τοι πάλι οι «φίλοι» μας, τα τσιμπούρια της υφηλίου. Πρώτη στην βρωμιά κατά της Σερβίας, στο Κόσσοβο, στη Συρία κι αλλού. Εμείς είμαστε βετεράνοι. Τους ξέρουμε από την δολοφονία του Καποδίστρια ως τα Φυλακισμένα Μνήματα στην Κύπρο και στην πρόσφατη προσπάθεια του Κάμερον να γλυκάνει την ανακοίνωση της Ε.Ε. κατά της Τουρκίας, που προκάλεσε την μετωπική κόντρα του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό .

Είναι λοιπόν χρέος του Αντώνη Σαμαρά, όλης της κυβέρνησης, να κινηθούμε γρήγορα, σε ένα ζήτημα στο οποίο δεν υπάρχει κανένα άλλοθι να μην βάλουν πλάτη όλοι. Αλλιώς κατά τον Φεβρουάριο θα μάθουμε άπαντες, πως όσα μας θύμωναν ως τώρα είναι απλές οδοντόκρεμες, πως υπάρχουν πολύ χειρότερα, πως η προεδρική εκλογή, οι ίδιες οι εκλογές θα είναι κάτι αδιάφορο. Θα έχουμε μπροστά μας μια απειλή, μια ενδεχόμενη ταπείνωση, που αν περάσει, θα συνταράξει όλη την κοινωνία, θα απονομιμοποιήσει όλο το πολιτικό σύστημα αλλά πάνω απ’ όλα, κι αυτό έχει σημασία, θα χαθεί η Κύπρος, μετατρεπόμενη σε Ηγεμονία της Βλαχίας υπό την Υψηλή Πύλη. Θα χαθεί η μεγαλύτερη γεωπολιτική ευκαιρία που μας έδωσε μετά τον Β’ ΠΠ η Ιστορία κι ετοιμαστείτε γι’ άλλα στην Θράκη, στο Αιγαίο.

Ενώ λοιπόν τα συμφέροντα Ρώσων, Ισραηλινών, Αιγυπτίων, ΗΠΑ κι ΕΕ συναντώνται με τα δικά μας, είναι σφόδρα πιθανό, επειδή κανείς δεν θα πολεμήσει για μας, αν δεν κινηθούμε άμεσα και δυναμικά, να μην προλάβουμε και να μην μπορέσουμε να ανατρέψουμε τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Επί του πρακτέου:

Το πρώτιστο κι αυτονόητο. Να εκπέμψουμε σαφώς και παντοιοτρόπως το μήνυμα προς την Άγκυρα, πως παρ’ όλα τα οικονομικά μας προβλήματα, η Ελλάδα δεν θα επιτρέψει την επιβολή με τα όπλα μιας τέτοιας ληστρικής ενέργειας, πως η Κύπρος δεν θα μπορούσε να είναι πιο κοντά για τους σχεδιασμούς και την αποφασιστικότητα μας και πως το μέτωπο αντιπαράθεσης θα είναι από το τριεθνές στη Θράκη, ως όλη την Κυπριακή ΑΟΖ και δεν θα καταπιούμε «μεμονωμένο επεισόδιο».

Να δοθεί στους Αζέρους το σαφές κι αυστηρό μήνυμα πώς να ξεχάσουν τα συμφωνηθέντα, παγώνουν όλα, για ΤΑΡ, ΔΕΣΦΑ, αν συνεργήσουν, παρέχοντας εξέδρα, σε μια τέτοια εχθρική ενέργεια. Χωρίς εξέδρα, ας κόβουν βόλτες τα μεμέτια να καίνε πετρέλαιο από αυτό που αγοράζουν από το λαθρεμπόριο με τα ψυχοπαίδια τους του ISIS κι εμείς θα καταγγέλουμε, επιδιώκοντας οικονομικές κυρώσεις.

Να προχωρήσουμε με δικές μας επιταχυνόμενες πρωτοβουλίες την τετραμερή (Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος – Ισραήλ) συνάπτοντας ένα συνολικό πακέτο ενεργειακής, πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας για τις ΑΟΖ μας και όχι μόνο.

Να ξυπνήσουμε την κοιμισμένη Ευρώπη, ιδιαίτερα τις ναυτικές μεσογειακές δυνάμεις Γαλλίας και Ιταλίας αλλά και την ατμομηχανή της Ευρώπης, την Γερμανία, απαιτώντας κοινή στάση στην προστασία των ευρωπαϊκών ενεργειακών πηγών και πρακτικά μέτρα, που να ανεβάζουν το κόστος στην Άγκυρα, μετρημένο όχι μόνο πολιτικά αλλά και σε χρήμα, επιδιώκοντας την στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή. Επίσης, από κοινού με την Κύπρο να θέσουμε θέμα απομάκρυνσης των αγγλικών βάσεων από την Κύπρο και αντικατάσταση τους από νατοϊκές βάσεις, με έντονη παρουσία των ευρωπαϊκών μεσογειακών ναυτικών δυνάμεων.

Να κάνουμε μια συντονισμένη και σε βάθος χρόνου εκστρατεία μέσα στις ΗΠΑ, αναδεικνύοντας αυτά που ήδη επισημαίνει το πλέον σοβαρό κομμάτι του αμερικανικού κατεστημένου και των ΜΜΕ, για την απειλή που συνιστά για τα αμερικανικά συμφέροντα κι όλη την Δύση η πολιτική της Τουρκίας στην όλη περιοχή.

Κι επειδή όλα αυτά, πλην του πρώτου που εξαρτάται μόνο από μας, μπορεί να καθυστερήσουν από την βούληση τρίτων, υπάρχει τέλος αυτό που ήταν και είναι το μεγάλο ισοδύναμο. Αυτό που πονάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την ληστρική συμμορία που κυβερνάει την Τουρκία. Υπάρχει το ζήτημα, που σήμερα η σημαία του κυματίζει στο Μεσολόγγι του Κουρδικού Έθνους, στο ηρωϊκό Κομπάνι, ζήτημα για το οποίο η κυβέρνηση, το κόμμα μας, η νεολαία μας, δεν έχει κάνει αυτό που πρέπει. Η κ. Νάντια Βαλαβάνη, η οποία ορθώς και άξια έπραξε, δεν έπρεπε να ήταν μόνη της εκεί. Στις αχανείς μάζες των Κούρδων πατριωτών, στα εκατομμύρια, περισσότερα από όλο το λεκανοπέδιο Αττικής, που ζουν μόνο στην Πόλη αλλά και στα πλήθη συνειδητοποιημένων Κούρδων σε όλες τις μητροπόλεις της Τουρκίας, μια ελληνική πολιτική και διπλωματική πρωτοβουλία θα είναι πολύ σημαντική. Να προσκληθεί ο κ. Ντεμιρτάς, ο ηγέτης του κουρδικού HADEP στην Αθήνα και να τον υποδεχτεί ο πρωθυπουργός με τιμές ηγέτη και να συναντηθεί με όλες τις πολιτικές ηγεσίες. Κι αυτό να γίνει ΧΤΕΣ. Ο Πρωθυπουργός θα μιλήσει με εκπρόσωπο του Έθνους που είναι ο πιο αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Θα μιλήσουν για ανθρώπινα δικαιώματα, για εθνικά δικαιώματα, για την ασφάλεια στην περιοχή, για πράγματα που είναι στο αξιακό πλαίσιο της Δύσης και υπέρ των συμφερόντων της. Ια μιλήσουν για τους λόγους που αμερικανικά και άλλα συμμαχικά βομβαρδιστικά χτυπούν ανελέητα τους τζιχαντιστές γύρω από το Κομπάνι και ποιοι τους υποστηρίζουν. Κι εμείς να πάρουμε τον κ. Ντεμιρτάς από το χέρι και να τον πάμε στην Ευρώπη και παντού. Αφού οι ΗΠΑ μιλούν πλέον απευθείας με το ένοπλο ΡΚΚ, γιατί εμείς να μην μιλήσουμε με έναν δημοφιλή εκλεγμένο πολιτικό, που ήταν και υποψήφιος για πρόεδρος της Τουρκίας;

Εδώ φαίνεται πόσο υπονόμευσε σε βάθος χρόνου την εθνική ασφάλεια όλου του Ελληνισμού η κυβέρνηση Σημίτη με την άθλια στάση της στην παράδοση του Οτσαλάν στην Άγκυρα το 1999, όταν η Τουρκία ήταν στο χείλος του γκρεμού. Ο «αστικός μύθος» λέει, πως οι Τούρκοι απείλησαν με κατάληψη ενός νησιού μας. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Ο ηγέτης πάντως μπορεί να έχει διάφορα ελαττώματα. Ένα απαγορεύεται να έχει: να τρέμουν τα γόνατα του. Ο βασικός λόγος να μην υποκύψεις σε έναν εκβιασμό, είναι πως αν υποκύψεις, ο εκβιαστής θα ξανάρθει. Να λοιπόν που ο εκβιαστής ξανάρθε και κόβει βόλτες νοτίως της Κύπρου. Να πως η Ιστορία δικαιώνει, όσους κρατήσαμε μια στάση υπέρ του εθνικού συμφέροντος, του εθνικού και διεθνούς δικαίου και να πως ξεβρακώνει όσους επέλεξαν ή υποστήριξαν δημοσιολογούντες την «ρουφιανιά», τους σκοτεινούς διαδρόμους, εκτός νομιμότητας κι εκ του αποτελέσματος αντίθετα στα εθνικά συμφέροντα.

Φαήλος Κρανιδιώτης