Συντοπίτες, συμπολίτες, συμπατριώτες, Έλληνες.
Εγώ ένας άσημος Έλληνας, κάτοικος αυτού του τόπου και ένας από τους πολλούς τέκτονες της πατρίδας μας, θέλω να εγείρω την φωνή μου μέσα από την λαίλαπα των επιλογών ανάξιων ανθρώπων, ή – έστω - ανάξιων "Ελλήνων", που καταδυναστεύουν τους συμπατριώτες μας, καταταλαιπωρούν τους συμπολίτες μας και οδηγούν στον όλεθρο την πατρίδα μας. Αυτήν την πατρίδα, αυτήν την πολιτεία, που έχει τις ρίζες της, όχι απλά στην Αρχαιότητα, όχι απλά στο έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όχι απλά στο Βυζάντιο, όχι απλά στην επανάσταση του ΄21, όχι απλά στους αγώνες του '12-'13 και την εποποιία του '40, αλλά αυτή την πατρίδα που έχει τις ρίζες της στη συνείδηση της οικουμένης, ίσως μάλιστα και να την έχει διαμορφώσει σε σημαντικό βαθμό.
Η Ελλάδα είναι ένας τόπος, αλλά είναι και μία ιδέα. Είναι ένας τόπος μικρός, αλλά μία παγκόσμια έννοια. Εκφράζει ότι πιο ανθρώπινο, ότι πιο δημοκρατικό (με την αρχαιοελληνική αντίληψη της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της ισηγορίας), ότι πιο βαθειά αρμονικό. Εκφράζει τον άνθρωπο σε αρμονία με τον εαυτό του και το γύρω του κόσμο.
Αυτή είναι η πατρίδα μου. Αυτήν την πατρίδα άνομα, αήθη, απάνθρωπα συμφέροντα βυσσοδομούν να καταστρέψουν.
Ο τεκτονισμός είναι ένας θεσμός που δεν αρέσκεται στη φλυαρία, είναι ένας θεσμός που βλέπει, ακούει, σιωπά. Όμως, μαθαίνει τα μέλη του και αξιώνει από τους ενσυνείδητους τέκτονες να βλέπουν, να σκέπτονται και να ενεργούν με την συνείδηση που καλούνται αδιάλειπτα να καλλιεργούν ακώλυτα και αδέσμευτα, από κοινού και ατομικά.
Γι΄ αυτόν τον λόγο, εγώ, ο Έλληνας τέκτονας, δίχως να τολμώ να φέρω στους ώμους μου την ευθύνη της εκπροσώπησης του τεκτονικού κόσμου, πιστεύοντας όμως βαθειά στην ψυχή μου και στο μυαλό μου ότι είμαι σε αρμονία με την σκέψη και τα συναισθήματα όλων των πραγματικά αδελφών, θέλω να διατυμπανίσω την οδύνη μου για την κατάσταση που μας επιβλήθηκε, το θυμό μου μου για όλη αυτή την εξέλιξη που οδήγησε στην ταπείνωση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, ως εθνικό γνώρισμα πλέον, στην διεθνή απαξίωση. Θέλω όμως και να εκφράσω την απόφασή μου να μην "αφήσω" να περάσει κάτι τέτοιο, να μην το αφήσω να εδραιωθεί, αλλά να ατενίσω το αύριο με ελπίδα και με αισιοδοξία (αυτές που προσπαθούν να μας υφαρπάξουν). Θέλω λοιπόν, να ενεργήσω με όποιον τρόπο η συνείδησή μου μπορεί να ορίσει και οι δυνατότητές μου να επιτρέψουν.
Σήμερα όμως, εκφράζω και την οδύνη μου για τον πρόσφατο θάνατο ενός συμπατριώτη, ενός αγωνιστή για τις ιδέες του (ανεξάρτητα των πολιτικών απόψεών του), ενός αγωνιστή για την κοινωνία μας και αντί ανθέων στο μνήμα, του καταθέτω ένα ευχαριστώ.
Ως άνθρωπος, ως Έλληνας, ως πολίτης και ως τέκτονας δεν μπορώ να σιωπήσω μπροστά στις καταστάσεις που βιώνουμε, αυτά που έγιναν και δυστυχώς φοβάμαι ότι θα ξαναγίνουν. Οφείλω να απευθύνω και σ' αυτόν, νέο άνθρωπο, οικογενειάρχη και βιοπαλαιστή, την ευγνωμοσύνη που οφείλουμε στους ανθρώπους που έζησαν, έδρασαν και πέθαναν για να μπορούμε σήμερα εμείς να έχουμε το αποκλειστικό δικαίωμα και την όλη ευθύνη της διατήρησης αυτής της Πατρίδας, αλλά και να έχουμε το όραμα του μεγαλείου της, του μεγαλείου των ανθρώπων της δηλαδή. Είναι αυτό το μεγαλείο που μέχρι πολύ πρόσφατα (Β' παγκόσμιο πόλεμο) τίμησαν διεθνώς οι μεγάλοι της εποχής ηγέτες.
Ευγνωμονούμε και πρέπει να αναθυμόμαστε τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για τις ιδέες χάριν της κοινωνίας τους (μας), ακριβώς για να έχουμε να θυμόμαστε και να ελπίζουμε, να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε γι΄ αυτό το όραμα, με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο και σκοπό την Δημοκρατία, την Ελευθερία και την καθολική ευημερία. Πάντως, λέγοντας "ελευθερία" δεν μιλάμε για την ακαδημαϊκή και μόνον έννοια της ελευθερίας, μιλάμε για την ελευθερία στο να σκεπτόμαστε, στο να εκφραζόμαστε, στο να ενεργούμε, με βάση - όμως - την ανθρωπιά και το δίκαιο Δίκαιο. Μιλάμε για ελευθερία στη λήψη αποφάσεων για την διακυβέρνησή μας, στη λήψη αποφάσεων για την διαχείριση των συμφερόντων του τόπου, στη λήψη αποφάσεων για την βέλτιστη αποδοτικότητα των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, για χάριν όμως των ίδιων των ανθρώπων του τόπου.
Αυτοδιάθεση, ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία, από τη μία και κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, εθνική ομοψυχία, από την άλλη, είναι απαραίτητα για την υγιή και συνεχή ανάπτυξη όλων των ανθρώπων αυτού του τόπου, αυτής της πατρίδας, αυτού του Έθνους. Δίχως αυτά δεν μπορούμε να υπάρχουμε, δεν θα είμαστε παρά όργανα, όργανα ιδεών και συμφερόντων κάθε άλλο παρά ανθρωπινών, ελληνοκεντρικών ή φιλελληνικών. Λέγοντας όμως "φιλελληνικών" δεν εννοούμε ελεήμονες αλλογενείς, απεναντίας, εννοούμε ιδέες και δράσεις σύμφωνες με τις πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες, εκείνες τις αξίες που έκαναν τον άνθρωπο κέντρο του κόσμου. Αυτές τις αρχές, αυτούς τους στόχους και ταυτόχρονα εργαλεία, πιστεύω, χρειάζεται η κοινωνία μας, η κάθε κοινωνία, πάντα μαζί με την μνημοσύνη.
Αυτήν την φωνή, αυτό το μήνυμα που βγαίνει από την ψυχή μου, θέλω να μοιραστώ μαζί σας συνέλληνες, συμπατριώτες, συντοπίτες, εγώ, ένας απλός Έλληνας πολίτης, πατριώτης και τέκτονας.
Με αγάπη και ευχές για το καλύτερο δυνατόν σήμερα και αύριο και την διαβεβαίωση ότι μαζί με κάθε άλλον όμοια προβληματιζόμενο θα συνεχίσω την προσπάθεια για το Ελληνικό "ευ ζην" (το αξίζουμε και μας ανήκει).
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
