1923-Οι Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία

Οι πρόσφυγες που βλέπετε είναι απελπισμένοι Έλληνες, που ζήτησαν καταφύγιο στο Χαλέπι της Συρίας. Το 1923 η πόλη γέμισε ασφυκτικά, τα τρόφιμα τελείωσαν και οι μεγάλες δυνάμεις τους εγκατέλειψαν.

Χαλέπι, Συρία1923.

 Έλληνες πρόσφυγες περιμένουν στη σειρά για το συσσίτιο στο Χαλέπι της Συρίας.
Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες στην Αθήνα κάνουν απεργία πείνας, ελπίζοντας ότι θα εισακουστούν τα αιτήματά τους. Άλλοι απελπισμένοι για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, πνίγονται στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η ανταλλαγή πληθυσμών του 1923
Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε η «Σύμβαση Περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών» στη Λοζάνη της Ελβετίας.
Οι Έλληνες Χριστιανοί της Ασίας θα έπρεπε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, ενώ οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδας έπρεπε να επιστρέψουν σε περιοχές της Τουρκίας.
Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες είχαν φτάσει στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του '22.
Η σύμβαση απλώς επισημοποιούσε τη μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση των πληθυσμών στη σύγχρονη ιστορία.
Οι Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία
Τα σχολικά βιβλία της ιστορίας μπορεί να περιγράφουν εκτενώς τις πολιτικές ενέργειες και τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, αλλά δεν δίνουν σαφή εικόνα για το το δράμα των προσφύγων.
Η φωτογραφία είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της αφάνταστης ταλαιπωρίας που υπέστησαν χιλιάδες άμαχοι, που ξεριζώθηκαν βίαια.

Το καλοκαίρι του 1923 βρίσκονταν ακόμη σε αναμονή:
23.000 πρόσφυγες στην Κωνσταντινούπολη,
20.000 στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας,
4.000 στη Μερσίνη και
17.000 σε διάφορες πόλεις της Συρίας.

Συνολικά, περίπου 64.000 πρόσφυγες περίμεναν κάτω από άθλιες συνθήκες σε διάφορα λιμάνια και σε παραθαλάσσιες πόλεις για να μεταφερθούν στην Ελλάδα.
Ακόμα και αν έφευγαν όλοι όμως, υπήρχαν άλλοι 150.000 πρόσφυγες που περίμεναν τη σειρά τους, στα βάθη της Ανατολίας. Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά οδυνηρή.
Το πλήθος ήταν τεράστιο και τα τρόφιμα είχαν εξαφανιστεί.

Στις 31 Μαΐου του 1923, ο πρόεδρος των Ελλήνων στο Χαλέπι, έστειλε τηλεγράφημα στον Υπουργό Εξωτερικών στην Αθήνα, ζητώντας να μην έρθουν άλλοι στην πόλη, γιατί δεν μπορούσαν να τους συντηρήσουν.

Στις 11 Ιουλίου, η γαλλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο της οποίας βρισκόταν η Συρία και ο Λίβανος, απαίτησε από την Ελλάδα να μεταφέρει με δικά της έξοδα και επιμελητεία, τουλάχιστον 2.000 πρόσφυγες στη Βηρυτό.
Ο αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός, που αναφέρεται στη λεζάντα της φωτογραφίας ότι «σίτισε 12.000 Έλληνες», διέκοψε την παροχή βοήθειας την 1η Αυγούστου του 1923!
Συνολικά είχε παραχωρήσει περισσότερα από 2.5 εκατομμύρια δολάρια για τη σίτιση και τη περίθαλψη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.

Κραυγή αγωνίας από την κοινωνία, αμηχανία από την κυβέρνηση

Κλίκ στην εικόνα για μεγέθυνση

Κατάληψη του κράτους από κόμματα και συγγενείς, αλλά δεν κουνιέται φύλλο!

Εφημερίδα «Το Άρθρο», 19 Απριλίου 2015

Κατάληψη του κράτους από κόμματα και συγγενείς, αλλά δεν κουνιέται φύλλο!

Τα φαινόμενα νεποτισμού που ζούμε στη χώρα δεν είναι απλά πρωτοφανή – κι’ ας έσπευσε ο κ. Παπαδημούλης να δώσει μια απάντηση του τύπου «κι’ εσείς σκοτώνετε τους μαύρους».

Όχι μόνο επειδή ουδέποτε στο παρελθόν συναντήσαμε μέλη της ίδιας οικογένειας να διορίζονται και μέλη του υπουργικού συμβουλίου.

Αλλά επειδή κάτι τέτοιο παραπέμπει καθαρά σε ολοκληρωτικά καθεστώτα – με πιο πρόσφατα παραδείγματα αυτά της Έλενας Τσαουσέσκου και του Τσάβες, τον εξάδελφο του οποίου τελευταία διόρισε επικεφαλής της κρατικής εταιρίας πετρελαίων της Βενεζουέλας ο Μαδούρο.

Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει και σύγκρουση συμφερόντων.

Με πιο κραυγαλέα την περίπτωση του αναπληρωτή υπουργού Ναυτιλίας, του οποίου η σύζυγος είναι αναπληρώτρια υπουργός Μετανάστευσης.

Αυτό σημαίνει ότι ο σύζυγος, ως πολιτικός προϊστάμενος του Λιμενικού έρχεται σε σύγκρουση με τη σύζυγο, που είναι πολιτική προϊσταμένη των… μεταναστών!

Και από εκεί και πέρα έχουμε σύζυγο γενικού γραμματέα να τοποθετείται σύμβουλος υπουργού, σύντροφο υπουργού να τοποθετείται πρόεδρος σε μεγάλο δημόσιο ίδρυμα, αδελφό περιφερειάρχη να τοποθετείται σύμβουλος υπουργού, σύντροφο να αναλαμβάνει συντονιστής στον τομέα της συντρόφου, υπουργός να διορίζει σύμβουλό της τον αδελφό της, ο πρωθυπουργός να διορίζει γενικό γραμματέα τον εξάδελφό του, σύζυγος υπουργού να διορίζει τον ανιψιό της σε πόστο δίπλα στον πρωθυπουργό, ο αδελφός του τελευταίου να τοποθετείται επικεφαλής σε γραφείο αντιπροέδρου της Βουλής.

Και μόλις τελειώνουν τα συγγενολόγια, αρχίζουν οι κομματικοί.

Υποψήφιοι (και αποτυχόντες) βουλευτές διορίζονται γενικοί γραμματείς υπουργείων, υποψήφιοι με συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σε εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές και συνδικαλιστές των συγκεκριμένων κομμάτων τοποθετούνται επικεφαλής των Υγειονομικών Περιφερειών σε όλη τη χώρα.

Τα ίδια και στα ασφαλιστικά Ταμεία. Συνδικαλιστές, υποψήφιοι, στελέχη, συντονιστές τομέων.

Τα ίδια και με τους περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης.

Τα ίδια και στους μεγάλους κρατικούς μηχανισμούς.

Έχει μεταφερθεί στο Κράτος ολόκληρο το κόμμα και λοιποί συγγενείς!

Πρόκειται για πραγματική κατάληψη!

Και όμως, δεν κουνιέται φύλλο!

Με τέτοιο θράσος, σε άλλη περίπτωση θα είχε σηκωθεί ο κόσμος στο ποδάρι!

Σοφία Βούλτεψη0

Bloomberg: Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Ζιμπάμπουε

Τι μπορεί να σημαίνει η αθέτηση των υποχρεώσεων της Αθήνας προς το ΔΝΤ; Πέραν της δεδομένης ανησυχίας που θα προκληθεί, υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσει μεγαλύτερες, εν πολλοίς παράπλευρες, απώλειες για την Ελλάδα; 

Ο Μαρκ Γκίλμπερτ γράφει επ' αυτού στο Bloomberg View. Μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα, αναφέρει: «Όπως όλοι γνωρίζουν, τα χρήματα τελειώνουν για την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην είναι σε θέση να πληρώσει τα χρέη της, συμπεριλαμβανομένων αυτών που οφείλει στο ΔΝΤ. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι η αιτία μιας σοβαρής ανησυχίας στην Ευρώπη. Αλλά υπάρχει ένας επικίνδυνος μύθος που κερδίζει σε έλξη και έχει να κάνει με το εξής: η χώρα να αθετήσει τις υποχρεώσεις της, αλλά να εξακολουθεί να παραμένει μέλος του ευρώ».

Ο δημοσιογράφος του Bloomberg επικαλείται τα πρόσφατα δημοσιεύματα των Financial Times και της Die Zeit, καθώς αμφότερα έκαναν εκτενή αναφορά στην πιθανότητα η Ελλάδα να μην καταφέρει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, αλλά ταυτόχρονα να παραμείνει εντός της Ευρωζώνης. Παράλληλα, σημειώνει πως τα οικονομικά δεδομένα που δημοσιοποιήθηκαν από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών δείχνουν πως το τρέχον πρωτογενές πλεόνασμα (0,4%) απέχει πολύ από αυτό που υπόσχεται η κυβέρνηση (1,5%). Την ίδια στιγμή που το γερμανικό ΥΠΟΙΚ λέει πως η Ελλάδα δεν θα λάβει οικονομική βοήθεια στις 24 Απριλίου και ο Σλοβάκος ΥΠΟΙΚ, Πέτερ Κάζιμιρ, κάνει λόγο για διολίσθηση της Ελλάδας προς την άβυσσο.

Οι τιμές των ομολόγων

Κατά τον Γκίλμπερτ, η ασφυξία της ελληνικής οικονομίας έχει και άλλες αιτίες και μία από αυτές είναι οι τιμές των ελληνικών ομολόγων. Όσοι επενδυτές, πριν από ένα χρόνο, έσπευσαν να πάρουν ελληνικά ομόλογα αποπληρωτέα το 2019, έχουν χάσει αυτή τη στιγμή το 1/3 των κεφαλαίων τους. Τότε, η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές είχε τονιστεί με διθυραμβικό τρόπο από τους Financial Times, τώρα οι επενδυτές αντιλαμβάνονται πως έχουν ελάχιστη τύχη να πάρουν τα χρήματά τους στο ακέραιο. Δεν είναι τυχαίο ότι το διετές ομόλογο αγγίζει πλέον «τιμωρητικές» τιμές, δύο φορές μεγαλύτερες από την αντίστοιχη του 10ετούς.

Τι θα με γίνει με το ΔΝΤ

Στο βάθος, όμως, υπάρχει ένα ακόμη πιο σοβαρό θέμα και αυτό είναι η πιθανή αθέτηση των υποχρεώσεων της Ελλάδας προς το ΔΝΤ. «Όπως εκτιμούν οι περισσότεροι αναλυτές, σε αυτή την περίπτωση η κατάσταση θα είναι πιο δύσκολη για την Ελλάδα. Όσες χώρες θέλουν να μείνουν σεβαστές σε οικονομικό επίπεδο, δεν μπορούν να υπαναχωρήσουν από τις υποχρεώσεις τους προς το ΔΝΤ. Μέχρι τώρα μόνο τρεις χώρες βρέθηκαν σε μια μεγάλη δυσκολία να αποπληρώσουν το ΔΝΤ: το Σουδάν, η Σομαλία και η Ζιμπάμπουε. Θα είναι απίστευτο η Ελλάδα να ενταχθεί στην ίδια κατηγορία με αφρικανικές χώρες», αναφέρει ο Γκίλμπερτ.

Δραματικό φινάλε 

Και συνεχίζει: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα αποτυχημένο κράτος με τον τρόπο που είναι η Ζιμπάμπουε, αλλά μια προεπιλογή θα σήμαινε πως, όντως, η Ελλάδα οδεύει προς μια αποτυχία. Αυτό θα κατέστρεφε οποιαδήποτε υπόλοιπα εμπιστοσύνης έχουν μείνει στην ελληνική κυβέρνηση, με τη Γερμανία να χάνει την υπομονή της. Ακόμη και αν δεν υπάρχει νομικός μηχανισμός που να ανακαλεί την έννοια του μέλους του ευρώ σε μια χώρα, θα γίνει γρήγορα προφανές πως είναι ασυμβίβαστο μια χώρα που έχει πτωχεύσει να παραμένει στο κοινό νόμισμα».

Ο Γκίλμπερτ επικαλείται τις δηλώσεις του Σόιμπλε από την Ουάσινγκτον, στις οποίες επέκρινε τη σημερινή κυβέρνηση ότι έχει καταστρέψει οποιαδήποτε πρόοδο είχε σημειώσει η προηγούμενη, ενώ τόνιζε πως δεν υπάρχει πιθανότητα συμφωνίας στο τέλος του μήνα. Γράφει επ' αυτού ο Γκίλμπερτ: «Αν η 24η Απριλίου είναι πραγματικά η προθεσμία και οι εταίροι της Ελλάδας δεν βλέπουν ελπίδα να καταλήξουν σε συμφωνία μέχρι τότε, έχουμε μπροστά μας λιγότερο από μια εβδομάδα για το φινάλε του ελληνικού δράματος – και φαίνεται πως υπάρχει μικρή πιθανότητα να έχουμε αίσιο τέλος».

Η τέχνη του Botticeli

Ο εποικισμός και o αφοπλισμός της Ελλάδος!

Του Π. Λιβανίδη

Ξαφνικά μετά από 20 χρόνια σιωπηλού εποικισμού και όταν πια «έφτασε ο κόμπος στο χτένι», η Ελληνική πολιτεία ανακάλυψε το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και των πολεμικών προσφύγων από τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στις Αραβικές χώρες. Μας βομβαρδίζουν συναισθηματικά και ηθικά, προκαλώντας τα φιλανθρωπικά μας συναισθήματα, ενώ μας αποκρύβουν συστηματικά τις άλλες παραμέτρους και παρενέργειες από τον μεγάλο αριθμό των μεταναστών που εισβάλλει καθημερινά στην Ελλάδα την ώρα που βρισκόμαστε μπροστά στην αντιμετώπιση κρίσιμων εθνικών κινδύνων.
Κινδύνων που δεν πρέπει να μας βρουν απροετοίμαστους, με διχόνοια και αφοπλισμένους. Αυτό είναι κάτι που οι επιβουλείς της Ελλάδος επιδιώκουν, προκειμένου να απεθνικοποιήσουν, να αφοπλίσουν την πατρίδα μας ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν την ουσιαστική της κυριαρχία. Κυριαρχία σε ένα από τα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά σημείο της υφηλίου.
«Δημιουργική αμέλεια»

Ο αφοπλισμός και η αποστρατικοποίηση της Ελλάδος είναι το ζητούμενο και γίνεται συστηματικά με μεθοδεύσεις χρόνων – όλως τυχαίως – μέσα από μια «δημιουργική αμέλεια». Ενώ αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη ορισμένων σοβαρών εθνικών προβλημάτων, είτε δεν λαμβάνουμε καμιά απόφαση αποτροπής του, είτε λαμβάνουμε σταδιακά αναποτελεσματικά μέτρα, που στερούν από την πατρίδα μας σημεία υποστήριξης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής.
Παραλείψεις που υποτίθεται ότι έγιναν από αμέλεια, που δημιούργησαν όμως δυσμενή εθνικά τετελεσμένα και παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας χωρίς να γίνεται άμεσα αντιληπτό.
Έτσι έχουμε αποφάσεις και μέτρα που λαμβάνονται με τρομερή αμέλεια προς τους κανόνες στρατηγικής και στρατιωτικής ασφάλειας της πατρίδος μας. Εάν δε κάποια στιγμή βρεις υπευθύνους για να τους ζητήσεις ευθύνες, θα πουν ότι απλώς «αμέλησαν»και δεν έκαναν τίποτα από σκοπιμότητα!
Μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά γιατί το κακό θα έχει γίνει. Έχουμε όμως και την έλλειψη αποφάσεων.
Το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και ο τεράστιος δανεισμός της χώρας, ήταν γνωστό εκ των προτέρων στους ειδήμονες και αυτούς που ήθελαν να μας κυβερνήσουν, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να μην πέσουμε στο γκρεμό. Τουναντίον μας έταζαν αυξήσεις μέχρι που βρεθήκαμε στο κενό.
Για 20 χρόνια γνωρίζουμε το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και τον«τυχαίο» εποικισμό της Ελλάδος κυρίως από μουσουλμανικούς πληθυσμούς και δεν παίρνουμε κανένα σοβαρό μέτρο αποτροπής. Τουναντίον τους καλωσορίζαμε και θέλαμε όχι μόνο να τους κάνουμε πολίτες, αλλά να τους δώσουμε και Ελληνική ιθαγένεια!
Κάποιοι επιδιώκουν να τους δώσουμε και δικαίωμα ψήφου χωρίς καν να έχουν ενσωματωθεί στοιχειωδώς με την Ελληνική νοοτροπία και πολιτισμό. Χωρίς να έχουν αποκτήσει Ελληνική εθνική συνείδηση, όπως επιβάλλουν τα άλλα κράτη στους δικούς μετανάστες και λαθρομετανάστες.

Κυβερνητική υποκρισία και παραπληροφόρηση

Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα από τα μέσα της δεκαετίας του 90, αντιλήφθηκαν το μέγεθος του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης και τελευταία του κύματος των προσφύγων από τις εμπόλεμες περιοχές. Μόνο που δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό για την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος που αλλάζει την δημογραφική σύνθεση της πατρίδος μας, με έναν «εποικισμό εξ αμελείας»!
Μας παραπληροφορούν και μας βομβαρδίζουν μέσα από τα ΜΜΕ, κάνοντας έκκληση και εκμετάλλευση της φιλανθρωπικής ευαισθησίας των Ελλήνων, ενώ εσκεμμένα ξεχνούν να μας πουν τα προβλήματα που προκύπτουν. Εθνικά και οικονομικά που καλείται να πληρώσει ο ταλαίπωρος Έλληνας πολίτης.
Ξεχνούν ηθελημένα να μας πουν πόσο κοστίζει αυτή η υποχρεωτική φιλοξενία των αλλοδαπών στον Έλληνα πολίτη, που τα παιδιά του είναι άνεργα και πουλάει τα οικογενειακά του χρυσαφικά για να επιβιώσει.

Το κόστος των λαθρομεταναστών και προσφύγων

Αυτός ο δοκιμαζόμενος Έλληνας που ψάχνει στα σκουπίδια να φάει και αδυνατεί να μορφώσει σωστά τα παιδιά του, καλείται να πληρώσει τη διατροφή τους, να δώσει «υποτροφία» στα παιδιά των απρόσκλητων εποικιστών, να χρεωθεί ως κράτος για τις ιατρικές εξετάσεις και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, όταν ο ίδιος ως Έλληνας πολίτης τη στερείται. Δεν είναι τυχαίο που όταν πηγαίνεις σε ένα δημόσιο νοσοκομείο υπάρχει ουρά από ξένους και ο Έλληνας που έχει πληρώσει τα ασφαλιστικά του ταμεία να αναγκάζεται να καταφύγει σε ιδιώτες.
Ο Έλληνας φορολογούμενος καλείται να πληρώσει το κόστος του παραεμπορίου που κλείνει με αθέμιτο ανταγωνισμό τον Έλληνα μαγαζάτορα, ενώ ταυτόχρονα αντί τα κέρδη να πέσουν ξανά στην Ελληνική αγορά, φεύγουν στις πατρίδες των αλλοδαπών για να χρηματοδοτήσουν τις ξένες οικονομίες. (Το λιγότερο 1 Δις το χρόνο).
Φυσικά χάνεται η πληρωμή του ΦΠΑ ( 5 δις ετησίως ) και φόρων από το παραεμπόριο καθώς και οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Ένας τζίρος 25 δις που χάνεται από τον Έλληνα έμπορο.
Ένα ακόμη κόστος που καλείται να πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος είναι αυτό της αυξημένης εγκληματικότητος, του σωφρονισμού τους (το 50% των φυλακισμένων είναι αλλοδαποί).

Με πρόβλημα στα μετόπισθεν

Οι κυβερνώντες και τα «υπεύθυνα» ΜΜΕ ξεχνούν επίσης να μας πουν, τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η μεγάλη εισβολή λαθρομεταναστών και ξένων προσφύγων στη συνέχιση της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους και έθνους με μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη σύνθεση του πληθυσμού της χώρας μας. Ξεχνούν να μας πουν ότι σήμερα εμπόλεμες καταστάσεις συμβαίνουν κυρίως στις περιοχές που υπάρχει πληθυσμός με διαφορετικές θρησκείες, αλλά ακόμη και με δόγματα της ίδιας θρησκείας (προτεστάντες – καθολικοί στην Ιρλανδία, Μουσουλμάνοι Σουνίτες με Σιϊτες κλπ. Αλλά και μεταξύ απλών μουσουλμάνων, με τους φονταμενταλιστές – τζιχαντιστές).

Ξεχνούν επίσης να μας πουν για την καθοριστική επίδραση που θα έχει η παρουσία τους σε περίπτωση που η πατρίδα μας αναγκαστεί να εμπλακεί σε πόλεμο. Κανένας στρατός δεν μπορεί να πολεμήσει και ακόμη περισσότερο να νικήσει εάν υπάρχει πρόβλημα στα μετόπισθεν. Εάν ο στρατιώτης που πολεμά στο μέτωπο αισθάνεται, ότι πίσω στα μετόπισθεν κινδυνεύει να του ληστέψουν το σπίτι του, να του βιάσουν τη γυναίκα ή το παιδί του. Δεν μπορεί να πολεμήσει εάν κινδυνεύει η οικογένεια του και μπορεί να υπάρξει εχθρική δολιοφθορά στα μετόπισθεν.

Γι΄ αυτό στις ΗΠΑ στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν περιορίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όλους τους πολίτες Ιαπωνικής καταγωγής, γιατί δεν μπορούσαν να ξέρουν ποιος ήταν κατάσκοπος και ποιος μελλοντικός σαμποτέρ.
Το έπος του 1940 δεν θα μπορούσε να γίνει εάν υπήρχαν ορδές ξένων στα μετόπισθεν, που θα έθεταν σε κίνδυνο τις οικογένειες των ηρώων των Αλβανικών βουνών. Εάν υπήρχαν έστω πληροφοριοδότες που θα ενημέρωναν τον εχθρό.

Πώς θα μπορούσαμε να πάμε σε πόλεμο σήμερα με τόσους λαθρομετανάστες αγνώστων προθέσεων και πιστεύω. Τώρα με την παρουσία του άρρενα πληθυσμού – που δεν απουσιάζει στο μέτωπο – και ο Έλληνας αισθάνεται ανασφάλεια, βάζει κάγκελα σε πόρτες και παράθυρα, πηγαίνει με συνοδεία τα παιδιά του στο σχολείο, όταν πριν την δεκαετία του 90 τα παιδιά μας μόνα τους διέσχιζαν μεγάλες αποστάσεις μέσα από ερημιές για το σχολείο, χωρίς κανένα φόβο.

Η Τουρκία παραμονεύει

Η Τουρκία απέδειξε ιστορικά ότι πάντα παραμονεύει να εκμεταλλευτεί τις στιγμές που η Ελλάδα βρίσκεται σε αδυναμία προκειμένου να προωθήσει τον επεκτατισμό της εις βάρος της Ελλάδος (Σεπτεμβριανά 1955, Κύπρος 1974 κλπ) και δεν είναι η μόνη χώρα (Σκόπια, Τσάμηδες Αλβανίας κλπ).

Θα μπορούσαμε σήμερα, να κάνουμε έναν πόλεμο με την επεκτατική Τουρκία, που συνεχώς αγοράζει επιθετικό στρατιωτικό υλικό ειδικά για επίθεση εναντίον της Ελλάδος, όπως πλωτές γέφυρες για «βιαία διάβαση ποταμών» (Έβρος ) και αποβατικά πλοία για εισβολή στα νησιά μας;
Μια Τουρκία που αποδεδειγμένα επιβουλεύεται τη Θράκη, τα νησιά μας αλλά και τα Ελληνικά και Κυπριακά πετρέλαια. Μια Τουρκία με συνειδητή πολιτική εθνοκάθαρσης και δημογραφικής εισβολής. Ας μην ξεχνάμε το δόγμα Οζάλ που είπε για την Ελλάδα:
«δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αφού αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά και να τελειώνουμε μ’ αυτούς».

Είναι μια Τουρκία που συνεχώς προκαλεί και που στους στίχους του εθνικού της ύμνο προασπίζεται το Ισλάμ. Όταν βρεθούμε σε πόλεμο μαζί της και στα Ελληνικά μετόπισθεν θα υπάρχει ισάριθμος σε άνδρες μουσουλμανικός πληθυσμός, με τους Έλληνες που θα βρίσκονται στο μέτωπο, τί πρόκειται να γίνει;

Ξέρουμε μήπως πόσοι από αυτούς που ζητούν άσυλο είναι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας ή των φανατικών μουσουλμάνων και των τζιχαντιστών και πότε θα αποφασίσουν να δράσουν;
Μήπως η σύλληψη των δύο Αλγερινών που βρίσκονταν στην κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών από τους αντιεξουσιαστές, αλλά ταυτόχρονα έμεναν σε ακριβό ξενοδοχείο της πλατείας Συντάγματος είναι ένα τυχαίο γεγονός;

Και η Ελλάδα αφοπλίζεται

Την στιγμή που Ελλάδα πλημμυρίζει από λαθρομετανάστες και πρόσφυγες κυρίως από μουσουλμανικές χώρες και οι γειτονικές μας χώρες εντείνουν τις επιθετικές τους διεκδικήσεις εις βάρος της πατρίδος μας, εμείς, αντί να δημιουργούμε συνθήκες αποτροπής, να γαλουχούμε το ηθικό φρόνιμα των Ελλήνων και να λαμβάνουμε τα επιβαλλόμενα μέτρα, αφοπλιζόμαστε.
Απαξιώνουμε την αμυντική μας βιομηχανία, οι ένοπλες δυνάμεις μένουν από ανταλλακτικά, διασύρουμε το κύρος της Ελλάδος, αλλιώνουμε την εθνική μας ταυτότητα και τελευταία μεθοδεύεται η παραχώρηση των εφεδρικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στους λαθρομετανάστες, ως χώρος παραμονής τους.
Η Ελλάδα αφοπλίζεται την στιγμή που γίνεται η πιο μεγάλη ανακατάταξη πολιτικο-στρατηγικής επιρροής στις χώρες της περιοχής μας μεταπολεμικά, με άγνωστες εξελίξεις. Αφοπλιζόμαστε ενώ θα έπρεπε να εξοπλιζόμαστε ποικιλοτρόπως.

Ποια Ελλάδα θέλουμε;

Το πρόβλημα είναι καθαρό και τρομερά κομβικό.
Τι κράτος θέλουμε να έχουμε; Ένα κράτος που τα μορφωμένα παιδιά θα μεταναστεύουν στο εξωτερικό, ενώ θα αφήνουμε την αυθαίρετη, αθρόα εισροή αλλόθρησκων εθνών; Θέλουμε ένα ισχυρό Ελληνικό και χριστιανικό κράτος ή κράτος σούπερ μάρκετ χωρίς εθνική ταυτότητα, που σε λίγα χρόνια θα υπάρχει μια μουσουλμανική πλειοψηφία με ότι αυτό θα σημαίνει, βλέποντας τις εξελίξεις στις άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου;
Θέλουμε την συνέχιση της ύπαρξης του Ελληνικού έθνους ή όχι;

Φιλότιμο

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» -
Ευτυχής ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία. -  Ευριπίδης

Όταν μιλάμε για «Συμμάχους» και «εταίρους» καλό είναι να ρίχνουμε και μια ματιά στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν…

Για να μη βρεθούμε ξαφνικά πάλι προ εκπλήξεως, όπως βρέθηκε και τότε, εν μέσω εσωτερικών διενέξεων και ΔΙΧΑΣΜΟΥ ο ελληνισμός! Ευχόμαστε να μην διαρραγεί το εσωτερικό μέτωπο, να μην καταφέρουν να μας διχάσουν το επόμενο κρίσιμο διάστημα.

Ακολουθεί κείμενο από το «Γη του Πόντου» του Δημήτρη Ψαθά που συνοπτικά αποδεικνύει τον βρώμικο ρόλο των Συμμάχων, που οδήγησε στην καταστροφή του 1922.

Δεν  ήσαν,  όμως,  μόνο  οι  Ρώσοι  που  είχαν  ανοίξει  τις  αγκάλες  στον  Κεμάλ.  Πρώτοι  και καλύτεροι  οι  Ιταλοί,  χωρίς  την  έγκριση  και  κρυφά  απ’  το  Ανώτατο  Συμβούλιο  των Συμμάχων, υπέγραψαν στις 15 Μαρτίου 1920 μονομερή μυστική συμφωνία με τον Κεμάλ κι άδειασαν το Ικόνιο, διευκολύνοντας έτσι την μεταφορά των Κεμαλικών στρατευμάτων κατά των  Ελλήνων.  Ακολούθησαν  οι  Γάλλοι  με  τις  συμφωνίες  του  Φραγκλέν  Μπουγιόν  —20 Οκτωβρίου  1921—  που  ανάμεσα  στ’  άλλα  πρόβλεπαν  και  τον  εφοδιασμό  του  Κεμάλ  με άφθονο  και  κάθε  είδους  πολεμικό  υλικό.  Κι  όσο  για  την  Αγγλία,  η  πολιτική  της  ήταν αμφίβολη και  σκοτεινή,  με  πολλά ωστόσο  δείγματα  συμπάθειας  προς  την κυβέρνηση  της Άγκυρας.
«Εάν  η  πονηρά  αλβιών  επιτηδείως  εκρύπτετο  -γράφει  ο  Ελ.  Παυλίδης—  η  Ιταλία  και  η Γαλλία σχεδόν αναφανδόν εκηρύχθησαν σύμμαχοι του κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ. Τα εις  Κωνσταντινούπολη  και  το  εξωτερικόν  τηλεγραφήματά  του  διεβιβάζοντο  δια  του  εν Ατταλεία  αντιπροσώπου  της  Ιταλίας,  ο  εν  Κωνσταντινουπόλει  αρμοστής  της  Γαλλίας  απ’αρχής  του  κινήματος  διετέλει  εις  καθημερινήν  επαφήν  και  συνεννόησιν  μετά  του  πρώην μεγάλου  βεζύρου  Ιζέτ  Πασά,  αντιπροσώπου  του  Κεμάλ,  επέτρεψε  δε  ίνα  η  τηλεγραφική αλληλογραφία  των  εν  Κωνσταντινουπόλει  συνεργατών  του  Κεμάλ  και  αυτού  διενεργήται δια του Γαλλικού ασυρμάτου μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Ζουγκουλντάκ».
Γεμάτα απ’ τα πιο επίσημα ντοκουμέντα και τις πληροφορίες για την προδοτική στροφή των Συμμάχων  απέναντι  στην  Ελλάδα  είναι  όλα  τα  βιβλία  που  γράφηκαν  γύρω  απ’  την
Μικρασιατική  εκστρατεία.  Όποιες  κρύφιες  σκέψεις  κι  επίβουλες  κινήσεις παρακολουθούσαν  τον  ελληνικό  στρατό  στον  απελευθερωτικό  του  αγώνα  —που εξουδετέρωνε, ωστόσο, η παρουσία του Βενιζέλου— βγήκαν ανοιχτά ευθύς μετά την πτώση του  και  την  επαναφορά  του  Κωνσταντίνου.  Πρώτη  επίσημη  εκδήλωση  ήσαν  τα  γνωστά διαβήματα  των  τριών  πρεσβευτών  Αγγλίας,  Γαλλίας  και  Ιταλίας  με  τις  δυο  συμμαχικές διακοινώσεις. Στην πρώτη αναφερόταν ότι το γεγονός της επαναφοράς του Κωνσταντίνου
«…θα εδημιούργει νέαν κατάστασιν, δυσμενή εις τας σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και των
Συμμάχων και εις την περίπτωσιν αυτήν αι τρεις κυβερνήσεις δηλούν ότι επιφυλάσσουν εις αυτάς  πλήρη  ελευθερίαν  δράσεως  δια  να  κανονίσουν  την  κατάστασιν  ταύτην».  Και  στη δεύτερη  τονιζόταν  ακόμα  πιο  ξεκάθαρα: «…Απεφασίσθη  όπως  εις  περίπτωσιν  καθ’  ην  ο βασιλεύς  Κωνσταντίνος  επανήρχετο  επί  του  θρόνου  της  Ελλάδος,  η  Ελλάς  ουδεμίαν  θα λάβη οικονομικήν υποστήριξιν εκ μέρους των Συμμάχων, αι δε δύο οικονομικαί επιτροπαί θα λάβουν κατηγορηματικάς επί του θέματος τούτου οδηγίας».
Την  κατάσταση  που  επακολούθησε  μας  την  δίνει  ανάγλυφα,  ανάμεσα  σε  τόσους  άλλους συγγραφείς, ο Χρήστος Αγγελομμάτης, στο βιβλίο του «Χρονικόν μεγάλης τραγωδίας» απ’όπου μεταφέρω την αδρήν εικόνα:
«Η υποστήριξις προς τους Κεμαλικούς παρείχετο φανερά πλέον και απροκάλυπτος. Ιταλοί
και Γάλλοι συνηγωνίζοντο εις την υπεράσπισιν των Τούρκων, συνήπτων συμφωνίας με τους Κεμαλικούς  και  εφωδίαζαν  αναφανδόν  τους  Τούρκους.  Τα  ιταλικά  πλοία  μετέφερον
Τούρκους  αξιωματικούς  και  στρατιώτας  εις  τα  παράλια  της  Μικρασίας,  καθώς  και πολεμικόν υλικόν. Προσήγγιζαν τα πλοία αυτά εις τον λιμένα της Σμύρνης και θρασύτατα οι
Τούρκοι αξιωματικοί παρηκολούθουν την κίνησιν της προκυμαίας από το κατάστρωμα αλλά αι ελληνικαί αρχαί ηδυνάτουν να προβούν εις την σύλληψίν των.
Ήτο  τόση  η  δραστηριότης  των  γαλλικών  και  ιταλικών  ατμοπλοίων,  ώστε  η  εληνική
κυβέρνησις να κηρύξη εις αφοπλισμόν τα ελληνικά παράλια και να προβαίνη εις νηοψίας.
Αλλά η ιταλική και γαλλική κυβέρνησις ηρνούντο ν’ αναγνωρίσουν το δικαίωμα της νηοψίας εις  τα  ελληνικά  πολεμικά.  Όταν  δε  κάποτε  τα  ελληνικά  πολεμικά  συνέλαβον  το  ιταλικόν «Αμπάζια» και το γαλλικόν «Εσπουάρ» υπήρξεν τόσον έντονος η αντίδρασις των δύο αυτών κυβερνήσεων, ώστε να απολυθούν τα δυο σκάφη και Έλληνες ναύται να επαναφορτώσουν εις  τον  ναύσταθμον  το  πολεμικόν  υλικόν,  το  οποίον  μετεφέρετο  δια  τον  Κεμαλικόν στρατόν… Δεν ήταν δε μόνον οι Ιταλοί και Γάλλοι και οι λεβαντίνοι υπάλληλοι των Άγγλων,που ενίσχυαν παντοιοτρόπως τους Τούρκους, ήσαν και οι Ρώσοι που έπραττον προθύμως το  αυτό.  Και  εις  αποκορύφωσιν  της  όλης  καταστάσεως  προσετέθη  και  η  συμφωνία  των Γάλλων με τους Τούρκους δια την Κιλικίαν. Δεν έπαυσε μόνον εκεί η μάχη μεταξύ Γάλλων και Κεμαλικών, αλλά οι πρώτοι παρέδιδαν και αυτό ακόμη το πολεμικόν των υλικόν εις τους Τούρκους, με το πρόσχημα της αγοράς του από τους δεύτερους.
Αλλά  αξίζει  να  σημειωθούν  και  αυτά  τα  χαρακτηριστικά:  Πριν  ή  ακόμη  καταρτισθούν  οι όροι της Συνθήκης των Σεβρών τον Απρίλιο του 1920 εις το Σαν Ρέμο, οι Ιταλοί υπέγραψαν (την  15  Μαρτίου  1920)  συμφωνίαν  με  τον  Κεμάλ  και  έσπευσαν  έναντι  εμπορικών
ανταλλαγμάτων να εκκενώσουν το Ικόνιον και την περιοχήν του και να αποσυρθούν προς
την παραλίαν. Ούτω οι Γάλλοι ευρέθησαν με το αριστερόν των ακάλυπτον, την ώραν κατά
την  οποίαν  δυσκόλως  ακόμη  εκρατούντο  εις  την  Κιλικίαν.  Κατόπιν  τούτου  ο  Κεμάλ
μετέφερε  το  στρατηγείον  του  εις  την  Νίγδην,  όπου  ήρχισε  αμέσως  ν’  ανεφοδιάζεται  εις όπλα  και  πολεμικόν  υλικόν  από  τους  Ιταλούς.  Με  τους  Κεμαλικούς  θα  υπέγραφαν  και άλλην συμφωνίαν τον Μάρτιο του 1921, δια της οποίας θ’ ανελάμβανον την υποχρέωσιν να υποστηρίξουν την απόδοσιν της Σμύρνης και της Θράκης εις την Τουρκίαν.
Και  οι  Γάλλοι  μη  υστερούντες  εις  φιλοτουρκικάς  εκδηλώσεις  και  παρά  την  άνανδρον
σφαγήν των γαλλικών φυλακίων εις την Κιλικίαν και τους μυρίους εξευτελισμούς εις τους
οποίους  υπέβαλον  οι  Τούρκοι  τους  Γάλλους  στρατιώτας,  εξύφαναν  εν  αγνοία  των
συμμάχων  των  Άγγλων  δια  του  Φρανσουά  Ζωρζ  Πικό  και  ακολούθως  δια  του  Φραγκλέν Μπουγιόν  την  ομώνυμον  του  δευτέρου  κατάπτυστον  συμφωνίαν  της  Αγκύρας,  της  20ής Οκτωβρίου 1921. Δι’ αυτής εγκατελείπετο η Κιλικία, με όλας τας συνεπείας και εδίδετο δικαίωμα  εις  τον  Λόυδ  Τζωρτζ  να  χαρακτηρίζη  και  τας  διαπραγματεύσεις  και  τας
συμφωνίας καθαράν προδοσίαν κατά της Αγγλίας, φυσικά όχι και εναντίον της Ελλάδος.
Αλλά  και  οι  Άγγλοι  από  τον  Μάρτιον  του  1920  εγκατέλειπον  με  γοργόν  ρυθμόν  το
εσωτερικόν  της  Μικρασίας  και  αφίνετο  μόνη  η  Ελλάς  να  μάχεται.  Η  λογοκρισία  ήτο
ανίσχυρος να περιστείλη τας ανθελληνικάς εκδηλώσεις, διότι ο Αρμοστής, δεν εδέχετο την
λήψιν  μέτρων.  Η  Κωνσταντινούπολις  είχε  καταστή  το  κέντρον  ανεφοδιασμού  του
Κεμαλικού  στρατού  εις  άνδρας  και  υλικόν,  μια  δε  ενέργεια  του  ελληνικού  στόλου  εις  τον Πόντον  —  εβομβαρδίσθησαν  τα  παράλια—  αντιμετώπισε  αυστηράν  συμμαχικήν
αντίδρασιν».

Οι μύθοι, το "δίκιο" των πολλών, η δουλειά και τα βάρη των λίγων' και οι συμπτώσεις με τα ελληνικά πράγματα...

Γράφει η Σοφία

Μια φορά κι έναν καιρό…..

Η μικρή κόκκινη κλώσσα

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού.

Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε ‘Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε.

Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;’ Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

‘Όχι εγώ’, είπε η αγελάδα, ‘τέλειωσε το ωράριο μου’.
‘Όχι εγώ’, είπε η πάπια, ‘σήμερα έχω ημιαργία’.
‘Όχι εγώ’, είπε το γουρούνι, ‘έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας’.
‘Όχι εγώ’, είπε η χήνα, ‘ψάχνω για δουλειά’.

‘Θα το κάνω τότε μόνη μου’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

Κι έτσι έκανε.

Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο.

‘Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;’ Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

‘Όχι εγώ’, είπε η πάπια, ‘σήμερα κάνω στάση εργασίας.’
‘Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου’, είπε το γουρούνι.
‘Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου’, είπε η αγελάδα.
‘Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας’, είπε η χήνα.

‘Θα το κάνω τότε μόνη μου’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

Κι έτσι έκανε.

Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί.

‘Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;’ ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

‘Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα’, είπε η αγελάδα.
‘Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης’, είπε η πάπια.
‘Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
‘Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός’, είπε η χήνα.

‘Θα το κάνω τότε μόνη μου’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες.

Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα.

Όλα θέλανε – για την ακρίβεια απαιτούσαν – μερίδιο απ’ το ψωμί.

Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσσα είπε, ‘Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου’.

‘Αίσχος – Κερδοσκοπία!’, φώναξε η αγελάδα.

‘Καπιταλιστική βδέλλα!’, ούρλιαξε η πάπια.

‘Απαιτώ ίσα δικαιώματα!’, διαμαρτυρήθηκε η χήνα.

Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω
.
Και έγραψαν σε πλακάτ ‘Αδικία’,
‘Η μικρή κόκκινη κλώσσα να φορολογηθεί’, ‘
Να κρατικοποιηθεί το ψωμί’, ‘
Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο’, ‘
Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού’
και έκαναν πορεία γύρω – γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήλθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσσα.

‘Δεν πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου’.

‘Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσσα.

‘Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.’

‘Ακριβώς’, είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. ‘Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς.

Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει.

Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος,
να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων, των αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας.
Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;’

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσσα καλά – με το ένα τέταρτο της φρατζόλας και τα υπόλοιπα ζώα με τις ολόκληρες φρατζόλες ακόμα καλύτερα.

Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα.

Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με παρόμοιες αντιλήψεις ή καταστάσεις είναι απλώς τυχαία !!!
(Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : «The little red hen.»)