Περιζωμα Βολταιρου απο το τεκτονικο μουσειο της rue Puteau στο Παρίσι

Αναμνηστικό

Όταν το Π. Άρεως ήταν στρατόπεδο ή παρκινγκ και όχι Άλσος. Λ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ & ΠΑΤΗΣΙΩΝ 1930

Aγνωστες Φωτογραφίες

Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά αφού χτίστηκε 100 χρόνια πριν εμφανιστεί το Ισλάμ;

Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά αφού χτίστηκε 100 χρόνια πριν εμφανιστεί το Ισλάμ;

  Στο τέλος του παρόντος θα βρείτε βιογραφικό του  Τούρκου διανοούμενου.

«Ταξιδεύω στην Ελλάδα 40 χρόνια. Χθες, όμως, είχα τόση ένταση όταν ανέβηκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα. Ένιωσα πως προσγειώθηκα στον παράδεισο. Πρέπει να αναγνωρίζετε την αξία της ηρεμίας στην οποία ζείτε».

Ο Τούρκος Ζουλφί Λιβανελί, πρώτης γραμμής ποιητής (γνωστός για τη συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη), πεζογράφος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικοσυνθέτης (το «Λέι λιμ λέι» του, έχει πλέον τη φήμη και το κύρος ενός παλλαϊκού τουρκικού και μεσογειακού ύμνου που έχει ακουστεί σε όλο τον πλανήτη) απέφυγε να απαντήσει στην τελευταία ερώτηση του πολυπληθέστατου ακροατηρίου του, στη 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης: Φοβάστε για το επερχόμενο στην Τουρκία;

«Υπάρχουν τελευταία έντονες εθνικιστικές αντιθέσεις στην Τουρκία. Στα 1924, με την ίδρυση του τουρκικού κράτους είπαν ότι όσοι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, είναι Τούρκοι. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, όμως, ήρθαν στην περιοχή πολλοί άνθρωποι από παντού. Έφεραν τη δική τους κουλτούρα, τις θρησκείες, τις συνήθειες τους και πρέπει να το πούμε: αυτοί είναι Τούρκοι, αυτοί Κούρδοι, αυτοί Λαζοί. Οι λαοί της Ανατολής είναι κατά κύριο λόγο αγρότες και στρατιώτες. Η κύρια δύναμη είναι τα Βαλκάνια» είπε μόνον και συνέχισε να μιλά μειλίχια, ανατολίτικα, με παραβολές και παραμυθίες.

«Τους καιρούς της εξέγερσης στο Ταξίμ, ξενυχτούσα κι εγώ με τα παιδιά στο πάρκο Γκεζί. Τραγουδούσαμε όλοι μαζί τα τραγούδια μου, κάποια και στα ελληνικά. Ένιωθα πως κάναμε ξανά τη «στάση του Νίκα»» είπε ο Λιβανελί και ανέσυρε ένα ακόμη βιβλίο του, για παιδιά αυτή τη φορά -κυκλοφορεί κι αυτό σε ελληνική μετάφραση απ’ τις εκδόσεις «Πατάκη» με τον τίτλο «Τα παιδιά του τελευταίου νησιού».

«Το βιβλίο μιλά για έναν δικτάτορα -μια φορά κι έναν καιρό- που έκοψε όλα τα δέντρα σ’ ένα νησί που έμοιαζε με παράδεισο και η γαλήνη της μικρής κοινωνίας του νησιού, που βασιζόταν στην απλότητα του τρόπου ζωής και στον σεβασμό των ορίων μεταξύ ανθρώπου και οικοσυστήματος ανατράπηκε. Κι όλα αυτά απ΄ τον δικτάτορα που εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες των ίδιων των κατοίκων του νησιού. Αλλά βέβαια, αυτό είναι ένα παραμύθι» είπε αντί να απαντήσει στην ερώτηση που του τέθηκε από το ακροατήριο αν το βιβλίο του είναι ένα προσωπικό μανιφέστο για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Τουρκία κι αν κοινός παρονομαστής όλων είναι η αμάθεια των λαών.

«Δημιουργό σπανιότατο, αναγεννησιακό εξ Ανατολών ουμανιστή, διεθνιστή και υποδειγματικού τύπου homo universalis του καιρού μας» τον χαρακτήρισε νωρίτερα στην αναλυτική εισήγηση του ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης προλογίζοντας το νέο του βιβλίο με τον προκλητικό για τους Τούρκους εθνικιστές τίτλο «Οτέλ Κονσταντίνιγε» (Σημ: Έτσι ονομαζόταν η Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους πριν επιβάλουν το Ιστάνμπουλ. ) που εκδόθηκε στην Τουρκία το 2015 και φέτος κυκλοφορεί η ελληνική του μετάφραση από τις εκδόσεις «Πατάκη». Με αυτή την αφορμή βρέθηκε ο Ζουλφί Λιβανελί στην 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης.

Βιβλίο «μουσκεμένο από το ιστορικό παρελθόν της Κωνσταντινούπολης, χωρίς προκαταλήψεις αλλά με τη διάθεση να συμφιλιώσει τρόπον τινά την ιστορική διάσταση ή την πολλαπλά φορτισμένη αντίθεση ανάμεσα στο αυτοκρατορικό Βυζάντιο και το χαλιφάτο της οθωμανικής περιόδου και να κατευθύνει τον προσανατολισμό του αναγνώστη, του σύγχρονου Τούρκου ή Έλληνα, σ’ ένα πεδίο ουδέτερο, ένα πεδίο συμφιλίωσης. Το «μυθιστόρημα Πόλης» (της Κωνσταντινούπολης, της Constqntinople της Κονσταντίνιγε, της Ιστάνμπουλ), το πολυδαίδαλο και πολυπρόσωπο μακροσκελές αφήγημα επιχειρεί με την «ειρηνοποιητική» διάθεση του συγγραφέα να άρει προκαταλήψεις και να επαναπροσδιορίσει τη συναισθηματική και την ιστορική ματιά, από την εδώ ή την εκεί μεριά» έλεγε ο Θωμάς Κοροβίνης που τον προσφώνησε «αδελφέ μου» κι ο Λιβανελί σχολίασε πως «ο Θωμάς με ξέρει καλύτερα από μένα».

«Η πόλη που ζω είναι Βυζαντινή κι εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της» συνέχισε ο Λιβανελί. «Παρ’ όλο που δεν πιστεύω σ’ αυτό που λένε μετενσάρκωση, πιστεύω πολύ στην πολιτιστική μετενσάρκωση. Νιώθω να φέρω το Βυζάντιο μέσα μου. Στο «Οτέλ Κονσταντίνιγε» τα εξηγώ όλα αυτά. Ήθελα να προβληματιστούν με τις αναφορές αλλά κάποιοι γκρίνιαξαν με τον τίτλο. Μα στα οθωμανικά βιβλία ο Μωάμεθ αποκαλεί την Πόλη Κωνσταντίνια. Το Ινσταμπουλ που θέλουν να επιβάλουν ως πιο τούρκικο, είναι ακόμα πιο ελληνικό- Εις την πόλιν. Είναι οι ίδιοι που θέλουν να γίνει η Αγια – Σοφιά τζαμί. Μα πώς να γίνει τζαμί αφού χτίστηκε 100 χρόνια προτού εμφανισθεί το Ισλάμ;

Η ενέργεια της Πόλης -όπως και να την πούμε- δεν αλλάζει. Στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το 2010 εκδίδονταν εφημερίδες σε 26 γλώσσες. Τώρα πια όχι. Τι κρίμα! Χάσαμε τον κοσμοπολιτισμό μας. Στην Κωνσταντινούπολη έζησαν 26 διαφορετικοί λαοί, γλώσσες, κουλτούρες, κουζίνες. Έχουν αναμιχθεί όλα αυτά στους αιώνες. Δεν αλλάζουν με πρόσκαιρους εθνικισμούς.

Οι μουσουλμάνες γυναίκες προσεύχονται στο τζαμί αλλά και στις εκκλησιές και στις συναγωγές, κι όπως μού ΄λεγε η πεθερά μου «αν δεν την ακούσει την προσευχή μου ο Μωάμεθ, θα την ακούσει η Παναγιά».

ΑθηναϊκόΠρακτορείοΕιδήσεων           Βιογραφικό:  O Zoυλφί Λιβανελί γεννήθηκε το 1946. Είναι ίσως ο γνωστότερος και πιο δημοφιλής Τούρκος μουσικοσυνθέτης στη χώρα του αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει η Joan Baez, η Maria del Mar Bonet, ο Udo Lindenberg και η Μαρία Φαραντούρη. Έχει εργαστεί επίσης ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Sabah" και τη "Milliyet". Συνθέτης, συγγραφέας, σκηνοθέτης, και πρεσβευτής καλής θέλησης στην UNESCO. Με την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος το 1997, "Ο μεγάλος ευνούχος της Κωνσταντινούπολης", κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό μέσα και έξω από την Τουρκία. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και τιμήθηκε με το Βαλκανικό Λογοτεχνικό Βραβείο. Ακολούθησαν το 2001 το μυθιστόρημα "Ένας άνθρωπος, μια γάτα, ένας θάνατος", το οποίο απέσπασε το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Τουρκίας, η "Ευτυχία" το 2003, που μεταφράστηκε σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, σουηδικά και ελληνικά), ενώ  το μυθιστόρημα "Το σπίτι στο Βόσπορο" παντού με μεγάλη επιτυχία.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ (2017) Τα παιδιά του τελευταίου νησιού, Εκδόσεις Πατάκη (2016) Οτέλ Κονσταντινίγε, Εκδόσεις Πατάκη (2014) Η ιστορία του αδερφού μου, Εκδόσεις Πατάκη (2013) Ευτυχία, Εκδόσεις Πατάκη (2013) Ο μεγάλος ευνούχος της Κωνσταντινούπολης, Εκδόσεις Πατάκη (2012) Σερενάτα, Εκδόσεις Πατάκη (2010) Το σπίτι στον Βόσπορο, Εκδόσεις Πατάκη (2002) Ένας άνθρωπος, μια γάτα, ένας θάνατος, Εκδόσεις Πατάκη

Εντυπωσιακά ευρήματα με το νέο μοντέλο υδρογονανθράκων

Πολύ ενδιαφέρον θέμα που επιβεβαιώνει την αλλαγη νοοτροπίας που επιβάλλεται να έρθει. Φωνή βοώντος εν τη ερήμωση

«Ζούμε στιγμές πρωτόγνωρες. Το νέο μοντέλο που έχουμε στα χέρια μας, μας δίνει το δικαίωμα να υποστηρίζουμε πως τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υπάρχουν νοτιοδυτικά της Κρήτης,  είναι τα μεγαλύτερα του κόσμου!», είπε μιλώντας στο Ράδιο984 ο Δρ. Ηλίας Κονοφάγος αναφερόμενος στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στον τομέα της Ενέργειας.

Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά «αν αυτό μας κάτσει» η Ευρώπη με αυτό το κοίτασμα εξασφαλίζει την ενέργειά της για τα επόμενα 30 - 40 χρόνια.

Υπενθυμίζεται, χτες κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Ενέργειας ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε κόμβο στον τομέα της ενέργειας τη Κρήτη αφενός λόγω γεωγραφικής θέσης καθώς αποτελεί τον ενδιάμεσο σταθμό των ενεργειακών διαδρομών και των αγωγών και αφετέρου λόγω της ύπαρξης μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτίως και δυτικά του νησιού. Κοιτάσματα, όπως σημείωσε με νόημα, για τα οποία υπάρχει "ζεστό" ενδιαφέρον από τους ξένους πετρελαϊκούς κολοσσούς.

Την ίδια ώρα διακεκριμένοι επιστήμονες, παραθέτουν νέα εντυπωσιακά επιστημονικά δεδομένα που αποκαλύπτουν, ή πιο σωστά "φωτογραφίζουν" την ύπαρξη γιγαντιαίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου νοτιοδυτικά της Κρήτης, στα ανοικτά του Κόλπου της Σύρτης στην επαφή των ορίων της ΑΟΖ (ή υφαλοκρηπίδας) μεταξύ Λιβύης και Ελλάδος και εκτιμάται ότι περιέχει τουλάχιστον 43 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (Tcm).

Δείτε εδώ

Είτε Πιστεύεις είτε Όχι στο Θεό, πρεπει να το διαβάσεις

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, για τη σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε…

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλωσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..

Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ’ αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: …

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ..: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε;
Φοιτ.: …

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ..: …Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Κύριε καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 273 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή…

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως.. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ μου;

Φοιτ.: Κύριε, θέλω να καταλήξω ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική…
Καθ..: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Κύριε καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε καθηγητά, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα, αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου κάτι, κύριε καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ..

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ..

Φοιτ.(προς την τάξη): Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του κ.καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε.. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά..

Το όνομα του νεαρού φοιτητή ήταν ALBERT EINSTEIN.

​

ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΦΟΙΤΗΤΗΣ!

Μολών Λαβέ

Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του; Τότε! αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών Λαβέ». Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής φαίνεται, από την σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις». Έτσι! βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίας της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με την φράση «come and get them».

Όμως! ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις».

Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός κ. Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως, γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών Λαβέ» και είπε το «Μολών Λαβέ». Γνωρίζουμε ότι, στην Ελληνική γλώσσα, για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρήμα «βλώσκω» το οποίο έχει αόριστο «έμολον» και μετοχή αορίστου «μολών» εννοούσαν έρχομαι κάπου ή πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, δηλ. το θάρρος της ψυχής. Άρα!

Όταν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη με το «μολών λαβέ», δεν εννοούσε απλά «έλα να τα πάρεις» αλλά εννοούσε ο Λεωνίδας˙ «βρες πρώτα το θάρρος και μετά έλα να τα πάρεις» ή όπως θα λέγαμε απλά «αν έχει κότσια έλα να τα πάρεις».

Και! στην φράση αυτή παρατηρούμε, την υπέροχη, πλουσιότατη και μοναδική νοηματική Ελληνική γλώσσα, που έχει την δυνατότητα κάθε σκέψη να μπορεί να την εκφράζει με την κατάλληλη λέξη.

Βέβαια! είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρουν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια, «οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη οπωσδήποτε και γι’ αυτό».

Τέλος! ο Λεωνίδας με την φράση «Μολών Λαβέ» και όχι με αυτήν «Ελθών λαβέ», αφ’ ενός εμψύχωσε τους πολεμιστές του και αφ’ ετέρου έστειλε το μήνυμα στον Ξέρξη να καταλάβει τι Στρατός τον περιμένει και με τι ηθικό.

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης

Αντγος ε.α.

Αλλάζει ο τρόπος εντοπισμού ανασφάλιστων οχημάτων και ο τρόπος συμμόρφωσης των ιδιοκτητών

Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ η ΠΟΛ.1078/2017 με την οποία τροποποιείται η ΠΟΛ.1033/28.1.2016  σχετικά με τον εντοπισμό ανασφάλιστων αυτοκινήτων οχημάτων και την επιδίωξη συμμόρφωσης των ιδιοκτητών αυτών.

Αναλυτικά τι τροποποιείται στην σχετική απόφαση εδώ

Παλαιό δίπλωμα έλληνα τέκτονα

ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΗΒΑΣ

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών είναι από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα, καθώς μερικές από τις συλλογές που περιλαμβάνει είναι σπάνιες ή μοναδικές στο είδος τους. Τα εκθέματά του προέρχονται από ανασκαφές στη Βοιωτία και καλύπτουν χρονολογικά τον πολιτισμό της περιοχής από τα παλαιολιθικά χρόνια έως τους μεταβυζαντινούς χρόνους.

Δείτε εδώ

Υπογραψετε & Διαδωστε

ΜΕΞΙΚΟ: ΣΩΣΤΕ ΤΙΣ ΒΑΚΙΤΑ          

          Η βακίτα είναι ένα χαριτωμένο και ντροπαλό υδρόβιο θηλαστικό που μοιάζει με μικροσκοπικό δελφίνι. Και απομένουν μόνο 30 βακίτα σε όλο τον κόσμο! Όμως, αν κινηθούμε γρήγορα, μπορούμε να αποτρέψουμε τον αφανισμό τους. 

Οι βακίτα πεθαίνουν επειδή παγιδεύονται σε απλάδια δίχτυα και πνίγονται. Αυτήν τη στιγμή όμως το Μεξικό σκέφτεται να απαγορεύσει αυτά τα δίχτυα, ενώ σημαντικό στέλεχος της κυβέρνησης έχει συμφωνήσει να παραδώσει την έκκλησή μας κατευθείαν στους βασικούς αρμόδιους της κυβέρνησης. 

Μαζί μπορούμε να πετύχουμε μια ευνοϊκή απόφαση για τις βακίτα. Ας δείξουμε στους υπουργούς ότι, αν προτείνουν μια οριστική απαγόρευση, θα έχουν τη στήριξη 1 εκατ. από εμάς.Υπόγραψε το επείγον ψήφισμα και διάδωσέ το παντού.

Εδώ

Ο Γάλλος υπουργός βάζει τα αρχαία στα σχολεία, εμείς τα βγάζουμε!

Ο Γάλλος νέος υπουργός Παιδείας Μπλανκέ έχει ένα όραμα: Να ξαναφέρει τις δίγλωσσες τάξεις, τα μαθήματα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και «να αξιοποιηθούν περισσότερο τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία». «Απ αυτά κατάγεται ο πολιτισμός μας» είπε χτες στη Monde. Τουλάχιστον οι τρείς τελευταίοι Έλληνες υπουργοί Παιδείας δεν κατάγονται απ αυτόν τον πολιτισμό. Αλλιώς δεν θα υποβάθμιζαν σε νεκρή γλώσσα στα σχολεία τη γλώσσα που μιλάνε κι οι ίδιοι. Ο πολιτικός φανατισμός τους παράγει ημιμάθεια.

Ο νέος Γάλλος υπουργός είναι οπαδός της διατήρησης της γλώσσας του και της προστασίας της από τις ξενόφερτες λέξεις, όσο αυτό είναι μπορετό. Μαζί του συντάσσονται οι Γάλλοι πολίτες, που έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία και περηφάνεια για τη γλώσσα τους, όπως ακριβώς και οι βόρειοι γείτονές τους οι Άγγλοι, αλλά και οι ανατολικοί, οι Γερμανοί.

Δεν είναι τυχαίο που και οι τρείς αυτοί λαοί διδάσκουν με ευλάβεια τα αρχαία στους βλαστούς τους. Ξέρουν ότι η … νεκρή αυτή γλώσσα, σύμφωνα με τη νεοελληνική αριστερά της «διανόησης» και της «κουλτούρας», περιέχει τις ακόμα και σήμερα ακλόνητες αλήθειες για τις σχέσεις των ανθρώπων με τον εαυτό τους και τον κόσμο.

Ξέρουν ότι η …νεκρή αυτή γλώσσα βρίσκεται μέσα σε πάνω από το 25% των λέξεων που χρησιμοποιούν στην κάθε μέρα τους. Ενώ οι δικοί μας διανοούμενοι της ανέξοδης επανάστασης σιχαίνονται και να ακούσουν ότι το 90% των λέξεων που εκβάλλουν από το φράγμα των δοντιών τους είναι αρχαίες!

Ο Γάλλος υπουργός της Παιδείας θέλει να ενισχύσει τη διδασκαλία των αρχαίων και των λατινικών, που βρίσκονται μέσα στις λέξεις που χρησιμοποιούν οι συμπατριώτες του κάθε μέρα. Την ώρα που οι Έλληνες συνάδερφοί του μειώνουν τις ώρες διδασκαλίας τους γιατί τις θεωρούν νεκρές γλώσσες!

Οι μεγαλύτεροι Έλληνες γραμματιστές και λογοτέχνες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν αριστεροί. Με τεράστιο έργο και γνώσεις επάνω στους αρχαίους. Ποτέ δεν υποτίμησαν, αλλά αντίθετα με το έργο τους και τις παρεμβάσεις τους υπερασπίστηκαν τον μοναδικό πλούτο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Την οποία διαβάζοντας διαπιστώνεις ότι η ανθρωπότητα δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα εμπρός σε αυτογνωσία, ετερογνωσία και ανάλυση της συμπεριφοράς των ατόμων, των μαζών, των εξουσιών, των υπηκόων και σε γνώση των ανθρώπινων αναγκών.

Ο Μάρξ, που τόσο αγαπάει να μνημονεύει ο κ Τσακαλώτος, μέχρι και προχτές, έχει κάνει την πτυχιακή του επάνω στον Επίκουρο. Και ήταν από τους μεγαλύτερους γνώστες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, πάνω στις γνώσεις της οποίας πάτησε για να κωδικοποιήσει τους κανόνες συμπεριφοράς και τη σχέση ανθρώπου- χρήματος. Θεωρώντας αναπόφευκτο ως αναγκαία συνθήκη της προόδου, ότι κι ο ίδιος κάποτε σαν θεωρία θα ξεπεραστεί! Οι λάτρεις του δεν φαίνεται να τιμούν αυτή του τη διαλεκτική.

Προφανώς οι Έλληνες υπουργοί της Παιδείας, φυλακισμένοι μέσα στις αγκυλώσεις του πολιτικού τους φανατισμού είναι ανίκανοι να δουν τι είναι διαρκές και τι εφήμερο. Τι έχει μεγαλύτερη αξία και τι μικρότερη.

Είναι ανίκανοι να δουν το πασιφανές: Ότι η βάση για να υπάρχει κοινωνία είναι μια γλώσσα συνεννόησης. Όσο πιο πλούσια η γλώσσα τόσο πιο πλούσια η κοινωνία. Σε πληροφορίες που ανταλλάσσονται, σε συναισθήματα, σε αλληλοκατανόηση. Και μ αυτή την έννοια, είναι ανίκανοι να καταλάβουν τι σημασία έχει να ξέρεις ότι το στειλιάρι του παππού σου είναι ο στειλεός του βοσκού του Οδυσσέα. Ενώνει μια κοινωνία όταν βλέπει τις ρίζες της.

Είναι ανίκανοι να καταλάβουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της νεοελληνικής σημερινής κοινωνίας είναι η άγνοια μέχρι αγραμματοσύνης των πολλών Ελλήνων από μια ηλικία και κάτω να μιλήσουν σαφώς για να συνεννοηθούν με λέξεις. Είναι η φτώχεια σε γνώση λέξεων που μαθαίνουν στα σχολεία και που δεν είναι τίποτε άλλο από φτώχεια σε ικανότητα έκφρασης λεπτομερών συναισθημάτων. Αυτή η φτώχεια οδηγεί σε ακόμα λιγότερα συναισθήματα. Σε λιγότερο νοιώσιμο.

Ακόμα και ο πολιτικός λόγος βρίσκεται στα όρια μουγκανισμού και βρυχηθμών. Η λεξιπενία παράγει βία. Επειδή τα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις εκφράζονται με κραυγές ή πράξεις.

Ο Γάλλος υπουργός Παιδείας θέλει να διδάξει τα γαλλάκια αρχαία ελληνικά για να τους μάθει από πού έρχεται η κουλτούρα τους. Κι ο προηγούμενος Έλληνας υπουργός κατάργησε από τη διδασκαλία τον Επιτάφιο του Περικλέους! Επειδή η νεοελληνική αριστερή (δι)ανόηση σεληνιάζεται με την αγραμματοσύνη αυτών που ονομάζει «λαϊκά στρώματα». Από μια διεστραμμένη λαϊκολατρεία χωρίς αντίκρισμα. Διεστραμμένη, γιατί λαϊκά στρώματα είναι το 80% του λαού! Και γιατί αν είναι αγράμματα σε επίπεδο γνώσης και χρήσης γλώσσας, το χρωστάνε στους υπουργούς της Παιδείας και στους αρμόδιους καθηγητές τους!

Ο Γάλλος υπουργός θέλει να διδάξει τα γαλλάκια ποια είναι τα σκαλοπάτια που ανέβηκαν οι παππούδες τους για να φτάσουν μέχρι εδώ σήμερα. Και οι Έλληνες υπουργοί περιορίζουν το μάθημα της Ιστορίας, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος σε ό,τι έγινε από τον 19^ο αιώνα και δώθε. Αγνοώντας, ως κακοί μαρξιστές, ότι τίποτε δεν θα γινόταν τον 19^ο αιώνα αν δεν είχαν γίνει όσα έγιναν τον 19^ο αιώνα προ Χριστού και τον 9^ο μετά! Επειδή, πολύ απλά, η ιστορία είναι διαρκή αποτελέσματα προγενέστερων πράξεων! Δεν ξέρεις τι έγινε πρίν, δεν κατανοείς τι γίνεται μετά. Μπακάλικα πράγματα.

Οι Έλληνες υπουργοί Παιδείας εδώ και 90 χρόνια έχουν καταστρέψει τα αρχαία ελληνικά με την εμμονή στη συντακτικολαγνεία και τη γραμματική, υποβαθμίζοντας έτσι τη διδασκαλία του βαθύτερου νοήματος των κειμένων. Κάνοντας τα αρχαία απωθητικά και αντιπαθητικά στα ελληνόπουλα. Στερώντας τα από την ουσιαστική διδασκαλία κειμένων με τεράστια σημασία για χρήσιμη Γνώση και αυτογνωσία.

Αυτή η εμμονή, μαζί με την άρρωστη ταύτιση των αρχαίων με την προγονολατρεία της … χούντας και της ακροδεξιάς, που κάνουν οι νεοέλληνες αριστεροί της «διανόησης» και της λαϊκολατρείας, χέρι- χέρι με την έλλειψη πραγματικής ευρείας Μόρφωσης είναι οι πηγές του χαμηλού επιπέδου που βλέπει κανείς όλο και πιο πολύ γύρω παντού. Από το δρόμο, τα σχολεία και τα σπίτια μέχρι τη χαβούζα του διαδικτύου.

Ο Γάλλος υπουργός βάζει τα αρχαία στα σχολεία για να μάθουν τα γαλλάκια ποια είναι τα σκαλιά της σκάλας πάνω στην οποία βρίσκονται. Οι Έλληνες υπουργοί τα θάβουν γιατί τα ελληνόπουλα δε χρειάζεται να μάθουν ποια είναι τα προηγούμενα σκαλιά. Γι αυτό βρίσκονται στον αέρα.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

http://www.liberal.gr/sh/139891

Οι αθλιοι ανθέλληνες μαζί με τους ζωντανούς «τελειώνουν» και την ελληνική ιστορία: Εννέα μήνες μονόωρης διδασκαλίας για 3500 χρόνια Ελληνισμού!

Ακρως αντίθετη είναι η ανακοίνωση της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων στις προωθούμενες αλλαγές του υπουργείου Παιδείας  στο μάθημα της Ιστορίας όπου τις χαρακτηρίζει ως την «χαριστική βολή» στο μορφωτικό υπόβαθρο των Ελλήνων.

 Στην ανακοίνωση της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων  τονίζεται μεταξύ άλλων πως οι προωθούμενες αλλαγές έχουν αποτέλεσμα την : «Ελλιπέστατη και αποσπασματική γνώση της ελληνικής ιστορίας καὶ μονομερή προσέγγιση μόνο κάποιων κοινωνικών καὶ πολιτισμικών εξελίξεων του ιστορικού γίγνεσθαι, κατά την ιδεοληπτική επιλογή των προτεινόντων».

Ταυτόχρονα οι Έλληνες φιλόλογοι ανεβάζοντας περαιτέρω τους τόνους υπογραμμίζουν:

«Μετὰ τὴν ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας στὸ Λύκειο, ὅπου διδάσκονται συνοπτικὰ καὶ ἐπιφανειακὰ σημαντικότατα κεφάλαια, ὅπως ὁ Κυκλαδικός, Μινωικὸς καὶ Μυκηναϊκὸς Πολιτισμός, ὁ Α΄ καὶ Β΄ Ἀποικισμός, ἡ σημασία τῶν Περσικῶν Πολέμων, ὁ Πελοποννησιακὸς Πόλεμος, ὁ Φίλιππος Β΄ καὶ τὸ οἰκουμενικὸ κράτος τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, οἱ προτάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς ποὺ συνέστησε τὸ Ὑπουργεῖον Παιδείας,Ἔρευνας καὶ Θρησκευμάτων γιὰ τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας στὴν Ὑποχρεωτικὴ Ἐκπαίδευση, ἂν τελικὰ ἐφαρμοσθοῦν, θὰ ἐπιφέρουν τὴ χαριστικὴ βολὴ στὸ μορφωτικὸ ὑπόβαθρο τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν».

Πιο συγκεκριμένα  υπογραμμίζουν ότι:

«Μὲ τὴν ἀντίληψη ὅτι πρέπει νὰ ἀρθῆ “ἡ πρωτοκαθεδρία τῆς πολιτικῆς ἱστορίας” καὶ ἡ διδασκαλία νὰ στραφῆ ἀποκλειστικὰ στὴν κοινωνική, οἰκονομική, στὴν ἱστορία τοῦ περιβάλλοντος καὶ τοῦ κλίματος, στὴν τοπικὴ ἱστορία καὶ στὴ μουσειακὴ ἐκπαίδευση, ὑποβαθμίζεται ἡ διάκριση στὶς βασικὲς χρονικὲς περιόδους τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ προκαλεῖται σύγχυση καὶ ἀδυναμία στοὺς μαθητὲς νὰ ἐντάξουν τὰ γεγονότα καὶ ὅλες τὶς ἐξελίξεις στὸν χρόνο.

Παραβλέπεται ὅμως ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν κοινωνικῶν, οἰκονομικῶν, πνευματικῶν καὶ ἐν γένει τῶν πολιτισμικῶν ἐξελίξεων διευκολύνεται οὐσιαστικὰ μὲ τὴν σαφῆ ἔνταξή τους στὶς βασικὲς χρονικὲς περιόδους καὶ σὲ συνάφεια μὲ τὰ πολιτικὰ γεγονότα ποὺ διαδραματίζονται σὲ αὐτές.

Συγκεκριμένα:

Γιὰ τὴν διδασκαλία τῆς Μυθολογίας στὴν Γ΄ Δημοτικοῦ ἡ Ἐπιτροπὴ προτείνει ἡ διδασκαλία τῶν ἑλληνικῶν μύθων νὰ γίνεται μὲ ἀναφορὲς στοὺς μύθους ἄλλων λαῶν χωρὶς μνεία τῶν πολιτικῶν, ἰδεολογικῶν καὶ πολιτισμικῶν διαδικασιῶν τῶν προϊστορικῶν κοινωνιῶν.

Ἡ ἀντίληψη αὐτὴ εἶναι ἄκρως ἀντιπαιδαγωγική, δεδομένου ὅτι χωρὶς ἐπαρκῆ γνώση τῆς Ἑλληνικῆς Μυθολογίας αὐτῆς καθ’ ἑαυτὴν ὁ μαθητὴς τῶν

8 ἐτῶν δὲν ἔχει τὴν ἀντιληπτικὴ δυνατότητα νὰ προχωρῆ σὲ διαπολιτισμικοὺς συσχετισμούς. Ἔτσι τὸ μόνο ποὺ ἐπιτυγχάνει ἡ πρόταση αὐτὴ εἶναι νὰ προκαλῆ τὴν ἀπέχθεια τῶν μικρῶν μαθητῶν γιὰ ἕνα τόσο εὐχάριστο καὶ γιὰ τὴν ἡλικία τους πρόσφορο μάθημα, ὅπως εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Μυθολογία.

Τὸ ἴδιο ἀρνητικὸ συναίσθημα θὰ τοὺς προκληθῆ καὶ γιὰ τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας καὶ στὶς ἄλλες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ, ἂν ἐφαρμοσθοῦν οἱ σχετικὲς προτάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς, ὅπως θὰ δειχθῆ παρακάτω.

Διαπιστώνουμε μὲ κατάπληξη καὶ μεγάλη ἀνησυχία ὅτι στὴν Δ΄ Δημοτικοῦ ἀντικαθίσταται ἡ μέχρι σήμερα διδασκαλία τῆς Ἀρχαίας καὶ Ρωμαϊκῆς Ἱστορίας, ἡ οποία ἀποτελοῦσε τὴν ὁμαλὴ καὶ λογικὴ συνέχεια τῆς ὕλης τῆς Γ΄ Δημοτικοῦ  (Μυθολογία), μὲ τὴν «διδασκαλία τῆς οἰκογενειακῆς, προφορικῆς καὶ τοπικῆς ἱστορίας»(!).

Προτείνονται μάλιστα καινοφανεῖς καὶ μικρῆς σημασίας διδακτικὲς προσεγγίσεις, ὅπως «ἱστορικοποίηση τοῦ περιβάλλοντος χώρου», «δημιουργία οἰκογενειακῶν δένδρων», «συνεντεύξεις μεταξὺ τῶν μαθητῶν» κ.ἄ. Χαρακτηριστικὸ τῆς προχειρότητας τῆς πρότασης εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι, χωρὶς καμία γνώση τῶν κύριων ἱστορικῶν περιόδων, ζητεῖται ἀπὸ τοὺς μαθητὲς νὰ μελετήσουν τὴν ζωὴ φημισμένων προσωπικοτήτων τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, γεγονότων τοῦ παρελθόντος καθὼς καὶ νὰ ἐξοικειωθοῦν μὲ τὰ ἐργαλεῖα τῆς ἀρχαιολογικῆς ἐπιστήμης (!).

Τὸ μόνο ποὺ ἐπιτυγχάνει ἡ πρόταση διδασκαλίας μιᾶς τέτοιας ὕλης εἶναι ἡ σύγχυση καὶ ἡ ἀποδιοργάνωση τῆς μαθησιακῆς διαδικασίας χωρὶς τὴν γνώση μιᾶς κύριας περιόδου τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, ὅπως εἶναι ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλληνορωμαϊκῆς Ἀρχαιότητας, ἡ ὁποία κανονικὰ διδάσκεται σήμερα.

Μετὰ τὴν ἀσύνδετη αὐτὴ παρεμβολὴ ὕλης γιὰ ἕνα ὁλόκληρο σχολικὸ ἔτος, προτείνεται στὴν Ε΄ Δημοτικοῦ νὰ διδαχθῆ «ἡ ἱστορικὴ ἐξέλιξη ἀπὸ τὴν προϊστορία ἕως τὴν ὀθωμανικὴ κατάκτηση (!, σχόλιο δικό μας) καὶ λόγω τοῦ μεγάλου χρονικοῦ εὔρους ἡ

ἔμφαση τοῦ μαθήματος νὰ δίνεται στὶς σημαντικὲς κοινωνικὲς καὶ πολιτισμικὲς ἀλλαγὲς» καὶ λιγότερο στὰ γεγονότα καὶ στὰ πρόσωπα !

Δηλαδή, ἔχει σωρευθεῖ στὴν ὕλη μιᾶς μόνον Τάξης ἡ διδασκαλία τοῦ κύριου κορμοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας (Προϊστορία, Ἀρχαία, Ρωμαϊκὴ καὶ Μεσαιωνική), διάρκειας 3.500 ἐτῶν, ποὺ μέχρι τώρα διδασκόταν στὴ Δ΄ καὶ Ε΄ Δημοτικοῦ.

Ἀκολουθεῖται καὶ ἐδῶ ἡ ἴδια ἀντιεπιστημονικὴ καὶ ἀντιπαιδαγωγικὴ ἀντίληψη νὰ μὴν ἐπιχειρεῖται ἐπικέντρωση στὰ γεγονότα καὶ στὰ πρόσωπα, ἀλλὰ ἐπιλεκτικὴ καὶ ἐπιφανειακὴ προσέγγιση κοινωνικῶν ἐξελίξεων κατὰ τὴν ἄδηλη καὶ πιθανὸν ἰδεοληπτικὴ κρίση τῶν προτεινόντων. Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀντιπαιδαγωγικῆς συσσώρευσης μιᾶς τόσον ἐκτενοῦς ὕλης ἀναμφισβήτητα θὰ εἶναι: ἡ πλήρης σύγχυση, ἡ ἀδυναμία στοιχειώδους ἀφομοίωσης καὶ τῶν κεντρικότερων ἀκόμη περιόδων τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας (ὅπως ἡ δημιουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, ὁ ἑλληνορωμαϊκὸς πολιτισμὸς καὶ ἡ συμβολὴ τοῦ Βυζαντίου στὸννεώτερο ἑλληνικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ πολιτισμὸ) καὶ τελικὰ ἡ ἀποστροφὴ τῶν μαθητῶν

πρὸς τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας.

Στὴν ΣΤ΄ Δημοτικοῦ προτείνεται ἡ μέχρι σήμερα διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις της νὰ ἀντικατασταθῆ μὲ τὴν διδασκαλία τῆς ἱστορικῆς ἐξέλιξης «ἀπὸ τὸν 15ο αἰώνα ἕως σήμερα μὲ ἔμφαση κυρίως στὶς κοινωνικὲς καὶ πολιτισμικὲς ἀλλαγὲς καὶ λιγότερο στὴν ἐξέταση συγκεκριμένων προσώπων καὶ γεγονότων».

Μὲ τὸ τουλάχιστον παράδοξο αὐτὸ σκεπτικὸ ἡ διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, ποὺ γέννησε τὸ νεώτερο ἑλληνικὸ κράτος, ὑποβαθμίζεται οὐσιαστικά.

Τονίζουμε μάλιστα ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης ἔχει δραματικὰ συρρικνωθῆ καὶ ἁπλῶς συγκαταλέγεται ὡς ὑποκεφάλαιο σὲ μία ἀπὸ τὶς 5 διδακτικὲς ἑνότητες μὲ τίτλο «Ἡ ἐποχὴ τῶν ἐθνικῶν κρατῶν» καὶ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς 10 θεματικοὺς φακέλους μὲ τίτλο

«Οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐπανάστασης καὶ οἱ ἄνθρωποι στὴν Ἐπανάσταση».

Ἐπιπλέον, προτείνεται οἱ ἐκπαιδευτικοὶ νὰ «ἐπιλέγουν ὁρισμένους ἀπὸ τοὺς φακέλους αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς μελετήσουν μὲ τοὺς μαθητές τους».

Μὲ ἄλλα λόγια, θὰ μποροῦν, ἂν ἐπιθυμοῦν, νὰ παραλείπουν ἐντελῶς τὴν διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς  Ἐπανάστασης!

Σημειώνουμε ἐπίσης ὅτι στὶς διδακτικὲς ἑνότητες καὶ στοὺς θεματικοὺς φακέλους τοῦ μαθήματος οὐδεμία μνεία γίνεται (τυχαῖα ἆραγε;) στὸ Ἔπος 1940-41.

Ἐξ ἄλλου, τὸ εὖρος τῆς προτεινόμενης ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ διδακτέας ὕλης «ἀπὸ τὸν 15^ο αἰώνα ἕως σήμερα» δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀφομοιωθῆ ἀπὸ μαθητὲς 11 ἕως 12 ἐτῶν, καὶ μάλιστα μὲ μία νεφελώδη προσέγγιση «κοινωνικῶν καὶ πολιτισμικῶν ἀλλαγῶν» (π.χ. τὰ παιδιὰ τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ «νὰ ἐξηγήσουν τὰ αἴτια καὶ τὴν ἔκταση τῶν συγκρούσεων» τῶν δύο Παγκοσμίων Πολέμων). Μόνο ἀποτέλεσμα κι ἐδῶ θὰ εἶναι ἡ σύγχυση καὶ ἡ ἀποστροφὴ πρὸς τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας.

Συμπερασματικά, στὸ Δημοτικὸ ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία στὴ διαχρονία της ὑποβαθμίζεται, δὲν διδάσκεται συστηματικὰ μὲ ἔνταξη στὶς θεμελιώδεις περιόδους της, ἀλλὰ μὲ ἐπιλεκτικὴ προσέγγιση τῶν κοινωνικῶν, ἰδεολογικῶν καὶ πολιτισμικῶν ἐξελίξεων.

Ἡ καλλιέργεια τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας ὁριοθετεῖται μόνο στὸ πλαίσιο μιᾶς «πλουραλιστικῆς καὶ ἀνεκτικῆς» ταυτότητας καθὼς καὶ σὲ περιβάλλον πολυπολιτισμικότητας (!)

Ἡ καλλιέργεια τῶν ἀξιῶν, στὴν ὁποίαν δίδεται ἔμφαση, ἀποκόπτεται συνειδητὰ ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες τοῦ ἑλληνοκεντρικοῦ ἀνθρωπισμοῦ.

Τέλος στὸ πρόγραμμα τοῦ Γυμνασίου (Α΄ – Γ΄ Γυμνασίου) καὶ στὴν Α΄ Λυκείου, ἂν καὶ γίνεται ἀναφορὰ στὶς χρονικὲς περιόδους τῆς Ἀρχαιότητας, τοῦ Βυζαντίου καὶ τῆς Νεότερης καὶ Σύγχρονης Ἱστορίας, τὸ κέντρο βάρους δίδεται στὴν Εὐρωπαϊκὴ καὶ Παγκόσμια Ἱστορία, ἐνῶ ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία συρρικνώνεται καὶ περιθωριοποιεῖται.

Αὐτὸς ἄλλωστε εἶναι καὶ ὁ στόχος τῆς πρότασης, ὅπως ἀπερίφραστα τονίζεται στὸ κείμενο: «νὰ ἐνταχθεῖ ἡ ἑλληνικὴ ἱστορία στὸ πλαίσιο τῆς εὐρωπαϊκῆς καὶ παγκόσμιας καὶ νὰ προσεγγιστεῖ ὡς τμῆμα εὐρύτερων καὶ πολυπλοκότερων ἱστορικῶν συνθηκῶν καὶ διαδικασιῶν …» καί, ἐπιπλέον, «νὰ δοθεῖ ἔμφαση στὴν κοινωνικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἱστορία (ἱστορία τῆς ἐργασίας, ἱστορία τοῦ φύλου, ἱστορία τῆς παιδικῆς ἡλικίας κ.τ.λ.)».

Μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ δὲν ἀποτελεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι στὴ Γ’ Γυμνασίου ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ἰσοπεδώνεται διδακτικὰ ἀνάμεσα στὶς ἄλλες ἐπαναστάσεις τοῦ 18ου-19ου αἰώνα.

Ἡ μόνη εἰδικὴ μνεία γιὰ τὴν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821 στοὺς «Θεματικοὺς φακέλους» ἀφορᾶ τὶς πολιορκίες τῆς Τριπολιτσᾶς καὶ τοῦ Μεσολογγίου.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας γίνεται βορᾶ στὸν βωμὸ μιᾶς κακῶς ἐννοούμενης παγκοσμιοποίησης ἢ καὶ θύμα ἰδεοληψιῶν.

 Ἀντιθέτως, χάριν τῆς στοχοθεσίας αὐτῆς, δὲν ἀναφέρεται ἡ οὐσιαστικὴ ἐπίδραση ποὺ ἄσκησε ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία καὶ ὁ Ἑλληνικὸς Πολιτισμὸς στὴ διαμόρφωση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ.

Μὲ βάση ὅλες τὶς παραπάνω παρατηρήσεις θεωροῦμε ὅτι οἱ προτάσεις αὐτὲς δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμοσθοῦν, διότι θὰ προσφέρουν στοὺς μαθητὲς ἐλλιπέστατη καὶ ἀποσπασματικὴ γνώση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ μονομερῆ προσέγγιση μόνο κάποιων κοινωνικῶν καὶ πολιτισμικῶν ἐξελίξεων τοῦ ἱστορικοῦ γίγνεσθαι, κατὰ τὴν ἰδεοληπτικὴ ἐπιλογὴ τῶν προτεινόντων.»

Πηγή

Τέλος εποχής. Έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

Σε ηλικία 99 ετών έφυγε από τη ζωή ο πρώην πρωθυπουργός και πατέρας του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τι αναφέρει η ανακοίνωση της οικογένειας. H ζωή και η πολιτική του διαδρομή        

Δείτε εδώ