κυριακάτικη δημοκρατία 111
ΚΑΠΟΥ ΠΗΓΑ..
Αυτή είναι η πατρίδα μας;
Το φαινόμενο Σημίτη είναι άξιο μελέτης. Όχι μόνο επειδή έγινε πρωθυπουργός χωρίς και ο ίδιος να το καταλάβει, αλλά επειδή έγινε γνωστός ως φορέας του «εκσυγχρονισμού». Στον Σημίτη, χωρίς αμφιβολία, πρέπει να αναγνωρίσει κανείς τη μεθοδικότητα και την εργασιομανία, προσόντα απαραίτητα για έναν ηγέτη, αλλά με μικρή σημασία, αν ο ηγέτης αυτός δεν διαθέτει όραμα και γρήγορη πολιτική σκέψη. Ο Σημίτης δεν είχε όραμα. Περιόριζε τον ορίζοντα του σε όσα χωρούσαν στο σημειωματάριο του. Η πολιτική του σκέψη ήταν αργή και αυτό τον εμπόδιζε να δει μπροστά.
Η πρώτη του θητεία, που εξασφαλίστηκε χάρη στα απόνερα της αποτυχίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στη μέτρια προεκλογική παρουσία του Μιλτιάδη Έβερτ, υποστηρίχτηκε με τρόπο σκανδαλώδη ακόμη και από τα προσκείμενα, υποτίθεται, στη Ν.Δ. ΜΜΕ, ενώ τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου πλεύρισαν και «δεξιούς» δημοσιογρά φους, τους οποίους με τον τρόπο τους μετέτρεψαν σε υμνητές της νεφελώδους πολιτικής πλατφόρμας που αποκλήθηκε «εκσυγχρονισμός».
Υπήρξε δε και η άποψη που εξέφρασε ο εξ απορρήτων του, κατά την οποία, «ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Σημίτης, έπρεπε να τον ανακαλύψου- Πανίσχυρος ων, με υπερβολική στήριξη της διαπλοκής, ο Σημίτης κλείστηκε στο Μέγαρο Μαξίμου και κατηύθυνε την πολιτική του προς έναν και μόνο στόχο: την αποδοχή της χώρας μας στην ΟΝΕ πάση θυσία. Μόνο που οι θυσίες ήταν πολλές και αποκαλύφθηκαν αργότερα.
Ο Σημίτης έγραφε στο μπλοκάκι του και γύρω του οργίαζαν μπλοκάκια «μαύρων» επιταγών. Τα υπουργεία έγιναν δεσποτάτα, δημιουργήθηκαν κάστες και ομάδες που τρύγησαν τον δημόσιο πλούτο, η χώρα ξεχαρβαλώθηκε, αλλά ο Σημίτης μας έβαλε στην ΟΝΕ. Μας έβαλε έτσι, χωρίς πρόγραμμα, που έλεγε η Ρεζάν. Το τίμημα της ΟΝΕ φάνηκε από την επόμενη μέρα, όταν το ματσάκι ο μαϊντανός πουλιόταν στη λαϊκή 50 λεπτά αντί για 50 δραχμές, δηλαδή 170 δραχμές!
Η δεύτερη θητεία, που εξασφαλίστηκε με τις ψήφους των εισαγόμενων «οπαδών» του Ακη Τσοχατζόπουλου, δεν αντέχει σε κριτική. Το πόσο λίγος ήταν ο Σημίτης αποδείχτηκε από την παράδοση του δαχτυλιδιού στον ολετήρα της χώρας Γιώργο Παπανδρέου. Δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει τον τότε καλπάζοντα Κώστα Καραμανλή, ο οποίος όμως, αντί να απλώσει στο τραπέζι τα χαρτιά με τα νούμερα του χρέους, ακολούθησε τη λάθος συνταγή της «ήπιας προσαρμογής». Χωρίς συνεργάτες και, το κυριότερο, με τις ευαίσθητες υπηρεσίες της χώρας να διοικούνται ακόμα από το ΠΑΣΟΚ, ο Καραμανλής υπονομεύθηκε από την πρώτη ημέρα.
Τώρα ο Σημίτης με το νέο του βιβλίο προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες για την καταστροφή της χώρας. Δεν πείθει όμως κανέναν.
Η Ακίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευπρόσδεκτα τα καλοπροαίρετα, ευπρεπή και τεκμηριωμένα σχόλια, γιατί αυτό θεωρώ ελληνικό τρόπο.
Διευκρινίζεται ότι δεν δεσμεύομαι να απαντώ σε όλα τα σχόλια και η παράλειψη απάντησης δεν σημαίνει παραδοχή οποιουδήποτε σχολίου ή άποψης.