Ένα από τα πράγματα που κληροδότησε η Αμερική στη Δύση είναι το πρόχειρο φαγητό.
Είτε το αγαπά κανείς είτε όχι, το φαστ φουντ άλλαξε άρδην τις
διατροφικές συνήθειες των πολιτών της Δύσης γεννώντας ένα κοινωνικό και
πολιτισμικό φαινόμενο που ήδη από την αρχή φαινόταν ότι έχει έρθει για
να μείνει.
Κι αν η ιστορία του παγκόσμιου μεγαθήριου του φαστ φουντ, των
McDonald’s και των γραμμών παραγωγής του, παραείναι γνωστή και
προβεβλημένη, εξίσου μοναδικές ιστορίες έχουν όλες οι μεγάλες αλυσίδες
πρόχειρου φαγητού, υπογραμμίζοντας την αμερικανική συνεισφορά στο φαγητό
των λαών της οικουμένης…
τες την έβλεπαν
συχνά με τη στολή των υπαλλήλων να καλωσορίζει το κοινό στην πόρτα. Τα
Wendy’s έπιασαν αμέσως και μέσα σε μια δεκαετία είχαν ανοίξει
περισσότερα από 1.000 στα μήκη και τα πλάτη της Αμερικής.
Ο Τόμας αποσύρθηκε το 1982 από τις καθημερινές δραστηριότητες της
φίρμας του και πλέον λειτουργούσε ως πρεσβευτής των Wendy’s στο
εξωτερικό, ανεβάζοντας άρδην την απήχηση της αλυσίδας στην υφήλιο.
Εμφανιζόταν μάλιστα σε όλα τα διαφημιστικά της εταιρίας του στη δεκαετία
του 1990 και όλοι ήξεραν ποιος είναι. Ταυτοχρόνως, έγινε κήρυκας της
υιοθεσίας και των δικαιωμάτων των ανάδοχων οικογενειών και ο πρόεδρος
Μπους τον πήρε κοντά του για την προώθηση αυτού του σκοπού. Εξαιτίας
μάλιστα της δικής του εκστρατείας, ο Μπιλ Κλίντον εκχώρησε το 1996
φοροαπαλλαγές στις ανάδοχες οικογένειες, όπως το ήθελε ο Τόμας, ο οποίος
πέθανε τον Ιανουάριο του 2002…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευπρόσδεκτα τα καλοπροαίρετα, ευπρεπή και τεκμηριωμένα σχόλια, γιατί αυτό θεωρώ ελληνικό τρόπο.
Διευκρινίζεται ότι δεν δεσμεύομαι να απαντώ σε όλα τα σχόλια και η παράλειψη απάντησης δεν σημαίνει παραδοχή οποιουδήποτε σχολίου ή άποψης.