Τα «κόκκινα» δάνεια
Kύριε διευθυντά
Καθημερινά στα ΜΜΕ ακούμε και βλέπουμε δεκάδες δημοσιογράφους, ειδικούς, δικηγόρους κ.λπ. να φωτίζουν, να αναλύουν και να προτείνουν λύσεις στην κυβέρνηση και στους θεσμούς (πρώην τρόικα, τώρα κουαρτέτο) για το τεράστιο θέμα των «κόκκινων» δανείων. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι «φιλεύσπλαχνοι» καταλήγουν στο συμπέρασμα να χαριστούν τα χρέη στους «κακομοίρηδες» συμπολίτες μας.
Σ’ όλους αυτούς τους υποκριτές και φιλεύσπλαχνους, που είτε από άγνοια είτε από πρόθεση προτείνουν αυτές τις λύσεις της «σεισάχθειας», εμείς απαντάμε: κανένα χρέος δεν χαρίζεται. Γιατί όποιο χρέος χαρίζεται, πέφτει κατευθείαν στις πλάτες όλων των Ελλήνων.
Δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης το όριο των 100.000 ή των 200.000 της αντικειμενικής αξίας κάτω από το οποίο κάποιος προστατεύεται ή όχι. Μοναδικό κριτήριο για την όποια προστασία πρέπει να είναι η πραγματική δυνατότητα του κάθε δανειολήπτη και τίποτε άλλο.
Επίσης δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας που δεν πήρε σπίτι με δάνειο και μένει στο νοίκι πρέπει να πληρώνει ανελλιπώς, αυτός και το παιδί του, τα επόμενα 50 χρόνια το νοίκι του, χωρίς στο τέλος να του μένει ένα σπίτι. Και γιατί κάποιος που πήρε ένα «ιδιόκτητο σπίτι» με δάνειο και τελικά δεν θα πληρώσει τίποτε, μένει επίσης 50 χρόνια χωρίς να πληρώνει ούτε αυτός, ούτε ο γιος του ένα ευρώ και, στο τέλος, θα έχουν και ένα σπίτι για τους απογόνους τους! Δηλαδή ο ένας πληρώνει 50x12x400= 240.000 ευρώ χωρίς να έχει σπίτι στο τέλος και ο έτερος ο πονηρός θα έχει πληρώσει 0 ευρώ και στο τέλος θα έχει αφήσει και ένα σπίτι στον εγγονό του. Αν αυτό λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη, τότε πώς λέγεται η απόλυτη ακραία κοινωνική αδικία!! Τα λεφτά των τραπεζών, αγαπητοί συνέλληνες, δεν είναι των τραπεζιτών, είναι λεφτά όλων των Ελλήνων καταθετών, του εργάτη, του συνταξιούχου, του μικροεπαγγελματία, του δημόσιου υπάλληλου κ.λπ. Aρα, χαρίζοντας χρέος σημαίνει ότι αυτοί που έβαλαν τις αποταμιεύσεις τους σαν καταθέτες θα τις χάσουν. Μα δεν θα χάσουν, απαντούν κάποιοι, αφού υπάρχει προστασία. Oμως η αλήθεια είναι ότι η προστασία αυτή κοστίζει και κοστίζει ακριβά. Για να μην «κουρευτούν» λοιπόν οι καταθέσεις στις τράπεζες, έχουν γίνει 2-3 ανακεφαλαιοποιήσεις και «τρέχει» και η τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρεμπιπτόντως διατυμπάνιζε ότι οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν και ότι ήταν καλά ανακεφαλαιοποιημένες. Oμως, έφτασαν επτά-οκτώ μήνες αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής του, για να βρεθούν και πάλι στον γκρεμό. Για να λέμε όμως τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος, δηλαδή ο κάθε Ελληνας πολίτης χρεώθηκε με 50 δισ. ευρώ και ήδη θα χρειαστούν άλλα 15 δισ., συνολικά δηλαδή γύρω στα 65 δισ.
Αυτά τα χρήματα θα κληθούν να τα πληρώσουν μέσα από τους φόρους τους όλοι οι Eλληνες πολίτες (δηλαδή κάθε οικογένεια θα πληρώσει 12.500 ευρώ περίπου), που δεν χρεώθηκαν, που δεν πήραν δικό τους σπίτι και μένουν στο νοίκι, που ανελλιπώς πληρώνουν γιατί αλλιώς θα βρεθούν στον δρόμο, που δεν ρίσκαραν παίρνοντας επιχειρηματικά δάνεια, που δεν πήραν δεκάδες πιστωτικές κάρτες, για να ζουν και να σπαταλούν πάνω από τις δυνατότητές τους. Θα τα πληρώσουν επίσης όλοι οι Eλληνες, που πήραν δάνεια και σαν καλοί πολίτες (κοινώς τα κορόιδα) πήγαν και τα πλήρωσαν μέχρι κεραίας ή τα πληρώνουν και θα συνεχίσουν να τα πληρώνουν, στερώντας το ψωμί από τα παιδιά τους, γιατί θέλουν να είναι αξιοπρεπείς στην κοινωνία. Επειδή το κίνημα «δεν πληρώνω» που ξεκίνησε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Βαλαβάνη και σια), έχει διαβρώσει επικίνδυνα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Επειδή πάρα πολλοί πονηροί, κρυπτόμενοι πίσω από την κρίση και απο αρκετούς ευρισκόμενους σε δεινή οικονομική θέση συμπατριώτες μας, παριστάνουν τους ανήμπορους και πίνουν στην υγεία των κορόιδων, δηλαδή των υπόλοιπων Ελλήνων.
Εμείς προτείνουμε απλά: κανένα δάνειο δεν χαρίζεται. Oλα τα δάνεια επιμηκύνονται και πάνε σε βάθος χρόνου, όπως εξάλλου θα γίνει και με το εθνικό μας χρέος. Οι δόσεις γίνονται τέτοιες που να αντιστοιχούν στο ύψος του ενοικίου του σπιτιού τους και που να μπορούν να τις πληρώνουν οι οφειλέτες. Τα δάνεια συνεχίζουν να πληρώνουν οι κληρονόμοι εφόσον κληρονομούν σπίτια, μαγαζιά, εργοστάσια κ.λπ.
Αλληλεγγύη ναι σε αυτούς που πράγματι έχουν ανάγκη και όχι στα λαμόγια του «κινήματος δεν πληρώνω».
Γεωργιος Κομνηνος – Οικονομολόγος
Μιλτιαδης Γιοβανοπουλος – Δικηγόρος
Kύριε διευθυντά
Καθημερινά στα ΜΜΕ ακούμε και βλέπουμε δεκάδες δημοσιογράφους, ειδικούς, δικηγόρους κ.λπ. να φωτίζουν, να αναλύουν και να προτείνουν λύσεις στην κυβέρνηση και στους θεσμούς (πρώην τρόικα, τώρα κουαρτέτο) για το τεράστιο θέμα των «κόκκινων» δανείων. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι «φιλεύσπλαχνοι» καταλήγουν στο συμπέρασμα να χαριστούν τα χρέη στους «κακομοίρηδες» συμπολίτες μας.
Σ’ όλους αυτούς τους υποκριτές και φιλεύσπλαχνους, που είτε από άγνοια είτε από πρόθεση προτείνουν αυτές τις λύσεις της «σεισάχθειας», εμείς απαντάμε: κανένα χρέος δεν χαρίζεται. Γιατί όποιο χρέος χαρίζεται, πέφτει κατευθείαν στις πλάτες όλων των Ελλήνων.
Δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης το όριο των 100.000 ή των 200.000 της αντικειμενικής αξίας κάτω από το οποίο κάποιος προστατεύεται ή όχι. Μοναδικό κριτήριο για την όποια προστασία πρέπει να είναι η πραγματική δυνατότητα του κάθε δανειολήπτη και τίποτε άλλο.
Επίσης δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας που δεν πήρε σπίτι με δάνειο και μένει στο νοίκι πρέπει να πληρώνει ανελλιπώς, αυτός και το παιδί του, τα επόμενα 50 χρόνια το νοίκι του, χωρίς στο τέλος να του μένει ένα σπίτι. Και γιατί κάποιος που πήρε ένα «ιδιόκτητο σπίτι» με δάνειο και τελικά δεν θα πληρώσει τίποτε, μένει επίσης 50 χρόνια χωρίς να πληρώνει ούτε αυτός, ούτε ο γιος του ένα ευρώ και, στο τέλος, θα έχουν και ένα σπίτι για τους απογόνους τους! Δηλαδή ο ένας πληρώνει 50x12x400= 240.000 ευρώ χωρίς να έχει σπίτι στο τέλος και ο έτερος ο πονηρός θα έχει πληρώσει 0 ευρώ και στο τέλος θα έχει αφήσει και ένα σπίτι στον εγγονό του. Αν αυτό λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη, τότε πώς λέγεται η απόλυτη ακραία κοινωνική αδικία!! Τα λεφτά των τραπεζών, αγαπητοί συνέλληνες, δεν είναι των τραπεζιτών, είναι λεφτά όλων των Ελλήνων καταθετών, του εργάτη, του συνταξιούχου, του μικροεπαγγελματία, του δημόσιου υπάλληλου κ.λπ. Aρα, χαρίζοντας χρέος σημαίνει ότι αυτοί που έβαλαν τις αποταμιεύσεις τους σαν καταθέτες θα τις χάσουν. Μα δεν θα χάσουν, απαντούν κάποιοι, αφού υπάρχει προστασία. Oμως η αλήθεια είναι ότι η προστασία αυτή κοστίζει και κοστίζει ακριβά. Για να μην «κουρευτούν» λοιπόν οι καταθέσεις στις τράπεζες, έχουν γίνει 2-3 ανακεφαλαιοποιήσεις και «τρέχει» και η τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρεμπιπτόντως διατυμπάνιζε ότι οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν και ότι ήταν καλά ανακεφαλαιοποιημένες. Oμως, έφτασαν επτά-οκτώ μήνες αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής του, για να βρεθούν και πάλι στον γκρεμό. Για να λέμε όμως τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος, δηλαδή ο κάθε Ελληνας πολίτης χρεώθηκε με 50 δισ. ευρώ και ήδη θα χρειαστούν άλλα 15 δισ., συνολικά δηλαδή γύρω στα 65 δισ.
Αυτά τα χρήματα θα κληθούν να τα πληρώσουν μέσα από τους φόρους τους όλοι οι Eλληνες πολίτες (δηλαδή κάθε οικογένεια θα πληρώσει 12.500 ευρώ περίπου), που δεν χρεώθηκαν, που δεν πήραν δικό τους σπίτι και μένουν στο νοίκι, που ανελλιπώς πληρώνουν γιατί αλλιώς θα βρεθούν στον δρόμο, που δεν ρίσκαραν παίρνοντας επιχειρηματικά δάνεια, που δεν πήραν δεκάδες πιστωτικές κάρτες, για να ζουν και να σπαταλούν πάνω από τις δυνατότητές τους. Θα τα πληρώσουν επίσης όλοι οι Eλληνες, που πήραν δάνεια και σαν καλοί πολίτες (κοινώς τα κορόιδα) πήγαν και τα πλήρωσαν μέχρι κεραίας ή τα πληρώνουν και θα συνεχίσουν να τα πληρώνουν, στερώντας το ψωμί από τα παιδιά τους, γιατί θέλουν να είναι αξιοπρεπείς στην κοινωνία. Επειδή το κίνημα «δεν πληρώνω» που ξεκίνησε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Βαλαβάνη και σια), έχει διαβρώσει επικίνδυνα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Επειδή πάρα πολλοί πονηροί, κρυπτόμενοι πίσω από την κρίση και απο αρκετούς ευρισκόμενους σε δεινή οικονομική θέση συμπατριώτες μας, παριστάνουν τους ανήμπορους και πίνουν στην υγεία των κορόιδων, δηλαδή των υπόλοιπων Ελλήνων.
Εμείς προτείνουμε απλά: κανένα δάνειο δεν χαρίζεται. Oλα τα δάνεια επιμηκύνονται και πάνε σε βάθος χρόνου, όπως εξάλλου θα γίνει και με το εθνικό μας χρέος. Οι δόσεις γίνονται τέτοιες που να αντιστοιχούν στο ύψος του ενοικίου του σπιτιού τους και που να μπορούν να τις πληρώνουν οι οφειλέτες. Τα δάνεια συνεχίζουν να πληρώνουν οι κληρονόμοι εφόσον κληρονομούν σπίτια, μαγαζιά, εργοστάσια κ.λπ.
Αλληλεγγύη ναι σε αυτούς που πράγματι έχουν ανάγκη και όχι στα λαμόγια του «κινήματος δεν πληρώνω».
Γεωργιος Κομνηνος – Οικονομολόγος
Μιλτιαδης Γιοβανοπουλος – Δικηγόρος
Μπαταχτσής είναι εκείνος που έχει και δεν πληρώνει, όχι εκείνος που έμεινε άνεργος και πλέον δεν έχει να πληρώσει ούτε τη ΔΕΗ. Μπαταχτσήδες είναι οι τράπεζες και οι ελεγχόμενοι από αυτές υπουργοί , διότι αφού τις ανακεφαλαιοποίησαν με τα χρήματα του Ελληνικού λαού, θα έπρεπε να είχαν αφαιρεθεί τα οφειλόμενα των δανείων, τουλάχιστον σε εκείνους που λόγω κρίσης δεν μπορούν να τα πληρώσουν. Οι τράπεζες όμως πήραν από το κράτος τα χρήματα που δεν δίδουν οι δανειολήπτες, και οι δανειολήπτες εξακολουθούν να χρωστάνε και να επανατοκίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα με τα κόκκινα δάνεια δεν είναι όπως το περιγράφουν τα γυαλιστερά (γλιτσερά) πρακτοράκια της Νέας Τάξης Πραγμάτων . Είναι πολύ διαφορετικό και το γνωρίζεις:
Φίλος μου που εργαζόταν σε ηλεκτρικές εγκαταστάσεις οικοδομών, υπέστη την πλύση εγκεφάλου και ψυχολογική πίεση των 500 διαφημίσεων την ημέρα για στεγαστικό δάνειο, υπέκυψε και το πήρε. Έβαλε το δικό του οικόπεδο, τα δικά του χρήματα και επιπλέον πήρε ένα δάνειο γιατί τα δικά του δεν έφταναν. Οι δουλειές στην οικοδομή σταμάτησαν … το σπίτι κατασχέθηκε! Έχασε το δικό του οικόπεδο, έχασε τα δικά του χρήματα που είχε βάλει (κόποι μιάς ζωής) και θα είναι δούλος του χρέους για όλη του τη ζωή. Και επιπλέον είναι και … μπαταχστής!
Για κάποιο διάστημα τον φιλάγαμε με βάρδιες εγώ και τα αδέλφια του από το φόβο μήπως αυτοκτονήσει. Βρε τον μπαταχτσή!
Το παραμύθι με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για να μη χάσουν δήθεν οι καταθέτες τα χρήματά τους, πρέπει να τελειώσει. Το κράτος θα μπορούσε να βάλει τα χρήματα των καταθετών στην Τράπεζα της Ελλάδος , να πηγαίνει ο κάθε καταθέτης να τα πάρει από εκεί και να καταθέσει όπου θέλει, και όχι να τα χαρίσει στις τράπεζες … ξανά και ξανά. Που ακούστηκε να χαρίζει το κράτος χρήματα σε ιδιωτικές εταιρείες; Τι έκανε η Ισλανδία; ;)
Κι εγώ έχασα τα κεφάλαιά μου γιατί τα έχασαν και οι πελάτες μου, αλλά δεν ήρθε κανείς να με ανακεφαλαιώσει. Όλοι χάσαμε, κάποιοι αυτοκτόνησαν … οι τράπεζες γιατί όχι;
Τα δάνεια που θα σβήνονταν ανάλογα με τα χρήματα των ανακεφαλαιοποίησεων, θα έπεφταν στην αγορά αφού ο πολίτης δεν θα είχε το βραχνά του δανείου, και θα μπορούσε να καταναλώσει. Θα λειτουργούσε η αγορά! Έτσι εγώ και τόσες χιλιάδες άλλοι δε θα είχαμε κλείσει τις δουλειές μας.
Το παιγνίδι ήταν καλά στημένο: Το ελληνικό κράτος έχει 11.300.000 πολίτες εκ των οποίων εργατικό δυναμικό αποτελούν οι 4.250.000. Από αυτούς το 1.200.000 είναι άνεργοι. Αυτό σημαίνει ότι εργάζονται οι 3.050.000 πολίτες για να ζήσουν με την εργασία τους οι ίδιοι, τα υπόλοιπα 8.250.000 των πολιτών, να φάνε τα κομματόσκυλα και επιπλέον να εξοφληθούν και τα δίς των δανείων προς το εξωτερικό. Απλά δε βγαίνει! Δε βγαίνουν οι αριθμοί!
Και αυτό οι δανειστές εντός και εκτός Ελλάδος το γνώριζαν διότι τα οικονομικά μεγέθη είναι η δουλειά τους.
Άρα όλοι τους δάνειζαν με δόλο. Τώρα ήρθε η σειρά τους να πέσουν μέσα στο λάκκο που έσκαψαν για τους άλλους.
Πέταξα εμπορεύματα αξίας άνω των 400.000€, και πούλησα δύο ακίνητα που είχα για να εξοφλήσω τα επαγγελματικά μου δάνεια και να κλείσω την επιχείρησή μου σαν κύριος. Αλλά το να φέρεσαι σαν κύριος σε ένα στημένο παιγνίδι ,είναι βλακεία.
Σήμερα λοιπόν το μετάνιωσα που εξόφλησα τις τράπεζες, διότι αυτή τη στιγμή έχω παράνομα ρεύμα στο σπίτι μου, γιατί η ΔΕΗ μου το έκοψε λόγω οφειλής, και το συνέδεσα μόνος μου για να μην είναι η οικογένειά μου στο σκοτάδι και το κρύο. Βλέπεις … από νοικοκύρης έγινα κι εγώ ένας ρευματοκλέπτης, … ένας μπαταχτσής.
Αυτά τα γλιτσερά ανθρωπάκια έστησαν μια καλοσχεδιασμένη μηχανή του κιμά, που από την μία βάζεις μέσα ελεύθερους πολίτες και από την άλλη μεριά τους βγάζει δούλους του χρέους, και μάλιστα … μπαταχτσήδες.
Κάτσε λοιπόν κάπως πιο μακριά από αυτά τα γλιτσερά ανθρωπάκια και το σινάφι τους, και μη πας πολύ κοντά τους, γιατί έρχεται η ώρα τους. Ο διάβολος πάντα στο τέλος στραγγαλίζει τους υπηρέτες του.
Έσπειραν την αδικία και θα θερίσουν οργή και εκδίκηση.
ΜΤΑΑ