O κρυμμένος Σου ΆΣΣΟΣ;

Θάλασσα

Η Ευρώπη , η Ελλάδα και το αμοιβαίο καθήκον, του Villepin

Villepin: Το καθήκον μας απέναντι στην Ευρώπη

<< Η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας είναι η ιστορία της μεγαλύτερης τιμωρίας που έχει επιβληθεί ποτέ σε χώρα σε περίοδο ειρήνης>> γράφει ο πρώην Πρωθυπουργός DominiquedeVillepin. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα της Κυριακής βλέπει μια γκωλλικού τύπου κίνηση και καταγγέλλει την διγλωσσία της (Γαλλικής) κυβέρνησης που <<μας έκανε ακατάλληλους>>.

Η Ευρώπη νόμισε ότι θα μπορούσε να σβήσει την ιστορία της. Αλλά σήμερα, με την Ελληνική κρίση, η ιστορία την αρπάζει από τα μούτρα.

Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει την Ελληνική κρίση σκεπτόμενος ότι κατά βάθος η Ελλάδα είναι μια μικρή Γερμανία, αλλά μια Γερμανία κακοδιαχειρισμένη.

Η ιστορία της Ελλάδας δεν είναι η Αθηναική Δημοκρατία, οι τραγωδίες του Σοφοκλή και ο Παρθενώνας, όλο αυτό το φολκλόρ που επαναλαμβάνεται μονότονα στα δημοσιεύματα του τύπου σχετικά με την <<Ελληνική τραγωδία>>.

Κατά βάθος είναι η ιστορία μίας υποταγμένης για τρείς αιώνες Οθωμανικής αποικίας, που από τον 19^ο αιώνα μέχρι και την επομένη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν σχεδόν μία Βρετανική αποικία.  Και όπως συμβαίνει παντού, η αποικιοποίηση δημιουργεί την κατάρρευση της άρχουσας τάξης, που αποκομμένη από τον λαό θεωρείται ξενόφερτη. Το αποτέλεσμα ήταν ένα κλίμα μόνιμου διχασμού, από τον εμφύλιο πόλεμο του 1945 - 46 μέχρι το καθεστώς των Συνταγματαρχών.Οπως συμβαίνει παντού, η αποικιοποίηση δημιουργεί μια βαθειά αδυναμία, μια μη νομιμοποίηση του Κράτους, διότι το Κράτος είναι πάντοτε ο κατακτητής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι φυσικά μία χώρα χωρίς κτηματολόγιο, που δεν πληρώνει φόρους, με έναν υπερτροφικό Στρατό και μια Εκκλησία που είναι η μόνη σύνδεση με την ιστορική ταυτότητα. Είναι μία Ιρλανδία που δεν απελευθερώθηκε μόνη της.

Η ιστορία της  Ελλάδας είναι η ιστορία μιας χώρας των Βαλκανίων, όχι πολύ διαφορετικής από τους Αλβανούς, Βούλγαρους και "Μακεδόνες" γείτονές της, με μία οικονομία ανίκανη να απαλλαγεί από τα κατάλοιπα του φεουδαρχισμού, που κυβερνάται από κάστες, εφοπλιστές, μεγάλους οικονομικούς παράγοντες και πολιτικούς αξιωματούχους. Κάστες που δεν αλλάζουν, όποιο και να είναι το πολιτικό καθεστώς και που διατηρούν τα προνόμιά τους. Προσποιούμαστε ότι η Ελληνική βιομηχανία είναι ανταγωνιστική, αλλά αντιπροσωπεύει το 10 % του Ελληνικού ΑΕΠ όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην Γερμανία είναι 30 %.

Επομένως η Ελλάδα είναι μία χώρα που πάντα εξαρτάται από τα εμβάσματα από το εξωτερικό, από τους τουρίστες, από τους μετανάστες των δεκαετιών του 50 και του 60, από τα Ευρωπαικά δομικά κεφάλαια της δεκαετίας του 80, από το χρέος των δεκαετιών του 90 και του 2000. Τελικά, τίποτα δεν άλλαξε. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το ισοζύγιο πληρωμών. Πρέπει να εφεύρει (δημιουργήσει) μια οικονομία. Αυτό παίρνει χρόνο.

Η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, είναι η ιστορία της μεγαλύτερης τιμωρίας μιας χώρας σε περίοδο ειρήνης. Δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα ανεπτυγμένης χώρας που να υφίσταται, χωρίς πόλεμο, μία μείωση 25 % ΑΕΠ της από το 2009. Μια ανεργία 60 % στους νέους, δηλαδή μια γενιά θυσιασμένη. Μπορούμε να φανταστούμε την οργή που εγκαθίσταται για χρόνια σε αυτή την χώρα, καλλιεργώντας το αίσθημα του θύματος της Ιστορίας; Το ηθικό δίδαγμα της Ελληνικής Ιστορίας σίγουρα είναι: <<Ανάλογα με το εάν είστε ισχυρός ή εξαθλιωμένος, η ετυμηγορία θα σας καταστήσει άσπιλους ή μιαρούς>>. Οι μεγάλες χώρες δεν πληρώνουν τα χρέη τους όταν είναι συντριπτικά (μη βιώσιμα). Οι Γερμανοί πρώτοι δεν πλήρωσαν ούτε το 1919 ούτε το 1945, εφόσον τα χρέη παραγράφηκαν το 1953. Και η Γαλλία δεν σταμάτησε να απομειώνει τα χρέη της κόβοντας χρήμα την εποχή του φράγκου. Δεν είμαστε οι πλέον κατάλληλοι να δίνουμε μαθήματα στην Ελλάδα, ακόμη και στην πρόσφατη ιστορία μας.

Τελικά, η Ελλάδα είναι μια χώρα πιο κοντά στις χώρες της Μέσης Ανατολής παρά σε εκείνες της Βόρειας Ευρώπης, που πασχίζεινα ξεπεράσει το παρελθόν της και να ελευθερωθεί από την εξάρτησή της από τα ξένα κεφάλαια. Είναι μια χώρα που τιμωρούμε γιατί δεν βρίσκεται στο ύψος των ονείρων μας. Πρόκειται για την εκδίκηση του Λόρδου Βύρωνα, των Φιλελλήνων και των ωραίων ρομαντικών ψυχών. Εξάλλου, πρόκειται για την απογοήτευση της φτηνής Ανατολικής λαγνείας μας, που μας καθιστά ανίκανους να δούμε τις Αραβικές χώρες όπως είναι και μας ωθεί σε έναν ατέρμονα κύκλο στρατιωτικών επεμβάσεων.

Το λάθος της Ευρώπης είναι που νομίζει ότι αλλάζουν οι λαοί με Ευρωπαική καθοδήγηση. Εμείς οι Γάλλοι έπρεπε να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η αντιμετώπιση των δαιμόνων μας.

Εναπόκειται στους Ελληνες να πάρουν την μοίρα τους στα χέρια τους και στους Ευρωπαίους να τους βοηθήσουν.

Διότι δεν αλλάζει κανείς γείτονες ούτε μια ήπειρος μπορεί να μετακομίσει. Διότι μια δυνατή Ελλάδα είναι σημαντική για τον Μεσογειακό ρόλο της Ευρώπης. Μια Ελλάδα εθνικιστική και εξευτελισμένη είναι η εγγύηση εντάσεων με την Τουρκία, η οποία είναι ήδη σε κατάσταση αμφιβολίας. Είναι επίσης η διαιώνιση της Κυπριακής κρίσης και ο λόγος ενός κύματος λαθρομετανάστευσης όλο και πιο δύσκολου να ελεγχθεί. Διότι η τιμωρία των Ελλήνων είναι το σύνθημα ποδηγέτησης ολόκληρης της Ευρώπης. Και ποιός θα αποφασίσει πως πρέπει να είναι ένας καλός Ευρωπαίος;

Μήπως <<σώσαμε>> μια αχάριστη Ελλάδα <<ανελκύοντάς>> την από το 2010; Τρεις φορές όχι.

Πρώτα από όλα αντικαταστήσαμε ιδιωτικά χρέη με δημόσια για να προστατεύσουμε τις τράπεζές μας, κυρίως τις Γαλλικές και τις Γερμανικές που κυρίως είναι εκτεθειμένες στο Ελληνικό χρέος. Και είχαμε δίκιο να το κάνουμε, για να αποφύγουμε μια καινούργια οικονομική κρίση. Στην συνέχεια επιβάλλαμε μεταρρυθμίσεις που έσπασαν την Ελληνική οικονομία σε σημείο που την κατέστησαν ανίκανη να μπορεί να πληρώσει τα 317 δισ. συσσωρευμένων χρεών.

Ενα παράδειγμα: ζητάμε με έντονο τρόπο το τέλος των πρόωρων συντάξεων, που σίγουρα είναι δίκαιο, αλλά αυτό δεν έχει κανένα νόημα σε μια χώρα με 26 % ανεργία. Το μόνο αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης θα ήταν στείλει στην ανεργία αυτούς που πήραν πρόωρα σύνταξη, επομένως να μειώσει τις συντάξεις τους.

Τέλος, αρνηθήκαμε να την σώσουμε πλήρως (την Ελλάδα) για να διατηρήσουμε την πίεση, γιατί δεν είχαμε καμία εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις τους. Αποτέλεσμα: μια κρίση που θα μπορούσε να έχει λυθεί το 2010 σχεδόν χωρίς κόστος, τώρα θα κοστίσει μόνο στην Γαλλία το ένα τρίτο των 42 δισ. που έμμεσα ή άμεσα της χρωστάει η Ελλάδα.

Οπότε τι κάνουμε; Τελειώνουμε με την ηθική και κάνουμε, επιτέλους, πολιτική στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Το κλειδί στην Ελλάδα είναι οι επενδύσεις. Υπάρχουν προτάσεις στο τραπέζι. Γιατί να μην συνδυαστεί η αποπληρωμή των δανείων με επενδύσεις στην Ελλάδα μέσω ευρωπαικών και Ελληνικών αναπτυξιακών τραπεζών; Κάθε αποπληρωμένο ευρώ μέσα στα επόμενα πέντε έτη θα ξαναεπενδυόταν στην Ελλάδα. Θα δημιουργούσαμε έτσι έναν συνεχή ενάρετο κύκλο οικονομικής επανεκκίνησης χωρίς μια δεκάρα των ευρωπαίων φορολογουμένων, εφόσον τα ποσά τελικά θα αποπληρωνόντουσαν.

Είναι σημαντικό να υπενθυμισθεί ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι στην ΕΕ και στο ευρώ. Το κόστος μιας εξόδου από το ευρώ θα ήταν τρομακτικό για την Ελλάδα που εισάγει ότι καταναλώνει. Θα ήταν επίσης κακό για την ζώνη του ευρώ που θα επέστρεφε τριάντα χρόνια πίσω, θα ήταν ούτε αρκετά ευέλικτη ούτε αρκετά άκαμπτη και θα έμπαινε σε μια κατάσταση ανταγωνισμού όλων εναντίον όλων μέσω του ανταγωνιστικού αποπληθωρισμού. Είναι καιρός να έχουμε μια οικονομική διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ με δικό της προυπολογισμό και μια ειδική κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση, με σκοπό την βαθμιαία φορολογική και κοινωνική ομογενοποίηση.

Είναι επίσης επείγον, το ΔΝΤ να βγει από την διαχείριση της Ελληνικής κρίσης για να εξευρωπαιστεί η διαχείριση της κρίσης.

Είναι απαραίτητο η Ελλάδα να ξαναπάρει την τύχη της στα χέρια της και για αυτό, το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής ήταν ένα καλό νέο και κατά κάποιο τρόπο μια Γκωλλική κίνηση. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα είναι περισσότερο ένα σημείο αφετηρίας της Ελληνικής δημοκρατίας παρά ένα τέλος της Ελληνικής κρίσης.

Είναι επίσης σημαντικό να υπάρξει κάποια εμπιστοσύνη μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, που δεν είναι πια ικανές να συνομιλήσουν ήρεμα. Αυτό θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της Γαλλίας, αλλά η κυβέρνησή μας δεν σταμάτησε την διγλωσσία που μας έκανε ακατάλληλους για μεσολαβητές, μέσα από ένα τελείως αναποτελεσματικό παιχνίδι της μορφής <<κακός μπάτσος, καλός μπάτσος>>. Η σημερινή ευρωπαικήδιάσκεψη κορυφής πρέπει να καταλήξει σε δυνατές αποφάσεις και πράξεις, για παράδειγμα μια κοινή επίσκεψη του FrancoisHollandeκαι της AngelaMerkel στην Αθήνα.

Εγγυούμαστε ότι ο στρατηγός DeGaulle θα είχε πάει και ότι, στο τέλος της ομιλίας του στην πλατεία Συντάγματος θα είχε σηκώσει τα χέρια προς τον ουρανό αναφωνώντας<<Ζήτω η Ελλάδα>>.

Dominique de Villepin

Πρώην Πρωθυπουργός

Γερμανία 2030

Vertigo

The Virtual Museum of Alexander the Great

Exceptional video !!

Aigai : The Royal Capital of Macedonia

http://www.aigai.gr/en/explore/virtual-museum-alexander-great

Ο μύθος των κόκκινων δανείων, η αδικία των συνεπών και των νοικοκυραίων και η δικαίωση των σπάταλων και μπατακτζήδων

Τα «κόκκινα» δάνεια

Kύριε διευθυντά
Καθημερινά στα ΜΜΕ ακούμε και βλέπουμε δεκάδες δημοσιογράφους, ειδικούς, δικηγόρους κ.λπ. να φωτίζουν, να αναλύουν και να προτείνουν λύσεις στην κυβέρνηση και στους θεσμούς (πρώην τρόικα, τώρα κουαρτέτο) για το τεράστιο θέμα των «κόκκινων» δανείων. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι «φιλεύσπλαχνοι» καταλήγουν στο συμπέρασμα να χαριστούν τα χρέη στους «κακομοίρηδες» συμπολίτες μας.
Σ’ όλους αυτούς τους υποκριτές και φιλεύσπλαχνους, που είτε από άγνοια είτε από πρόθεση προτείνουν αυτές τις λύσεις της «σεισάχθειας», εμείς απαντάμε: κανένα χρέος δεν χαρίζεται. Γιατί όποιο χρέος χαρίζεται, πέφτει κατευθείαν στις πλάτες όλων των Ελλήνων.

Δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης το όριο των 100.000 ή των 200.000 της αντικειμενικής αξίας κάτω από το οποίο κάποιος προστατεύεται ή όχι. Μοναδικό κριτήριο για την όποια προστασία πρέπει να είναι η πραγματική δυνατότητα του κάθε δανειολήπτη και τίποτε άλλο.

Επίσης δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας που δεν πήρε σπίτι με δάνειο και μένει στο νοίκι πρέπει να πληρώνει ανελλιπώς, αυτός και το παιδί του, τα επόμενα 50 χρόνια το νοίκι του, χωρίς στο τέλος να του μένει ένα σπίτι. Και γιατί κάποιος που πήρε ένα «ιδιόκτητο σπίτι» με δάνειο και τελικά δεν θα πληρώσει τίποτε, μένει επίσης 50 χρόνια χωρίς να πληρώνει ούτε αυτός, ούτε ο γιος του ένα ευρώ και, στο τέλος, θα έχουν και ένα σπίτι για τους απογόνους τους! Δηλαδή ο ένας πληρώνει 50x12x400= 240.000 ευρώ χωρίς να έχει σπίτι στο τέλος και ο έτερος ο πονηρός θα έχει πληρώσει 0 ευρώ και στο τέλος θα έχει αφήσει και ένα σπίτι στον εγγονό του. Αν αυτό λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη, τότε πώς λέγεται η απόλυτη ακραία κοινωνική αδικία!! Τα λεφτά των τραπεζών, αγαπητοί συνέλληνες, δεν είναι των τραπεζιτών, είναι λεφτά όλων των Ελλήνων καταθετών, του εργάτη, του συνταξιούχου, του μικροεπαγγελματία, του δημόσιου υπάλληλου κ.λπ. Aρα, χαρίζοντας χρέος σημαίνει ότι αυτοί που έβαλαν τις αποταμιεύσεις τους σαν καταθέτες θα τις χάσουν. Μα δεν θα χάσουν, απαντούν κάποιοι, αφού υπάρχει προστασία. Oμως η αλήθεια είναι ότι η προστασία αυτή κοστίζει και κοστίζει ακριβά. Για να μην «κουρευτούν» λοιπόν οι καταθέσεις στις τράπεζες, έχουν γίνει 2-3 ανακεφαλαιοποιήσεις και «τρέχει» και η τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρεμπιπτόντως διατυμπάνιζε ότι οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν και ότι ήταν καλά ανακεφαλαιοποιημένες. Oμως, έφτασαν επτά-οκτώ μήνες αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής του, για να βρεθούν και πάλι στον γκρεμό. Για να λέμε όμως τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος, δηλαδή ο κάθε Ελληνας πολίτης χρεώθηκε με 50 δισ. ευρώ και ήδη θα χρειαστούν άλλα 15 δισ., συνολικά δηλαδή γύρω στα 65 δισ.

Αυτά τα χρήματα θα κληθούν να τα πληρώσουν μέσα από τους φόρους τους όλοι οι Eλληνες πολίτες (δηλαδή κάθε οικογένεια θα πληρώσει 12.500 ευρώ περίπου), που δεν χρεώθηκαν, που δεν πήραν δικό τους σπίτι και μένουν στο νοίκι, που ανελλιπώς πληρώνουν γιατί αλλιώς θα βρεθούν στον δρόμο, που δεν ρίσκαραν παίρνοντας επιχειρηματικά δάνεια, που δεν πήραν δεκάδες πιστωτικές κάρτες, για να ζουν και να σπαταλούν πάνω από τις δυνατότητές τους. Θα τα πληρώσουν επίσης όλοι οι Eλληνες, που πήραν δάνεια και σαν καλοί πολίτες (κοινώς τα κορόιδα) πήγαν και τα πλήρωσαν μέχρι κεραίας ή τα πληρώνουν και θα συνεχίσουν να τα πληρώνουν, στερώντας το ψωμί από τα παιδιά τους, γιατί θέλουν να είναι αξιοπρεπείς στην κοινωνία. Επειδή το κίνημα «δεν πληρώνω» που ξεκίνησε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Βαλαβάνη και σια), έχει διαβρώσει επικίνδυνα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Επειδή πάρα πολλοί πονηροί, κρυπτόμενοι πίσω από την κρίση και απο αρκετούς ευρισκόμενους σε δεινή οικονομική θέση συμπατριώτες μας, παριστάνουν τους ανήμπορους και πίνουν στην υγεία των κορόιδων, δηλαδή των υπόλοιπων Ελλήνων.

Εμείς προτείνουμε απλά: κανένα δάνειο δεν χαρίζεται. Oλα τα δάνεια επιμηκύνονται και πάνε σε βάθος χρόνου, όπως εξάλλου θα γίνει και με το εθνικό μας χρέος. Οι δόσεις γίνονται τέτοιες που να αντιστοιχούν στο ύψος του ενοικίου του σπιτιού τους και που να μπορούν να τις πληρώνουν οι οφειλέτες. Τα δάνεια συνεχίζουν να πληρώνουν οι κληρονόμοι εφόσον κληρονομούν σπίτια, μαγαζιά, εργοστάσια κ.λπ.

Αλληλεγγύη ναι σε αυτούς που πράγματι έχουν ανάγκη και όχι στα λαμόγια του «κινήματος δεν πληρώνω».

Γεωργιος Κομνηνος – Οικονομολόγος
Μιλτιαδης Γιοβανοπουλος – Δικηγόρος

Σ' αυτήν την χώρα -τουλάχιστον- δεν χάνουμε το χιούμορ μας!

Τα βρετανικά πανεπιστήμια μοιράζουν μιζέρια στον πλανήτη…

Άντε λοιπόν, στο καλό να πας Γιάνη Βαρουφάκη. Ήσουν κάποτε ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας. Στη συνέχεια παραιτήθηκες, ή μήπως σε έδιωξαν;

Απέκτησες τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας τότε που αναπτύσσονταν. Πράγματι, η ανάπτυξη πέρσι ήταν στο 0.8%, με προβλέψεις για 3% φέτος.

Η κυβέρνηση είχε πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα, η ανεργία έπεφτε,  και μετά εμφανίστηκες εσύ!

 

 

 

Ο Βαρουφάκης είναι προϊόν των βρετανικών πανεπιστημίων. Έμαθε οικονομικά στο Essex, και στατιστική των μαθηματικών  στο Birmingham, επιστρέφοντας και πάλι στο Essex για να πάρει διδακτορικό στην οικονομία.

Με αυτές τις βρετανικές πανεπιστημιακές σπουδές πίσω του, επέστρεψε στην Ελλάδα, και μέσα σε ελάχιστο διάστημα εξουσίας, διέλυσε την όποια ανάκαμψη…

Τώρα η οικονομία της χώρας αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4%, μια φοβερή μεταστροφή, με το ελληνικό χρέος να έχει αυξηθεί κατά δεκάδες δισεκατομμύρια, ενώ πολλοί έχουν ήδη μεταναστεύσει.

Ο Βαρουφάκης όμως δεν είναι μόνος του. Πολλοί που έχουν σπουδάσει στα βρετανικά ΑΕΙ, επηρεάστηκαν από τις διδαχές τους, και επέστρεψαν στις πατρίδες τους για να σπείρουν τον όλεθρο.

Ο Jawaharlal Nehru, ο πρώτος πρωθυπουργός στην ανεξάρτητη Ινδία, εκλαμβάνεται από πολλούς ως ήρωας. Δυστυχώς όμως για τη χώρα του, σπούδασε στο Trinity College του Cambridge. Εκεί επηρεάστηκε από Βρετανούς διανοούμενους όπως ο σοσιαλιστής George Bernard Shaw,  ο Bertrand Russell που κάποτε είχε πει ότι ο κομμουνισμός είναι απαραίτητος για τον κόσμο, και ο John Maynard Keynes.

Επέστρεψε λοιπόν στην Ινδία και ξεκίνησε να εφαρμόζει στην πράξη την ιδεολογία τους με κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό, ρυθμιστικούς ελέγχους και κανόνες. Αυτό όμως ήταν καταστροφή. Όταν έφυγε από την εξουσία, το μερίδιο της Ινδίας στο παγκόσμιο εμπόριο μειώθηκε και μια ολόκληρη γενιά βυθίστηκε στην φτώχια. Μόνο όταν εγκαταλείφθηκε αυτή η ιδεολογία, και ήρθαν οι μεταρρυθμίσεις της ελεύθερης αγοράς στη δεκαετία του 1980, μόνο τότε ξεκίνησε η ανάπτυξη της Ινδίας, και η ραγδαία μείωση της πενίας.

Ένας άλλος περίφημος κυβερνήτης του 20^ου αιώνα ήταν και ο Julius Nyerere της Τανζανίας, που έγινε διάσημος για τον πραγματικά λιτό του βίο και τον αδιάφθορο χαρακτήρα του. Αν και σε αυτό ήταν αξιοθαύμαστος, εν τούτοις η χώρα του είχε την ατυχία ο πρόεδρος της να έχει σπουδάσει ιστορία και οικονομικά στο Εδιμβούργο. Εκεί (φυσικά) ήταν περιστοιχισμένος από αριστερούς ακαδημαϊκούς, και εκεί γνωρίστηκε με την φαβιανή σκέψη. Το αποτέλεσμα ήταν η Τανζανία να υποστεί μια διογκωμένη κρατική γραφειοκρατία, ελλείψεις, και μηδαμινή ανάπτυξη.

Ο Nyerere πέρασε και από το University of Fort Hare της Νοτίου Αφρικής, το οποίο στήθηκε από Βρετανούς ιμπεριαλιστές για μη Βρετανούς σπουδαστές της Αφρικής. Από εκεί μέσα ξεπήδησε μια σειρά από μελλοντικούς Αφρικανούς ηγέτες, που δυστυχώς για την Αφρική, στους κόλπους του ανέπτυξαν αριστερή ιδεολογία. Ανάμεσά τους ήταν και ο Robert Mugabe, ο εξολοθρευτής της οικονομίας της Ζιμπάμπουε.

Τα βρετανικά πανεπιστήμια έχουν την τιμή να μοιράζουν ισομερώς την οικονομική αποτυχία στον πλανήτη, αλλά το London School of Economics ξεχωρίζει. Ο Jomo Kenyatta, πρώτος πρωθυπουργός της Κένυας μετά την ανεξαρτησία της, εκεί σπούδασε.

Σίγουρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του η οικονομία της Κένυας δεν ήταν η χειρότερη στην Αφρική, αλλά οι διογκωμένες και διεφθαρμένες κρατικές επιχειρήσεις έκαναν το θαύμα τους, έτσι ώστε το ΑΕΠ να μειωθεί και μερικές χρονιές να είναι αρνητικό.

Ο Kwame Nkrumah επίσης σπούδασε στο LSE και στη συνέχεια στο  University College London, αν και για να είμαστε ειλικρινείς μάλλον είχε ήδη ριζοσπαστικοποιηθεί από το πέρασμά του στο Lincoln University της Pennsylvania. Μετά λοιπόν από αυτή την υπερδόση σοσιαλιστικής κατήχησης, επέστρεψε στη Γκάνα και επέβαλλε «βίαιη εκβιομηχάνιση», σε συνδυασμό με κρατικές επιχειρήσεις και δεκαετή οικονομικά πλάνα. Η συνηθισμένη συνταγή δηλαδή, με το συνηθισμένο αποτέλεσμα: Δεκαετίες χαμηλής ανάπτυξης, διαφθορά, και αβάσταχτο χρέος!

Σε δυο άλλες περιπτώσεις, η Βρετανία μπορεί να μοιραστεί το βάρος της διάχυσης της μιζέριας με την Αμερική. Ο Pierre Trudeau γνώρισε τον μαρξισμό στο  Harvard και μετά πήγε στο  LSE για διδακτορικό. Δεν το πήρε, αλλά εκεί έμαθε την αριστερή οικονομία. Επί πρωθυπουργίας του, ο Καναδάς εφάρμοσε τιμολογιακούς και εισοδηματικούς ελέγχους, με τον πληθωρισμό, την ανεργία, και το εθνικό χρέος να αυξάνονται αλματωδώς.

 

 

 

Ο Zulfikar Ali Bhutto, άλλοτε πρόεδρος και άλλοτε πρωθυπουργός του Πακιστάν σπούδασε στο University of California, στο Berkeley, αλλά και στο Christ Church της Οξφόρδης. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιο από αυτά τα πανεπιστήμια είναι πιο υπεύθυνο για τον οικονομικό κρατισμό που διδάχτηκε, αλλά μόλις ανέβηκε στην εξουσία εξήγγειλε πως «ο σοσιαλισμός είναι η οικονομία μας». Κρατικοποίησε τις βιομηχανίες χάλυβα, τσιμέντου, χημικών, καθώς και τις τράπεζες, αλλά και τους αλευρόμυλους, κλπ. Η οικονομική ανάπτυξη έπεσε στο 1.3%.

Τα περισσότερα βρετανικά πανεπιστήμια ποτίζουν τους ξένους φοιτητές τους με δηλητηριώδεις ιδέες, ενώ τα ίδια παραμένουν απόμακρα στον κόσμο τους εδώ στη Βρετανία, χωρίς να έχουν καμιά σχέση με την μιζέρια που μοιράζουν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μια ηρωική (τραγική) εξαίρεση ήταν αυτή του κομμουνιστή λέκτορα στο School of  Oriental and African Studies*, Malcolm Caldwell, που ήταν τόσο φανατικός οπαδός του… Pol Pot και του δολοφονικού καθεστώτος του, που το επισκέφθηκε για να το δει από κοντά. Είχε μάλιστα  μια προσωπική κατ ιδίαν συνάντηση με τον ίδιο τον Pol Pot, αλλά … δολοφονήθηκε μερικές ώρες αργότερα!

Υπάρχουν άραγε εξαιρέσεις στον κανόνα που θέλει τα βρετανικά ανώτατα ιδρύματα να προκαλούν παγκόσμια δυστυχία; Ναι, αλλά μόνο όταν κάποιος επαναστατεί απέναντι σε αυτά που διδάσκεται εκεί.

Η επιτυχία της Σιγκαπούρης οφείλεται στον πρώτο της πρωθυπουργό Lee Kuan Yew, που σπούδασε στο Fitzwilliam College του  Cambridge, καθώς και στον οικονομικό του γκουρού Goh Keng Swee, που αποφοίτησε από το LSE. Αμφότεροι επηρεάστηκαν από την σοσιαλιστική σκέψη, αλλά μόλις ξέφυγαν από τον βρετανικό ακαδημαϊκό κόσμο, και άρχισαν να σκέφτονται ανεξάρτητα, είδαν το πώς λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος. Έτσι κατάφεραν να ξεπεράσουν τον σοσιαλισμό που τους είχε ποτίσει η Βρετανία, και δημιούργησαν μια από τις πιο πετυχημένες οικονομίες του πλανήτη.

Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα, ίσως κάποιος να θεωρεί ότι τώρα που έφυγε ο Βαρουφάκης, μπορεί να επέλθει κάποια βελτίωση στην οικονομία. Δυστυχώς, ο αντικαταστάτης του είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που σπούδασε στο Queen’s College της Οξφόρδης. Την διδακτορική του διατριβή την έκανε κάτω από την επίβλεψη ενός καθηγητή που πιο παλιά ήταν κομματικός  σταλινικός απαράτσικ στην Πολωνία.

Άρα, η βρετανική συνεισφορά στην παγκόσμια ανθρώπινη δυστυχία, μάλλον δεν έχει τελειωμό…

James Bartholomew

The Spectator

Απόδοση: S.A.

*Σημ. Ο- Στο School of  Oriental and African Studies, νομίζω «διδάσκει» και ο μισάνθρωπος Λαπαβίτσας… αυτός που ζητούσε διακαώς δελτία στα τρόφιμα και στα καύσιμα, «επειδή ο λαός συνήθισε τις ουρές στα ΑΤΜ»!

Πηγή

 

Ντοκουμέντο: Δείτε πώς οι τζιχαντιστές "μεταμορφώνονται" σε πρόσφυγες και εισβάλλουν στην Ελλάδα

TO FACEBOOK ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Τζιχαντιστές που έδιναν μάχες κατά της κυβέρνησης του Μπασαρ αλ Άσαντ στη Συρία και στο Ιράκ, σκοτώνοντας και σφάζοντας ανθρώπους, ως επί το πλείστον χριστιανούς, βλέπουν τώρα πώς με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς που έχει εξαπολύσει εναντίον του ISIS η Ρωσία δεν τους «παίρνει», τα μαζεύουν και φεύγουν.

Μεταμορφώνονται σε… πρόσφυγες, παίρνουν τις οικογένειες τους και βάζουν στόχο να περάσουν τη Μεσόγειο και να βρεθούν μέσω της Ελλάδας ή της Ιταλίας στην Ευρώπη. Ξεχνούν ωστόσο να διαγράψουν από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς στο facebook τις φωτογραφίες που έχουν αναρτήσει ποζάροντας με τα όπλα στα χέρια, στο πλευρό άλλων μελών του ISIS.

Αυτές οι φωτογραφίες τους προδίδουν σήμερα. Σε μία αναζήτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εντοπίστηκαν άνθρωποι που μέχρι χθες έσφαζαν ή χειροκροτούσαν τέτοιες πράξεις του Ισλαμικού Χαλιφάτου να επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα και να βρεθούν στη Δύση. 

Αρκετοί απ’ αυτούς έχουν περάσει τη Μεσόγειο Θάλασσα είτε μόνοι είτε με τις οικογένειες τους ως… πρόσφυγες της Συριακής κρίσης που οι ίδιοι προκάλεσαν και αντιμετωπίζονται με… θαλπωρή από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παραγνωρίζουν ωστόσο οι Ευρωπαίοι πώς βάζουν ένα… φίδι στον κόρφο τους.  

Υπάρχουν σαφώς πρόσφυγες τους οποίους η Τουρκία στέλνει από τα παράλια της στα ελληνικά νησιά (τους εκμεταλλεύονται ψυχρά οι Τούρκοι δουλέμποροι) αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Υπάρχουν όμως ανάμεσα τους και τζιχαντιστές που αναζητούν μία ανάπαυλα μέχρι να ορκισθούν και πάλι τζιχάντ σε ένα άλλο κράτος. 

Αυτό το νέο πεδίο για τους τζιχαντιστές μπορεί να είναι η Ελλάδα ή κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα. Το έχει παραδεχθεί άλλωστε και ο αρμόδιος υπουργός πως ανάμεσα στους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες «κρύβονται» τζιχαντιστές ή έχουν προωθηθεί τζιχαντιστές στην Ευρώπη. Σε άλλες μάλιστα χώρες, όπως η Ουγγαρία έχουν συλληφθεί κι όλας. 

Δεδομένου ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι και έχουν μάθει στη Συρία και στο Ιράκ να σφάζουν και να σκοτώνουν εν ψυχρώ το θέμα των λαθρομεταναστών αποτελεί μείζον για την εθνική ασφάλεια. Ειδικά τώρα που ολοένα και περισσότεροι εγκαταλείπουν τη Συρία λόγω των ρωσικών βομβαρδισμών.

Εμείς, από το «pronews.gr» έχουμε επισημάνει επανειλημμένα τον κίνδυνο. Δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε το εννοούμε:

Πηγή

Ένας σκύλος και ένας πίθηκος άλλαξαν την ιστορία της Ελλάδας

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος και το σκύλο του Φριτς στην Πακάρ

 Εισαγωγή

Στις 25 Οκτωβρίου έχουμε μια επέτειο που δεν την θυμόμαστε σχεδόν ποτέ. Ο νεαρός βασιλιάς Αλέξανδρος πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 1920, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ο θάνατός του είχε τραγικές συνέπειες στην εξέλιξη της Ελλάδας, τις οποίες οι περισσότεροι αγνοούμε.

Δυο ζώα, ένας σκύλος και ένας πίθηκος ήταν οι αίτιοι αυτού του θανάτου. Ας ξετυλίξουμε την ιστορία μας με αρχή, μέση και τέλος για να την μάθουν και οι νεότεροι.

Το κλίμα της εποχής

Θα πούμε μερικά πράγματα πολύ συνοπτικά για να μπούμε στο κλίμα. Από το 1914-1917 η Ελλάδα έζησε τον «Εθνικό Διχασμό». Πρωταγωνιστές του Διχασμού ήταν ο λαοπρόβλητος πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος 1ος . Κύρια αιτία ήταν η έξοδος της Ελλάδας στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο με το πλευρό των συμμάχων (το ήθελε ο Βενιζέλος) και η ΜΗ έξοδος στον πόλεμο, για να μην δυσκολευτούν οι Γερμανοί του Κάιζερ (το ήθελε ο Κωνσταντίνος).

Επεισόδια του Διχασμού ήταν η παραίτηση του Βενιζέλου, ο αφορισμός και αναθεματισμός του από την Ιερά Σύνοδο, η δημιουργία ξεχωριστού κράτους στη Βόρεια Ελλάδα, με επικεφαλής την «Τριανδρία» (Βενιζέλος - Κουντουριώτης - Δαγκλής), η παρέμβαση της ΑΝΤΑΝΤ με τον αποκλεισμό της Αθήνας, και τελικά η εκδίωξη του βασιλιά Κωνσταντίνου από το θρόνο της Ελλάδας.

Αυτός εγκατέλειψε την Ελλάδα στις 15 Ιουνίου 1917 και άφησε στη θέση του τον δευτερότοκο γιό του Αλέξανδρο, τον οποίο εμπιστευόταν ο Βενιζέλος και η ΑΝΤΑΝΤ.

Ο Αλέξανδρος

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α΄ έζησε από 1/8/1893 - 25/10/1920, δηλ. μόνο 27 χρόνια. Γονείς του ήταν ο Κωνσταντίνος  1ος  και η Σοφία. Σύζυγός του ήταν η Ασπασία Μάνου. Επειδή αυτή ήταν μια πανέμορφη Αθηναία, αλλά δεν είχε βασιλικούς τίτλους ο γάμος ήταν «μοργανατικός». Δηλ. τα παιδιά τους δεν θα είχαν τίτλους (πρίγκιπας, πριγκίπισσα κλπ) ούτε θα είχαν δικαιώματα στη διαδοχή του θρόνου. Θα ήταν απλοί πολίτες.

Απόκτησε μια κόρη, την Αλεξάνδρα. Ήταν βασιλιάς από 11/6/1917 ως 25/10/1920, δηλ. στα χρόνια που ο Ελευθέριος Βενιζέλος «μεγάλωσε» την Ελλάδα και την έκανε των 2 Ηπείρων και των 5 θαλασσών.

Επί των ημερών του (Αύγουστος 1920) υπογράφτηκε η Συνθήκη των Σεβρών, έγινε η απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου  στο σταθμό της Λυών, δολοφονήθηκε για αντίποινα ο Ίων Δραγούμης, και προκηρύχτηκαν εκλογές για το Νοέμβρη του 1920.

Τον Ιούλιο του 1920 ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε  το Δεδέ Αγάτς. Προς τιμήν του ο δήμαρχος άλλαξε το όνομα της πόλης σε Αλεξανδρούπολη.

 Ευτυχισμένος βασιλιάς

Ο ωραίος και αθλητικός γιος του Κωνσταντίνου και της Σοφίας ήταν ευτυχισμένος όσο ποτέ. Είχε γίνει βασιλιάς των Ελλήνων, είχε τη χαρά να δει επί των ημερών του τις επιτυχίες της Ελλάδας στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε άριστη συνεργασία με τον Ελ. Βενιζέλο και μόλις είχε παραστεί στο Παναθηναϊκό Στάδιο στα επινίκια για τις επιτυχίες των Ελλήνων, πολεμικές και διπλωματικές.

Είχε νυμφευθεί την Ασπασία Μάνου, με την οποία έκανε ολιγοήμερες διακοπές στις Σπέτσες, και η οποία ήταν έγκυος τεσσάρων μηνών.

Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορούσε να προβλέψει τον παράλογο και τραγικό του θάνατο σε λίγες ημέρες.

Όλα άρχισαν ένα γελαστό πρωινό στις 30 Σεπτέμβρη 1920, στο κτήμα του Τατοΐου.

Τα περιστατικά

Το πρωί είχε προηγηθεί ένας καυγάς με το προσωπικό του σκυλί, τον «Φριτς». Ο Φριτς ήταν ένα τεράστιο Αλσατικό λυκόσκυλο, στο οποίο ο Αλέξανδρος είχε αδυναμία, και το οποίο δεν αποχωριζόταν σχεδόν ποτέ. Ο Φριτς παίζοντας τρελά μέσα στον βασιλικό κοιτώνα είχε παρασύρει και είχε κάνει κομματάκια ένα τεράστιο καθρέφτη που υπήρχε στο υπνοδωμάτιο του βασιλιά.

Αυτό προκάλεσε μεγάλο θυμό του βασιλιά και άγριο μάλωμα του σκυλιού.

Αργότερα όμως ο άνθρωπος και το ζώο συμφιλιώθηκαν και ο βασιλιάς αποφάσισε να κάνει μια βόλτα μέσα στο κτήμα με την ανοιχτή λιμουζίνα «Πακάρ» που διέθετε. Στο τιμόνι ο βασιλιάς και στο πίσω κάθισμα ο Φριτς ξεκίνησαν για τη βόλτα. Κάποια στιγμή έφτασαν στο απόμερο, ξύλινο σπίτι του γερμανού Στουρμ ο οποίος ήταν ο επόπτης του βασιλικού τμήματος.

Ο βασιλιάς σταματάει την Πακάρ, κατεβαίνει και πάει να μπει στο σπίτι ακολουθούμενος από τον Φριτς, ο οποίος δεν είχε κολάρο και λουρί, άρα ήταν απολύτως ελεύθερος.

Μόλις μπαίνουν βλέπουν στο εσωτερικό του σπιτιού ένα ζευγάρι πιθήκους που περιφέρονταν ελεύθερα στο κτήμα του Τατοΐου.

Ο Φριτς ορμάει και αρπάζει με τα δόντια του το θηλυκό πίθηκο, ράτσας μαγώτος (Magotos). Ο Αλέξανδρος κινείται για να αποσπάσει την πιθηκίνα από τα δόντια του Φριτς.

Ο αρσενικός μαγώτος που δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς γίνεται, αποφασίζει να υπερασπιστεί την «αγαπημένη» του. Ορμάει εναντίον του βασιλιά και αρχίζει να τον δαγκώνει στο ένα χέρι και πίσω στο αριστερό πόδι (γαστροκνήμιος μυς λέγεται στην ιατρική ορολογία).  Ο βασιλιάς σφαδάζει από τους πόνους. Μέχρι να έρθει ο Στουρμ και να αποσπάσει το βασιλιά από τα δόντια του πιθήκου, η ζημιά έχει γίνει.

Ο βασιλιάς κάτωχρος ξαπλώνει στο κρεβάτι του Στουρμ, όπου του προσφέρονται οι πρώτες βοήθειες και αμέσως μεταφέρεται στην κρεβατοκάμαρά του, στα Ανάκτορα Τατοΐου.

 Οι γιατροί

Από την ιατρική εξέταση προκύπτουν τα εξής. Το τραύμα στο χέρι ήταν επιπόλαιο. Το δάγκωμα στο πόδι ήταν βαθύ και επικίνδυνο. Ο εξαγριωμένος πίθηκος είχε μασήσει τη σάρκα του βασιλιά. Τα δρεπανοειδή και μολυσμένα δόντια του είχαν αφήσει αμέτρητα μικρόβια στο τραύμα το οποίο αιμορραγεί ακατάσχετα.

Οι άνθρωποι του βασιλιά φροντίζουν να μην διαρρεύσει στην κοινωνία το συμβάν, γιατί πολλοί θα χλεύαζαν και θα ειρωνεύονταν έναν βασιλιά τον οποίο δάγκωσε ένας  πίθηκος! Αυτό γινόταν πρώτη φορά στην ιστορία.

Φτάνει στο Τατόι ο Μέρμηγκας, διακεκριμένος καθηγητής της χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (με λαμπρές σπουδές στη Γερμανία), και εξετάζει προσεκτικά τα τραύματα παρουσία και της Ασπασίας, η οποία έχει ειδοποιηθεί και έχει ανεβεί κι αυτή, πολύ ανήσυχη.

Ο Μέρμηγκας πλένει τα τραύματα με οινόπνευμα και βενζίνη που εθεωρείτο ως άριστο αντισηπτικό και συμμαζεύει τις πολτοποιημένες μυϊκές μάζες με γάζες εμποτισμένες στο ιώδιο. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει σε μιαν εποχή που δεν υπήρχαν αντιβιοτικά.

Το τραύμα του ποδιού παρουσιάζει φοβερή όψη με τις πολτοποιημένες σάρκες και τους «μασημένους» τένοντες. Ο νεαρός βασιλιάς έχει μπει σε μια επικίνδυνη περιπέτεια, η οποία, παρά τις σχεδόν υπεράνθρωπες προσπάθειες της επιστήμης, θα τον οδηγήσει στον θάνατο.

Η «ιστορία» αυτή αρχίζει να κρατάει σε διέγερση το βασιλικό περιβάλλον, τους αυλικούς, τον ιατρικό κόσμο της Ελλάδας και της Δύσης, την πολιτική ηγεσία και φυσικά τον ελληνικό λαό. 

Στην αρχή από ψιθύρους και στη συνέχεια από επίσημα ανακοινωθέντα, ο Λαός παρακολουθεί συγκλονισμένος την περιπέτεια της υγείας του λαοφιλούς βασιλιά Αλέξανδρου.

Επειδή η σελίδα μας γέμισε πρέπει να συνεχίσουμε αύριο.

 21 *** Ένας σκύλος και ένας πίθηκος άλλαξαν την ιστορία της Ελλάδας -2ο  (1069...-.) (27/10/2015)

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος: Χάθηκε άδικα από τη «συνεργασία» δυο κατοικίδιων: σκύλου και πιθήκου.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος εξώφυλλο του Τάιμ, τότε.

 Εισαγωγή

Λέγαμε χθες ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος έκανε μια βόλτα στο Κτήμα Τατοΐου με τον σκύλο του, τον Φριτς. Ο Φριτς επιτέθηκε και δάγκωσε ένα θηλυκό πίθηκο που υπήρχε στο κτήμα. Ο σύντροφος του θηλυκού, επιτέθηκε στο βασιλιά και τον δάγκωσε άσχημα στην αριστερή γάμπα. Επενέβησαν οι γιατροί για να σώσουν το βασιλιά. Και τα δυο ζώα λειτούργησαν με το ένστικτό τους. Ούτε ευγένεια, ούτε αισθήματα, ούτε τίποτε ανθρώπινο.

Σημειώνω ότι στο διαδίκτυο και στα βιβλία υπάρχει άφθονο υλικό για την υπόθεση αυτή.

 Ιατρικά

Πρώτη νύχτα μετά το δάγκωμα: Ο Αλέξανδρος υποφέρει, αλλά το πρωί είναι απύρετος. Αιτία ανησυχίας του γιατρού Μέρμηγκα είναι κάποια ερυθρότητα που διαπιστώνει, όταν αλλάζει τους επιδέσμους του τραύματος.

Τρεις επόμενες νύχτες: Ο ασθενής παρουσιάζει ανερχόμενο πυρετό, μέχρι τους 39ο. Πέμπτη ημέρα: Αναβλύζει πύον από το τραύμα. Αυτό θεωρείται κακό σημάδι. Ενημερώνεται η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που έχει αδυναμία στον νεαρό βασιλιά, και καλείται συνέδριο με του κορυφαίους γιατρούς της χώρας (πέντε γιατροί στην αρχή, κατόπιν οκτώ).

Αρχίζει το ιατρικό συμβούλιο να εκδίδει ημερήσιο δελτίο υγείας. Η περιγραφή της νόσου είναι ακριβής, αλλά υπάρχει μια νότα αισιοδοξίας. Κατά τους γιατρούς ο πυρετός και τα άλλα συμπτώματα οφείλονται σε περιορισμένη τοπική μόλυνση.

Ο μικροβιολόγος καθηγητής Κων. Σάββας εντοπίζει μέσα στο πύον και απομονώνει το μικρόβιο του στρεπτόκοκκου. Στο μεταξύ η φλεγμονή έχει αρχίσει να απλώνεται προς τους βουβωνικούς λεμφαδένες, τις λεγόμενες «ελιές» και οι χειρουργοί αναγκάζονται να διευρύνουν τα τραύμα της γάμπας, κάθε φορά και πιο πολύ.

Οι οδυνηρές αυτές επεμβάσεις θα καταντήσουν εφιάλτης για τον ασθενή.

Δυο μέρες μετά: Ο πυρετός φθάνει τους 40ο, ενώ η φλεγμονή δεν υποχωρεί, όπως αναμενόταν.

Η σηψαιμία

Και τότε ο γιατρός Φωκάς εκφράζει τη γνώμη που δεν ήθελαν να ακούσουν οι γιατροί του ιατρικού συμβουλίου: «Κύριοι, βρισκόμαστε ενώπιον αρχομένης σηψαιμίας!».

Αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο να κόψουν το πόδι του πιο ωραίου εστεμμένου της Ελλάδας, αλλά αντιδρά η Ασπασία, που δεν έχει λείψει στιγμή από το πλευρό του Αλέξανδρου, φορώντας λευκή στολή νοσοκόμας. Κυριολεκτικά είναι ο λευκός, ο παρήγορός του άγγελος.

Ο πιστός φίλος του Αλέξανδρου Χρήστος Ζαλοκώστας, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Σπεύδει στον Βενιζέλο και του εξηγεί λεπτομερώς την κατάσταση.

Ο πρωθυπουργός διατάσσει να κληθεί επειγόντως από το Παρίσι ο Γάλλος καθηγητής Φερδινάνδος Βιντάλ, ειδικός στις λοιμώξεις. Δεκατρείς ημέρες μετά το γεγονός, φτάνει στο Τατόι. Εξετάζει αμέσως τον Αλέξανδρο, ο οποίος παραδόξως την ημέρα εκείνη παρουσιάζει μιαν έντονη βελτίωση.

Ο Παριζιάνος γιατρός δεν ξεγελιέται. Στη συνάντηση με τους Έλληνες γιατρούς τους δηλώνει απερίφραστα ότι ο βασιλιάς δεν πρόκειται να ζήσει περισσότερο από τέσσερις ημέρες. Ο Βιντάλ βέβαια δεν μένει με σταυρωμένα χέρια. Εφαρμόζει τη μέθοδο του «αυτεμβολίου», εμβολίου δηλαδή από το πύον του ασθενούς προς παραγωγή αντισωμάτων, που όμως αποτυγχάνει.

Μετακαλείται ένας ακόμη σπουδαίος γιατρός της Εσπερίας, ο καθηγητής ― χειρουργός Πιερ Ντελμπέ. Ο Ντελμπέ βρίσκει τον Αλέξανδρο σε απελπιστική κατάσταση. Η σηψαιμία έχει προσβάλει τον ένα πνεύμονά του. Κάνει συνεχώς αιμοπτύσεις.

Ο Ντελμπέ βεβαιώνεται και αυτός ότι ο άτυχος βασιλιάς έχει προσβληθεί από αναερόβιο στρεπτόκοκκο και, ως εκ τούτου, είναι καταδικασμένος. Ο στρεπτόκοκκος και σήμερα ακόμη, στην εποχή των αντιβιοτικών, δύσκολα θεραπεύεται.

 Το τέλος

Νύχτα 24 προς 25 Οκτωβρίου: Ο Αλέξανδρος πέφτει σε κώμα. Με όση δύναμη του απομένει τραβάει την Ασπασία, που ξαγρυπνάει στο πλευρό του, και κρύβεται στην αγκαλιά της σαν τρομαγμένο παιδί. Είναι η τελευταία ημέρα της ζωής του άτυχου βασιλιά. Με το ξημέρωμα βυθίζεται σε παραλήρημα. Βλέπει όνειρα, τα οποία περιγράφει στους γιατρούς με μισοσβησμένη φωνή.

Στις τέσσερις το απόγευμα αφήνει την τελευταία του πνοή.

Το ιατρικό ανακοινωθέν των ανακτόρων λέει: «Μετά βραχείαν αγωνίαν, καθ ην η Αυτού Μεγαλειότης κατελήφθη υπό σπασμωδικών κινήσεων του προσώπου, εξέπνευσε περί την 16.12 σήμερον». Η ταφή του έγινε στο Τατόι.

 Η κυβέρνηση

Την ίδια μέρα η κυβέρνηση εκδίδει και δημοσιεύει διάγγελμα για το θάνατο του βασιλιά. «Προς τον λαόν. Μετά βαθυτάτης οδύνης το Υπουργικόν Συμβούλιον αγγέλλει εις τον λαόν τον θάνατον της Αυτού Μεγαλειότητας του Βασιλέως Αλεξάνδρου, επελθόντα σήμερον, ώραν 4ην και 10' μμ. Την οδύνην καθιστά οξυτέραν όχι μόνον τον νεαρόν της ηλικίας του αγαθού Βασιλέως, αλλά και το ότι δεν επέζησε να βασιλεύση Ελλάδος, ήτις τοσούτον εμεγαλύνθη επί των ημερών αυτού...».

Στο ίδιο διάγγελμα γίνεται λόγος για την ανάγκη αντικατάστασης του βασιλιά από αντιβασιλέα. Πράγματι, ο Βενιζέλος κάλεσε τη Βουλή, αν και είχε διαλυθεί εν όψει των εκλογών της 14ης Νοεμβρίου 1920, η οποία εξέλεξε ως αντιβασιλέα τον δαφνοστεφή ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη (στις 28 Οκτωβρίου 1920).

 Η αντιπολίτευση

Ο θάνατός του Αλεξάνδρου έγινε αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από την πλευρά των ακραίων αντιβενιζελικών. Οι φιλοβασιλικοί είδαν ότι ο Κωνσταντίνος είχε εκδιωχθεί, ο γιός του Αλέξανδρος είχε πεθάνει και αντιβασιλέας ήταν  Παύλος Κουντουριώτης, φίλος του Βενιζέλου. 

Άρα πρωταγωνιστής στην πολιτική σκηνή ήταν πλέον μόνο ο Βενιζέλος. Άρχισαν να διαδίδουν ότι ο βασιλιάς πέθανε από δολοφονία!  Δηλ. ήταν ψεύτικο το σκηνικό της επίθεσης του Φριτς στην πιθηκίνα, και της επίθεσης του πιθήκου στο βασιλιά. Και όλα αυτά «στήθηκαν» μέσα στα κλειστά ανάκτορα! 

Μια μάλιστα εφημερίδα, η «Νέα Ημέρα», έγραψε ότι ο Βενιζέλος είχε αναθέσει να εμβολιάσουν τον πίθηκο με λύσσα, για να δαγκώσει τον Αλέξανδρο.

Όπως ξέρουμε και στις μέρες μας, όποια απίθανη κοτσάνα  και αν πεις, υπάρχουν κάποιοι αφελείς που θα την πιστέψουν.

Στις εκλογές συνήθως κατεβαίνουν πάνω από 10 κόμματα. Με το θάνατο του Αλεξάνδρου συνέβη το εξής πρωτοφανές. Όλοι οι αντιβενιζελικοί - βασιλικοί -Κωνσταντινικοί σχημάτισαν ένα κόμμα και κατέβηκαν ως αντίπαλοι του Βενιζέλου, με τον τίτλο «Ενωμένη Αντιπολίτευση» και αρχηγό το Δημ. Γούναρη.

 Τα αποτελέσματα των εκλογών

Την «ανάποδη αναλογική» την έχετε ακούσει ως εκλογικό σύστημα; Διαβάστε για να μάθετε. Οι κάλπες έβγαλαν τα εξής αποτελέσματα:

Φιλελεύθεροι - Βενιζέλος: Ψήφοι 375.803, ποσοστό 50,31%, έδρες 110.

Ενωμένη Αντιπολίτευση: ψήφοι 368.678, ποσοστό 49,36%, έδρες 260.

Δηλ. το κόμμα που πήρε τις περισσότερες ψήφους, έβγαλε λιγότερους βουλευτές! Ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν βγήκε ούτε βουλευτής και έφυγε για τη Γαλλία.

Πρωθυπουργός έγινε ο Δημ. Ράλλης, που έκανε δημοψήφισμα, επανέφερε το βασιλιά Κωνσταντίνο, που ήταν εξαιρετικά αντιπαθής σε όλες τις συμμαχικές δυνάμεις.  Ο Κωνσταντίνος  άρχισε να αλλάζει του πρωθυπουργούς: Ν Καλογερόπουλος, Δημ. Γούναρης, Π. Πρωτοπαπαδάκης,  Ν. Τριανταφυλλάκος και φυσικά σε 1,5 χρόνο ήρθε η Μικρασιατική Καταστροφή, αφού απουσίαζε ο Βενιζέλος. 

 Συμπέρασμα

Αν τα δυο ζώα, ο σκύλος και ο πίθηκος ΔΕΝ υπήρχαν στα ανάκτορα, η πολιτική ιστορία της Ελλάδας και των Ελλήνων θα ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Αλέξανδρος και ο Βενιζέλος θα συνέχιζαν να συνεργάζονται αρμονικά, και ενδεχομένως τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας  να είχαν φέρει την Ελλάδα σε άλλη θέση.

Αυτά να τα σκέφτεστε πριν αποφασίσετε να βάλετε ένα οποιοδήποτε ζώο μέσα στο σπίτι σας!

Εξαιρούνται αι σύζυγοι και αι οικογένειές των.