Τοπίο στην ομίχλη

Η πρώτη ερώτηση των πολιτών είναι: «Πότε θα γίνουν εκλογές». Ξεχνούν ότι τα δύο τελευταία χρόνια έγιναν δυο εκλογικές αναμετρήσεις -συν το δημοψήφισμα- κι «αγνοούν» την τετραετία που ορίζει το Σύνταγμα. Ισως μερικοί έχουν λόγο να αγωνιούν: Θέλουν να διορθώσουν το κεφαλαιώδες λάθος τους, εμπιστευόμενοι τον ΣΥΡΙΖΑ, που απέδειξε ότι δεν είναι Αριστερά. Δεν είναι Δεξιά. Δεν είναι ΚΚΕ.

Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι… ΣΥΡΙΖΑ: Καραβάνι ανεπαγγέλτων, ακτιβιστών, μαρξιστών, αρχαιομαρξιστών, παλαιοπασόκων, εθνικολαϊκιστών δήθεν καραμανλικών, χωρίς αρχές, χωρίς ήθος, χωρίς πρόγραμμα, σε μόνιμη ιδεολογική σύγχυση, που συνέχεται από δύο ρεύματα: Αλλοι μεν διαχειριστές της εξουσίας με ό,τι «συνεπάγεται», άλλοι δε αυταπατώμενοι ρεβανσιστές της ήττας του ’48.

Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταστήσει την ελάφρυνση του χρέους μόνη πάνακεια διά πάσαν νόσον οικονομική και πάσαν μαλακίαν κυβερνητική. Υπάρχει κόμμα της αντιπολίτευσης που δεν στηρίζει, με όσες δυνάμεις διαθέτει στο εξωτερικό, την ελάφρυνση του χρέους; Ασχετο που ο Τσίπρας ξεχνά να θυμίσει στην καγκελάριο ότι η υπόσχεση για ελάφρυνση δόθηκε στο Σαμαρά το 2012, κι αυτήν ακριβώς διεκδικεί. Ασχετο που η κυβέρνησή του δεν έχει τις επιδόσεις της κυβέρνησης Σαμαρά, που ο ίδιος, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χλεύαζε λέγοντας: «Ελάφρυνση σε ένα χρέος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει; Ούτε συζήτηση να γίνεται». Ασχετο κι αυτό…

Ωστόσο είναι σχετικό ότι η ίδια η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου συμφώνησε, όπως δήλωσε και ο αντιπρόεδρός της, Δραγασάκης, ότι «αυτή η διαδικασία πηγαίνει πέρα από το 2018». Στην κατάσταση που είμαστε μόνη η ελάφρυνση δεν βγάζει από την κρίση: Οσο οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση, τα στρώματα υποκαθιστούν τις τράπεζες. Κι όσο οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ, οι επενδύσεις δεν πλησιάζουν στην Ελλάδα που, από τις 25 Ιανουαρίου 2015, χώθηκε στα έλη και συνεχώς καταβυθίζεται.

Περνάμε δύσκολα. Η κυβέρνηση δεν είχε πολιτική για την κρίση. Την άφησε να κάψει την οικονομία. Δεν έχει ούτε και εξωτερική πολιτική για τις προκλήσεις της Τουρκίας, της Αλβανίας, της FYROM. Τις αφήνει στον καιρό. Το υπουργείο Οικονομίας για το 2017 προσθέτει ανήκουστους κι ασήκωτους νέους φόρους. Το υπουργείο Εξωτερικών αφαιρεί από τους έμπειρους διπλωμάτες τούς κρίσιμους φακέλους, μοιράζοντάς τους στους «συμβούλους» Κοτζιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνεται ως τοπίο στην ομίχλη του παρελθόντος του.

Η δυσφορία των πολιτών για τις παρεμβάσεις ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη, η απογοήτευση από την υποβάθμιση των θεσμών, ο φόβος του «μαύρου» στη δημοκρατία, η υποψία ενός τέταρτου επαχθέσταστου Μνημονίου, το Grexit που κρυφοκοιτάζει από τις Βρυξέλλες, η ζοφερή κρίση την οποία βιώνουν οι οκτώ στους δέκα πολίτες θα έπρεπε να οδηγούν στις εκλογές, αν ο πρωθυπουργός πάνω από την εξουσία και τις ανομολόγητες επιδιώξεις του, το κόμμα και τους «ημετέρους», έβαζε την πατρίδα.

Επαναλαμβάνω το αρχικό ερώτημα: «Ο Τσίπρας θα πάει σε εκλογές;». Ο Τσίπρας ξέρει ότι ο Κυριάκος θα κερδίσει τις εκλογές πανηγυρικά. Θα κάνει, λοιπόν, εκλογές με λίστα -ως τον Μάρτη- για να ελέγξει την κοινοβουλευτική ομάδα ή θα μείνει καρφωμένος στην εξουσία, περιμένοντας θαύματα στον κατήφορο του ΣΥΡΙΖΑ; Ωστόσο, η ουσία του ερωτήματος των πολιτών αφορά στη χώρα: Αντιλαμβάνεται ο Τσίπρας ότι το εθνικό συμφέρον επιβάλλει εκλογές ΤΩΡΑ;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου  της Κυριακής