Προχθές στον κήπο του Μεγάρου, με πλήθος κόσμου να έχει τρέξει να τον απολαύσει.
Κι εκεί που ψιθύριζε μαζί του τα διαχρονικά του τραγούδια..., έπεσε βαθιά σιωπή...
Ο Νιόνιος τραγουδούσε "τον χειμώνα ετούτο".
Κι ενώ όλοι είμαστε έτοιμοι να ψιθυρίσουμε
«τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε
για άλλα δέκα άιντε καθαρίσαμε»,
ο Σαββόπουλος σταμάτησε, ουσιαστικά μάς σταμάτησε όλους.
Και μετά από λίγο άρχισε με το γνωστό του ύφος:
«τον χειμώνα ετούτο άμα τον περάσουμε
και τον απατεώνα αν τον ξεπεράσουμε
για άλλα δέκα χρόνια κάτι θα προφτάσουμε»...
Να πω ότι σείστηκε ο χώρος;
Λίγο είναι.
Κι
έτσι έστειλε το μήνυμα ένας πνευματικός άνθρωπος που δεν ήταν ποτέ του
ακραίος και ό,τι έλεγε με τα τραγούδια του δημιουργούσαν σχεδόν πάντα
ρεύματα σκεπτικισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευπρόσδεκτα τα καλοπροαίρετα, ευπρεπή και τεκμηριωμένα σχόλια, γιατί αυτό θεωρώ ελληνικό τρόπο.
Διευκρινίζεται ότι δεν δεσμεύομαι να απαντώ σε όλα τα σχόλια και η παράλειψη απάντησης δεν σημαίνει παραδοχή οποιουδήποτε σχολίου ή άποψης.