Αιθαλομίχλη στην πισίνα χειμωνιάτικα

Δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» 29/12/2013

Ακραία πολιτικά και καιρικά φαινόμενα στην πολιτική σκηνή

Αιθαλομίχλη στην πισίνα χειμωνιάτικα

Θέμος Αναστασιάδης  29/12/2013

Ανεπίτρεπτο να υποτιμάται ο περιβαλλοντικός κίνδυνος που απειλεί ζωές

Δεν είναι μόνο τα ακραία καιρικά φαινόμενα στα οποία οι πολιτικοί θα ’πρεπε να δίνουν μεγαλύτερη σημασία, αντί να τα φορτώνουν απευθείας κι αυτά στον πολίτη. Είναι και ορισμένα πολιτικά ακραία φαινόμενα τα οποία, παρότι ευτυχώς δεν σχετίζονται μεταξύ τους, έχουν έναν κοινό παρονομαστή.

Από τον Μιχάλη Λιάπη, που κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες και έφυγε να εξιλεωθεί στην Κουάλα Λουμπούρ, έως τον Τομπούλογλου, που συνελήφθη να παίρνει μίζα 25.000 ευρώ ως διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», υπάρχει μια ενιαία διάγνωση: εντελώς ακατάλληλα πρόσωπα επί σειρά ετών σε τόσο υπεύθυνες θέσεις, παρότι άπαντες γνώριζαν ότι δεν τις άξιζαν, ενώ ήταν γνωστό και πώς τις είχαν αποκτήσει. Ο ένας εξ αίματος, κληρονομικώ δικαίω, επειδή έτυχε να ’ναι ανιψιός του Εθνάρχη, δικαιούτο διά να είναι υπουργός. Δικαιούτο διά να είναι και βουλευτής, αφού εκλέγεται... δεκάδες χρόνια τώρα όχι ασφαλώς λόγω έργου, αλλά χάρη στην καταγωγή.

Ε, όσοι τον ψήφιζαν και όσοι τον ανέχονταν δεν μπορεί να εξεπλάγησαν τόσο για το ότι έβαλε «μαϊμού» πινακίδες στο 4Χ4. Από την άλλη, ο Χ. Τομπούλογλου, με διαγνωσμένα εδώ και 20 χρόνια σοβαρά ζητήματα «χαρακτήρα» (για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται) που θα ’πρεπε να τον κρατούν μακριά από δημόσια αξιώματα. Κι όμως, τσούκου-τσούκου, στο παρασκήνιο, αφού δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο προσκήνιο, αναρριχήθηκε σε διάφορες θέσεις με το αζημίωτο και πήγαινε και για δήμαρχος. Αυτοί οι πολιτικοί που τον κράταγαν και τον «έσπρωχναν» παραπάνω δεν ήξεραν ότι δεν ήταν και η πιο έξυπνη επιλογή - ειδικά για ένα νοσοκομείο σαν το Παίδων; Το ’ξεραν, αλλά επικράτησε το «ναι, μωρέ, αλλά να πάρει κάτι κι ο Χάρης σαν πολιτικός συγγενής, καθαρόαιμο παιδί του κομματικού σωλήνα». Και τώρα τρέχουν να τα φορτώσουν ο ένας στον άλλον. Γιατί; Γιατί τελικά οι πολιτικοί δεν ελέγχονται πια για τα λάθη και τις ζημιές που προκαλεί η πολιτική τους, είτε επειδή ο λαός ξεχνάει, είτε λόγω της παραγραφής που έχουν θεσπίσει για τον εαυτό τους στην περίπτωση που ο λαός δεν θέλει να ξεχάσει. Τόσα χρόνια ατιμωρησίας, με κορυφαία περίπτωση το ότι δεν θέλουν να ελεγχθεί το ποιος οδήγησε την Ελλάδα στη χρεοκοπία, αλλά και το ότι ακόμη προσπαθούν να διασώσουν τον «πλαστογράφο» της λίστας Λαγκάρντ τέως υπουργό Οικονομικών, έχουν δημιουργήσει σε όλους τους την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κάνουν και να λένε ό,τι θέλουν. Χωρίς καμία συνέπεια.


Δεν είναι όμως έτσι. Συνέπειες υπάρχουν για όλα και τουλάχιστον οι πολιτικοί που τώρα δίνουν άλλο δείγμα γραφής δεν πρέπει να παρασύρονται απ’ την ίωση-οίηση της εξουσίας. Επίσης δεν πρέπει να γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως: εκτός, αλλά και εντός Ν.Δ. Είναι εύκολο να πετροβολάς τους αρμόδιους της Οικονομίας - και ειδικά τον Στουρνάρα. Ομως η μεγάλη τους επιτυχία να δημιουργήσουν πλεόνασμα και να αναστρέψουν την εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Ναι, με αδικίες, με σκληρά μέτρα, με τα δικά μας λεφτά στο κάτω-κάτω, τα οποία, ας το ’χουν υπόψη τους, ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ με τις δόσεις αυτών των ημερών. Ομως έγινε και μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο. Αρα δεν πρέπει να υπονομεύεται ειδικά από εσωκομματικούς αντιπάλους, αλλά ούτε κι απ’ αυτούς τους ίδιους με άστοχες υπερβολές.

Ο κόσμος υποφέρει τα μέγιστα, άρα θέλει και μια κουβέντα παρηγοριάς, όχι και μαστίγωμα από πάνω. Οτι του πρέπουν κι άλλοι φόροι δηλαδή. Υπάρχει τώρα το μείζον θέμα περιβάλλοντος με την αιθαλομίχλη. Δεν επιτρέπεται να το ξεπερνάμε με ανάρμοστα για τις περιστάσεις επιχειρήματα του τύπου «μήπως ο διπλανός ζεσταίνει την πισίνα». Το άκρον άωτον δηλαδή του «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Αυτά αδικούν την εθνική προσπάθεια που γίνεται. Εδώ δεν χωράνε ούτε ακαμψίες από την κυβέρνηση, ούτε λαϊκίστικη αντιμετώπιση απ’ την άλλη πλευρά.
Αναρωτιέμαι π.χ. πόσους ΝΕΚΡΟΥΣ από αιθαλομίχλη θέλουν για να καταλάβουν ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού αλλά και του ελιγμού. Ηδη έχουμε τόσα θύματα από το κρύο. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες διεθνώς αλλάζουν δραματικά, όπως το ’ζησε φέτος η κανονική Ευρώπη και πήραμε μια αίσθηση κι εμείς τις τελευταίες ημέρες.

Δεν θέλει πολύ. Ενα «φου» ή κάποιο μετεωρολογικό στο τιμπουκτού για να πνιγούμε από καπνό στο Νέο Κορδελιό. Ε, λοιπόν, γι’ αυτές τις ακραίες συνθήκες αιθαλομίχλης οι συναρμόδιοι υπουργοί σκέφτηκαν ΤΑ ΠΑΝΤΑ... που προϋποθέτουν μονόπλευρες θυσίες από τον πολίτη: να μην κυκλοφορεί με το Ι.Χ. του, να μην ανάβει το τζάκι παρότι δεν έχει άλλον τρόπο θέρμανσης, ΝΑ ΜΗΝ... ΝΑ ΜΗΝ... έτσι γενικά. Από την πλευρά του το κράτος αρνείται ΕΜΜΟΝΙΚΑ να μεταβάλει ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ μία ακόμη παράμετρο που αποδεδειγμένα ενισχύει την αιθαλομίχλη. Και ρεύμα δωρεάν, και πετρέλαιο φθηνότερο και Ο,ΤΙ χρειάζεται! Αν έπεφτε για ένα τρίμηνο, π.χ., η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, πολύς κόσμος θα σταμάταγε να καίει ό,τι βρίσκει μπροστά του και θα μειωνόταν η ρύπανση. Μπας και σ’ αυτό το τρίμηνο... θα οργίαζε το λαθρεμπόριο; Μήπως η Τρόικα θα ’λεγε «όχι» για λίγες εβδομάδες αναστολής του έκτακτου τέλους ειδικά ΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ λόγους; Δεν θα τολμούσαν ποτέ. Αν δηλητηριαστεί και χαθεί, χτύπα ξύλο, ένα παιδάκι, θα πάνε ΟΛΑ στράφι! Επιτέλους, λίγη -πολιτική έστω- λογική και απειροελάχιστη -έστω- ευαισθησία. ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ!

Προσωπικά με ενοχλεί απείρως περισσότερο να βλέπω σοβαρούς πολιτικούς και ικανούς τεχνοκράτες να παθαίνουν επιβλαβείς για τον λαό εμμονές, παρά τα καμώματα του κάθε Λιάπη από τον οποίο έτσι κι αλλιώς τα περιμένω όλα. Με απογοητεύει γιατί τέτοια συμπεριφορά δίνει στην τυχοδιωκτική αντιπολίτευση περιθώρια για επιχειρηματολογία ότι «δεν μπορεί να πάθετε τίποτα χειρότερο απ’ όσα σας κάνουν τώρα». Με τρελαίνει τόσο ώστε να αναρωτιέμαι πια αν γίνεται επίτηδες! Αλίμονο, αν ειδικά αυτοί που κατάφεραν το πληρωμένο με το αίμα του λαού, όπως είπε ο Σαμαράς, πλεόνασμα-θαύμα να κλοτσάνε τη στάμνα πάνω που τη γεμίζουμε στη βρύση. Εκτός κι αν σκόνταψαν μες στην αιθαλομίχλη.