Μάνα συγγνώμη και …σ’ ευχαριστώ

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»

«Όχι του απάντησε ο νεαρός».

«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.
«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.

« Που εργάζεται η μητέρα σου;»

«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»

Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.

«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»

«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.

Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».

Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.

Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.

Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.

Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά – σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ’ ευχαριστώ για όλα»… ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.

Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.

Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.

«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»

Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»

«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»

Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»

Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ένα παιδί, που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ’ όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του. Όταν αρχίζει να εργάζεται, έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες. Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.

Αν ανήκουμε σ’ αυτό το είδος των γονέων καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω.

Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνει σ’ ένα όμορφο και άνετο σπίτι, να έχει το φαγητό της αρεσκείας του, να του προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά.…. Όταν πχ σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας ας το αφήσουμε να συμμετέχει, όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό ας το καλέσουμε να βοηθήσει, ας το μάθουμε να συμμετέχει. Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνει από τα οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε - αν είμαστε πλούσιοι - την ανάγκη της βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε σωστές βάση αγάπη μας και το πιο σημαντικό του μαθαίνουμε να εκτιμά την αξία της συνεργασίας με άλλους προκειμένου να επιτευχθούν κάποια πράγματα σ’ αυτή τον κόσμο.
Πηγή

Το μωρό και το κουτάβι!

Το μωρό και το κουτάβι! Κοιμούνται αγκαλιά

 Σφιχταγκαλιασμένος με τον Τεό, ένα πανέμορφο κουτάβι 7 μηνών, κοιμάται κάθε μέρα ο Μπο, ένα αγοράκι 23 μηνών. Η μητέρα του αγοριού φωτογραφίζει καθημερινά τα δύο… μικρά και η ιστορία τους κάνει θραύση στο Instagram, όπου ανεβάζει τις φωτογραφίες από τον περασμένο Νοέμβριο.
«Τον βρήκαμε να μπαίνει μαζί με τα δύο αδέλφια του στην πίσω αυλή» γράφει η Τζέσικα Σύμπα στο blog της. Όπως αναφέρει o Μπο μόλις είδε τον Τεό, που ήταν ο πιο ντροπαλός και ο πιο συνεσταλμένος από τα υπόλοιπα σκυλάκια, έμεινε να τον κοιτάζει επίμονα και κατάλαβε ότι ήθελε να τον κρατήσουν.
«Ο ένας αγκαλιά με τον άλλο κοιμούνται για τουλάχιστον δύο ώρες μαζί» λέει η μαμά του Μπο, που χαρακτηρίζει τη φιλία τους σαν την πιο όμορφη και πιο αγνή φιλία που έχω δει ποτέ στη ζωή της.

 

 

 

πηγή

Οι άστεγοι της Κουμουνδούρου

Δημοσίευμα της εφημερίδας  «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» 29/12/2013

Οι άστεγοι της Κουμουνδούρου

«Ποιος ΣΥΡΙΖΑ; ούτε τσιγάρο δεν μας έδωσαν»

Μανόλης Γαλάνης 29/12/2013

31/12/201308:36

«Ποιος ΣΥΡΙΖΑ; ούτε τσιγάρο δεν μας έδωσαν»

Δέκα άστεγοι ζουν μόλις μερικά μέτρα από το στρατηγείο του Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι της Αριστεράς δεν έχουν δείξει την παραμικρή αλληλεγγύη στον αγώνα τους για επιβίωση - Ούτε ένα γλυκό για τα Χριστούγεννα

Share

Δέκα άστεγοι ζουν μόλις μερικά μέτρα από το στρατηγείο του Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι της Αριστεράς δεν έχουν δείξει την παραμικρή αλληλεγγύη στον αγώνα τους για επιβίωση - Ούτε ένα γλυκό για τα Χριστούγεννα

Μια μαγική εικόνα με δύο τελείως διαφορετικές όψεις είναι η πλατεία Κουμουνδούρου: στη μία πλευρά υπάρχει μια μίνι παραγκούπολη με εξαθλιωμένους άστεγους και στην απέναντι ο ΣΥΡΙΖΑ που φιλοδοξεί να γίνει κυβέρνηση ώστε να λύσει τα προβλήματα που βλέπει, προς το παρόν με απάθεια, να κακοφορμίζουν κυριολεκτικά μπροστά στην πόρτα του.

Η αντίφαση δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο έντονη - και περισσότερο ταπεινωτική όχι μόνο για ένα «προοδευτικό» κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για κάθε Ελληνα: άνθρωποι που έχουν υποβιβαστεί σε παράσιτα των βρόμικων πεζοδρομίων του κέντρου της Αθήνας, άστεγοι ξεγραμμένοι, ανέστιοι και πένητες. Και μόλις μερικά μέτρα μακριά τους, σχεδόν δίπλα τους, γίνονται ενδεχομένως συσκέψεις που τους αφορούν, στα κεντρικά γραφεία μπαινοβγαίνουν στελέχη της παράταξης, που είναι όμως υπερβολικά απασχολημένα με την πολιτική τους ατζέντα ώστε να ρίξουν έστω και ένα βλέμμα σ’ αυτά τα ανθρώπινα, ζωντανά απορρίμματα. Η εικόνα ντροπής της Κουμουνδούρου μολονότι δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω άμεσης γειτνίασης, αναπόφευκτα φέρνει σε δύσκολη θέση πρώτα απ’ όλα τα μέλη του. Οι σχετικές επερωτήσεις τους στη Βουλή, η οξεία φρασεολογία για «ευθύνες του ψευδεπίγραφου κράτους πρόνοιας» ελάχιστη ανακούφιση προσφέρουν στους άστεγους που τρώνε βρόμικο και μουλιασμένο ψωμί στην είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ζει με τις αναμνήσεις

Ο γηραιότερος «ένοικος» της πλατείας Κουμουνδούρου είναι ο κύριος Ανδρέας, ο οποίος στα 80 χρόνια του ζει με τις αναμνήσεις της πολυτάραχης ζωής του σε αυτοσχέδιο παράπηγμα. Μερικά χαρτόκουτα σκεπάζουν το λεβέντικο παράστημά του και αποτελούν όλο το βιος του, τυλιγμένο επιμελώς με νάιλον. Τον επισκεφθήκαμε την περασμένη Παρασκευή, όταν η δυνατή βροχή δοκίμαζε τις αντοχές του «σπιτιού» του με θέα τις αφίξεις και τις αποχωρήσεις από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλατεία είναι η γειτονιά του. «Εδώ μεγάλωσα. Παιδάκι ήμουν και έπαιζα στο μέρος αυτό. Εκεί απέναντι είναι τα δύο σπίτια που είχα», μας λέει δείχνοντας προς την Πειραιώς. «Ομως έκανα το λάθος και υπέγραψα ως εγγυητής, αρρώστησα και μου πήραν και τα δύο σπίτια». Σπούδασε οικονομικά και νομικά, γύρισε όλο τον κόσμο, ευτύχησε να αποκτήσει δύο γιους και κατέληξε να μετρά τις ώρες στις παγωμένες πλάκες της πλατείας. 

Οι τελευταίοι τρεις μήνες αποδείχτηκαν οι πιο δύσκολοι στις οκτώ δεκαετίες που έχει διανύσει. Ανακάλυψε μέσα από τη δραματική τροπή που πήραν τα πράγματα για τον ίδιο ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι εύκολο να βάλεις όχι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, αλλά ούτε δύο χαρτόνια! Οπως μας λέει, όταν επιχείρησε να στήσει το παράπηγμά του τον επισκέφθηκαν από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να του κάνουν συστάσεις. «Προσπάθησαν να με διώξουν. “Να τα μαζέψεις και να φύγεις”, μου είπαν στην αρχή. Τους είπα όμως ότι εγώ δεν πρόκειται να φύγω και δεν έφυγα.

Η κουβέντα μας εξελίσσεται στην «αυλή» του, όπου υπάρχουν σωροί από παπλώματα «φιλοξενουμένων» του. Μια τσάντα γεμάτη ψωμιά βρίσκεται στην «είσοδο» για όποιον επισκέπτη έχει ανάγκη. Ανθρωποι που γνωρίζουν από το παρελθόν τον κύριο Ανδρέα του προσφέρουν φαγητό και ένα ζεστό ρούχο μέρες που είναι. Δέχεται τη βοήθειά τους εφόσον έχουν τηρήσει απαρέγκλιτα τους όρους της μεταξύ τους συμφωνίας: η επίσκεψή τους να είναι τα μεσάνυχτα, μακριά από τα βλέμματα των περαστικών. Δεν θέλει να τον λυπούνται. Οι νύχτες του Δεκεμβρίου, όμως, είναι κρύες. Συντροφιά του, μια εικόνα του Χριστού που έχει πάντα μέσα από τα ρούχα του και η προσευχή. Δεν κρατά κακία σε κανέναν για την κατάστασή του παρά μόνο στον εαυτό του. Κοιτάζοντας στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ λέει αφοπλιστικά: «Δεν πειράζει που δεν ήρθε κανένας να μας προσφέρει έστω κάτι ζεστό. Ο κ. Τσίπρας αύριο μπορεί να είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, να είναι καλά ο άνθρωπος».

 

Χρόνια στον δρόμο

Ο κύριος Ανδρέας, όμως, έχει γείτονες που τον νοιάζονται. Ενας από αυτούς είναι ο 65χρονος κύριος Γιώργος. Τον συναντήσαμε στα σκαλιά της πολυκατοικίας, στο νούμερο 5 της οδού Κουμουνδούρου. Είχε μαζέψει άρον άρον το «κρεβάτι» του επειδή η βροχή μούσκεψε τις «ταλαιπωρημένες» κουβέρτες του. Εδώ και 7 μήνες μοιράζεται τον ίδιο χώρο μαζί με τον 80χρονο φίλο του και άλλα 8 άτομα. Στους δρόμους βρίσκεται τα τελευταία 13 χρόνια. «Μες στη βροχή, μέσα στο κρύο, μέσα στη λάσπη. Είναι μεγάλη ιστορία πώς έφτασα εδώ. Ημουν παντρεμένος στο παρελθόν και δούλευα». Τώρα κοιμάται συντροφιά με μια γυναίκα, την κυρία Γεωργία. «Ο ένας στη μια γωνιά, ο άλλος στην άλλη. Περιμένω έναν ξενώνα να μπω μέσα. Τα πόδια μου δεν με κρατάνε. Εχω καταρράκτη. Κάθε πρωί διπλώνουμε τα σκεπάσματά μας σε μια μαύρη σακούλα και τα καταχωνιάζουμε να μη μας τα κλέψουν». Αυτή είναι η καθημερινότητα του. 

Πληγωμένος

Ο κύριος Γιώργος δείχνει πολύ πληγωμένος από τη συγκατοίκησή του με το κομματικό επιτελείο της Κουμουνδούρου. «Δεν ασχολούνται μαζί μας. Σε βλέπουν και σου λένε “σήκω φύγε από δω”. Και “τι θέλετε εδώ πέρα, το έχετε κάνει όπως θέλετε”». Δεν θέλει όμως να εκθέσει τα πρόσωπα που του απευθύνθηκαν με αυτό τον τρόπο. «Οι άνθρωποι αυτοί έχουν τα κρεβάτια τους και κοιμούνται στη ζέστη και στα παπλώματά τους και δεν τους ενδιαφέρει για τους έξω που δεν έχουν μια κουβέρτα ούτε να κουκουλωθούν. Μπορεί να χρωστάς, μπορεί για τον α' ή β' λόγο να βρέθηκες στον δρόμο. Πάει να πει ότι επειδή έμεινες άστεγος πρέπει να σε κλοτσάμε να πας πιο κάτω;». Και συνεχίζει: «Εγώ δεν ζητάω κάτι. Ομως τόσον καιρό δεν μας έχουν δώσει κάτι. Τίποτα. Οχι τσάι ή καφέ, ούτε ένα τσιγάρο. Οχι μόνο σε μένα, αλλά σε κανέναν μας».

Κουρασμένα πρόσωπα

Από το παράπηγμα του κύριου Ανδρέα περνά και η κυρία Ρίτα να πει μια καλημέρα. Τρεμάμενη η φωνή της, σίγουρη όμως πως κάτω από τους σωρούς από τα χαρτόνια και τα νάιλον η ανθρώπινη ύπαρξη συνεχίζει τη μάχη της. Κρατά σφιχτά μια σμπαραλιασμένη καρό ομπρέλα - λες και φοβάται ότι θα χάσει το μοναδικό της περιουσιακό στοιχείο. Ασορτί με το βασανισμένο της κορμί και το αυλακωμένο της πρόσωπο.

Τρία χρόνια τώρα το πεζοδρόμιο απέναντι από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι το σπίτι της. Γνώριμη φιγούρα σε όσους εκκλησιάζονται στους Αγίους Αναργύρους. Δύο πακέτα χαρτομάντιλα στα ροζιασμένα χέρια της το διαβατήριο για να κερδίσει ελάχιστα ευρώ που θα της απαλύνουν τον πόνο. «Τις στεγνές μέρες κοιμάμαι δίπλα στον κύριο Ανδρέα. Μας έχει δώσει και μερικές κουβέρτες και βολευόμαστε», μας λέει. Οταν βρέχει κοιμάται κουλουριασμένη κάτω από ένα μπαλκόνι στο διπλανό στενό. Αλλάζει κουβέντα.

Ο σύντομος μονόλογός της έχει συναισθηματική φόρτιση: «Μπορείς να το πεις και παράπονο. Εναν καφέ δεν μας έδωσαν τόσα χρόνια που είμαστε απέναντί τους. Τίποτα απολύτως. Θα μου πεις, θα σε σώσει ένας καφές στην κατάσταση που με βλέπεις; Οχι. Τα φετινά Χριστούγεννα τα περάσαμε με ένα τσάι και ένα κρουασάν που μας έφεραν κάποια παιδιά. Εθελοντές».

Στον δρόμο μετά από 25 χρόνια δουλειάς

Οταν έκοψε η βροχή επισκέφτηκε το παράπηγμα και η κυρία Γεωργία, η παρέα του κύριου Γιώργου τις παγωμένες νύχτες της Κουμουνδούρου. Μια γυναίκα 52 ετών της οποίας η μορφή παραπέμπει σε ηληκιωμένη φιγούρα. Εχει πάντα στην αγκαλιά της την Καινή Διαθήκη, την οποία διαβάζει τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Δούλεψε 25 χρόνια στην οικογενειακή καντίνα. Εχασε τα πάντα και βρέθηκε στον δρόμο. Ακούει το παράπονο
του συντρόφου της κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι της. 

Αιθαλομίχλη στην πισίνα χειμωνιάτικα

Δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» 29/12/2013

Ακραία πολιτικά και καιρικά φαινόμενα στην πολιτική σκηνή

Αιθαλομίχλη στην πισίνα χειμωνιάτικα

Θέμος Αναστασιάδης  29/12/2013

Ανεπίτρεπτο να υποτιμάται ο περιβαλλοντικός κίνδυνος που απειλεί ζωές

Δεν είναι μόνο τα ακραία καιρικά φαινόμενα στα οποία οι πολιτικοί θα ’πρεπε να δίνουν μεγαλύτερη σημασία, αντί να τα φορτώνουν απευθείας κι αυτά στον πολίτη. Είναι και ορισμένα πολιτικά ακραία φαινόμενα τα οποία, παρότι ευτυχώς δεν σχετίζονται μεταξύ τους, έχουν έναν κοινό παρονομαστή.

Από τον Μιχάλη Λιάπη, που κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες και έφυγε να εξιλεωθεί στην Κουάλα Λουμπούρ, έως τον Τομπούλογλου, που συνελήφθη να παίρνει μίζα 25.000 ευρώ ως διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», υπάρχει μια ενιαία διάγνωση: εντελώς ακατάλληλα πρόσωπα επί σειρά ετών σε τόσο υπεύθυνες θέσεις, παρότι άπαντες γνώριζαν ότι δεν τις άξιζαν, ενώ ήταν γνωστό και πώς τις είχαν αποκτήσει. Ο ένας εξ αίματος, κληρονομικώ δικαίω, επειδή έτυχε να ’ναι ανιψιός του Εθνάρχη, δικαιούτο διά να είναι υπουργός. Δικαιούτο διά να είναι και βουλευτής, αφού εκλέγεται... δεκάδες χρόνια τώρα όχι ασφαλώς λόγω έργου, αλλά χάρη στην καταγωγή.

Ε, όσοι τον ψήφιζαν και όσοι τον ανέχονταν δεν μπορεί να εξεπλάγησαν τόσο για το ότι έβαλε «μαϊμού» πινακίδες στο 4Χ4. Από την άλλη, ο Χ. Τομπούλογλου, με διαγνωσμένα εδώ και 20 χρόνια σοβαρά ζητήματα «χαρακτήρα» (για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται) που θα ’πρεπε να τον κρατούν μακριά από δημόσια αξιώματα. Κι όμως, τσούκου-τσούκου, στο παρασκήνιο, αφού δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο προσκήνιο, αναρριχήθηκε σε διάφορες θέσεις με το αζημίωτο και πήγαινε και για δήμαρχος. Αυτοί οι πολιτικοί που τον κράταγαν και τον «έσπρωχναν» παραπάνω δεν ήξεραν ότι δεν ήταν και η πιο έξυπνη επιλογή - ειδικά για ένα νοσοκομείο σαν το Παίδων; Το ’ξεραν, αλλά επικράτησε το «ναι, μωρέ, αλλά να πάρει κάτι κι ο Χάρης σαν πολιτικός συγγενής, καθαρόαιμο παιδί του κομματικού σωλήνα». Και τώρα τρέχουν να τα φορτώσουν ο ένας στον άλλον. Γιατί; Γιατί τελικά οι πολιτικοί δεν ελέγχονται πια για τα λάθη και τις ζημιές που προκαλεί η πολιτική τους, είτε επειδή ο λαός ξεχνάει, είτε λόγω της παραγραφής που έχουν θεσπίσει για τον εαυτό τους στην περίπτωση που ο λαός δεν θέλει να ξεχάσει. Τόσα χρόνια ατιμωρησίας, με κορυφαία περίπτωση το ότι δεν θέλουν να ελεγχθεί το ποιος οδήγησε την Ελλάδα στη χρεοκοπία, αλλά και το ότι ακόμη προσπαθούν να διασώσουν τον «πλαστογράφο» της λίστας Λαγκάρντ τέως υπουργό Οικονομικών, έχουν δημιουργήσει σε όλους τους την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κάνουν και να λένε ό,τι θέλουν. Χωρίς καμία συνέπεια.


Δεν είναι όμως έτσι. Συνέπειες υπάρχουν για όλα και τουλάχιστον οι πολιτικοί που τώρα δίνουν άλλο δείγμα γραφής δεν πρέπει να παρασύρονται απ’ την ίωση-οίηση της εξουσίας. Επίσης δεν πρέπει να γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως: εκτός, αλλά και εντός Ν.Δ. Είναι εύκολο να πετροβολάς τους αρμόδιους της Οικονομίας - και ειδικά τον Στουρνάρα. Ομως η μεγάλη τους επιτυχία να δημιουργήσουν πλεόνασμα και να αναστρέψουν την εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Ναι, με αδικίες, με σκληρά μέτρα, με τα δικά μας λεφτά στο κάτω-κάτω, τα οποία, ας το ’χουν υπόψη τους, ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ με τις δόσεις αυτών των ημερών. Ομως έγινε και μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο. Αρα δεν πρέπει να υπονομεύεται ειδικά από εσωκομματικούς αντιπάλους, αλλά ούτε κι απ’ αυτούς τους ίδιους με άστοχες υπερβολές.

Ο κόσμος υποφέρει τα μέγιστα, άρα θέλει και μια κουβέντα παρηγοριάς, όχι και μαστίγωμα από πάνω. Οτι του πρέπουν κι άλλοι φόροι δηλαδή. Υπάρχει τώρα το μείζον θέμα περιβάλλοντος με την αιθαλομίχλη. Δεν επιτρέπεται να το ξεπερνάμε με ανάρμοστα για τις περιστάσεις επιχειρήματα του τύπου «μήπως ο διπλανός ζεσταίνει την πισίνα». Το άκρον άωτον δηλαδή του «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Αυτά αδικούν την εθνική προσπάθεια που γίνεται. Εδώ δεν χωράνε ούτε ακαμψίες από την κυβέρνηση, ούτε λαϊκίστικη αντιμετώπιση απ’ την άλλη πλευρά.
Αναρωτιέμαι π.χ. πόσους ΝΕΚΡΟΥΣ από αιθαλομίχλη θέλουν για να καταλάβουν ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού αλλά και του ελιγμού. Ηδη έχουμε τόσα θύματα από το κρύο. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες διεθνώς αλλάζουν δραματικά, όπως το ’ζησε φέτος η κανονική Ευρώπη και πήραμε μια αίσθηση κι εμείς τις τελευταίες ημέρες.

Δεν θέλει πολύ. Ενα «φου» ή κάποιο μετεωρολογικό στο τιμπουκτού για να πνιγούμε από καπνό στο Νέο Κορδελιό. Ε, λοιπόν, γι’ αυτές τις ακραίες συνθήκες αιθαλομίχλης οι συναρμόδιοι υπουργοί σκέφτηκαν ΤΑ ΠΑΝΤΑ... που προϋποθέτουν μονόπλευρες θυσίες από τον πολίτη: να μην κυκλοφορεί με το Ι.Χ. του, να μην ανάβει το τζάκι παρότι δεν έχει άλλον τρόπο θέρμανσης, ΝΑ ΜΗΝ... ΝΑ ΜΗΝ... έτσι γενικά. Από την πλευρά του το κράτος αρνείται ΕΜΜΟΝΙΚΑ να μεταβάλει ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ μία ακόμη παράμετρο που αποδεδειγμένα ενισχύει την αιθαλομίχλη. Και ρεύμα δωρεάν, και πετρέλαιο φθηνότερο και Ο,ΤΙ χρειάζεται! Αν έπεφτε για ένα τρίμηνο, π.χ., η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, πολύς κόσμος θα σταμάταγε να καίει ό,τι βρίσκει μπροστά του και θα μειωνόταν η ρύπανση. Μπας και σ’ αυτό το τρίμηνο... θα οργίαζε το λαθρεμπόριο; Μήπως η Τρόικα θα ’λεγε «όχι» για λίγες εβδομάδες αναστολής του έκτακτου τέλους ειδικά ΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ λόγους; Δεν θα τολμούσαν ποτέ. Αν δηλητηριαστεί και χαθεί, χτύπα ξύλο, ένα παιδάκι, θα πάνε ΟΛΑ στράφι! Επιτέλους, λίγη -πολιτική έστω- λογική και απειροελάχιστη -έστω- ευαισθησία. ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ!

Προσωπικά με ενοχλεί απείρως περισσότερο να βλέπω σοβαρούς πολιτικούς και ικανούς τεχνοκράτες να παθαίνουν επιβλαβείς για τον λαό εμμονές, παρά τα καμώματα του κάθε Λιάπη από τον οποίο έτσι κι αλλιώς τα περιμένω όλα. Με απογοητεύει γιατί τέτοια συμπεριφορά δίνει στην τυχοδιωκτική αντιπολίτευση περιθώρια για επιχειρηματολογία ότι «δεν μπορεί να πάθετε τίποτα χειρότερο απ’ όσα σας κάνουν τώρα». Με τρελαίνει τόσο ώστε να αναρωτιέμαι πια αν γίνεται επίτηδες! Αλίμονο, αν ειδικά αυτοί που κατάφεραν το πληρωμένο με το αίμα του λαού, όπως είπε ο Σαμαράς, πλεόνασμα-θαύμα να κλοτσάνε τη στάμνα πάνω που τη γεμίζουμε στη βρύση. Εκτός κι αν σκόνταψαν μες στην αιθαλομίχλη.

Η τελευταία ευκαιρία σας

Είναι της μόδας τα γράμματα αυτές τις ημέρες, άλλωστε και ο Άγιος Βασίλης δεν κάνει άλλη δουλειά από να ανοίγει επιστολές. Μπορούμε βέβαια, να στείλουμε κι ένα e-mail στην κυβέρνηση, υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται με το διαδίκτυο, ή μάλλον δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να απαντούν σε facebook και twitter.

Αφού, λοιπόν, είμαστε σίγουροι ότι θα πάρουν το μήνυμα, τους το στέλνουμε με κάθε επισημότητα, μία ημέρα πριν το ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς.

Είθισται η Πρωτοχρονιά να αποτελεί για τους περισσότερους η αφετηρία για μια νέα αρχή, ελπίζουμε για την κυβέρνηση να είναι πράγματι ένα νέο ξεκίνημα κι όχι η… αρχή του τέλους.

Το γράμμα που στέλνουμε έχει τον εξής τίτλο: «Η τελευταία ευκαιρία σας».

Απευθύνεται σε υπουργούς και υφυπουργούς, σε στελέχη του κρατικού μηχανισμού σε καίριες θέσεις καθώς και στο περιβάλλον του Μαξίμου που καθορίζει εν πολλοίς το πώς θα κινηθεί η κυβέρνηση. Φυσικά και ο πρωθυπουργός θα πρέπει να λάβει αυτή την επιστολή, γιατί αν δεν κάνει ο αρχηγός το ξεκίνημα τότε καλύτερα να μην αρχίσει η κούρσα. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

«Αγαπητή κυβέρνηση. Επί 18 μήνες «σώζετε» τη χώρα, αλλά ανάσταση δε βλέπει ο ελληνικός λαός. Αντιθέτως ο Γολγοθάς συνεχίζεται, λες και είναι μια μόνιμη κατάσταση όπου ο κόσμος σηκώνει τον Σταυρό του Μαρτυρίου, στην κυβέρνηση νίπτουν τας χείρας τους, ωστόσο, το έργο σταματά τη Μεγάλη Παρασκευή και δεν έχει παρακάτω.

Μια και μας «σώζεις» αγαπητή κυβέρνηση, λοιπόν, καλό είναι να σώσεις και τον εαυτό σου διότι ο Μάιος έρχεται και η Νέμεσις θα είναι πολύ βαριά. Μέχρι τότε, όμως, έχεις πέντε μήνες προθεσμία, έχεις μια τελευταία ευκαιρία. Ώρα να πεις την αλήθεια στον ελληνικό λαό.

Για παράδειγμα, και προκειμένου να αλλάξεις λίγο το τροπάρι, μπορείς να πεις στον κόσμο ότι το 2012 που ανέλαβες η χώρα ήταν χρεοκοπημένη. Τελεία και παύλα. Κι ότι οι δανειστές θα μας μπουν στο σβέρκο για τα επόμενα 10-20 χρόνια. Ξεκίνα από αυτή την αλήθεια και άσε τις μπούρδες ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια. Διότι μπορεί να μη λέγονται Μνημόνια, μπορεί να μην έρχονται συνέχεια οι τροικανοί αλλά η χώρα θα είναι υπό διαρκή εποπτεία. Οι ξένοι θέλουν τα λεφτά τους και θα κάνουν ότι είναι δυνατόν να πάρουν τουλάχιστον τα περισσότερα.

Μια άλλη αλήθεια που πρέπει να πεις είναι ότι τα ασημικά που πωλούνται όσο – όσο, ακίνητα, εταιρείες, πλουτοπαραγωγικές πηγές, άπαξ και φύγουν από τα χέρια μας θα πρέπει να τα ξεχάσουμε. Γι’ αυτό λοιπόν όσο είναι καιρός βρες άλλους τρόπους να λύσεις τα προβλήματα.

Αγαπητή κυβέρνηση, έβαλες τον Γ. Στουρνάρα να πει ότι η χώρα δε θα πάει σε άλλο δανεισμό, σε τρίτο μνημόνιο και σε κούρεμα καταθέσεων. Όμως, πώς θα γίνει αυτό με το χρέος στο 175% και παρ’ ότι προηγήθηκε το κούρεμα; Πώς θα γίνει με μηδενική ανάπτυξη, με ανεργία πάνω από 30%, με σχεδόν το 17% του ελληνικού λαού σε καθεστώς ακραίας φτώχειας; Και πώς θα επιτευχθεί η ανάπτυξη χωρίς ξένες επενδύσεις αλλά και χωρίς ούτε… σάλιο ρευστότητας;

Που είναι άραγε το χρήμα που θα έρεε άφθονο μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών την οποία πλήρωσε ο ελληνικός λαός με αίμα;

Είπες ότι πρέπει να γίνει εσωτερική υποτίμηση, και πράγματι έχει γίνει. Οι μισθοί στο δημόσιο τομέα έχουν μειωθεί πάνω από 20% ενώ στον ιδιωτικό επικρατεί το απόλυτο χάος. Κόπηκαν οι συντάξεις και οι κακόμοιροι οι ηλικιωμένοι ζουν στα όρια. Για ποια εσωτερική υποτίμηση, όμως, μιλάς όταν οι τιμές στα προϊόντα είναι ίδιες λες και δεν πέρασε ποτέ κρίση; Και τι είδους υποτίμηση είναι αυτή που έκανες όταν ο κόσμος καλείται να πληρώνει τεράστιους φόρους και δημόσιες υπηρεσίες με τα λίγα χρήματα που του άφησες;

Ως κυβέρνηση συνασπισμού, αλλά με βασικό παίκτη τη ΝΔ, δηλαδή ένα πατριωτικό, λαϊκό, φιλοευρωπαϊκό κόμμα, τι έκανες για τους πατριώτες, για το λαό, για τους βασικούς ψηφοφόρους της «γαλάζιας» παράταξης; Διότι τι να την κάνεις την φιλοευρωπαϊκή προοπτική αν δεν σου έχει μείνει κανένας ψηφοφόρος κι όλοι έχουν πάει στα γιαλατζί, πλην αντιμνημονιακά κόμματα που προήλθαν από τα σπλάχνα της ΝΔ; Έκανες την ανάγκη φιλοτιμία και συνεργάζεσαι με το ΠΑΣΟΚ. Όμως, πόσο μπορεί να αντέχει μια συμμαχία με ένα κόμμα βουτηγμένο στη διαφθορά, την απαξίωση και τη διάλυση; Μέχρι πότε στο όνομα της… σωτηρίας της πατρίδας θα ανεχόμαστε τον Βενιζέλο; Αυτό είναι το ερώτημα του κόσμου της ΝΔ.

Αγαπητή κυβέρνηση έχεις πέντε μήνες όλους κι όλους για να ανατρέψεις όλα τα μαύρα προγνωστικά που δίνουν το Αλέξη Τσίπρα, αυτό το τίποτα της πολιτικής, να ηγείται της χώρας και αντιπολίτευση να είναι ο… Μιχαλολιάκος από τη φυλακή. Έχεις μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξεις ότι είσαι εφτάψυχη. Κάνε τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκες, βρες λεφτά από τα λαμόγια που συνεχίζουν το πάρτι, στείλε σπίτι τους όλους τους άχρηστους και τεμπέληδες πολιτικούς (υπουργούς, υφυπουργούς, στελέχη στο Μαξίμου κι έξω από αυτό). Βάλε χέρι στη βαριά φοροδιαφυγή, αυτή που είναι γραμμένη στη λίστα Λαγκάρντ και τις άλλες λίστες. Αυτή που επιτρέπει ακόμη πολιτικούς και επιχειρηματίες να πηγαίνουν για σκι στα πανάκριβα θέρετρα με τα λεφτά που έβγαλαν κλέβοντας τον ελληνικό λαό.

Βάλε και κανέναν φυλακή αγαπητή κυβέρνηση, όχι μόνο να ασχολείσαι με τα 25 χιλιάρικα του Το-μπούλο-γλου. Εδώ πάνε κι έρχονται τα εκατομμύρια κι εσύ ασχολείσαι με πενταροδεκάρες.

Και τέλος, βάλε φρένο στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας. Φτάνει πια η λογική του «yes man», πες και κανένα όχι γιατί μας πήραν χαμπάρι.

Αγαπητή κυβέρνηση, έχεις πέντε μήνες, ίσως και λιγότερους, για να καταλάβεις ότι είσαι κυβέρνηση του λαού και να δράσεις αναλόγως. Αν δεν το καταφέρεις τότε καλύτερα να αυτοκτονήσεις μόνη σου. Διότι θα είναι τραγικό να παραδώσεις άνευ όρων τα κλειδιά στον Αλέξη και την παλιοπαρέα από το τρελάδικο που έχει ανοίξει στην Κουμουνδούρου“.

Πηγή Antinews.gr

Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου φωτογραφήθηκε με σημαίες της ..."ανεξάρτητης Θράκης"

Έλληνας βουλευτής φωτογραφήθηκε σε σύσκεψη που έλαβε μέρος πρόσφατα υπό τις σημαίες της Τουρκίας και της  ... "ανεξέρτητης" Θράκης. 
Πηγή 1
Πηγή 2
Δείτε επίσης

Άγιος Βασίλειος και ΟΧΙ Santa Claus.

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ εἷς ἐκ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πατέρας καὶ διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γεννήθηκε γύρω στὸ 330 μ.Χ. στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου. Προερχόταν ἀπὸ πλούσιο χριστιανικὸ οἶκο εὐγενῶν. Ἀπὸ νεαρῆς ἡλικίας σπούδασε στὰ σημαντικότερα ἐπιστημονικὰ πνευματικὰ κέντρα τῆς ἐποχῆς τουˑ στὴν Καισαρεία, στὸ Βυζάντιο, στὴν Ἀθήνα. Καταρτήστηκε σὲ ἐπιστήμες ὅπως φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, ἀστρονομία, ἰατρική. Ὁ ἴδιος δίδασκε ρητορικὴ τέχνη. Οἱ ἀρετὲς του τὸν ἀνεβίβασαν μέχρι τὸν ἀρχιερατικὸ θρόνο τῆς ἐπισκοπῆς τῆς Καισαρείας. Πρωτοστάτησε στοὺς ἀγῶνες κατὰ τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἵδρυσε τὴν περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα εὐαγῶν ἱδρυμάτων, πτωχοκομεῖο, ὀρφανοτροφεῖο, γηροκομεῖο, ξενοδοχεῖο, νοσοκομεῖο κ.ἄ.. Ἡ φιλανθρωπικὴ του δράση ἦταν ἴσως πρωτοπόρος γιὰ τὴν ἐποχή. Ὁ Μέγας Βασίλειος ὄντας ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων, παρουσίασε πλούσιο καὶ σημαντικὸ συγγραφικὸ ἔργο. Ἔχουν διασωθεῖ 365 ἐπιστολὲς του, καθῶς καὶ 19 συγγράμματα δογματικοῦ, ἀσκητικοῦ καὶ ρητορικοῦ περιεχομένου. Ἐκοιμήθη τὸ 357 μ.Χ. καὶ ἐθρηνήθη ἀπὸ χριστιανούς, ἐθνικοὺς καὶ ἰουδαίους.

Σκεπτόμενος τὸν βίο του, μοῦ εἶναι δύσκολο νὰ φαντάζομαι αὐτὴν τὴν σεβάσμια, πνευματικὴ καὶ ἀσκητικὴ μορφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, σὰν ἕνα παχύσαρκο κατεργάρηˑ σὰν ἕναν γέρο Οὗννο ἐνδεδυμένο στὰ χρώματα τῆς CocaCola, ὁ ὁποῖος σκαρφαλώνει σὰν τὸν κλέφτη στοὺς ἐξώστες μας πάνω σὲ κλίμακες ἀπὸ λαμπάκια.

Κάτι ἄλλο συμβαίνει. Καὶ αὐτὸ που συμβαίνει εἶναι ὅτι ‘’αὐτό’’ που βλέπουμε ὡς χριστουγεννιάτικο διάκοσμο πάνω σὲ ἐξώστες, ἔλατα(μὴ χειρότερα) καὶ καταστήματα, δὲν εἶναι ὁ Ἅγιος Βασίλειος. Εἶναι ἕνα δυτικὸ εἰδωλολατρικὸ κατάλοιπο που ἀκούει στὸ ὄνομα Santa Claus(Σάντα Κλάους).
Πηγή

Αιτωλίας: “Πολλοί αγωνίζονται με μανία να ξεριζωθή ο Χριστός από τους Έλληνες”

Τέκνα εν Κυρίω σαρκωθέντι αγαπητά,

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος καλεί όλους μας αυτή την αγία και μεγάλη ημέρα των Χριστουγέννων, να δοξάσουμε τον Σαρκωθέντα Κύριο και Θεό μας. Και εμείς, πιστά τέκνα της μητρός μας Εκκλησίας, που θέλουμε να ζήσουμε συνειδητά την εορτή της κατά Σάρκα Γεννήσεως του Χριστού μας, με θερμή πίστι, αγάπη και ευγνωμοσύνη, γονατίζουμε εμπρός στη φάτνη και ολόψυχα δοξάζουμε τον Νηπιάσαντα Κύριο.

Μας οδηγεί σήμερα στην καρδιακή δοξολογία η άπειρη αγάπη Του και η άκρα ταπείνωσίς Του. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιω. γ , 16).

Άμετρη η αγάπη του Τριαδικού Θεού μας για τον άνθρωπο. Το σχέδιο της αγάπης Του ήταν «αποκεκρυμμένον εν Θεώ από των αιώνων» (Εφεσ. γ , 9), όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Εφεσίους. Δια μέσου των αιώνων της Παλαιάς Διαθήκης, κανείς δεν το εγνώριζε. Ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος.

Τη νύκτα όμως των Χριστουγέννων το σχέδιο της αγάπης του Θεού για την ανανέωσι, την ανακαίνισι και λύτρωσι των ανθρώπων, αποκαλύπτεται στον κόσμο. Εμφανίζεται στο πρόσωπο του βρέφους της Βηθλεέμ, το οποίο γεννήθηκε στη φάτνη.

«Το παιδίον της Βηθλεέμ» είναι αυτός ο Υιός του Θεού, ο οποίος έλαβε σάρκα ανθρωπίνη και έγινε όμοιος με εμάς, χωρίς αμαρτία. Εκεί στο υγρό σπήλαιο της Βηθλεέμ έλαμψε η αγάπη Του, ακτινοβόλησε η ταπείνωσίς Του.

Ο Άναρχος, ο άπειρος, ο παντοδύναμος Θεός, γεννήθηκε ως άνθρωπος, χωρίς καμία βοήθεια και συμπαράστασι.

«Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δι’ ημάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν» (Β Κορ. η , 9), γράφει προς Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος.

Ανακλίθηκε στη φάτνη των αλόγων ζώων, χρησιμοποίησε σαν στρώμα για το απαλό σώμα Του τα ξηρά χόρτα του σταύλου, για βρεφικά ενδύματα ο,τι πρόχειρο είχε μαζί της η Παρθένος Μαρία. Τίποτε το επίσημο, ούτε η στοιχειώδης άνεσι, εκεί που γεννήθηκε ως άνθρωπος ο παντοκράτωρ Θεός.

«Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου, τι δε ταπεινότερον σπαργάνων εν οις διέλαμψεν ο της θεότητος πλούτος» (υπακοή εορτής Χριστουγέννων).

Και όλα αυτά «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α Ἰω. γ , 8) και χαρίση τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος.

Σήμερα, Χριστούγεννα, δοξάζουμε τον Σαρκωθέντα Θεό μας και διότι η ενανθρώπησις Του μας έφερε τη λύτρωσι, τη σωτηρία. «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α Τιμ. γ , 16) και το φως της αθανάτου ζωής έλαμψε στον κόσμο.

Το έργο του Χριστού μας, τελείου Θεού και τελείου ανθρώπου, έφερε ολοκληρωτικό σάρωμα της αμαρτίας, μέσα στον κόσμο. Όπως υπογραμμίζει ο άγιος Υμνογράφος, «Χριστός γεννάται την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα» (Απολυτίκιον Προεόρτιον).

Η αμαρτία, η οποία ξεκίνησε από τον παράδεισο της Εδέμ, έκανε, δυστυχώς, κατακτήσεις μεγάλες. Έκανε τον κόσμο μία απέραντη κόλασι, χώρισε τον άνθρωπο από το Θεό, έφερε στη ζωή του ανθρώπου τον πόνο, τη θλίψι, τη δυστυχία, οδήγησε τους ανθρώπους στη φθορά και στο σωματικό θάνατο, κυρίως όμως στον πνευματικό.

Εμφανίσθηκε ο Θεός ως βρέφος ανάμεσά μας και άρχισε μία νέα περίοδο αναπλάσεως και λυτρώσεως, η οποία έχει ως πρώτη αρχή τη Γέννησί Του, αλλά δεν έχει τέλος.
Από την ένσαρκο του Χριστού μας παρουσία η ανθρωπότης εισέρχεται στην αιωνιότητα, στην ανέσπερη ημέρα της Βασιλείας του Θεού.

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε»!

Σήμερα, Χριστούγεννα, ας προσέξουμε, αγαπητοί, τον χρόνο ενεστώτα, που χρησιμοποιεί ο Άγιος Γρηγόριος, «Χριστός γεννάται» λέει όχι εγεννήθη. Δηλώνει καινούργια γέννησι του Χριστού μας, για τον καθένα μας. Ο Κύριός μας, Σωτήρ πάντων ανθρώπων, θέλει «πάντας σωθήναι», και πάντοτε και σήμερα, θέλει να γεννηθή σε κάθε καρδιά.

Δυστυχώς, στη ορθόδοξο πατρίδα μας είναι πολλοί εκείνοι, οι οποίοι όχι μόνον δεν δέχονται ο Χριστός να γεννηθή στις καρδιές τους, αλλά με οργανωμένη αντίδρασι και πολεμική αγωνίζονται με μανία να ξεριζωθή ο Χριστός και να φύγη από τους Έλληνες και μάλιστα από τη νεότητα, από τα παιδιά μας, από τα σχολεία μας.

Δεν βλέπουν όμως οι δήθεν αυτοί υπεύθυνοι, σε ποιό σημείο καταρρεύσεως οδήγησαν την Ελλάδα, χωρίς τον Σαρκωθέντα Θεό;

Αγαπητοί, με πόνο και αγάπη, σήμερα Χριστούγεννα, ας το διακηρύξουμε: Υπάρχουν πολλοί πολέμιοι του Χριστού μας, οι οποίοι δεν θέλουν να γεννηθή το βρέφος της Βηθλεέμ στις καρδιές των Ελλήνων και μάλιστα στις παιδικές και εφηβικές καρδιές.

Όλοι μας ας αγωνισθούμε πρώτα να γεννηθή ο Κύριος στις δικές μας καρδιές. Έπειτα, ας ξεσηκωθούμε, ας αντιδράσουμε με τις πνευματικές δυνάμεις μας για να απομακρυνθούν όλοι εκείνοι, που εμποδίζουν την παρουσία του Χριστού μας στην Ελλάδα μας και ιδιαιτέρως στα σχολεία μας.

Για να έλθη και να μείνη στις καρδιές μας, στις καρδιές των νέων βλαστών μας ο Νηπιάσας Χριστός, να μας αναγεννήση, να σώση το γένος μας και όλοι μας τότε να Τον δοξάζουμε και στη γη και στον ουρανό.

Εύχομαι πάντοτε να έχουμε Χριστούγεννα στις καρδιές μας.

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Πηγή