Ο Κόλα και οι τζάμπα μάγκες του διαδικτύου!

Από τον ΦΑΗΛΟΜ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*

ΕΙΝΑΙ γνωστό πως ο μέσος Έλληνας είναι ειδικός επί παντός επιστητού και με ροπή στην υπερβολή. Το εθνικό σπορ είναι το «άμα ήμουν εγώ πρωθυπουργός κ.λπ.»

 

Με την μπίρα στο χέρι, ακουμπισμένη πάνω στην κοιλιά, έχοντας να παίξει μπά­λα από τα δεκατέσσερα, μπορεί ο Μητσάρας να κάνει κριτική τακτικής στον Ρεχάγκελ, να βρίσκει τρόπο εξόδου από το Μνη­μόνιο στο πιτς φιτίλι ή, ανακατεύοντας το φραπόγάλο και την κοινή λογική, να εκ­φράζει τσιμενταρισμένα ακλόνητες πεποι­θήσεις για το πως έπρεπε να γίνει η επιχεί­ρηση κατά του Κόλα και των κατσαπλιάδων  φονιάδων του.

Άλλος έστελνε μεραρχίες του Στρατού να κάνουν κυκλωτικές κινήσεις σε ολόκλη­ρη την Πίνδο, στα Άγραφα και στην Γκιώνα. Άλλος έστελνε ΚΥΠατζήδες με όπλα με σιγαστήρα να εκτελέσουν τον Κόλα στην κεντρική καφετέρια των Τιράνων, όπου ακραδάντως πίστευε ότι αυτός έπινε τον καφέ του,

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χλεύ­αζαν την πολιτική ηγεσία και την Αστυ­νομία, ότι ο Κόλα είχε περάσει τα σύνορα, πως ρεζιλευτήκαμε κλπ.

ΜΕΡΙΚΟΙ, πιο βαρβάτοι «ειδικοί» εκ του προχείρου στα θέματα αστυνομικής κατα­στολής και ειδικών επιχειρήσεων, διακι­νούσαν την εξυπνάδα άμα δεν μπορούν να κάνουν καλά μια χούφτα κατσαπλιάδες, τότε 100 ουτσεκάδες θα διέλυαν τη χώ­ρα». Δεν μπορώ να μη σχολιάσω το σπιθαμιαίο βάθος σκέψης αυτής της καφενόβιας άποψης, που μπερδεύει τον πόλεμο με την αστυνομική επιχείρηση.

Επί εβδομάδες τώρα στα βουνά, από τη Βοιωτία έως τα ελληνοαλβανικά σύνο­ρα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια γιγαντιαία και εξαιρετικά δύσκολη επιχείρηση, σε δύσκο­λο έδαφος και σε μεγάλη έκταση.

Η Αστυνομία, με τη διακριτική συνδρο­μή των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν αναλώθη­κε σε λεονταρισμούς ανακοινώσεων.

Όσο κάθε πικραμένος έγραφε κι έλεγε το κοντό και το μακρύ του, χιλιάδες άντρες των 800-1.000 ευρώ τον μήνα, έτσι, κύριε Στουρνάρα, ξαγρυπνούσαν σε ενέδρες και μπλόκα, ενώ άλλοι έβγαιναν κυριολεκτικά παγανιά στα πιο δύσβατα μέρη της χώρας, με κύριο μέλημα την ασφάλεια των πολιτών και του προσωπικού και, φυσικά, την εκτέλεση της αποστολής, που δεν ήταν παρά η σύλληψη; ή η εξόντωση των συμμοριτών.

Κανείς δεν θα ήθελε να δει ομήρους ή κι άλλους πολίτες ή αστυνομικούς νεκρούς. Όποιος νομίζει ότι αυτό είναι μια δουλειά εύκολη ή μπορεί να στεφθεί με επιτυχία από τύχη δεν έχει διοικήσει ούτε διμοιρία στον Στρατό και δεν έχει ποτέ του περπατή­σει σε βουνό. Πιθανώς δε στον ήχο της ρι­πής ενός αληθινού πολεμικού όπλου απλώς να τα έκανε πάνω του.


Κανείς ποτέ δεν έπαθε το παραμικρό με τις παντόφλες πίσω από το πληκτρολόγιο, παριστάνοντας τον Ειδικό δυναμίτη. Άλλο τα πολεμικά παιχνίδια στον υπολογιστή κι άλλο να προχωράς ακροβολισμένος βή­μα βήμα στον πυκνό λόγκο, με έναν παρα­νοϊκό κοκαϊνομανή ενδεχομένως απέναντι σου, να σε σημαδεύει.

ΟΣΟ η μικρόνοια και η χολερική τσαπατσουλιά έδιναν τα ρέστα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι ενίοτε στον Τύ­πο, η εσωτερική φρουρά της Ελληνικής  Δη­μοκρατίας, γιατί αυτό είναι η Αστυνομία, έκανε τη δουλειά της. Στελεχωμένη με παι­διά των λαϊκών τάξεων σε όλους τους βαθ­μούς, που διακινδυνεύουν τη ζωή τους, για να μπορούν ακόμη και οι ανόητοι με ασφά­λεια να την αδικούν και να τη λοιδορούν, έκανε γι' άλλη μια φορά το καθήκον της. Αυτό δεν γίνεται χύμα ούτε τυχαία. Έτσι, με σχέδιο και κινδύνους, εξοντώθη­καν οι πρώτοι δύο, ύστερα ο πιο επικίνδυνος, ο αρχηγός τους, και πάμε και για τους υπολοίπους.

Αυτοί που ωρύονταν και ειρωνεύονταν για το «φιάσκο», πως δήθεν οι κατσαπλιάδες έχουν γίνει Λούηδες και τρωγοπίνουν στην Αλβανία, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Ούτε μισή συγγνώμη.

ΤΕΛΙΚΑ, δεν ήταν παρά εκεί που τους εί­χαν στριμώξει αυτοί που βρίσκονταν στο αληθινό πεδίο και δεν τουίταραν, πόσταραν, χαβαλέδιαζαν διαδικτυακώς. Οι «μπάτσοι», που ανέλαβαν να κυνηγήσουν τα αληθινά γουρούνια, τους δολοφόνους αθώων πολιτών και αστυνομικών.

Σε όλες τις χώρες γίνονται αποδράσεις. Ο Ζακ Μεσρίν, δημόσιος κίνδυνος

Νο 1 της Γαλλίας, την είχε κοπανήσει με ελικό­πτερο, όταν ούτε σε ταινία δεν το 'χαμε δει. Αιματηρές επιθέσεις σε φυλακές, μεταγω­γές και αστυνομικά τμήματα για απελευ­θέρωση κρατουμένων έχουν γίνει σε χώ­ρες πιο οργανωμένες και με σκληρότερη Αστυνομία.

Το θέμα είναι τι κάνεις μετά. Να ξέρουν πως δεν θα ξεφύγουν, πως οι φονιάδες δραπέτες θα πληρώσουν ακριβό τίμημα.  Χωρίς, πολλές κουβέντες, ο πρώτος έπαινος, η ευγνωμοσύνη μας ως πολι­τών, ανήκει στο μάχιμο προσωπικό, που σε βουνά και λαγκάδια ακόμη αγωνίζε­ται με κίνδυνο ζωής να υπερασπιστεί τη ζωή, την τιμή και την περιουσία των Ελλή­νων πολιτών. Εύγε, επίσης, στους επιτελι­κούς αξιωματικούς, στους διοικητές που οργανώνουν και συντονίζουν αυτή την προσπάθεια, αδιαφορώντας για τη φλυ­αρία των άσχετων. Και τέλος, φυσικά, ο Νίκος Δένδιας γι' άλλη μια φορά αποδει­κνύεται ένας σοβαρός άνθρωπος, εργάτης του εθνικού συμφέροντος, χωρίς πολυλο­γία, φρου φρου κι αρώματα. Άλλωστε, μια πράξη ηχεί στην Ιστορία πολύ δυνατότερα από χίλιες λέξεις. Κι εδώ έχουμε πράξεις.

* Δικηγόρος και μέλος 

της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ.