Τα παρακάτω δημοσιεύματα είναι από την εφημερίδα Το "ΠΑΡΟΝ της Κυριακής" 04/12/2011.
«Η ίδια η ζωή απέδειξε και αποδεικνύει επί 33 χρόνια την ορθότητα της επιστημονικής ΓΝΩΣΗΣ του Νεοκλή Σαρρή:
“Ένας απλός διαμελισμός (της Κύπρου) δεν ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα (...) σήμερα η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αποβλέπει στη διζωνική ομοσπονδία (ώστε) μέσω του ʽομόσπονδου τουρκοκυπριακού κράτουςʼ, η Τουρκία ελπίζει ότι θα θέσει υπό τον έλεγχό της το ΣΥΝΟΛΟ της Κύπρου”, έγραφε, ανέλυε, τεκμηρίωνε ΜΕ ΒΑΣΗ τις τουρκικές πηγές, τον Νοέμβριο 1978 ο Νεοκλής Σαρρής στον πρόλογο της “Άλλης Πλευράς”. Το 2001, το βιβλίο “Στρατηγικό Βάθος” τού (από το 2009 υπ. Εξ. Της Τουρκίας) καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε να επαληθεύσει όσα αποκάλυπτε και δίδασκε επί 30 χρόνια ο Σαρρής.
ΜΕΜΦΟΜΑΣΤΕ τις από το 1978 κυπριακές κυβερνήσεις. Στη Λευκωσία έπρεπε να εγκαταστήσουν τον Νεοκλή Σαρρή: Πρωτοσύμβουλο του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας. Και του Εθνικού Συμβουλίου. Κι επικεφαλής κέντρου τουρκικών σπουδών και ερευνών. Άλλη και, κατά παρασάγγας, αποτελεσματικότερη θα ήταν η πορεία μας (η πολιτική του Ελληνισμού), μακριά από το βάραθρο που μας οδήγησε η πολιτική των ψευδαισθήσεων, εάν οι κυβερνώντες αντλούσαν ΓΝΩΣΗ Τουρκίας από τον Νεοκλή Σαρρή...».
Διά χειρός...
...του προέδρου του ΔΣ της Eurobank, πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και υπουργό Εθνικής Οικονομίας Τίμου Χριστοδούλου, από τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής».
Να μην το ξεχνά η Γερμανία ότι είναι η κερδισμένη από το ευρώ...
Να μην το ξεχνά η Γερμανία ότι είναι η κερδισμένη από το ευρώ...
«Η Γερμανία με την κυκλοφορία του ευρώ καρπώθηκε τη μεγαλύτερη νομισματική επιδότηση που έτυχε ποτέ σε προηγμένο κράτος. Η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου από 1,19 έπεσε αμέσως στο 0,81, ενώ τα επιτόκια υποχώρησαν σε ποσοστά που ήταν τα χαμηλότερα του αιώνα. Τα δύο αυτά στοιχεία επέτρεψαν στη γερμανική βιομηχανία όχι μόνο να ξεπεράσει το τεράστιο πρόβλημα ανταγωνισμού που είχε, αλλά να αξιοποιήσει στο έπακρον τη συγκυρία και να αναμορφωθεί, με συνέπεια να θεωρείται σήμερα ο ισχυρότερος ευρωπαϊκός παίκτης. Αυτό μοιάζουν να το έχουν ξεχάσει οι Γερμανοί, χωρίς να συνυπολογίζουν ότι η σημερινή τους “παντοδυναμία” οφείλεται στο ότι στο ευρώ μετείχαν και τα υπόλοιπα κράτη, που απορροφούσαν άνω του 70% των εξαγωγών τους».
***
...του πολιτικού αναλυτή Γιώργου Βότση, στην «Ελευθεροτυπία» της Δευτέρας:
Δεδομένο το τέλος του...
«Την έχουν πατήσει, ως τώρα, όσα από τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν υποτιμήσει τον Γ. Παπανδρέου.
Αλλά ό,τι κι αν μηχανεύεται πλέον, το τέλος του ως πολιτικού ηγέτη θεωρείται δεδομένο. Άλλο τόσο προεξοφλείται ότι στη νέα Βουλή, πολυκομματική και με πολλούς αρχηγούς, αποκλείεται να αναδειχθεί μονοκομματική κυβέρνηση, παρά τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο.
Δύο, συνεπώς, τα θετικά στο πολιτικό προσκήνιο: τερματίζεται και η δυναστεία Παπανδρέου, μετά τη δυναστεία Καραμανλή, και τουλάχιστον ανακόπτεται η παράδοση του δικομματισμού».
***
...του καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ι.Μ. Κονιδάρη από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Έλλειμμα Αλληλεγγύης».
Ώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλο...
«Είναι επιτακτική ανάγκη αυτές τις ώρες να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτό που ζητάμε, που αξιώνουμε, και δικαίως, να συμβεί σε επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων μέσα στη μόνον κατʼ όνομα “Ευρωπαϊκή Ένωση”, είναι κάτι που πρέπει, εν πρώτοις, να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε στην ίδια την κοινωνία μας.
Είναι η ώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον. Όχι με τη μορφή της ψευδεπίγραφης “ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης”, που επιβλήθηκε με νόμο και επαναφορολογεί ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα ευτελίζοντας κάθε έννοια κράτους δικαίου.
Είναι τέλος η ώρα να εμφανισθούν επιτέλους στο προσκήνιο εθνικοί ευεργέτες, όχι ευκαιριακοί χορηγοί. Εκείνοι που έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να διαθέσουν μέρος της αμύθητης περιουσίας τους, την οποία πολλοί από αυτούς οφείλουν σε ειδικά προνόμια και στη διεφθαρμένη κρατική διοίκηση, προκειμένου να ενισχύσουν τον χειμαζόμενο συνάνθρωπό τους και να χαράξουν ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη της Ελλάδας».
***
...του πολιτικού συντάκτη Τάσου Παππά, από την ανάλυσή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου σημειώνει:
Με άλλο κουστούμι...
«Είναι αυταπάτη ότι το σύστημα (το δικομματικό) έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες μεταμφίεσής του. Μπορεί να βρει την απάντηση σε
...του πολιτικού αναλυτή Γιώργου Βότση, στην «Ελευθεροτυπία» της Δευτέρας:
Δεδομένο το τέλος του...
«Την έχουν πατήσει, ως τώρα, όσα από τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν υποτιμήσει τον Γ. Παπανδρέου.
Αλλά ό,τι κι αν μηχανεύεται πλέον, το τέλος του ως πολιτικού ηγέτη θεωρείται δεδομένο. Άλλο τόσο προεξοφλείται ότι στη νέα Βουλή, πολυκομματική και με πολλούς αρχηγούς, αποκλείεται να αναδειχθεί μονοκομματική κυβέρνηση, παρά τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο.
Δύο, συνεπώς, τα θετικά στο πολιτικό προσκήνιο: τερματίζεται και η δυναστεία Παπανδρέου, μετά τη δυναστεία Καραμανλή, και τουλάχιστον ανακόπτεται η παράδοση του δικομματισμού».
***
...του καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ι.Μ. Κονιδάρη από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Έλλειμμα Αλληλεγγύης».
Ώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλο...
«Είναι επιτακτική ανάγκη αυτές τις ώρες να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτό που ζητάμε, που αξιώνουμε, και δικαίως, να συμβεί σε επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων μέσα στη μόνον κατʼ όνομα “Ευρωπαϊκή Ένωση”, είναι κάτι που πρέπει, εν πρώτοις, να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε στην ίδια την κοινωνία μας.
Είναι η ώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον. Όχι με τη μορφή της ψευδεπίγραφης “ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης”, που επιβλήθηκε με νόμο και επαναφορολογεί ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα ευτελίζοντας κάθε έννοια κράτους δικαίου.
Είναι τέλος η ώρα να εμφανισθούν επιτέλους στο προσκήνιο εθνικοί ευεργέτες, όχι ευκαιριακοί χορηγοί. Εκείνοι που έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να διαθέσουν μέρος της αμύθητης περιουσίας τους, την οποία πολλοί από αυτούς οφείλουν σε ειδικά προνόμια και στη διεφθαρμένη κρατική διοίκηση, προκειμένου να ενισχύσουν τον χειμαζόμενο συνάνθρωπό τους και να χαράξουν ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη της Ελλάδας».
***
...του πολιτικού συντάκτη Τάσου Παππά, από την ανάλυσή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου σημειώνει:
Με άλλο κουστούμι...
«Είναι αυταπάτη ότι το σύστημα (το δικομματικό) έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες μεταμφίεσής του. Μπορεί να βρει την απάντηση σε
τεχνοκράτες, σε δήθεν άφθαρτους εξωπολιτικούς παράγοντες που θα πλαισιωθούν από νέα σχήματα τα οποία θα προκύψουν από συγκολλήσεις ρευμάτων που τώρα ασφυκτιούν στο εσωτερικό των δύο κομμάτων.
Το προγραμματικό πακέτο είναι έτοιμο και περιλαμβάνει: ισχυρή κεντρική εξουσία, δραματική μείωση του δημόσιου τομέα, εδραίωση της ιδεολογίας της αγοράς, εξουδετέρωση των συνδικάτων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Προϋπόθεση για την υλοποίησή του είναι να σαρωθούν όλα τα εμπόδια: οι αντιστάσεις των εργαζομένων, οι αντιρρήσεις για την ικανότητα των αγορών, τα συστήματα προστασίας της εργασίας και όλα όσα έχουν πετύχει μέχρι τώρα οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες».
***
...του Λάζαρου Μαύρου, πολιτικού συντάκτη της ημερήσιας εφημερίδας της Λευκωσίας «Σημερινή» και στελέχους του Κυπριακού Ομίλου ΜΜΕ ΔΙΑΣ:
Άλλη θα ήταν η πορεία του Κυπριακού, αν...
Το προγραμματικό πακέτο είναι έτοιμο και περιλαμβάνει: ισχυρή κεντρική εξουσία, δραματική μείωση του δημόσιου τομέα, εδραίωση της ιδεολογίας της αγοράς, εξουδετέρωση των συνδικάτων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Προϋπόθεση για την υλοποίησή του είναι να σαρωθούν όλα τα εμπόδια: οι αντιστάσεις των εργαζομένων, οι αντιρρήσεις για την ικανότητα των αγορών, τα συστήματα προστασίας της εργασίας και όλα όσα έχουν πετύχει μέχρι τώρα οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες».
***
...του Λάζαρου Μαύρου, πολιτικού συντάκτη της ημερήσιας εφημερίδας της Λευκωσίας «Σημερινή» και στελέχους του Κυπριακού Ομίλου ΜΜΕ ΔΙΑΣ:
Άλλη θα ήταν η πορεία του Κυπριακού, αν...
«Η ίδια η ζωή απέδειξε και αποδεικνύει επί 33 χρόνια την ορθότητα της επιστημονικής ΓΝΩΣΗΣ του Νεοκλή Σαρρή:
“Ένας απλός διαμελισμός (της Κύπρου) δεν ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα (...) σήμερα η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αποβλέπει στη διζωνική ομοσπονδία (ώστε) μέσω του ʽομόσπονδου τουρκοκυπριακού κράτουςʼ, η Τουρκία ελπίζει ότι θα θέσει υπό τον έλεγχό της το ΣΥΝΟΛΟ της Κύπρου”, έγραφε, ανέλυε, τεκμηρίωνε ΜΕ ΒΑΣΗ τις τουρκικές πηγές, τον Νοέμβριο 1978 ο Νεοκλής Σαρρής στον πρόλογο της “Άλλης Πλευράς”. Το 2001, το βιβλίο “Στρατηγικό Βάθος” τού (από το 2009 υπ. Εξ. Της Τουρκίας) καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε να επαληθεύσει όσα αποκάλυπτε και δίδασκε επί 30 χρόνια ο Σαρρής.
ΜΕΜΦΟΜΑΣΤΕ τις από το 1978 κυπριακές κυβερνήσεις. Στη Λευκωσία έπρεπε να εγκαταστήσουν τον Νεοκλή Σαρρή: Πρωτοσύμβουλο του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας. Και του Εθνικού Συμβουλίου. Κι επικεφαλής κέντρου τουρκικών σπουδών και ερευνών. Άλλη και, κατά παρασάγγας, αποτελεσματικότερη θα ήταν η πορεία μας (η πολιτική του Ελληνισμού), μακριά από το βάραθρο που μας οδήγησε η πολιτική των ψευδαισθήσεων, εάν οι κυβερνώντες αντλούσαν ΓΝΩΣΗ Τουρκίας από τον Νεοκλή Σαρρή...».
Κρατήρας ηφαιστείου η Ευρώπη λόγω Γερμανίας
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ τ. βουλευτή, τ. ευρωβουλευτή και τ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής
Η Ευρωζώνη παραδέρνει. Οι επιθέσεις των αγορών κορυφώνονται. Οι Οίκοι Αξιολόγησης, ανεξέλεγκτοι, τρίζουν κάθε τόσο τα δόντια τους. Έγκυροι οικονομολόγοι διαφωνούν ριζικά και αλληλοδιαβάλλονται. Το πάνω από μισό αιώνα ακλόνητο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ΚΛΥΔΩΝΙΖΕΤΑΙ, έτοιμο να καταρρεύσει. Και η Γερμανία της Μέρκελ, το άτεγκτο 4ο οικονομικό Ράιχ, παίζει εν ου παικτοίς. Μια Γερμανία ανάλγητη και τιμωρός προς τρίτους, η οποία στρέφεται ευθέως και εναντίον του δικού της λαού... Ενός κοντόφθαλμου λαού, υπόδουλου της σχετικής προπαγάνδας, που νομίζει αφελώς ότι την ευημερία τού τη στερούν οι... ακαμάτηδες και οι... διεφθαρμένοι του Νότου, τμήματα του οποίου εύχονται μάλιστα, αγνοώντας πιθανότατες αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα τους, την επιστροφή στο μάρκο!
Αλλά και πλην της Γερμανίας (που έχει καταπιεί αμάσητες τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ των... ακαμάτηδων και των... διεφθαρμένων) ας ρίξουμε μια ματιά στα καμώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά: Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ΔΕΝ απαρτίζεται εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια από τους πληθυσμούς των κρατών-μελών της. Απαρτίζεται αφενός από εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών σαν να είναι απρόσωποι ΑΡΙΘΜΟΙ, χωρίς υλικές ανάγκες, βούληση, επιδιώξεις και όνειρα για μια καλύτερη ζωή, και αφετέρου από ΨΥΧΡΟΥΣ ηγέτες, μεγαλόσχημους διαμορφωτές της κοινής γνώμης με παραφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, καθώς και αμύθητα κεφάλαια που αβγατίζουν αεριτζίδικα διά της αστραπιαίας μετακίνησής τους στις εκάστοτε ΕΥΝΟΪΚΕΣ γιʼ αυτά αγορές...
Με αφορμή τις προαναφερθείσες ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, θα κάνω παρακάτω μια σωτήρια και αποτελεσματική πρόταση, αφού προηγουμένως εξηγήσω γιατί η Ελλάδα καταποντίζεται στα τάρταρα σήμερα.
Το πρώτο κινούν της καταστροφής είναι αποδεδειγμένα πλέον, ο βαλτός και ολίγιστος Παπανδρέου ο τρίτος, ο οποίος εναβρύνεται ότι μας... γλίτωσε από την πτώχευση (!) και ετοιμάζεται για έναν ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΡΟ αμιγώς νεοδημοκρατικής και ΠΑΣΟΚικής συνεργασίας –μʼ αυτό το πλευρό να κοιμάται– προκειμένου να... ξεπλύνει τις ολοφάνερες ΚΑΙ στον ίδιο ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ. Προς το παρόν έχει στο πόδι του τον αντάξιό του Παπαδήμο, ΜΕΓΑ... ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΕΠΙΣΗΣ, ο οποίος έμπασε κυνικότατα στο Μαξίμου την «τρόικα», δημιουργώντας έναν επονείδιστο και ΕΥΓΛΩΤΤΟ συμβολισμό, για να αντιληφθούμε όλοι ποιοι μας κυβερνάνε! Ο ίδιος τραπεζίτης-πρωθυπουργός εκπροσώπησε τη χώρα μας εις τας Ευρώπας και ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΤΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ με τις επιδιώξεις –αδιέξοδες, ταπεινωτικές και τιμωρητικές- των θλιβερών υποστηρικτών της ΦΑΡΑΣ των τοκογλύφων δανειστών μας.
Η ξενοκρατία, σε έξαρση εσχάτως, έχει σημαντικά ερείσματα στην πατρίδα μας. Οι Εφιάλτες συνόδευαν και συνοδεύουν τη μακραίωνη Ιστορία αυτής της γης, συμπεριλαμβανομένων και εκτάσεων την περίοδο του Βυζαντίου. Εδώ και πολλές δεκαετίες, με τη ραγδαία ανάπτυξη της επικοινωνιακής τεχνολογίας, οργιάζουν οι πάσης φύσεως καλοθελητές και ιδίως αδρά αμειβόμενοι συστημικοί δημοσιογράφοι που άλλαζαν αφεντικά ανάλογα με το προς τα πού έγερνε το ένα ή το άλλο σκέλος του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ.
Ενός φαύλου (και εκφαυλίζοντος τον λαό) συστήματος που εξεμέτρησε το ζην μόλις αναρριχήθηκε στην εξουσία με ξεδιάντροπα ψεύδη («λεφτά υπάρχουν») και την άσκησε με την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας μας («Τιτανικός» κ.ά.), κατασυκοφαντώντας τους Έλληνες ως «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους» –όλους ανεξαιρέτως!- ο... περινούστερος απόγονος της οικογένειας Παπανδρέου. (Τα υπενθυμίζω και τα υπογραμμίζω με έμφαση αυτά, προσθέτοντας και τον ΔΗΘΕΝ «Μονόδρομο» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ Μνημονίου, διότι τα αποσιωπούν και τα συγκαλύπτουν τα... αξιοθαύμαστα –και υφιστάμενα ακόμα!- φερέφωνά
Αλλά και πλην της Γερμανίας (που έχει καταπιεί αμάσητες τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ των... ακαμάτηδων και των... διεφθαρμένων) ας ρίξουμε μια ματιά στα καμώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά: Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ΔΕΝ απαρτίζεται εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια από τους πληθυσμούς των κρατών-μελών της. Απαρτίζεται αφενός από εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών σαν να είναι απρόσωποι ΑΡΙΘΜΟΙ, χωρίς υλικές ανάγκες, βούληση, επιδιώξεις και όνειρα για μια καλύτερη ζωή, και αφετέρου από ΨΥΧΡΟΥΣ ηγέτες, μεγαλόσχημους διαμορφωτές της κοινής γνώμης με παραφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, καθώς και αμύθητα κεφάλαια που αβγατίζουν αεριτζίδικα διά της αστραπιαίας μετακίνησής τους στις εκάστοτε ΕΥΝΟΪΚΕΣ γιʼ αυτά αγορές...
Με αφορμή τις προαναφερθείσες ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, θα κάνω παρακάτω μια σωτήρια και αποτελεσματική πρόταση, αφού προηγουμένως εξηγήσω γιατί η Ελλάδα καταποντίζεται στα τάρταρα σήμερα.
Το πρώτο κινούν της καταστροφής είναι αποδεδειγμένα πλέον, ο βαλτός και ολίγιστος Παπανδρέου ο τρίτος, ο οποίος εναβρύνεται ότι μας... γλίτωσε από την πτώχευση (!) και ετοιμάζεται για έναν ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΡΟ αμιγώς νεοδημοκρατικής και ΠΑΣΟΚικής συνεργασίας –μʼ αυτό το πλευρό να κοιμάται– προκειμένου να... ξεπλύνει τις ολοφάνερες ΚΑΙ στον ίδιο ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ. Προς το παρόν έχει στο πόδι του τον αντάξιό του Παπαδήμο, ΜΕΓΑ... ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΕΠΙΣΗΣ, ο οποίος έμπασε κυνικότατα στο Μαξίμου την «τρόικα», δημιουργώντας έναν επονείδιστο και ΕΥΓΛΩΤΤΟ συμβολισμό, για να αντιληφθούμε όλοι ποιοι μας κυβερνάνε! Ο ίδιος τραπεζίτης-πρωθυπουργός εκπροσώπησε τη χώρα μας εις τας Ευρώπας και ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΤΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ με τις επιδιώξεις –αδιέξοδες, ταπεινωτικές και τιμωρητικές- των θλιβερών υποστηρικτών της ΦΑΡΑΣ των τοκογλύφων δανειστών μας.
Η ξενοκρατία, σε έξαρση εσχάτως, έχει σημαντικά ερείσματα στην πατρίδα μας. Οι Εφιάλτες συνόδευαν και συνοδεύουν τη μακραίωνη Ιστορία αυτής της γης, συμπεριλαμβανομένων και εκτάσεων την περίοδο του Βυζαντίου. Εδώ και πολλές δεκαετίες, με τη ραγδαία ανάπτυξη της επικοινωνιακής τεχνολογίας, οργιάζουν οι πάσης φύσεως καλοθελητές και ιδίως αδρά αμειβόμενοι συστημικοί δημοσιογράφοι που άλλαζαν αφεντικά ανάλογα με το προς τα πού έγερνε το ένα ή το άλλο σκέλος του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ.
Ενός φαύλου (και εκφαυλίζοντος τον λαό) συστήματος που εξεμέτρησε το ζην μόλις αναρριχήθηκε στην εξουσία με ξεδιάντροπα ψεύδη («λεφτά υπάρχουν») και την άσκησε με την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας μας («Τιτανικός» κ.ά.), κατασυκοφαντώντας τους Έλληνες ως «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους» –όλους ανεξαιρέτως!- ο... περινούστερος απόγονος της οικογένειας Παπανδρέου. (Τα υπενθυμίζω και τα υπογραμμίζω με έμφαση αυτά, προσθέτοντας και τον ΔΗΘΕΝ «Μονόδρομο» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ Μνημονίου, διότι τα αποσιωπούν και τα συγκαλύπτουν τα... αξιοθαύμαστα –και υφιστάμενα ακόμα!- φερέφωνά
του. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα είχε συμβεί, εάν τα μισά από τα εν λόγω κατορθώματα τα είχε διαπράξει η κυβέρνηση Καραμανλή...)
Ιδού τώρα, όπως προανήγγειλα, η σωτήρια και αποτελεσματική πρότασή μου, που αφορά τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ που μας χρωστάνε οι οφειλέτες μας και ουχί πιστωτές μας Γερμανοί.
Η Συμφωνία του Λονδίνου το 1953 προέβλεπε ότι θα μας καταβάλουν τις αποζημιώσεις αυτές ΟΤΑΝ επανενωθεί η Γερμανία, όπερ και εγένετο το 1990. Έκτοτε παρήλθαν 21 ολόκληρα χρόνια και οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας αυτής σφυρίζουν αδιάφορα σαν να μη μας οφείλουν δεκάρα τσακιστή! Οι επικείμενες εθνικές εκλογές, και με μικρή καθυστέρηση να διεξαχθούν, ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΙΜΩΞΟΥΜΕ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ. Αρκεί έξω από κάθε εκλογικό κέντρο να στηθεί κάλπη με προμετωπίδα «ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ», όπως συμβαίνει με τις κάλπες δημοσκοπικών εταιρειών από τις οποίες προκύπτουν τα αποτελέσματα των EXIT POLLS που ανακοινώνονται το βράδυ των εκλογών. Σʼ αυτήν την ειδική κάλπη ο ψηφοφόρος, αφού εκτελέσει το εκλογικό του καθήκον, θα συμπληρώνει έντυπο με το ονοματεπώνυμό του, το όνομα πατρός ή συζύγου, τον αριθμό ταυτότητος ή διαβατηρίου του, τη διεύθυνση κατοικίας του και θα υπογράφει. Την οργάνωση της διαδικασίας αυτής θα πρέπει να την αναλάβουν οι κατά τόπους δικηγορικοί σύλλογοι, φροντίζοντας να βΤα εκατομμύρια των εντύπων αυτών θα παραμείνουν σε ασφαλές μέρος εν Ελλάδι, για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους όσα ξένα θεσμικά όργανα την αμφισβητούν, και θα σταλεί ο αριθμός τους ΑΡΜΟΔΙΩΣ στο γερμανικό Κοινοβούλιο, σε άλλα Κοινοβούλια και σε ευρωπαϊκές και διεθνείς δικαστικές αρχές. Προσωπικά είχα απλώς την ιδέα – ιδέα που την έχουν, δεν αμφιβάλλω, χιλιάδες άλλοι Έλληνες. Την πραγματική όμως δουλειά θα την εκτελέσουν αμέτρητοι συμπατριώτες μας, τους οποίους ευχαριστώ προκαταβολικά.
ΥΓ.: Με Παντελή Καψή στην εξουσία (!) και το ένστικτο της επιβίωσης να βρίσκεται σε πρωτοφανή έξαρση, η ύφεση ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΘΕΙ και η ΕΚΡΗΞΗ δεν θα αργήσει. ρουν και εθελοντές που θα εναλλάσσονται στην εκάστοτε κάλπη.
Ιδού τώρα, όπως προανήγγειλα, η σωτήρια και αποτελεσματική πρότασή μου, που αφορά τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ που μας χρωστάνε οι οφειλέτες μας και ουχί πιστωτές μας Γερμανοί.
Η Συμφωνία του Λονδίνου το 1953 προέβλεπε ότι θα μας καταβάλουν τις αποζημιώσεις αυτές ΟΤΑΝ επανενωθεί η Γερμανία, όπερ και εγένετο το 1990. Έκτοτε παρήλθαν 21 ολόκληρα χρόνια και οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας αυτής σφυρίζουν αδιάφορα σαν να μη μας οφείλουν δεκάρα τσακιστή! Οι επικείμενες εθνικές εκλογές, και με μικρή καθυστέρηση να διεξαχθούν, ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΡΙΜΩΞΟΥΜΕ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ. Αρκεί έξω από κάθε εκλογικό κέντρο να στηθεί κάλπη με προμετωπίδα «ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ», όπως συμβαίνει με τις κάλπες δημοσκοπικών εταιρειών από τις οποίες προκύπτουν τα αποτελέσματα των EXIT POLLS που ανακοινώνονται το βράδυ των εκλογών. Σʼ αυτήν την ειδική κάλπη ο ψηφοφόρος, αφού εκτελέσει το εκλογικό του καθήκον, θα συμπληρώνει έντυπο με το ονοματεπώνυμό του, το όνομα πατρός ή συζύγου, τον αριθμό ταυτότητος ή διαβατηρίου του, τη διεύθυνση κατοικίας του και θα υπογράφει. Την οργάνωση της διαδικασίας αυτής θα πρέπει να την αναλάβουν οι κατά τόπους δικηγορικοί σύλλογοι, φροντίζοντας να βΤα εκατομμύρια των εντύπων αυτών θα παραμείνουν σε ασφαλές μέρος εν Ελλάδι, για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους όσα ξένα θεσμικά όργανα την αμφισβητούν, και θα σταλεί ο αριθμός τους ΑΡΜΟΔΙΩΣ στο γερμανικό Κοινοβούλιο, σε άλλα Κοινοβούλια και σε ευρωπαϊκές και διεθνείς δικαστικές αρχές. Προσωπικά είχα απλώς την ιδέα – ιδέα που την έχουν, δεν αμφιβάλλω, χιλιάδες άλλοι Έλληνες. Την πραγματική όμως δουλειά θα την εκτελέσουν αμέτρητοι συμπατριώτες μας, τους οποίους ευχαριστώ προκαταβολικά.
ΥΓ.: Με Παντελή Καψή στην εξουσία (!) και το ένστικτο της επιβίωσης να βρίσκεται σε πρωτοφανή έξαρση, η ύφεση ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΘΕΙ και η ΕΚΡΗΞΗ δεν θα αργήσει. ρουν και εθελοντές που θα εναλλάσσονται στην εκάστοτε κάλπη.
Ο θρίαμβος του τίποτε...
του Γιάννη Τριάντη
Εκάς για σήμερα το ευρώ και η 6η δόση, η κυβέρνηση Παπαδήμου και οι εκλογές, οι φιλοδοξίες του Γ. Παπανδρέου και οι διεργασίες στο αμήχανο ΠΑΣΟΚ. Σήμερα ο λόγος για την πραγματική Οικονομία, η οποία υποτίθεται ότι αποτελεί προτεραιότητα για τα πολιτικά κόμματα όλων των χωρών και πασών των αποχρώσεων. Υποτίθεται... Διότι, δυστυχώς, συμβαίνει το αντίθετο.
Ξεφυλλίζοντας τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων εξουσίας, έχεις την αίσθηση ότι αποτελούν προϊόν πολύχρονης, πολύμοχθης και συγκροτημένης μελέτης. Προτάσεις και εξαγγελίες επί παντός. Και έργα. Και τομές. Όλα για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Για την πραγματική οικονομία... Πρόσφατο, εντυπωσιακό παράδειγμα η «πράσινη ανάπτυξη» του Γ. Παπανδρέου. Με την οποία η Ελλάδα θα γινόταν Δανία του Νότου...
Όμως μια προσεκτική ματιά στα προγράμματα αυτά αποκαλύπτει τον θρίαμβο του τίποτε! Δουλειές του ποδαριού. Έτσι, για να μη λένε οι αντίπαλοι ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα. Κατ' ουσίαν πρόκειται για σωστές διαπιστώσεις, που συνοδεύονται από σειρά άσαρκων μέτρων και από εξαγγελίες που δεν είναι υλοποιήσιμες. Για δύο λόγους: Πρώτον, διότι το κράτος-ερειπιώνας αποτελεί από μόνο του φρένο και τείχος στην οικονομική ανάπτυξη. Και, δεύτερον, διότι δεν έχει προηγηθεί καμία σοβαρή επεξεργασία των αναπτυξιακών πεδίων και των υφιστάμενων δυνατοτήτων ούτε εστίαση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα. Αυτά υπάρχουν μονάχα στα λόγια...
Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τελευταίας εσοδείας. Την «Πράσινη Ανάπτυξη». Ο Γ. Παπανδρέου την προπαγάνδιζε με αξιοσημείωτη εμμονή και επιμονή. Εξηγούσε τα πλεονεκτήματα, επιστράτευε πετυχημένα εγχειρήματα της ξένης εμπειρίας και σκιαγραφούσε έναν εύχυμο, δυναμικό κόσμο ανάπτυξης. Με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και πλήρη σεβασμό στο περιβάλλον... Όμως για να υλοποιηθούν όλα αυτά, απαιτείται σχέδιο, άριστη προετοιμασία και χρήμα. Δυστυχώς, δεν υπήρχε τίποτε από τα τρία.
Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι ζούμε σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας και δεν νομιμοποιείται το κράτος –ούτε μπορεί– να αναλάβει εκείνο το βάρος της ανάπτυξης. Το κράτος αρκεί να δώσει κατευθυντήριες γραμμές και να επισημάνει τα αναπτυξιακά πεδία. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά των ιδιωτών... Φευ! Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Κατ' αρχάς, το κράτος διαθέτει δικές του επιχειρήσεις, τις οποίες όφειλε, χρόνια τώρα, να εκσυγχρονίσει για να είναι ανταγωνιστικές και βιώσιμες. Εκεί όπου το έπραξε, οι επιχειρήσεις αυτές στέκονται άνετα στον ανταγωνισμό και αφήνουν κέρδη στα κρατικά ταμεία. Αντιθέτως, εκεί όπου πρυτάνευσαν η «κρατικοδίαιτη λογική», το ρουσφέτι και η κρατική αδιαφορία (π.χ. ΟΣΕ, Ολυμπιακή κ.λπ.), επήλθε κατάρρευση...
Όμως, το μείζον –μιλώντας για την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία– δεν εντοπίζεται στις επιχειρήσεις του Δημοσίου, οι οποίες τώρα βγαίνουν στο σφυρί και θα δοθούν αντί πινακίου φακής. Για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες ο λόγος. Για το τι παράγει η χώρα και τι υπηρεσίες προσφέρει (π.χ. Τουρισμός)... Όντως, αυτά είναι κατά κύριο λόγο «δουλειά των ιδιωτών», μια και δεν ζούμε σε καθεστώς συγκεντρωτικής οικονομίας. Όμως ο ρόλος του κράτους είναι και εδώ σημαντικός. Ίσως και πρωταρχικός...
Ας δούμε ξανά το παράδειγμα της «Πράσινης Ανάπτυξης». Μιλάμε κατ' ουσίαν για «βαριά βιομηχανία» στον τομέα της ήπιας ενέργειας. Που απαιτεί να έχουν ρυθμιστεί πολλά και ποικίλα ζητήματα για να πάρει μπρος. Ζητήματα που άπτονται χωροταξικών ρυθμίσεων και περιβαλλοντικής μέριμνας (π.χ. πού θα εγκατασταθούν αιολικά πάρκα), ζητήματα που αφορούν ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς, την αδειοδότηση, τις χρηματοδοτήσεις κ.λπ. Ε, τίποτε από αυτά δεν ήταν έτοιμο όταν το ΠΑΣΟΚ προεκλογικώς προπαγάνδιζε την «πράσινη ανάπτυξη». Ακριβώς για τον λόγο αυτόν έγιναν ελάχιστα βήματα (και) στον συγκεκριμένο τομέα. Κάθε υπουργός –αφού δεν υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο και πλαίσιο– έκοβε και έραβε κατά το δοκούν. Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον...
Ιδού, όμως, και μια άλλη πτυχή του ίδιου θέματος, που αφορά τον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής. Πόσες ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες ήσαν έτοιμες αν –λέμε αν– έπαιρνε αμέσως μπροστά η «πράσινη ανάπτυξη»; Δυστυχώς, ελάχιστες. Κανένας δεν φρόντισε να δώσει εγκαίρως σήμα, να εξαγγείλει κίνητρα και να φωταγωγήσει έναν παραγωγικό τομέα με μέλλον και προοπτική, ούτως ώστε να τροφοδοτηθεί αμέσως η αγορά με προϊόντα ελληνικής κατασκευής – φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.ά. Αυτά, λοιπόν, θα μπορούσε και θα έπρεπε να τα κάνει το κράτος. Δηλαδή, την έγκαιρη ενημέρωση και την αφύπνιση, τα κίνητρα και ένα σταθερό πλαίσιο επιχειρείν, αξιοποιώντας παράλληλα –και βοηθώντας– το ερευνάν στα ελληνικά πανεπιστήμια... Τώρα πάει κάτι να γίνει από ιδιώτες, οι οποίοι όμως συναντούσαν και συναντούν ανυπέρβλητα εμπόδια στον δρόμο τους.
Το κράτος, λοιπόν, θα μπορούσε –και οφείλει– να κάνει το ίδιο σε πολλούς τομείς. Δίπλα στον απαραίτητο σχεδιασμό για έργα υποδομής (δρόμοι, λιμάνια, μαρίνες κ.λπ.), ένα ευφάνταστο κράτος θα έπαιρνε γόνιμες πρωτοβουλίες σε πολλά πεδία. Να ασχοληθεί, ας πούμε, με το μέλλον της γεωργίας στηρίζοντας τους νέους αγρότες με ποικίλες διευκολύνσεις, με υποστήριξη στο άνοιγμα ξένων αγορών κ.λπ. Όχι με θαλασσοδάνεια και κούφιες επιδοτήσεις.
Ξεφυλλίζοντας τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων εξουσίας, έχεις την αίσθηση ότι αποτελούν προϊόν πολύχρονης, πολύμοχθης και συγκροτημένης μελέτης. Προτάσεις και εξαγγελίες επί παντός. Και έργα. Και τομές. Όλα για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Για την πραγματική οικονομία... Πρόσφατο, εντυπωσιακό παράδειγμα η «πράσινη ανάπτυξη» του Γ. Παπανδρέου. Με την οποία η Ελλάδα θα γινόταν Δανία του Νότου...
Όμως μια προσεκτική ματιά στα προγράμματα αυτά αποκαλύπτει τον θρίαμβο του τίποτε! Δουλειές του ποδαριού. Έτσι, για να μη λένε οι αντίπαλοι ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα. Κατ' ουσίαν πρόκειται για σωστές διαπιστώσεις, που συνοδεύονται από σειρά άσαρκων μέτρων και από εξαγγελίες που δεν είναι υλοποιήσιμες. Για δύο λόγους: Πρώτον, διότι το κράτος-ερειπιώνας αποτελεί από μόνο του φρένο και τείχος στην οικονομική ανάπτυξη. Και, δεύτερον, διότι δεν έχει προηγηθεί καμία σοβαρή επεξεργασία των αναπτυξιακών πεδίων και των υφιστάμενων δυνατοτήτων ούτε εστίαση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα. Αυτά υπάρχουν μονάχα στα λόγια...
Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τελευταίας εσοδείας. Την «Πράσινη Ανάπτυξη». Ο Γ. Παπανδρέου την προπαγάνδιζε με αξιοσημείωτη εμμονή και επιμονή. Εξηγούσε τα πλεονεκτήματα, επιστράτευε πετυχημένα εγχειρήματα της ξένης εμπειρίας και σκιαγραφούσε έναν εύχυμο, δυναμικό κόσμο ανάπτυξης. Με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και πλήρη σεβασμό στο περιβάλλον... Όμως για να υλοποιηθούν όλα αυτά, απαιτείται σχέδιο, άριστη προετοιμασία και χρήμα. Δυστυχώς, δεν υπήρχε τίποτε από τα τρία.
Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι ζούμε σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας και δεν νομιμοποιείται το κράτος –ούτε μπορεί– να αναλάβει εκείνο το βάρος της ανάπτυξης. Το κράτος αρκεί να δώσει κατευθυντήριες γραμμές και να επισημάνει τα αναπτυξιακά πεδία. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά των ιδιωτών... Φευ! Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Κατ' αρχάς, το κράτος διαθέτει δικές του επιχειρήσεις, τις οποίες όφειλε, χρόνια τώρα, να εκσυγχρονίσει για να είναι ανταγωνιστικές και βιώσιμες. Εκεί όπου το έπραξε, οι επιχειρήσεις αυτές στέκονται άνετα στον ανταγωνισμό και αφήνουν κέρδη στα κρατικά ταμεία. Αντιθέτως, εκεί όπου πρυτάνευσαν η «κρατικοδίαιτη λογική», το ρουσφέτι και η κρατική αδιαφορία (π.χ. ΟΣΕ, Ολυμπιακή κ.λπ.), επήλθε κατάρρευση...
Όμως, το μείζον –μιλώντας για την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία– δεν εντοπίζεται στις επιχειρήσεις του Δημοσίου, οι οποίες τώρα βγαίνουν στο σφυρί και θα δοθούν αντί πινακίου φακής. Για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες ο λόγος. Για το τι παράγει η χώρα και τι υπηρεσίες προσφέρει (π.χ. Τουρισμός)... Όντως, αυτά είναι κατά κύριο λόγο «δουλειά των ιδιωτών», μια και δεν ζούμε σε καθεστώς συγκεντρωτικής οικονομίας. Όμως ο ρόλος του κράτους είναι και εδώ σημαντικός. Ίσως και πρωταρχικός...
Ας δούμε ξανά το παράδειγμα της «Πράσινης Ανάπτυξης». Μιλάμε κατ' ουσίαν για «βαριά βιομηχανία» στον τομέα της ήπιας ενέργειας. Που απαιτεί να έχουν ρυθμιστεί πολλά και ποικίλα ζητήματα για να πάρει μπρος. Ζητήματα που άπτονται χωροταξικών ρυθμίσεων και περιβαλλοντικής μέριμνας (π.χ. πού θα εγκατασταθούν αιολικά πάρκα), ζητήματα που αφορούν ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς, την αδειοδότηση, τις χρηματοδοτήσεις κ.λπ. Ε, τίποτε από αυτά δεν ήταν έτοιμο όταν το ΠΑΣΟΚ προεκλογικώς προπαγάνδιζε την «πράσινη ανάπτυξη». Ακριβώς για τον λόγο αυτόν έγιναν ελάχιστα βήματα (και) στον συγκεκριμένο τομέα. Κάθε υπουργός –αφού δεν υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο και πλαίσιο– έκοβε και έραβε κατά το δοκούν. Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον...
Ιδού, όμως, και μια άλλη πτυχή του ίδιου θέματος, που αφορά τον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής. Πόσες ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες ήσαν έτοιμες αν –λέμε αν– έπαιρνε αμέσως μπροστά η «πράσινη ανάπτυξη»; Δυστυχώς, ελάχιστες. Κανένας δεν φρόντισε να δώσει εγκαίρως σήμα, να εξαγγείλει κίνητρα και να φωταγωγήσει έναν παραγωγικό τομέα με μέλλον και προοπτική, ούτως ώστε να τροφοδοτηθεί αμέσως η αγορά με προϊόντα ελληνικής κατασκευής – φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.ά. Αυτά, λοιπόν, θα μπορούσε και θα έπρεπε να τα κάνει το κράτος. Δηλαδή, την έγκαιρη ενημέρωση και την αφύπνιση, τα κίνητρα και ένα σταθερό πλαίσιο επιχειρείν, αξιοποιώντας παράλληλα –και βοηθώντας– το ερευνάν στα ελληνικά πανεπιστήμια... Τώρα πάει κάτι να γίνει από ιδιώτες, οι οποίοι όμως συναντούσαν και συναντούν ανυπέρβλητα εμπόδια στον δρόμο τους.
Το κράτος, λοιπόν, θα μπορούσε –και οφείλει– να κάνει το ίδιο σε πολλούς τομείς. Δίπλα στον απαραίτητο σχεδιασμό για έργα υποδομής (δρόμοι, λιμάνια, μαρίνες κ.λπ.), ένα ευφάνταστο κράτος θα έπαιρνε γόνιμες πρωτοβουλίες σε πολλά πεδία. Να ασχοληθεί, ας πούμε, με το μέλλον της γεωργίας στηρίζοντας τους νέους αγρότες με ποικίλες διευκολύνσεις, με υποστήριξη στο άνοιγμα ξένων αγορών κ.λπ. Όχι με θαλασσοδάνεια και κούφιες επιδοτήσεις.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και σε άλλους τομείς. Ενθάρρυνση, διευκολύνσεις και έγνοια για τα προϊόντα, και όχι χρηματοδότηση εική και ως έτυχεν σε προβληματικούς –παραγωγικώς– χώρους. Κανένα νόημα δεν έχει η χρηματική ενίσχυση μιας βιοτεχνίας η οποία βρίσκεται στο όριο της κατάρρευσης, καθώς τα προϊόντα της δεν είναι ανταγωνιστικά. Κι όμως, αυτό σαλπίζουν οι πολιτικοί: να πέσουν χρήματα στην αγορά, να απορροφηθούν άνεργοι και να πάρει μπρος ξανά η οικονομία. Έτσι, γενικώς και αορίστως. Χωρίς να βλέπουν ότι, αν δεν αρθούν οι λόγοι που επέφεραν την κατάρρευση μιας βιοτεχνίας, πάλι στα ίδια θα επιστρέψει. Πρόσκαιρη ευκρασία και βαθμηδόν μαρασμός. Και κλείσιμο...
Όλα τούτα, όμως, φαντάζουν ψιλά γράμματα για τα κόμματα εξουσίας. Όπως και πολλά άλλα. Που αφορούν τον ερειπιώνα του κράτους και το στοιχειώδες συμμάζεμά του. Διότι ποτέ τους δεν κατάλαβαν «πραγματική οικονομία» τι σημαίνει. Και ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με αυτήν.
ΥΓ.: Ποια «πραγματική οικονομία», ποια ανάπτυξη, ποιο σχέδιο; Το... ΠΑΣΟΚ plus να 'ναι καλά.
Όλα τούτα, όμως, φαντάζουν ψιλά γράμματα για τα κόμματα εξουσίας. Όπως και πολλά άλλα. Που αφορούν τον ερειπιώνα του κράτους και το στοιχειώδες συμμάζεμά του. Διότι ποτέ τους δεν κατάλαβαν «πραγματική οικονομία» τι σημαίνει. Και ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με αυτήν.
ΥΓ.: Ποια «πραγματική οικονομία», ποια ανάπτυξη, ποιο σχέδιο; Το... ΠΑΣΟΚ plus να 'ναι καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευπρόσδεκτα τα καλοπροαίρετα, ευπρεπή και τεκμηριωμένα σχόλια, γιατί αυτό θεωρώ ελληνικό τρόπο.
Διευκρινίζεται ότι δεν δεσμεύομαι να απαντώ σε όλα τα σχόλια και η παράλειψη απάντησης δεν σημαίνει παραδοχή οποιουδήποτε σχολίου ή άποψης.